ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1564

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เขอเอ่อร์ก็ได้โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่ข้างๆ บนหัวเต็มไปด้วยใบไม้ใบหญ้า ขี่อยู่บนหลังของตงหวง ส่วนตงหวงนั้นก็แลบลิ้นหยอกล้อเล่นกับเขอเอ่อร์

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้น “ตงหวง นายพาเขอเอ่อร์ไปเล่นก็อย่าพาไปซนไปเรื่อย ดูสิมอมแมมจนดูไม่ได้แล้ว”

ตงหวงกลับไม่ได้สนใจอู๋เป่ยแต่อย่างใด และยังคงพาเขอเอ่อร์ออกไปวิ่งเล่นต่อ เขอเอ่อร์หัวเหราะชอบใจอย่างสนุกสนาน จากนั้นไม่นาน ตงหางก็วิ่งกลับมา และดูเหมือนเด็กน้อยจะเพิ่งสนใจอู๋เป่ย

“พ่อคะ พ่อ” เด็กน้อยเรียกพ่อของเธอ จากนั้นก็ลอยเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของอู๋เป่ย

ซึ่งถึงแม้ว่าเขอเอ๋อร์จะยังเด็ก แต่ว่าพละกำลังนั้นมีมากเกินกว่าผู้ใหญ่เสียอีก จนครั้งก่อนได้เผลอไปขยี้เท้าหมาของตงหวงจนแหลก

และทันใดนั้นเอง มังกรเหลืองน้อยก็ได้โผล่ออกมาจากพุ่มไม้นั่นเช่นกัน พร้อมกับเอ่ยขึ้น “เจ้าหมา แกอย่าวิ่งซนไปเรื่อยได้ไหม ในพุ่มไม้มันมีอะไรสนุกนักหรือไง？”

เมื่อเห็นอู๋เป่ย ดวงตาของมังกรเหลืองน้อยก็เป็นประตาทันที “ท่านอาจารย์！”

อู๋เป่ย “มังกรเหลืองน้อย ไม่ใช่ว่าเจ้าพยายามเข้าฌานหรอกหรือ？”

มังกรเหลืองน้อยพูดอย่างมีความสุข “การแปลงกายนั้นประสบความสำเร็จ ต้องขอบคุณยาของท่านอาจารย์จริงๆ”

อู๋เป่ย “เจ้ามีสายเลือดมังกรอยู่มาก เดี๋ยวฉันจะให้ยาเลือดบริสุทธิ์ไป จะได้ช่วยเจ้าชำระล้าง”

แววตาของมังกรเหลืองน้อยเป็นประกายสว่างไสว “ขอบคุณท่านอาจารย์！”

เมื่อได้ส่งเขอเอ่อร์ให้กับจางลี่ที่ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกร อู๋เป่ยที่กำลังจะเตรียมออกไป ก็เห็นอู๋เหมยกำลังคุยกับชายคนหนึ่งอยากออกรสอยู่ที่ริมน้ำ

อู๋เป่ยมองไปที่ชายคนนัน แล้วหันไปถามจางลี่ “แม่ครับ คนนั้นเป็นใคร？”

จางลี่ยิ้มและตอบกลับ “เป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของอู๋เหมยน่ะ พักหลังมานี้มีการเปลี่ยนแปลงต่างๆเกิดขึ้น เลยมาขอความช่วยเหลือกับอู่เหมย อู๋เหมยก็เลยให้ความช่วยเขา บ้านของเขาก็อยู่ที่ดินแดนพยัคฆ์มังกร แต่ว่าช่วงนี้โลกกลับมาสงบสุขแล้ว เขาก็เริ่มที่จะออกไปทำกิจต่างๆแล้วล่ะ”

อู๋เป่ยถาม “สองคนนี้เดินใกล้กันจัง กำลังคบกันอยู่หรือเปล่า？“

จางลี่ “ก็เหมือนอยู่นะ เสี่ยวเป่ย ลูกว่าผู้ชายคนนี้เป็นยังไง？“

อู๋เป่ย “เท่าที่ดูก็ได้อยู่นะครับ“

จากนั้นเขาก็โบกมือให้กับอู๋เหมย อู๋เหมยก็ได้วิ่งเยาะๆมาหาเขา “พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่？“

อู๋เป่ย “ก็มาจนเห็นแกอยู่กับคนนั้นสักพักแล้ว“

อู๋เหมยหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย “ฉันกำลังมีเรื่องขอร้องพี่พอดีเลย“

อู๋เป่ยหัวเราะเล็กน้อย “เรื่องอะไรล่ะ？“

อู๋เหมย “ให้โจวจื่อกวงไปฝึกพลังยุทธ์ที่ตำหนักดาบคุนหลุนได้ไหมคะ？”

อู๋เป่ย “ก็ถ้าเขามีคุณสมบติที่ครบถ้วน ก็ไปได้อยู่แล้ว”

อู๋เหมยกรอกสายตาใส่พี่ชาย “ก็ถ้าคุณสมบัติเขาครบ ฉันจะขอให้พี่ช่วยเหรอ？”

อู๋เป่ย “เสี่ยวเหมย ถ้าคุณสมบัติของเขาไม่เพียงพอ การเข้าไปที่นั่นก็จะมีแต่ความกดดัน”

อู๋เหมยเม้มริมฝีปากแน่น “ฉันไม่เชื่อหรอก คุณสมบัติอะไรนั่นก็ล้วนใช้เงินซื้อได้ทั้งนั้น”

อู๋เป่ย “ที่แกพูดก็ถูก ถ้าเขายินยอมที่จะใช้ทรัพยากรเหล่านั้น แม้แต่ปรมาจารย์เขาก็สามารถเป็นได้ แต่ต้องบอกเหตุผลที่พี่ตองช่วยเขามา”

สายตาของอู๋เหมยมองลงต่ำ และบิดไปบิดมาเล็กน้อย

อู๋เป่ยมองแค่แวบเดียวก็พอจะมองออก “ชอบเขาใช่ไหมล่ะ？”

อู๋เหมยพยักหน้า “เขาเป็นคนดีนะ”

อู๋เป่ยเรียกอู๋เหมยให้เข้ามานั่งศาลาเพื่อพูดคุย “แล้วเขาชอบแกหรือเปล่า？”

อู๋เหมย “สมัยเรียนเขาเคยจีบฉัน แต่ฉันปฏิเสธเขาไป”

อู๋เป่ยหัวเราะและถามต่อ “ทำไมถึงปฏิเสธล่ะ？”

อู๋เหมย “ตอนนั้นฉันคิดแต่เรื่องเรียน ไม่อยากมีแฟน อีกอย่างตอนนั้นรู้สึกว่าเขาค่อนข้างจะโง่และซื่อไปหน่อย”