ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1700

จางป้านเยว่รีบพูด : “ใช่ใช่ เธอก็คือฮั่นซู่เยว่ เข้ามาในดินแดนแห่งเซียนตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว เข้าร่วมกับสำนักปิงเยว่ของพวกเรา”

อู๋เป่ยเดินเข้ามา ใช้นิ้วมือชี้ไปที่ระหว่างคิ้วของฮั่นซู่เยว่ อีกฝ่ายครางหนึ่งทีแล้วตื่นขึ้น เมื่อเวลาที่เธอเห็นถังปิงอวิ๋นยืนอยู่ตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะอึ้ง ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดูใกล้ชิดและคุ้นเคยขนาดนี้

อู๋เป่ยถามเธอ : “ไม่ทราบว่า คุณคือฮั่นซู่เยว่ใช่ไหม”

ฮั่นซู่เยว่พยักหน้า : “ฉันคือฮั่นซู่เยว่”

อู๋เป่ยถามอีกครั้ง : “คุณรู้จักถังอู๋จิ้ไหม”

ถังอู๋จิ้เป็นพ่อแท้ๆของถังปิงอวิ๋น ได้ยินชื่อนี้ ฮั่นซู่เยว่ตัวสั่นสะท้าน เธอถาม : “คุณรู้จักถังอู๋จิ้ได้ยังไง คุณเป็นใคร”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เข้าพบป้าสะใภ้ ผมชื่อหลี่ซวินเป่ย เธอคือถังปิงอวิ๋น ลูกสาวของถังอู๋จิ้”

ฮั่นซู่เยว่มองถังปิงอวิ๋นด้วยความตะลึง ดวงตาปะทะกัน จู่ๆสองแม่ลูกก็กอดกันและเริ่มร้องไห้

เหงื่อเย็นของจางป้านเยว่ไหลมากกว่าเดิม พระเจ้า คิดไม่ถึงเลยว่าฮั่นซู่เยว่จะมีแบกหลังที่ใหญ่ขนาดนี้ ครั้งนี้จบเห่แล้ว!

อย่างที่คาด อู๋เป่ยมองมาหา จางป้านเยว่ก้าวมาข้างหน้าหลายก้าว พูด : “ฝ่าบาท ผู้น้อยไม่รู้เรื่องนี้เลย ผมจะตรวจสอบอย่างเข้มงวดว่าใครเป็นคนทำร้ายผู้อาวุโสฮั่น!”

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที ก็ตกอยู่บนตัวของผู้ฝึกฝนหญิงเหล่านั้น เขาพูดอย่างไม่แยแส : “คนที่ลงมือทำร้ายคน เป็นพวกคุณใช่ไหม”

ผู้ฝึกฝนหญิงหลายคนตกใจอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

จางป้านเยว่แอบถอนหายใจหนึ่งที รู้ว่าปิดบังไม่อยู่แล้ว เขาพูด : “ฝ่าบาท พวกเธอเหล่านี้เป็นผู้อาวุโสของสำนักแห่งนี้ทั้งหมด ก่อนหน้านี้มีความไม่ลงรอยกับผู้อาวุโสฮั่นเล็กน้อย”

ถังปิงอวิ๋นหยุดร้องไห้ ถามเบาๆ : “แม่ พวกเธอทำร้ายแม่ใช่ไหม”

ฮั่นซู่เยว่พยักหน้า พูด : “มีผู้อาวุโสหลินซวนหมิงคนหนึ่งในสำนักปิงเยว่ คนผู้นี้สง่าผ่าเผยอย่างมาก ผู้อาวุโสหญิงเหล่านี้หลงใหลเขาอย่างมาก เพราะว่าผู้อาวุโสหลินเคยสารภาพรักกับฉัน พวกเธอจึงมีความเกลียดชังต่อฉัน ในสองปีที่ผ่านมา มักจะมาหาเรื่องฉันบ่อยๆ ก่อนหน้านี้ พวกเธอหาข้ออ้างแล้วมาทำร้ายฉัน เมื่อวาน บุกเข้ามาในบ้านที่ฉันอาศัยอยู่ จับฉันไปที่ห้องขังใต้ดินแล้วทรมานฉัน ฉันทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหว ก็เลยหมดสติไปแล้ว”

ถังปิงอวิ๋นโกรธอย่างมาก : “พวกแกมันสารเลวจริงๆ!”

ผู้อาวุโสหญิงหลายคนตกใจจนคุกเข่าลงบนพื้น รีบขอความเมตตา

“โปรดไว้ชีวิตด้วย พวกเราผิดไปแล้ว!”

อู๋เป่ยมองไปทางจางป้านเยว่ พูด : “เจ้าสำนักจาง สำนักปิงเยว่ของพวกคุณมีที่สำหรับทรมานไหม”

จางป้านเยว่ : “มี”

อู๋เป่ย : “มีก็ดี คุณให้คนพาคนเหล่านี้ไปที่คุกใต้ดิน ใช้การลงโทษทรมานทั้งหมดหนึ่งรอบ”

แม้ว่าจางป้านเยว่จะลำบากใจ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ เรียกผู้อาวุโสหลายคนมาทันที จับผู้ฝึกฝนหญิงเหล่านี้ลงไป พวกเธอขอความเมตตาอย่างต่อเนื่อง แต่จางป้านเยว่ทำได้แค่ยิ้มอย่างขมขื่น ไม่กล้าขอความเมตตาแทนพวกเธอ

หลังจากคนเหล่านี้ถูกจับตัวลงไป อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เจ้าสำนักจาง รบกวนแล้ว ผมขอพาฮั่นซู๋เยว่ไปก่อน ไว้จะกลับมาขอบคุณที่สำนักในภายหลัง”

“มิกล้ามิกล้า” จางป้านเยว่เช็ดเหงื่อเย็นแล้วพูดในใจ อู๋เป่ยไม่เอาเรื่องเขา เขาก็พอใจอย่างมากแล้ว

ตอนที่จะไป หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง เขาสัมผัสได้ว่ามีพลังเย็นอย่างหนึ่งในสำนักปิงเยว่แห่งนี้ จึงถาม : “เจ้าสำนักจาง พลังเย็นนี้มาจากไหนเหรอ”

จางป้านเยว่รีบพูด : “ฝ่าบาท มีอาวุธวิเศษโบราณชิ้นหนึ่งอยู่ในสำนักปิงเยว่ ชื่อว่าดาบปิงเยว่ ดาบมีความยาวหนึ่งพันห้าร้อยเมตร ส่วนใหญ่ฝังอยู่ในภูเขา พลังเย็นเหล่านี้ถูกปลดปล่อยออกมาจากดาบปิงเยว่”

อู๋เป่ย : “ดาบยาวหนึ่งพันห้าร้อยเมตรเหรอ ผมไปดูได้ไหม”

จางป้านเยว่พูดด้วยรอยยิ้ม : “แน่นอน สำนักปิงเยว่ของพวกเรามีกฎอย่างหนึ่งที่มีตั้งแต่ก่อตั้งสำนัก ใครสามารถดึงดาบปิงเยว่ออกมาได้ คนนั้นก็เป็นเจ้าของดาบ”

ระหว่างที่ทั้งสองคนเดินขึ้นไปบนเขา อู๋เป่ยถามเขา : “ดาบปิงเยว่มาจากไหน”

จางป้านเยว่ : “สร้างขึ้นโดยราชาผู้ศักดิ์สิทธิ์โบราณคนหนึ่ง เจตจำนงของราชาผู้ศักดิ์สิทธิ์ถูกผนึกไว้ในดาบ ดังนั้น ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีใครสามารถดึงดาบออกมาจากภูเขาได้”

ในไม่ช้า อู๋เป่ยก็มาถึงภูเขาลูกหนึ่ง มีด้ามดาบขนาดใหญ่อยู่บนยอดเขา เผยใบมีดสีน้ำเงินราวกับพระจันทร์อันเหน็บหนาว