ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1584

มหาเทพแห่งชัยชนะ: “มันคล้ายกันกับไฟจิตวิญญาณของเราจนแทบแยกไม่ออก!”

สัญลักษณ์ของมหาเทพแห่งเผ่าเทพคือการจุดไฟจิตวิญาณเหนือศีรษะ ไฟจิตวิญญาณสามารถสื่อสารกับจักรวาล เสริมสร้างพลังจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ได้ และทำให้ร่างกายจิตวิญญาณบางเบา

อู๋เป่ย: “ผลลัพธ์ของไฟศักดิ์สิทธิ์นั้นดีกว่าไฟแห่งจิตวิญาณเสียอีก”

จื่อเฟยถามอย่างมีความสุข: “ซวนเป่ย คุณเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์แล้วหรือ?”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: “การจุดไฟศักดิ์สิทธิ์เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ฉันเคยพบกับกึ่งผู้ศักดิ์สิทธิ์ เขาบอกฉันว่าจุดที่ดีที่สุดของผู้ศักดิ์สิทธิ์คืออยู่ในขั้นยึดครองสวรรค์”

ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงมาจากนอกประตู: “คนที่อยู่ข้างใน รีบออกมาเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ยยิ้ม: “มาแล้ว จื่อเฟย ไป”

เมื่อพวกเขาทั้งสามออกไป พวกเขาเห็นโอวจ้านยืนอยู่กับหญิงวัยกลางคน ถัดจากพวกเขาคือเผ่าเทพที่มีจะงอยปาก บนศีรษะมีผมสีม่วง

เผ่าเทพนี้มีสีหน้าหยิ่งยโส เมื่อเขาเห็นจื่อเฟยกับอู๋เป่ย เขาก็พูดอย่างเย็นชา: “พวกนายจบชีวิตซะ แล้วจะรอดพ้นจากความเจ็บปวด”

อู๋เป่ย: “คุณเป็นเทพแบบไหนกัน? กล้าดียังไงมาหาเรื่องฉันถึงที่!”

เผ่าเทพโกรธมาก: “มนุษย์ผู้ต่ำต้อย นี่นายกำลังรนหาที่ตาย!”

เขาก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะลงมือ แต่เมื่อเขาเห็นมหาเทพแห่งชัยชนะ ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้น ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงเขาคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา: “คารวะท่านมหาเทพ!”

มหาเทพแห่งชัยชนะโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ถ้านายกล้าหยาบคายต่อหน้าฉัน ก็ไปตายซะ!”

ระดับขั้นของเผ่าเทพนั้นเข้มงวดมาก หากกระทำการอย่างอุกอาจต่อหน้าเหล่ามหาเทพ เทพธรรมดาทั่วไปมักจะถูกตัดสินประหารชีวิต

ขณะที่เผ่าเทพกำลังจะเอ่ยออกมา ร่างของเขาก็ระเบิด “ตูม” เสียชีวิตทันที

ทุกคนในตระกูลโอวตกตะลึง ใบหน้าของโอวจ้านซีดลง

มหาเทพโต่วเซิงถามจื่อเฟย: “น้องสาว ใครกันที่รังแกเธอ?”

จื่อเฟยชี้ไปที่โอวจ้านแล้วพูดว่า “แม่ลูกคู่นี้”

ถัดจากโอวจ้านเป็นผู้หญิงที่มีท่าทางเหมือนมนุษย์ แต่มีผมเหมือนขนกระต่าย เธอรู้สึกถึงความกลัวกับการต่อสู้กับมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่โดยทันที ก่อนจะรีบคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว: “ข้าผู้ต่ำต้อย คารวะท่านมหาเทพ”

สถานะของเธอต่ำมากในหมู่เผ่าเทพ เกือบจะเหมือนกับข้าทาส บัดนี้เมื่อพบกับมหาเทพ จึงหวาดกลัวรนรานแทบตายทันที

มหาเทพโต่วเซิงพูดอย่างใจร้อน: “พวกนายก็สมควรตาย!”

ผู้หญิงคนนั้นหวาดกลัว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่หลังจากมองมหาเทพโต่วเซิงแล้ว เธอก็ตบหัวของเธอ มีเสียงอู้อี้ ศีรษะจมลงไป จากนั้นก็เสียชีวิตในเวลาอันรวดเร็ว

โอวจ้านคำราม: “ฉันจะต่อสู้กับพวกคุณ....”

มหาเทพโต่วเซิงหัวเราะเสียงเย็น โบกมือหนึ่งที ร่างกายของโอวจ้านก็ถูกตัดเป็นหลายร้อยชิ้นด้วยพลังที่มองไม่เห็น เลือดไหลกระเซ็นไปทั่วพื้น

ตระกูลโอวที่เหลือต่างหวาดกลัวมากจนคุกเข่าลง

อู๋เป่ย: “จื่อเฟย พาคนไปยึดอาณาเขตของตระกูลโอว”

ตอนนี้จื่อเฟยมี “พี่ชาย” ที่สุดยอด แม้แต่ผู้นำแห่งเทียนเต้าเหมินก็ยังต้องเคารพเธอ

จื่อเฟ่ยพยักหน้า: “ตกลง ถ้าเราโค่นตระกูลโอวได้ ตระกูลเว่ยก็จะไม่รอดเช่นกัน!”

อู๋เป่ย: “ไม่ต้องห่วง หลังจากกินตระกูลโอวไปแล้ว ต้องใช้เวลาย่อยหน่อย”

และเขาก็หันไปพูดกับมหาเทพโต่วเซิง: “ท่านสามารถอยู่ที่นี่ได้ชั่วคราว จื่อเฟยขอให้คุณทำอะไรก็ทำ”

มหาเทพโต่วเซิงค่อนข้างมีความสุข ที่ไม่มีอู๋เป่ยไม่อยู่ด้วย เขาก็ค่อนข้างสบายใจ จึงรีบตอบ “ได้เลย”