ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1590

หลังจากที่ถ้ำสวรรค์ของอู๋เป่ยเกิดการเปลี่ยนแปลง พลังกระบี่ก็ปกคลุมรอบตัวเขาและพาทะยานออกไปจากที่นี่ ตรงไปยังตำหนักวิถีแห่งดาบ

เจ้าสำนักทั้งสี่ต่างตื่นตะลึง กระทั่งเจ้าแห่งวิชาดาบก็ถูกทำให้ตกใจเช่นเดียวกัน ก่อนหน้านี้ยอดฝีมือทั้งห้าท่านของโลกแห่งวิชาดาบได้มาถึงยังตำหนักวิถีแห่งดาบแล้ว

เวลานี้ ประตูตำหนักวิถีแห่งดาบได้ปิดลง คนของอู๋เป่ยอยู่ในตำหนักเป็นที่เรียบร้อย ไม่มีผู้ใดรู้ว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น

แววตาของเจ้าแห่งวิชาดาบปรากฏความอิจฉาออกมาอย่างชัดเจน เขาพูดว่า : “สหายอวิ๋น ข้างกายของนายมีลูกศิษย์ที่โดดเด่นเช่นนี้กลับปิดบังพวกเรา”

อวิ๋นเฟิงกล่าวเสียงเรียบ : “ที่จริงแล้ว เด็กคนนี้ฉันไม่ค่อยได้สนใจนัก ปล่อยให้เขาฝึกพลังยุทธ์ตามที่ต้องการ คิดไม่ถึงว่าจะก้าวหน้าได้เร็วถึงเพียงนี้ ไม่เพียงบรรลุเคล็ดลับวิชาดาบของสี่ตำหนักใหญ่ ยังได้รับการเรียกหาจากบรรพาจารย์แห่งดาบ คิดว่าท่านบรรพาจารย์แห่งดาบคงคิดถ่ายทอดเคล็ดลับวิชาดาบให้แก่เขา”

ชายชราแซ่เชี่ยผู้เป็นเจ้าแห่งสำนักไท่อี่ยิ้มขำพลางตอบ : “โลกแห่งวิชาดาบของข้าสามารถกำเนิดอัจฉริยะเช่นนี้ออกมาได้ นับเป็นโชคของฉัน หลังจากนี้ โลกแห่งวิชาดาบกับโลกแห่งเซียนก็สามารถแข็งขันกันอย่างทัดเทียม!”

เจ้าแห่งวิชาดาบ : “พูดเช่นนี้นั้นถือว่ายังเร็วเกินไปนอกเสียจากว่าเขาจะกลายเป็นปราชญ์ดาบ”

สิ้นคำ ประตูของตำหนักวิถีแห่งดาบได้เปิดออก เขาในตอนนี้มิได้อยู่ในรูปลักษณ์ของซ่งยวี่แต่กลับคืนรูปลักษณ์เดิม

ได้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขา ทุกคนต่างตกใจ อวิ๋นเฟิงเอ่ย : “ซ่งยวี่ นาย......”

เจ้าแห่งวิชาดาบตกใจจนเสียกิริยา : “เป็นนาย!”

อู๋เป่ยประสานมือทำความเคารพไปทางอวิ๋นเฟิง : “ท่านเจ้าสำนัก แต่เดิมผมเป็นศิษย์สำนักดาบเทียนตี้ ก่อนหน้านี้ผมและอาจารย์หลัวเทียนเชียงมาที่โลกแห่งวิชาดาบเพื่อเข้าร่วมงานรวมตัวประชันดาบ”

เขาเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนั้นออกมา หลังได้ฟัง เจ้าสำนักทั้งสี่ต่างมองไปยังเจ้าแห่งวิชาดาบด้วยสีหน้าซับซ้อน

เจ้าแห่งวิชาดาบส่งเสียง หึ ออกมาหนึ่งคำ : “เจ้าเด็กนี่กลับกล้าแอบอ้างเป็นผู้บำเพ็ญโลกแห่งวิชาดาบ สมควรฆ่า!”

หลังจากที่เขาได้เห็นถึงสติปัญญาของอู๋เป่ยแล้วจึงตัดสินใจที่จะสังหารเขา มิเช่นนั้นจะเป็นภัยร้าย พูดจบ แสงดาบนับไม่ถ้วนก็พุ่งไปที่ระหว่างคิ้วของอู๋เป่ย แสงดาบพุ่งไปด้วยความเร็วสูงบรรจบกันราวกับสายฟ้าเล็กๆ สายหนึ่ง

แต่ถึงแม้เช่นนั้น แสงดาบนี้เมื่อเข้าใกล้อู๋เป่ยก็พลันสลายหายไป เขายกมือซ้ายขึ้นแล้วจับไปยังเจ้าแห่งวิชาดาบ ทันใดนั้น ปราณดาบภายในร่างของเจ้าแห่งวิชาดาบกลับไม่สามารถควบคุมได้และลอยออกจากร่างของเขา ควบแน่นเป็นดาบยักษ์เล่มหนึ่งกลางอากาศ จากนั้นก็ฟันลงไปยังตัวของเขาเอง

เจ้าแห่งวิชาดาบร้องอย่างตกใจ : “ไม่!”

“ฟุบ!”

แสงดาบหล่นลงมา เจ้าแห่งวิชาดาบถูกดาบแสงของตนฟันกลายเป็นเถ้าถ่าน!

เจ้าสำนักทั้งสี่ต่างตกใจ นี้เป็นวิชาแบบใดกัน ? ปราชญ์ดาบหรือ?

อู๋เป่ยกล่าว : “ท่านเจ้าสำนักทั้งสี่ โปรดให้อภัย เจ้าแห่งวิชาดาบผู้นี้คิดสังหารผม ผมจำเป็นต้องสังหารเขา”

อวิ๋นเฟิงทอดถอนหายใจ : “นี่ไม่ใช่ความผิดของนาย , จางเสี่ยวเป่ย นายยินยอมที่เป็นคนของโลกแห่งวิชาดาบหรือไม่?”

อู๋เป่ย : “แน่นอน ตำแหน่งของเจ้าสำนักทั้งสี่ไม่มีเปลี่ยนแปลง ผมแค่ต้องการดินแดนของเจ้าแห่งดาบเท่านั้น”

ทั้งสี่มองหน้ากัน : “ย่อมได้!”

อู๋เป่ย : “ผมไม่อยากที่จะเปิดเผยสถานะ ต่อไปท่านทั้งสี่เรียกขานผมว่าคุณชายเจี้ยนก็แล้วกัน ผมยังคงใช้ชื่อของซ่งยวี่ต่อไป”

อวิ๋นเฟิง : “ได้ ต่อไปพวกเราจะเรียกท่านว่าคุณชายเจี้ยน”

เจ้าสำนักไท่ซวีเป็นชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง นาม ซังจิ่งเหวิน เขาถาม : “คุณชายจาง ตอนที่คุณอยู่ในตำหนักวิถีแห่งดาบ คุณได้รับการถ่ายทอดวิชารึยัง? ”