ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1835

เขาศักดิ์สิทธิ์นั้นช่างลี้ลับ แต่เฉิงเหยียนก็ไม่สามารถได้รับผลประโยชน์จากมัน ดังนั้นตอนนี้มันจึงไม่มีคุณค่าใดๆกับเฉิงเหยียนอีกต่อไป แลกมันกับทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งของตระกูล ถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ซึ่งก็คล้ายกับ“การใช้ประโยชน์ของที่ไร้ค่า”

เฉิงเหยียนพูดว่า ：“ได้ เขาศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นของเจ้าแล้ว”

อู๋เป่ยกวักมือ เขาศักดิ์สิทธิ์ก็เข้าไปในถ้ำสวรรค์ของเขา และพูดเบาๆว่า ：“ฆาตกรตายแล้ว เรื่องนี้ก็จบลงเท่านี้”

หลังจากออกจากตระกูลเฉิง บรรพบุรุษซวินตูก็กลับไปที่ลัทธิเซียนไท่ชิงก่อน ส่วนอู๋เป่ยนั้นช่วยหลงชิงเอ๋อจัดการฝังศพครอบครัวของเธอ และเขาก็ได้จับตัวหลานชายของหญิงชั่วคนนั้นมา แล้วตัดหัวต่อหน้าหลุมศพเพื่อบูชาพวกเขา

หากไอ้สารเลวนี้ไม่ได้รับการช่วยเหลือจากหญิงชั่ว ก็เหมือนกับสุนัขหลงทาง ไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะดิ้นรนต่อสู้

หน้าห้องโถงไว้อาลัย หลังจากสองพี่น้องทำความเคารพญาติๆเสร็จแล้ว ก็ติดตามอู๋เป่ยกลับไปที่โลกเพียวเมี่ยว

พี่สาวของหลงชิงเอ๋อ นั้นมีรูปลักษณ์ที่งดงามมากเช่นกัน ชื่อว่าหลงหว่านเอ๋อ เป็นคนที่มีนิสันอ่อนโยน หลงชิงเอ๋อพานางมาอยู่ที่สวนของตัวเอง

เมื่อกลับมาถึงตำหนักเซียนเพียวเมี่ยว อู๋เป่ยก็ได้เล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้เซียนเพียวเมี่ยวฟัง

เพียวเมี่ยวพูดว่า ：“การที่ตระกูลเฉิงยังคงอยู่ เพราะอาจารย์ปู่ของเจ้าไว้หน้าเฉิงเหยียน”

อู๋เป่ย ：“ฆาตกรได้รับโทษแล้ว และเรื่องนี้ก็ถือว่าได้จบลงแล้ว ศิษย์น้องชิงเอ๋อมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม ความสำเร็จในอนาคตของเธออาจจะไม่ด้อยไปกว่าข้าเลย”

เพียวเมี่ยวยิ้มและพูดว่า ：“เป็นเรื่องที่พูดยาก อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ถือว่าไม่เลว ซวนเป่ย ศิษย์น้องคนนี้ เจ้าต้องคอยช่วยเหลือเธอให้มากๆ”

อู๋เป่ย ：“อาจารย์ไม่ต้องกังวล ข้าเข้าใจแล้ว”

ในอีกห้าวันข้างหน้า อู๋เป่ยก็ได้ทำการปรุงยาอายุวัฒนะให้กับลัทธิเซียนไท่ชิง ล้วนแต่เป็นยาที่ปรุงยามาก บางชนิดก็เป็นยาอายุวัฒนะที่สูญหายไปนานแล้ว โชคดีที่ทักษะการปรุงยาของเขานั้นไม่ธรรมดา และปรุงยาส่วนใหญ่ได้สำเร็จ ส่วนยาที่ปรุงไม่สำเร็จ นั่นเป็นเพราะสูตรยาอายุวัฒนะมีปัญหา เขาจึงต้องทำการแก้ไขอย่างยากลำบาก

ในวันนี้ ขณะที่เขากำลังปรุงยา จู่ๆก็ได้ยินเสียงของเขาศักดิ์สิทธิ์

“สหายตัวน้อย มีมิติแห่งหนึ่งบริเวณนี้ ได้ถือกำเนิดสมบัติล้ำค่า เจ้าสนใจไหม?”

อู๋เป่ยถามว่า ：“มิติไหน?”

เขาศักดิ์สิทธิ์ ：“ข้าสามารถนำทางเจ้าไปได้”

อู๋เป่ย ：“รอให้ข้าปรุงยาเตานี้เสร็จก่อน”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาส่งมอบยาอายุวัฒนะให้เซียนเพียวเมี่ยว แล้วพูดว่า ：“อาจารย์ ข้าจะออกไปเดินเล่น”

เพียวเมี่ยว ：“ไปเถอะ อย่าลืมเรื่องการประชุมซ่างชิงล่ะ”

อู๋เป่ย ：“ไม่ลืมหรอก”

เมื่อออกมาจากโลกเพียวเมี่ยว ร่างของเขาก็หายไป ครู่ต่อมา เขาก็ปรากฏตัวที่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ที่อยู่เหนือสุดของทวีปรกร้าง

มหาสมุทรแห่งนี้ ตั้งอยู่ในทวีปรกร้าง จริงๆแล้วเป็นทะเลสาบชั้นใน แต่เนื่องจากมันใหญ่เกินไป จึงถูกเรียกว่ามหาสมุทรทะเลเหนือ！

เมื่ออยู่ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เขาถามว่า ：“เขาศักดิ์สิทธิ์ สมบัติล้ำค่าที่เจ้าพูดถึงอยู่ที่ไหน?”

เขาศักดิ์สิทธิ์ ：“กำลังจะถือกำเนิด เจ้าอาจจะต้องรออยู่ที่นี่อีกครึ่งวัน”

เมื่อได้ยินว่าต้องรออีกครึ่งค่อนวัน อู๋เป่ยก็ปล่อยเรือลำใหญ่ออกมา เขานั่งอยู่บนเรือ หยิบไวน์และของว่างออกมากิน และตกปลาไปพร้อมๆกัน

หลังจากตกปลามังกรสีแดงขึ้นมาหนึ่งตัว เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ จึงเอื้อมมือออกไป และคว้าปลาจากบ่อในสวนหลังบ้านของเขาออกมา

ชาติที่แล้วปลาตัวนี้ มีระดับพลังยุทธ์ที่สูงมาก ต่อมาถูกอู๋เป่ยเจอเข้า จึงนำมาเลี้ยงไว้ในบ้าน และกินยาอายุวัฒนะของเขาไปเป็นจำนวนมาก

ปลาตัวนี้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของห้วงเวลา และทันใดนั้นมันก็อยู่เหนือทะเล มันตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และพูดด้วยภาษามนุษย์ว่า ：“สหายหลี่ ทำไมต้องมาที่นี่?”

อู๋เป่ย มันนานมากแล้ว ：“พลังยุทธ์ของเจ้ายังไม่ฟื้นคืนอีกเหรอ?”

ปลาตัวนี้เคอะเขินเล็กน้อย แล้วพูดว่า ：“ที่จริงพลังยุทธ์ของข้าฟื้นคืนตั้งนานแล้ว แต่ที่สหายหลี่มียาอายุวัฒนะให้กิน ข้าจึงอยากอยู่ต่ออีกสักระยะหนึ่ง”

อู๋เป่ย ：“เจ้าเป็นถึงมรรคาจารย์ ข้าเลี้ยงไม่ไหวหรอก”

ปลาตัวนี้แสยะยิ้ม และทันใดนั้นก็มีรอยแตกปรากฏขึ้นที่หลังของมัน และมีแสงสีทองพุ่งออกมา และรวมตัวกันเป็นรูปร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง