ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1767

ทันทีที่สุ่ยเซิงได้ยินว่าหนึ่งคนเป็นจักรพรรดิหนึ่งองค์ ก็เลยถาม : “แล้วพี่สาวเป็นจักรพรรดิได้ไหม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้สิ เพียงแค่พวกนายชอบ เป็นจักรพรรดิได้ทุกคน”

เด็กมักชอบสิ่งที่พวกเขาไม่ได้ สำหรับสิ่งที่ทุกคนมี เขาหมดความสนใจทันที ถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “หมายความว่า การเป็นจักรพรรดิไม่ใช่สิ่งที่พิเศษกว่าคนอื่น”

ในเวลานี้ติงเอ่อร์วิ่งเข้ามา : “สุ่ยเซิง ฉันเห็นว่านายยังเด็ก ขอโทษฉันตอนนี้แล้วฉันจะให้อภัยนาย”

สุ่ยเซิงดื้อรั้นอย่างมาก : “ผมไม่ขอโทษ!”

อู๋เป่ยลูบหน้าเล็กของเขา : “ทุกสิ่งที่ซางหยวนพูดเป็นเรื่องโกหก เขาเป็นแค่ทาสรับใช้จะไปรู้อะไร พ่อให้นายตั้งใจเรียนหนังสือกับอาจารย์ไม่ใช่เหรอ อ่านและทำความเข้าใจ ใช่ไหม”

สุ่ยเซิงกอดคอของอู๋เป่ย กระซิบพูด : “ท่านพ่อ ผมก็รู้สึกว่าตัวเองผิดไปแล้ว”

อู๋เป่ยดีใจอย่างมาก พูด : “สุ่ยเซิง รู้ข้อผิดพลาดและแก้ไขได้ ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว”

เยวี่ยหวู่ได้ยินการเคลื่อนไหว จึงเดินออกมา เธอเป็นคนเก็บตัวมาโดยตลอด นอกจากดูแลลูกก็เป็นการฝึกฝน มองเห็นอู๋เป่ยมา เธอถามด้วยความดีใจ : “สามีหลี่มาตอนไหนเหรอ”

อู๋เป่ยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ให้ฟัง เยวี่ยหวู่พูดด้วยความโกรธ : “สุนัขรับใช้ ใครให้แกพูดสิ่งเหล่านี้กับองค์ชาย ใครก็ได้ ลากตัวออกไป โปยยี่สิบที ขับไล่ออกจากราชวัง หยุดใช้งานตลอดไป”

อู๋เป่ยกลับขัดขวางเยวี่ยหวู่ เขาจ้องเจ้าหน้าที่ซางหยวนคนนี้ พูด : “พูดมา ใครให้แกทำแบบนี้”

เขาบังคับใช้คำสั่ง เจ้าหน้าที่ที่ชื่อซางหยวนตัวสั่นสะท้าน พูด : “ใต้เท้าโหวเป็นคนพูด ใต้เท้าโหวบอกว่า ต้องปลูกฝังองค์ชายตั้งแต่เด็ก และผมเป็นคนข้างกายขององค์ชาย ถ้าหากองค์ชายกลายเป็นจักรพรรดิแล้ว อย่างนั้นผมก็จะเป็นผู้ดูแลคนใหญ่คนโตในอนาคต! ฝ่าบาท ผู้น้อยสมควรตาย ผู้น้อยไม่ควรพูดสิ่งเหล่านี้!”

อู๋เป่ยไร้สีหน้า ถามต่อ : “ใต้เท้าโหวคนไหน”

ซางหยวนพูด : “ใต้เท้าโหวจิ”

“โหวจิ!” อู๋เป่ยหรี่ตาลง โหวจิคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างมาก ข้างหลังเขาคือตระกูลธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเทียนหวู่ ตระกูลโหว

ตระกูลโหวดำเนินกิจการโรงรับจำนำ ธนบัตร ร้านค้าลูกโซ่ บริษัทเพื่อนเที่ยว และธุรกิจอื่นๆ โดยมีกิจกรรมครอบคลุมทั่วทั้งทวีปคุนหลุน ประเทศเทียนหวู่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของอาณาเขตธุรกิจของตระกูลโหว

ทวีปรกร้างเพิ่งจะรวมเป็นหนึ่งเดียว ตระกูลโหวกระตือรือร้นอย่างมาก หน่วยสืบราชการลับแสดงให้เห็นว่าตระกูลโหวได้ติดต่อกับบรรพบุรุษของตระกูลโหว และได้รับการสนับสนุนจากอีกฝ่าย

“โหวจิพูดอะไรอีก” เขาถาม

ซางหยวน : “ใต้เท้าโหวจิบอกว่า จากนี้ไป โลกทั้งใบจะเป็นของตระกูลโหว จักรพรรดิไม่ใช่อะไรเลยในสายตาของพวกเขา”

อู๋เป่ยโบกมือ : “ลากลงไป ลงโทษตามกฎหมาย”

ซางหยวนคนนี้อยู่กับสุ่ยเซิงระยะหนึ่ง เขาทนดูไม่ได้ พูดขอร้อง : “ท่านพ่อ ไม่ลงโทษซางหยวนได้ไหม”

อู๋เป่ยพูด : “สุ่ยเซิง ทำเรื่องผิด จำเป็นต้องแสดงความรับผิดชอบ ซางหยวนคนนี้ สร้างแรงบันดาลใจให้นายตีพี่ชายของตัวเอง นายคิดว่าเขาเป็นคนดีไหม”

สุ่ยเซิงส่ายหน้า : “เขาเป็นคนเลว!”

อู๋เป่ย : “ใช่ นายมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพี่น้อง พ่อแม่ และญาติของตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นในอนาคต พวกนายล้วนแล้วต้องสามัคคี ปกป้องกันและกัน ถ้าหากคนนอกพยายามสร้างความขัดแย้งระหว่างพวกนาย อย่างนั้นคนผู้นั้นก็เป็นศัตรูของตระกูลหลี่!”

สุ่ยเซิงพยักหน้าอย่างแรง : “ท่านพ่อ สุ่ยเซิงจำไว้แล้ว!”

พูดจบ สุ่ยเซิงวิ่งไปอยู่ต่อหน้าติงเอ่อร์ โค้งคำนับลึกๆหนึ่งที : “พี่ ผมผิดไปแล้ว คุณให้อภัยผมได้ไหม”

ติงเอ่อร์อายุมากกว่าหลายปี เขาลูบหัวของสุ่ยเซิง : “ระหว่างพี่น้องอย่างพวกเรา ยิ่งทะเลาะกันยิ่งใกล้ชิด ฉันให้อภัยนายแน่นอน เพียงแต่ ต่อจากนี้ไปนายต้องเชื่อฟังพี่ชาย”