ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1739

ชายวัยกลางคนตอนนี้เป็นหัวหน้าตระกูลหวง ทันใดนั้นเขาก็ชี้ไปที่อู๋เป่ยพลังประหลาดห่อหุ้มเขาไว้ แม้แต่มรรคาจารย์ก็ไม่อาจทนพลังนี้ได้ แม้แต่อู๋เป่ยก็รู้สึกไม่สบายเล็กน้อย

หวงเทียนฉินแอบตกใจ เธอตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของพ่อของเธอ ชายคนนี้ถูก 'นิ้วแห่งการทำลายล้าง' ของพ่อเธอเข้า แต่ไม่มีตอบสนองเลย!

ชายวัยกลางคนก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาจ้องมองไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า “ปล่อยลูกสาวของฉัน แล้วค่อยคุยกันดีกว่า!”

อู๋เป่ยพูดด้วยความโกรธ: “ลูกสาวของคุณโหดเหี้ยมเกินไป เธอจับน้องสาวของฉันเข้าไปในถ้ำปีศาจ คิดว่าผมจะปล่อยเธอไปง่ายๆ หรือไง?”

ชายวัยกลางคนดูน่าเกลียดและพูดว่า: “เหตุผลก็คือ เด็กผู้หญิงคนนั้นเกิดมาจากไอ้สารเลวหลิวซานเจวี๋ยและผู้หญิงอีกคน เขาทำลูกสาวฉันเสียใจ!”

อู๋เป่ย: “ผมไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ากล้ามารังแกคนรอบข้างของผม ผมจะเอาคืนเป็นสิบเท่า!”

ชายวัยกลางคน: “นายคงไม่ใช่ผู้บำเพ็ญจากอาณาจักรใช่ไหม?”

อู๋เป่ยเยาะเย้ย: “ผมเป็นใคร ก็ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ”

ตอนนี้ชายวัยกลางคนรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะช่วยหวงเทียนฉินด้วยวีที่แข็งข้อได้ เขาเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า “ต้องการให้ฉันทำอะไร ถึงจะได้ปล่อยลูกสาวของฉันไป”

อู๋เป่ย: “ง่ายนิดเดียวช่วยเหมยเปาออกจากถ้ำปีศาจแล้วฉันจะปล่อยเธอไป!”

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว: “ถ้ำปีศาจสวรรค์ อย่าว่าแต่ฉันเลย แม้แต่กองทัพเผ่าเทพยังไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไป อย่ามาบีบบังคับให้ทำเรื่องที่เป้นไปไม่ได้”

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น: “ถ้าอย่างนั้นไม่มีทางอื่นแล้ว ผมก็ต้องจับเธอโยนเข้าไปในถ้ำสววรค์ปีศาจ!”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยความโกรธ: “ถ้ากล้าทำแบบนั้น ฉันหวงเยี่ยน จะตามล่าสุดฟ้าเพื่อฆ่านาย!”

อู๋เป่ยยิ้มเย็นและโยนหวงเทียนฉินเข้าไปในถ้ำ เขายิ้ม: “ก็ดี ผมก็อยากจะทดสอบความแข็งแกร่งของคุณที่เรียกตัวเองว่าเทพเจ้าที่มีเชื้อสายมาจากมนุษย์มานานแล้ว!”

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยกล้าที่จะท้าทายเขา หวงเยี่ยนก็ยิ้มด้วยสีหน้ามืดลึก: “นายไม่รู้หรอกว่าที่มนุษย์ต้องฝึกฝนหนทางนี้ได้น่ากลัวแค่ไหน! ก็ดี ฉันฆ่านายตอนนี้! ด้วยหมัดศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรทั้งหมด จงตายซะ!”

“ปั๊ก!”

เขาต่อยออกไป หมัดผนึกนับพันล้านก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า แต่ละหมัดมาจากมิติลึกลับ พวกมันผนวกเข้าด้วยกัน ส่องสว่างเกิดไปทางอู๋เป่ยทันที

อู๋เป่ยวางเท้าลงบนพื้นร่างของเขาก็สูงใหญ่ขึ้นทันที กลายเป็นยักษ์ขนาดหมื่นเมตร เขาสร้างผนึกด้วยมือของเขา เพื่อกระตุ้นพลังของมนุษย์ ลมหายใจแห่งต้นกำเนิดเล็ดลอดออกมาจากร่างกาย ทะเลศักดิ์สิทธิ์สั่นสะเทือน เทพหยางก็เปล่งประกายเจิดจ้า เขาจะใช้พลังอันบริสุทธิ์ที่สุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์เพื่อต่อสู้!

ในการหลอมรวมขั้นสูงสุด อู๋เป่ยแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนเป็นร้อยเท่า เขาเหยียดฝ่ามือออกและฟาดหมัด หมัดก็แตกสลายและกลายเป็นฝนปรอยๆ

ทันทีที่เขาต่อยออกไป รอยผนึกของหมัดก็พุ่งไปทางหวงเยี่ยน ฝ่ายหลังคำรามและหันหลังกลับเข้าหาผนึกหมัดของอู๋เป่ย

“ปั๊ก!”

เสียงดังกึกก้อง กระดองเต่าด้านหลังของหวงเยี่ยนถูกทำลายด้วยหมัดของเขา เผยให้เห็นเนื้อและเลือดสีแดงสด เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะลอยออกไปหลายไมล์

หลังจากล้มลงกับพื้น เขาก็มองอู๋เป่ย ที่สูงใหญ่และสง่างาม แลเหมือนปีศาจ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ และพึมพำ: “เผ่าพันธุ์มนุษย์จะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?”

ในเวลาเดียวกันกองทัพขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น เพื่อปกป้องหวงเยี่ยน เมื่ออู๋เป่ยเห็นว่ากองทัพนี้ทรงพลังเพียงใด และเขาพูดอย่างเย็นชา: “พวกตระกูลหวง ไม่ช้าก็เร็วฉันจะกลับมาอีกครั้งแน่นอน!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ ลอยหายออกไปในทันที

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มาถึงถ้ำสวรรค์ปีศาจ ถ้ำสวรรค์ปีศาจตั้งอยู่ทางตะวันตกสุดของอาณาจักรเทพ เขาที่หนีไปหลายวันก่อนที่จะมาถึงสถานที่รกร้างแห่งนี้

ถ้ำสวรรค์ปีศาจล้อมรอบไปด้วยทะเลทรายรกร้างและภูเขาหัวโล้น ทางเข้าตั้งอยู่ภายใต้ภูเขาหัวโล้น มีทางเข้าถ้ำที่มืดมิดขนาดใหญ่

เขาวางหวงเทียนฉินที่หน้าซีดเผือกและร้องไห้ “ได้โปรดอย่าโยนฉันลงไป!”

อู๋เป่ยพูดด้วยความโกรธ: “เมื่อตอนคุณจับเหมยเปาไป เธอของขอร้องคุณหรือเปล่า? ตอนนั้นคุณเคยใจอ่อนบ้างไหม?”

หวงเทียนฉินร้องไห้: “ฉันผิดไปแล้ว”

“ผิดเหรอ?” อู๋เป่ยหัวเราะ “ฮ่าฮ่า เมื่อตอนคุณลักพาตัวเหมยเปาไป คุณพยายามฆ่าผมไปแล้วครั้งหนึ่ง ผมยังไม่ได้คิดบัญชีนี้กับคุณเลย!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็โบกมือ เขาดึงพลังการฝึกฝนทั้งหมดในร่างกายของหวงเทียนฉินออกมา กลายเป็นแสงหลากสี ก่อนเขาจะโยนทิ้งไป