ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1803

ลูกชายคนที่สองของหลัวจือฉาน ชื่อหลัวเซียวเฉิงและลูกชายคนที่สามของหลัวจือฉาน ชื่อ หลัวเซียวฮุย ในขณะนี้ทั้งสองมองดูพ่อของตนด้วยสายตาเย็นชา นั่นก็คือปราชญ์ชาหลัวจือฉาน

หลัวเซียวฮุยกล่าวว่า: “ท่านพ่อ กิจการชาของเราในวันข้างหน้าไม่อาจแยกชื่อของท่านออกไปได้ ดังนั้นลูกหวังว่าท่านพ่อจะยังคงร่วมมือกับเรา เพราะนั้นจะเป็นผลดีสำหรับเราทั้งคู่”

“ที่พวกเจ้าเรียกว่าร่วมมือกันคือต้องการควบคุมข้าใช่ไหม?” หลัวจือฉานถามอย่างใจเย็น

หลัวเซียวเฉิงถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า: “ท่านพ่อ เมื่อเรายังเด็ก ท่านมักจะนิยมชมชอบพี่ใหญ่มากกว่า มอบแต่สิ่งดีๆให้ เคยคิดบ้างไหมน้องสามและข้าจะรู้สึกอย่างไร?”

หลัวจือฉานถอนหายใจเบา ๆ : “พวกแกสองคนที่ได้ไปน้อยกว่าพี่เจ้าหรือไง? ข้ามองภาระให้เขา เพราะพวกแกสองคนรับไม่ไหวเองหรือเปล่า?”

หลัวเซียวเฉิงกล่าวว่า “นั่นไม่ใช่ภาระ มันเป็นธุรกิจของครอบครัว! ท่านพ่อ ข้ากับน้องสาม ไม่มั่นใจ ดังนั้นเราต้องต่อสู้และเอาสิ่งที่ควรเป็นของเรากลับคืนมา”

หลัวจือฉานหลับตา: “นี่คือสาเหตุที่พวกแกฆ่าพี่ของตัวเองงั้นหรือ?”

หลัวเซียวฮุย: “เราไม่อยากที่จะฆ่าเขา แต่เขาขัดขืน พวกเราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่า”

แม้ว่าหลัวจือฉานเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาออกมา ในตอนนี้: “ลูกชายของข้า เสี่ยวเฟิง ถูกพ่อทำร้ายเพราะท่าน!”

หลัวเซียวเฉิง: “ท่านพ่อ อีกสักครู่ เราจะใช้วิชาลับ เพื่อควบคุมจิตสำนึกของท่าน ข้าหวังว่าท่านจะไม่ขัดขืน ไม่เช่นนั้นเราอาจทำร้ายท่านได้”

หลัวจือฉานมองดูลูกชายทั้งสองอย่างเย็นชา: “พวกแกจะไม่มีวันประสบความสำเร็จ”

หลัวเซียวฮุย: “ท่านพ่อ หากท่านไม่เห็นด้วย เราก็ไม่มีทางเลือกนอกจากกำจัด หลัวฉีอวิ๋น ท่านโปรดหลัวฉีอวิ๋นมาก จนท่านเมินเฉยต่อหลานคนอื่นๆ!”

เมื่อได้ยินพวกเขาพูดถึงหลัวฉีอวิ๋น หลัวจือฉานก็กัดฟันแล้วพูดว่า “ถ้าพวกแกกล้าทำร้ายฉีอวิ๋น ฉันจะไม่ปล่อยพวกแกไปเด็ดขาด!”

หลัวเซียวฮุย: “ถ้าอย่างนั้นก็ร่วมมือกับพวกเราสิ!”

หลัวเซียวเฉิง: “ท่านพ่อ พวกข้าจะไปจับตัวฉีอวิ๋นกันดีกว่า ข้าคิดว่าท่านน่าจะสำนึกได้เมื่อพวกเรากลับมา!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ลูกชายทั้งสองก็จากไปพร้อมกัน

ในเดียวกันอู๋เป่ย ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านข้าง แมงมุมสีทองตัวใหญ่ แมงมุมตัวใหญ่ก็พ่นใยสีทองออกมาเพื่อจับคนที่มาขึงไว้

มนุษย์เงาโบกมือ แมงมุมสีทองตัวใหญ่ก็กลายเป็นหินไปพร้อมกับใยแมงมุมทั้งหมด ก่อนที่หินจะแตกกระจายไป

เมื่อปราศจากใยแมงมุมที่พันธนาการไว้ หลัวจือฉานก็ล้มลง ร่างกายของเขาถูกพิษ พิษได้ปกคลุมจนหมดความสามารถในการบังคับร่างกาย ก่อนเขาจะกระแทกลงกับพื้น

จากนั้นเขาก็ลอยขึ้นมาเหนือพื้นดินครึ่งเมตร อู๋เป่ยให้เขายืนขึ้น จากนั้นเอื้อมมือไปคว้าสารพิษทั้งหมดออกจากร่างกาย

หลัวจือฉานรู้สึกผ่อนคลายลง เขามองไปที่อู๋เป่ยด้วยความประหลาดใจแล้วถามว่า “ท่านคือใคร?”

แต่วินาทีต่อมา จู่ๆ เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นด้วยความตื่นตระหนก: “ท่านมหาเทพ!”

มหาเทพอยู่เหนือการควบคุมของผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ เมื่ออู๋เป่ยปล่อยกลิ่นอายของมหาเทพออกไป หลัวจือฉานคุกเข่าลงคำนับทันที

อู๋เป่ยกล่าวว่า: “เป็นหลัวฉีอวิ๋น ที่ขอให้ข้าช่วย นี่ไม่ใช่ที่ที่จะพูดคุย เราไปกันก่อนดีกว่า”

ครู่ต่อมา ทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นในสวนซึ่งมีหลัวฉีอวิ๋นอยู่ก่อน

เมื่อเห็นท่านปู่ของเธอกลับมาอย่างปลอดภัย หลัวฉีอวิ๋นก็ร้องไห้และคุกเข่าลงกับพื้น: “ท่านปู่ พ่อกัลป์แม่ของข้าไม่มีชีวิตอยู่แล้วหรือเจ้าคะ?”

หลัวจือฉานรู้สึกเศร้าเช่นกัน เขาถอนหายใจ: “ฉีอวิ๋น ยังมีปู่อยู่ ไม่ต้องห่วง ปู่จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเจ้าเด็ดขาด!”

หลัวจือฉานหลั่งน้ำตาหลังจากยืนยันว่าพ่อแม่ของเธอได้เสียชีวิตแล้ว และหลัวจือฉานเองก็หลั่งน้ำตาเช่นกัน ลูกชายคนโตของเขาซึ่งเขาให้ความสำคัญมากที่สุดมีศีลธรรมและคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม แต่เขากลับถูกน้องชายตนเองฆ่า!