ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1631

ผู้หญิงคนนี้ก็คืออินตัน เมื่อเห็นว่าจี้รัวเฟยกล้าขัดคำสั่งของตัวเอง เธอก็โกรธจัดและสั่งให้ถอดใบหน้าของจี้รัวเฟยออกแล้วเปลี่ยนเป็นหน้าหมูป่า

ทหารสองคนเดินตรงไปหาจี้รัวเฟย แต่ยังไม่ทันได้สัมผัสเธอ ก็ถูกพลังมหาศาลกระแทกจนลอยไปชนอินตัน

อินตันตกใจมาก ต้องการหลบหนีแต่ไม่ทัน ถูกทหารกระแทกล้มลงบนพื้น กระดูกหลายท่อนหัก ร้องด้วยความเจ็บปวด

ทหารตกใจ บางคนไปช่วยอินตัน ที่เหลือพุ่งไปหาอู๋เป่ย

อู๋เป่ยก้าวหนึ่งก้าว ปลดปล่อยพลังมหาศาล ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นต้องคุกเข่าด้วยความหวาดกลัว ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้

เขามาหาผู้หญิงคนนั้น ถามว่า “เธอสั่งให้จี้รัวเฟยเปลี่ยนเป็นหน้าจิ้งจอกหรือ?”

ผู้หญิงคนนั้นจ้องเขาด้วยความโกรธ “ไอ้สวะ นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“เพี๊ยะ!”

อู๋เป่ยตบหน้าเธอ “หญิงเลว เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

ใบหน้าเธอร้อนผ่าวด้วยความเจ็บ เธอร้อง “แกกล้าตบฉัน!”

“เพี๊ยะ!”

อู๋เป่ยตบอีกครั้ง แล้วหยิบหนังหมูดำออกมา เขาเคยล่าสัตว์ไว้มากมาย หนึ่งในนั้นก็รวมไปถึงหมูป่าด้วย

หนังหมูนี้เก็บรักษาไว้อย่างดี เขาจึงตัดใบหน้าหมูออก โบกมือให้ใบหน้าของอินตันละลาย จากนั้นเอาหน้าหมูป่าแปะเข้าไป

อินตันร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่มีทางช่วย เธอขยับไม่ได้ มองดูใบหน้าตัวเองถูกเปลี่ยนเป็นหน้าหมูป่า

สุดท้าย อู๋เป่ยร่ายเวทมนตร์ ทำให้ใบหน้าหมูและใบหน้าเธอรวมกัน แม้ใครจะถอดใบหน้าหมูออก ใบหน้าหมูก็จะงอกขึ้นมาใหม่ ทำให้เธอต้องมีใบหน้าหมูไปตลอดชีวิต

เมื่อทำเสร็จ อู๋เป่ยมองดูแล้วกล่าวว่า “ไม่เลว เข้ากับเธอเลย”

เขาถีบหญิงนั้นไปข้างหนึ่ง หญิงนั้นรีบหยิบกระจกขึ้นมาดู เมื่อเห็นหน้าตัวเองก็กรีดร้องแล้วเป็นลมไป

อู๋เป่ยถามจี้รัวเฟย “รั่วเฟย สะใจไหม?”

จี้รัวเฟยยิ้มแห้ง “ซวนเป่ย ทำแบบนี้ ท่านก็เป็นศัตรูกับราชวงศ์ต้าชางแล้ว”

อู๋เป่ย “คนเราไม่ควรกลัวการมีเรื่อง ใครรังแกเรา เราต้องสู้กลับ!”

เขาพูดกับทหารกลุ่มนั้น “พาผู้หญิงขี้เหร่นี่ออกไปซะ!”

ทหารรีบพาอินตันออกไป อู๋เป่ยกับจี้รัวเฟยกลับมานั่งทานอาหารต่อ “รั่วเฟย อินตันมีอำนาจใช้องครักษ์ทั้งแปดได้หรือ?”

จี้รัวเฟย “แน่นอนว่าไม่ได้ แม้แต่ราชาเฒ่าก็ไม่สามารถควบคุมองครักษ์ทั้งแปดได้ พวกเขาจะออกมาเฉพาะเมื่อมีศัตรูภายนอกรุกรานเท่านั้น”

อู๋เป่ย “ถ้าเช่นนั้นก็ง่ายแล้ว ราชวงศ์ต้าชางทั้งหมดคงไม่มีใครเอาชนะฉันได้ ก่อนที่จะเป็นองค์ชาย ฉันจะให้พวกเขารู้จักความเก่งกาจของฉันเสียก่อน”

เขาคิดแล้วพูดว่า “การเป็นองค์ชาย ฉันต้องใช้ชื่อปลอมหรือ?”

จี้รัวเฟย “ไม่ต้อง จริง ๆ แล้ว ราชวงศ์ที่สืบทอดมายาวนาน ไม่ได้มีแค่แซ่อิน ยังมีแซ่หลี่ แซ่อู๋ และแซ่จางด้วย”

อู๋เป่ย “อืม ถ้าเช่นนั้นใช้ชื่อจริงของฉัน”

หลังจากทานอาหารเสร็จ จี้รัวเฟยก็พูดว่า “ซวนเป่ย เราไปทดสอบสายเลือดกันเถอะ เพื่อจะได้สถานะสมาชิกของราชวงศ์”

อู๋เป่ยกลืนยาวิเศษเม็ดหนึ่ง ยิ้ม “ไปกันเถอะ!”

ในเมืองซางตี้ มีลานกว้างอยู่แห่งหนึ่ง ลานกว้างแห่งนั้นมีคนต่อคิวยาวเหยียด ทุกคนที่มาต่อคิวคือรอมาเข้ารับการตรวจสอบ เมื่อมองดูแล้วส่วนใหญ่คนตรงนั้นเป็นคนธรรมดาทั่วไป