ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1697

อู๋เป่ยได้รับเกียรติถูกเรียกเป็นอาจารย์ทวดซวนหยวน หนึ่งพันห้าร้อยปีในสววรค์กลาง ทำให้เขามีประสบการณ์มากมายในการสั่งสอนและการบรรยาย ในไม่ช้าก็สามารถเลือกผู้ที่มีคุณสมบัติดีออกมาได้ หลังจากนั้นถ่ายทอดความรู้การฝึกฝนที่สูงและลึกซึ้งขึ้น

รอจนกระทั่งโครงกระดูกของสำนักซวนหยวนถูกสร้างขึ้น อู๋เป่ยพาถังปิงอวิ๋นไปยังเมืองที่ใหญ่ที่สุดภายในขอบเขตอิทธิพลของวังตงเทียน เมืองไร้กังวล

เมืองไร้กังวลถือได้ว่าเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของตงเทียนเซินทู่ ประชากรเยอะ ผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่ของวังตงเทียนล้วนแล้วอาศัยอยู่ที่นี่ ท่ามกลางคนเหล่านี้รวมกระทั่งลูกชายตงฟางหวู่จิและหลานชายตงฟางเหอของบรรพบุรุษตงเทียน

เมืองไร้กังวลมีร้านเสื้อผ้าและร้านเสื้อผ้าเซียนที่ดีที่สุด วัสดุทั้งหมดที่ใช้มีคุณภาพสูงสุด ทอโดยสาวทอผ้า แน่นอนว่าราคาก็สูงเช่นกัน อู๋เป่ยและถังปิงอวิ๋นมาถึงร้าน เตรียมซื้อเสื้อผ้าหลายชุด

ร้านเสื้อผ้าเซียนไม่ได้มีแค่ร้านเดียว ทันทีที่อู๋เป่ยมาถึง ก็ถามว่าเสื้อผ้าที่เขาสั่งทำครั้งที่แล้วเสร็จหรือยัง เถ้าแก่เป็นสาวงามคนหนึ่ง เธอตรวจสอบบันทึกสักพักหนึ่ง พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชาย เสื้อที่ท่านสั่งทำเสร็จแล้ว จะเอาไปตอนนี้เลยไหม”

อู๋เป่ย : “อืม เอาไป ผมอยากจะซื้อเสื้อผ้าอีกหลายชุด”

“อืม ตกลง วันนี้มีสินค้าใหม่ไม่น้อย คุณชายลองดู”

อู๋เป่ยเลือกให้ถังปิงอวิ๋นสองชุด และเลือกให้ตัวเองหนึ่งชุด กระทั่ง เขายังเลือกให้ติงเอ่อร์ เขอเอ่อร์ สุ่ยเซิง และยังมีเหล่าผู้หญิงที่บ้านอีกหลายชุด

เสื้อผ้าในร้านเสื้อผ้าเซียนมีราคาแพงและมีชื่อเสียง เสื้อผ้าที่ดีหน่อยราคาหลายร้อยหลายสิบล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ อู๋เป่ยเลือกทั้งหมดสิบสี่ชุด เลือกค่ายกลระดับสูงทั้งหมด ใช้ไปทั้งหมดสองหมื่นล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์

ทางของเขาเลือกเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เสื้อผ้าที่สั่งไว้ก็มาส่งแล้วเหมือนกัน มอบให้กับอู๋เป่ย ข้างในนี้ มีของถังปิงอวิ๋นหนึ่งชุด

ถังปิงอวิ๋นเปลี่ยนเสื้อผ้า รู้สึกว่าสบายตัวอย่างมาก สไตล์ก็สวยงามเช่นกัน เธอพูดด้วยรอยยิ้ม : “คิดไม่ถึงเลยว่าเสื้อผ้าหนึ่งชุดจะแพงขนาดนี้”

ผู้หญิงสวยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณผู้หญิง บนเสื้อผ้าที่ท่านสวมใส่มีค่ายกลระดับบรรพบุรุษเต้า มันไม่เพียงแต่เป็นเสื้อผ้า นอกจากนี้ยังเป็นอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่ง”

อู๋เป่ยจ่ายเงินเสร็จ เดินออกมาจากร้านเสื้อผ้าเซียนกับถังปิงอวิ๋น

ทันทีที่ออกมา ก็มีผู้ฝึกฝนสองคนรออยู่ที่ประตู เห็นคนออกมา หนึ่งในนั้นหัวเราะฮ่าฮ่าหนึ่งที : “แม่นางถัง นายท่านของพวกเรารอคุณนานมากแล้ว คุณมาเมืองไร้กังวล ทำไมถึงไม่ไปทักทายนายท่านของพวกเราหน่อยล่ะ”

ถังปิงอวิ๋นถามอย่างเย็นชา : “นายท่านของพวกคุณเป็นใคร”

คนผู้นี้พูด : “แน่นอนว่าเป็นนายท่านตงฟาง นายท่านไปหาแม่นางถังที่อาคารจูเชว่ครั้งที่แล้ว แม่นางถังปิดกั้นตัวเองไปแล้ว”

อู๋เป่ยพูด : “เธอเป็นผู้หญิงของผม บอกให้นายท่านของพวกคุณอยู่ห่างจากเธอหน่อย ไม่อย่างนั้นผมจะตัดขาของเขา”

คนผู้นี้โกรธอย่างมาก : “แกพูดอะไรนะ กล้าพูแบบนี้กับนายท่านตงฟางของพวกเราเหรอ แกเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม”

อู๋เป่ยตบหนึ่งทีจนเขาบินออกไป ร่างของคนผู้นี้ชนกับกระแพงอย่างแรง กระแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัส

อีกคนตกใจอย่างมาก บดขยี้ยันต์หยกในมือทันที ตะโกน : “แกมีปัญญาก็อย่าไปไหน!”

อู๋เป่ยให้คนของร้านเสื้อผ้าเซียนขนเก้าอี้มา เขาให้ถังปิงอวิ๋นนั่งอยู่ด้านข้าง ตัวเองพูดอย่างไม่แยแส : “ฉันไม่ไป”

ในไม่ช้า ก็มีเงาสิบกว่าคนร่อนลงใกล้ๆ คนเหล่านี้ล้วนแล้วเป็นยอดฝีมือ หนึ่งในนี้มีเซียนผู้เที่ยงแท้มากมาย

เขากวาดมองหนึ่งที พูดอย่างไม่แยแส : “มีคนแค่นี้เองเหรอ ไม่พอ เรียกมาเพิ่ม!”

สิ้นสุดเสียง คนกลุ่มนี้สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่กำลังกดดันพวกเขา คุกเข่าลงบนพื้นทีละคน เลือดไหลออกมาตามทาวรทั้งเจ็ด สีหน้าเจ็บปวดอย่างมาก

มีคนบางคนทนไม่ไหว บดขยี้ยันต์หยกอีกครั้ง ดังนั้นในเวลาไม่ถึงครู่หนึ่ง มียอดฝีมือจำนวนมากมาที่วังตงเทียน แต่ทันทีที่พวกเขาร่อนลงพื้น พวกเขาทั้งหมดคุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่มีข้อยกเว้น

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ตงฟางเหอยังไม่มาอีกเหรอ พวกแกใครก็ได้เรียกเขามาสิ”

มีคนบดขยี้ยันต์หยกครั้งที่สาม ในที่สุดครั้งนี้ก็กระตุ้นตงฟางเหอได้แล้ว ชายชุดแดงบินอยู่เหนือท้องฟ้า เตรียมจะเปิดปากพูด ทันใดนั้นเข่าก็อ่อนแรงและคุกเข่าลงกับพื้น

เขาตกใจอย่างมาก พูด : “แกเป็นใคร”

อู๋เป่ยถามถังปิงอวิ๋น : “เขาก็คือตงฟางเหอเหรอ”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “ใช่เขา”

อู๋เป่ย : “ได้ยินมาว่า ครั้งที่แล้วแกจะพาเธอไปเหรอ”