ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1620

วัวเขียวเดินเข้ามา พูด : “นายท่าน ผมเคยเจอคนผู้นี้หลายครั้ง ผมพาท่านไป”

อู๋เป่ย : “วัวเขียว นายรู้จักคนผู้นี้มากแค่ไหน”

วัวเขียว : “พลังยุทธ์ของคนผู้นี้ ถึงระดับเต้าจวินแล้ว เพียงแต่ เขาฝึกฝนวิชาชั่วร้ายรูปแบบหนึ่ง จำเป็นต้องดูดซับพลังชีวิตของคนอื่นถึงจะสามารถเลื่อนขั้นได้ อีกอย่าง จากบนตัวของเขา ผมสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่แปลกอย่างมาก เป็นไปได้อย่างมากที่บนตัวของคนผู้นี้มีอาวุธวิเศษชั่วร้ายซ่อนอยู่”

อู๋เป่ยคิดสักพัก : “พาฉันไป”

อู๋เป่ยนั่งอยู่บนหลังของวัวเขียว หลังจากบินผ่านเมฆหมอกระยะหนึ่ง เขามาถึงพื้นที่แห่งหนึ่ง วัวเขียวเพิ่งร่อนลงพื้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น : “ผู้อาวุโสวัวเขียว เสียมารยาทแล้วที่ไม่ได้มาต้อนรับ”

หลังจากนั้น จู่ๆ ชายหนุ่มผมขาวก็ปรากฏตัวต่อหน้าอู๋เป่ย มองเห็นคนผู้นี้ อู๋เป่ยสามารถสัมผัสได้ถึงพลังงานแปลกๆอยางหนึ่ง ในร่างกายของคนผู้นี้ ดูเหมือนว่าจะมีปีศาจชั่วร้ายตนหนึ่ง สามารถพุ่งออกมากินคนได้ตลอดเวลา

ชายหนุ่มผมขาวมองมาทางอู๋เป่ย พูดด้วยรอยยิ้ม : “ผู้อาวุโส คนผู้นี้คือใคร”

วัวเขียว : “นายท่านของฉัน”

ชายหนุ่มผมขาวอึ้งไปเลย รีบโค้งคำนับลึกๆไปทางอู๋เป่ยหนึ่งที : “ที่แท้เป็นผู้อาวุโส ผู้น้อยเข้าพบผู้อาวุโส!”

??

ชายหนุ่มผมขาวอาศัยอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของวัวเขียว นายท่านของมันคือสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สร้างดินแดนวิญญาณห้าองค์ธาตุ ดังนั้นทันทีที่ได้ยินว่าอู๋เป่ยเป็นนายท่านของวัวเขียว ก็กลายเป็นเกรงใจขึ้นมา

อู๋เป่ย : “ชื่อของคุณก็คืออู๋เซิงเหรอ”

ชายหนุ่มผมขาวก็คือบรรพบุรุษอู๋เซิง ภายในใจของเขาตกใจ พูดในใจ พลังยุทธ์ของผู้อาวุโสสูงขนาดนี้ แม้แต่ชื่อของตัวเองก็สามารถทำนายออกมาได้ เขารีบพูด : “ไม่ผิด ผู้น้อยก็คืออู๋เซิง”

อู๋เป่ยพยักหน้า ถามเขา : “วิชาชั่วร้ายที่นายฝึกฝน มาจากไหน”

สีหน้าของบรรพบุรุษอู๋เซิงเปลี่ยนทันที พูด : “ผู้อาวุโส 'คัมภีร์อู๋เซิงผู้เที่ยงแท้' ที่ผมกำลังฝึกฝนอยู่ถูกสร้างขึ้นโดยบรรพบุรุษปีศาจอู๋เซิง”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ดูดซับพลังชีวิตของผู้อื่น เพื่อการฝึกฝนของตัวเอง หาผลประโยชน์ให้กับตัวเอง สมควรตาย!”

สิ้นสุดเสียง พลังวิญญาณสีทองโดยรอบควบแน่นขึ้นทันที

พลังวิญญาณสีทองในความว่างเปล่าควบแน่นเป็นดาบขนาดใหญ่เล่มหนึ่ง สังหารมาทางบรรพบุรุษอู๋เซิง ดาบใหญ่นั้นใหญ่มากในตอนแรก ยาวหลายพันไมล์ แต่ตอนที่ตกลงมา กลายเป็นดาบยาวที่ยาวหนึ่งเมตรกว่า ตกลงมาที่หัวของบรรพบุรุษอู๋เซิง!

บรรพบุรุษอู๋เซิงตะโกนหนึ่งที ดอกบัวสีดำกลับหัวหนึ่งดอกบินออกมาจากหัว ป้องกันดาบไว้อย่างแน่นหนา

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว พูดอยางดุร้าย : “ทำไมผู้อาวุโสต้องฆ่าผมด้วย”

สีหน้าของอู๋เป่ยไม่เปลี่ยน พูด : “อาวุธวิเศษชั่วร้ายของแก น่าสนใจนิดหน่อยจริงๆ เพียงแต่ไม่มีประโยชน์”

สิ้นสุดเสียง เขาโบกมือหนึ่งที ดาบที่แขวนอยู่บนกำแพงบ้านเล่มนั้น ทันใดนั้นก็ส่งเสียงดับชิงออกมา กลายเป็นแสงสายไฟดวงหนึ่ง ตกลงมาอยู่ในมือของอู๋เป่ยทันที ตอนที่เขาร่ายรำดาบ เขาแอบขัดเกลาดาบอย่างลับๆ

แสงดาบสว่างขึ้น เขาถูกตัดเป็นสองท่อน

ในครั้งนี้ บรรพบุรุษอู๋เซิงไม่มีโอกาสได้ตอบกลับเลยด้วยซ้ำ ดอกบัวสีดำถูกตัดออกเป็นสองส่วน หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็ถูกตัดเป็นสองท่อนเช่นกัน

บรรพบุรุษอู๋เซิงคำรามก่อนที่จะเสียชีวิต : “ฉันจะต้องมาแก้แค้นอย่างแน่นอน!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “แก้แค้นเหรอ แกไม่มีโอกาสแล้ว!”

สิ้นสุดเสียง เขายื่นมือออกไปจับความว่างเปล่า คิดไม่ถึงเลยว่าจะคว้าดอกบัวสีขาวหนึ่งก้อนออกมาจากพื้นที่ลึกลับ นี่ก็คือรอยประทับชีวิตของบรรพบุรุษอู๋เซิง ถ้าหากรอยประทับชีวิตนี้หลบหนีไปได้ บรรพบุรุษอู๋เซิงก็สามารถเกิดใหม่อีกครั้ง

หลังจากจับรอยประทับชีวิตได้ อู๋เป่ยพบอย่างตกตะลึง รอยประทับชีวิตของบรรพบุรุษอู๋เซิงนี้ซ่อนพลังชีวิตจำนวนมากเอาไว้

หัวใจของเขาเต้นแรง เก็บดอกบัวสีขาวเอาไว้

วัวเขียวพูด : “นายท่าน ที่แห่งนี้มีค่ายกลข้ามมิติ เข้าถึงทวีปคุนหลุนโดยตรง”