ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1568

อู๋เป่ยมีความสุขมากที่ได้รับคำชมจากเต้าจวิน: "ต้าเต้าจวิน ผมมาจากดินแดนคุนหลุน ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกร"

เต้าจวินพูดว่า: "ดินแดนคุนหลุนงั้นเหรอ? มันเคยเป็นที่ที่ฉันไปจัดการอยู่ช่วงนึง ในเวลานั้นฉันเป็นเพียงเต้าจวิน หลายปีมานี้ที่นั่นไม่มีอะไรให้เก็บเกี่ยว ไม่อยากจะเชื่อว่าในวันนี้จะมีคนผ่านการลองฝึกมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน "

อู๋เป่ย: "ผมโชคดีมากจริง ๆ"

เต้าจวินถามว่า: "เมื่อครู่เพิ่งฟังการบรรยายของฉัน คุณรู้ไหมว่าพยัคฆ์มังกรคืออะไร"

อู๋เป่ยเข้าใจความลับของหยินหยาง เขาพูดทันที: "พยัคฆ์มังกรคือหยินกับหยางและการเปลี่ยนแปลงของพยัคฆ์มังกรก็คือการเปลี่ยนแปลงของหยินและหยาง แต่ว่าต้าเต้าจวินเองก็มีทางของตัวเองและได้ล้ำกว่าขั้นหยินหยางต้าเต้ามาแล้ว”

เต้าจวินยิ้มและพูดว่า: "ใช่แล้ว แม้ว่าจะไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่ก็ทำให้จิตจดจ่อได้แล้ว"

อู๋เป่ย: "ขอบคุณท่านสำหรับคำชมของคุณ"

ต้าเต้าจวินโบกมือของเขา แสงเซียนจำนวนมหาศาลก็ตกลงมา อู๋เป่ยรู้สึกได้ถึงถ้ำสวรรค์ของตัวเองนั้นขยายใหญ่ขึ้น 10 เท่า! พลังวิญญาณอันโกลาหลจำนวนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามา จากนั้นพลังอันที่น่าสะพรึงกลัวอีกสองระลอกก็พุ่งเข้ามา กลายร่างเป็นมังกรและพยัคฆ์ตามลำดับ จากนั้นหายตัวไปในความว่างเปล่า

หลังจากนั้น พลังวิญญาณชนิดหนึ่งก็เกิดขึ้นเพื่อหล่อเลี้ยงถ้ำสวรรค์ของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยรู้สึกเป็นปิติมาก เขาโค้งคำนับเต้าจวินด้วยความซึ้งใจ: "ขอบคุณท่านต้าเต้าจวิน บุญคุณครั้งนี้ผมจะไม่มีวันลืม!"

ต้าเต้าจวินพยัคฆ์มังกรยิ้มพลางพูดว่า: "การที่มีคุณเกิดมาบนโลกใบนี้ นับเป็นพรอันยิ่งใหญ่สำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเรา นี่คือยันต์ที่ไว้เข้าตำหนักเต๋าพยัคฆ์มังกร คุณพกมันไว้ จะได้เข้าไปฝึกที่ตำหนักเต๋าได้ตลอดเวลา”

ทันทีที่เขาพูดจบ แสงของยันต์ก็ตกมาในมือของเขา เขาหยิบมันขึ้นมาและพบว่ามันเป็นป้ายคำสั่ง เขารีบขอบคุณทันที

ต้าเต้าจวินพยัคฆ์มังกรยังคงสอนธรรมต่อไป จนล่วงเวลาไปสามวัน ในที่สุดก็สิ้นสุดลง ในช่วงเวลานี้อู๋เป่ยได้อะไรมาเยอะมาก จุดที่เขาสงสัยในบางจุดในที่สุดก็เข้าใจแล้ว

ในตอนท้ายของการบรรยาย ชายในชุดขาวปรากฏตัวข้างๆ อู๋เป่ย เขากระซิบ: "ต้าเต้าจวินบอกว่า คุณกลับไปได้แล้ว"

อู๋เป่ยไม่ได้ถามว่าทำไม เขาเพียงแค่ตอบว่า: "อืม"

ชายในชุดขาวจับไหล่ แสงวาบออกมา จากนั้นทั้งสองก็หายตัวไป

ครู่ต่อมา ทั้งสองคนก็กลับมาที่ค่ายกลข้ามมิติ

ชายในชุดขาวแนะนำตัวเองในเวลานี้: "ยังไม่ได้ถามชื่อของคุณชายเลย?"

อู๋เป่ย: "ฉันชื่อหลี่ซวนเป่ย"

ชายในชุดขาวพูดว่า "คุณชายหลี่ ผมเป็นศิษย์รุ่นที่สองของตำหนักเต๋าพยัคฆ์มังกร ผมชื่อมู่หรงผูเช่อ"

อู๋เป่ย: "ที่แท้ก็เป็นพี่มู่หรงนี่เอง"

มู่หรงผูเช่อยิ้มพลางพูดว่า: "พี่หลี่มีพรสวรรค์มาก ต้าเต้าจวินชื่นชมเป็นอย่างมากและได้ออกคำสั่งพิเศษให้ผมส่งพี่หลี่ออกไป"

อู๋เป่ย: "เหตุใดจึงส่งผมออกไป?"

มู่หรงผูเช่อ: "พวกเราเหล่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียร ถึงแม้จะอยู่นอกโลก แต่มันก็ไม่ได้ปลอดภัยเสมอไป ต้าเต้าจวินคิดว่า คุณชายหลี่มีความสามารถจำเป็นต้อวต้องปกป้อง เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงมือสังหารจากเผ่าเทพ อ๋อใช่ เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ทุกคนยกเว้นต้าเต้าจวิน จะไม่มีใครจำคุณได้”

อู๋เป่ยรู้สึกประทับใจ: "เช่นนี้นี่เอง ต้าเต้าจวินช่างใส่ใจ"

มู่หรงผูเช่อ: “ต้าเต้าจวินบอกว่า คุณชายหลี่กำลังฝึกวิถีของตี้เซียน หากวันใดคุณชายสำเร็จเซียนแห่งสวรรค์แล้ว ก็จะสามารถไปที่ตำหนักเต๋าพยัคฆ์มังกรได้ ต้าเต้าจวินจะชี้แนะให้ท่านเป็นการส่วนตัว"

อู๋เป่ย: "ขอบคุณท่านต้าเต้าจวินจริง ๆ"

มู่หรงผูเช่อ: "เต้าจวินบอกว่าจะปรับปรุงดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรใหม่แล้วจะมอบมันให้กับคุณ"

อู๋เป่ยรู้สึกยินดี: "จริงเหรอ? ยอดไปเลย"

มู่หรงผูเช่อ: "หากไม่มีแล้ว ผมก็ขอตัวก่อน"

หลังจากส่งมู่หรงผูเช่อกลับ วอู๋เป่ยก็ติดต่อกับถังจื่อยี่ หลังจากนั้นไม่นานถังจื่อยี่ก็กลับมาที่ค่ายกลข้ามมิติ เธอยิ้มพลางถามว่า "ซวนเป่ย ได้เจอกับเต้าจวินพยัคฆ์มังกร ได้เจอกับไหม"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "เจอสิ แต่ตอนนี้เขาเป็นต้าเต้าจวินพยัคฆ์มังกรแล้ว"