ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1607

หมาป่าขาวพูด : “วิชาที่เผ่าเทพฝึกฝนเป็นการวิวัฒนาการ ร่างกายของอินุไค เซโยชิเข้ากันได้อย่างลงตัวกับเฟยหง จะมีการดึงดูดพลังกันและกัน”

อู๋เป่ย : “แบบนี้มันไม่ถูกต้องมั้ง อินุไค เซโยชิเป็นเผ่ามนุษย์ เฟยหงเป็นเผ่าเทพ ระหว่างพวกเขามีการดึงดูดพลังเหรอ”

หม่าป่าขาว : “ว่ากันว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับวัสดุที่นูวาใช้ในการสร้างมนุษย์ เฉพาะเจาะจงฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

อู๋เป่ยคิดย้อนกลับไปสักพักหนึ่ง แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเทพราชาซึ่งทำให้เขากดดันก็ตาม แต่เฟยหงมีแรงดึงดูดที่แข็งแกร่งสำหรับเขา

รออยู่ที่ลานบ้านสองชั่วโมง อาฉีกลับมา เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายใหญ่ ทางนายพลซ้างมีการทักทายมาแล้ว พวกเราสามารถไปได้ทุกเมื่อ”

อู๋เป่ยพูด : “ได้ คุณไปกับผมหนึ่งรอบ”

อาฉี : “รับทราบ ผู้น้อยจะไปเตรียมรถเดี๋ยวนี้เลย”

เดิมทีอู๋เป่ยอยากบินไปโดยตรง ได้ยินเขาบอกว่าจะเตรียมรถ ก็เลยไม่พูดอะไรอีกต่อไป ไม่นานเท่าไหร่ มีรถคันหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าลานบ้าน รถกว้างอย่างมาก อู๋เป่ยและฮานามิ มิกิ และยังมีหมาป่าขาวและอาฉีเข้าไปนั่งแล้วยังคงกว้างอย่างมาก อาฉีตบประตูรถหนึ่งที รถก็บินขึ้นมาแล้ว เดินทางไปยังเหมืองเหล็กศักดิ์สิทธิ์

รถคันนี้บินได้เร็วอย่างมาก ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว อู๋เป่ยบินออกมา มองเห็นศาลเจ้าที่อยู่ไม่ไกลภายในพริบตา ข้างในศาลเจ้าแห่งนั้น ปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แม้ว่าจะเทียบกับเฟยหงไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าพลังของเทพเจ้าสงครามอย่างแน่นอน

เขากระซิบถามหมาป่าขาว : “ศาลเจ้านี้มีไว้เพื่ออะไร”

หมาป่าขาว : “สถานที่ที่เผ่าเทพใช้สำหรับติดต่อกับโลกเบื้องล่าง มีการอวตารของเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่นั่งอยู่ภายในตลอดเวลา ทั่วทั้งแคว้นวอ มีเพียงศาลเจ้าแห่งนี้เท่านั้น แม้แต่พระราชาก็มักจะมาขอพรและกราบไหว้เช่นกัน”

อู๋เป่ยไม่ได้คิดอะไรมาก เขาปลดปล่อยพลังจิตค้นหาตำแหน่งของลั่วฉังเซิง อย่างที่คาด เขาพบลั่วฉังเซิงในถ้ำเหมืองแห่งหนึ่ง ในเวลานี้ ลมหายใจของลั่วฉังเซิงอ่อนแออย่างมาก ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล ดูจากท่าทางแล้วน่าจะทรมารอย่างมาก

สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยน พูดกับอาฉี : “ถ้าหากผมซื้อคนขุดแร่ไปหนึ่งคน อีกฝ่ายยอมไหม”

อาฉี : “คุณชายใหญ่เป็นครึ่งเทพ แม้ว่าที่แห่งนี้จะเป็นถิ่นของนายพลซ้าง แต่ยังคงไว้หน้าท่านอย่างแน่นอน เพียงแต่”

เจ้าของเหมืองของที่แห่งนี้ก็เป็นครึ่งเทพเช่นกัน นอกจากนี้เป็นครึ่งเทพของตระกูลหม่าเซิง

อู๋เป่ย : “เขาจะไว้หน้าผมไหม”

อาฉี : “คุณชายใหญ่ ห้าปีก่อน ท่านมีความขัดแย้งกับหม่าเซิงจวิน นอกจากนี้ยังทำร้ายเขา ท่านยังจำได้ไหม”

อู๋เป่ย : “เรื่องนี้ผ่านมานานมากแล้ว หรือว่าเขายังเครียดแค้นอีกเหรอ”

อาฉี : “มันยากที่จะพูด คุณชายใหญ่ลองถามดู”

เพิ่งพูดจบ เงาหนึ่งบินมาจากไม่ไกล หลังจากนั้นมีคนสิบกว่าคนปรากฏตัว มองเห็นคนผู้นี้ อาฉีผสานมือทำความเคารพหนึ่งที : “คุณชายหม่าเซิง”

คนผู้นี้ก็คือหม่าเซิงจวิน ใบหน้าของคนผู้นี้แปลกอย่างมาก ดวงตาทั้งสองข้างโตอยู่ตรงกลาง มีเนื้องอกที่หน้าผาก ฟันไม่เป็นระเบียบอย่างมาก บนใบหน้า ก็เต็มไปด้วยรอยข่วนเช่นกัน

น้อยอย่างมากที่อู๋เป่ยจะได้พบคนที่น่าเกลียดแบบนี้ แต่หม่าเซิงจวินคนนี้น่าเกลียดจริงๆ

บนใบหน้าของหม่าเซิงจวินมีรอยยิ้มที่เย็นชา : “อินุไค เซโยชิ คุณมาทำอะไรที่เหมืองเหล็กศักดิ์สิทธิ์ของผม หรือว่าต้องการมาซื้อแร่เหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว ผมเตรียมสร้างชุดวิเศษหนึ่งชุด จำเป็นต้องหลอมเหล็กด้วยตัวเอง ดังนั้นเลยอยากมาเลือกแร่บางอย่าง”

หม่าเซิงจวินพูดอย่างเย็นชา : “ไม่ขาย!”

อู๋เป่ย : “หม่าเซิงจวิน ระหว่างพวกเราแม้ว่าจะมีความบาดหมางกัน แต่นั่นเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เอาแบบนี้ หลังจากผมสร้างอาวุธวิเศษเสร็จ ก็จะมอบให้คุณหนึ่งชุด ถือว่าเป็นการขอโทษเรื่องระหว่างคุณและผม”

หม่าเซิงจวินอึ้งอยู่พักหนึ่ง ที่ผ่านมาอินุไค เซโยชิดูถูกเขามาโดยตลอด คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้ต้องการมาขอโทษตัวเอง นอกจากนี้ยังจะมอบชุดวิเศษให้ตัวเองด้วย

ในความเป็นจริง หม่าเซิงจวินคนนี้อิจฉาอินุไค เซโยชิอย่างมาก อีกฝ่ายหล่อกว่าเขาอย่างมาก นอกจากนี้คุณสมบัติก็ดีเช่นกัน มีผู้สนับสนุนในโลกเทพอีกด้วย ความจริงแล้ว เพียงแค่อู๋เป่ยแข็งข้อกว่านี้อีกหน่อย เขาก็จะหาเหตุผลขายแร่ให้อู๋เป่ยแล้ว

ดูเหมือนว่าหม่าเซิงจวินไม่กล้าเชื่อหูของตัวเอง : “คุณขอโทษผมเหรอ”