ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 226

ด้วยระยะทางไม่ถึงสิบกิโลเมตรออกไป อู๋เป่ยก็เดินทางมาถึงที่เกิดเหตุภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที เขาเห็นเศษซากจากการชนท้ายของรถ จึงเหยียบคันเร่งและขับไปข้างหน้าต่อไปในทันที

โทรศัพท์ยังคงเชื่อมต่ออยู่ เขาถาม: "ชิงเหยียน โรงงานมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไหม"

จูชิงเหยียน: "วันนี้เป็นวันหยุด คนงานกลับบ้านกันหมดแล้วค่ะ มีเพียงไม่กี่คนที่คอยดูแลโรงงาน"

อู๋เป่ยi: "หลังจากกลับไปที่โรงงานแล้ว ปิดประตูและรอให้ฉันเข้าไป"

"ค่ะ"

จริงๆ แล้วจูชิงเหยียนไม่ได้ประหม่าแต่อย่างใด เธอยังมีเวลาอยู่ แต่เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ ก็ควรระวังไว้ดีกว่า แต่ถ้าพวกเขามีปืนล่ะ?

บนถนนห่างออกไปห้ากิโลเมตร อู๋เป่ยถึงที่นั่นภายในไม่กี่นาที เมื่อเขามาถึง เขาก็เห็นว่าประตูโรงงานถูกรถชนจนมันเปิดออก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนล้มลงกับพื้น โดยที่มีเลือดอาบหน้าอยู่

เขาไม่มีเวลาตรวจสอบอะไรแล้ว เขาขับรถเข้าไปในโรงงาน หลังจากขับรถไประยะหนึ่ง ฉันเห็นกลุ่มคนล้อมรอบผู้หญิงคนหนึ่งตรงมุมหนึ่ง นั่นคือจูชิงเหยียน! "

ในเวลานี้ จูชิงเหยียนเปิดกำปั้นของเธอและพูดด้วยความกล้า "พวกคุณกำลังฝ่าฝืนกฎหมาย ถ้าคุณออกไปตอนนี้ ฉันจะไม่แจ้งความ"

ชายคนหนึ่งยิ้มอย่างชั่วร้าย: "หัวหน้าจู พวกเราต้องขอโทษด้วย เราได้รับคำสั่งให้มาจับคุณ และคุณก็ควรให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟังเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"

ทันทีที่เขาพูดจบ รถของอู๋เป่ยก็พุ่งเข้ามา กลุ่มคนเหล่านั้นต่างก็พากันตกใจ ก่อนจะหลบหนีไปทีละคน

รถเบรกอย่างแรง ก่อนจะหยุดไม่ไกลจากจูชิงเหยียน

อู๋เป่ยกระโดดลงจากรถ จูชิงเหยียนรีบวิ่งเข้ามากอดเขาแน่น

"ไม่เป็นไรแล้วนะ" อู๋เป่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่เขามาทันเวลา!

“เจ้าโง่ แกมันลนหาที่ตายซะแล้ว!”

ข้างหลังเขาตอนนี้ มีชายที่มีใบหน้าดุร้ายดึงมีดพกออกมาและแทงเข้าที่หลังของอู๋เป่ยทันที

ราวกับว่าอู๋เป่ยมีตาอยู่ที่ด้านหลังศีรษะของเขา เขารีบเตะมีดออกไป เตะนี้เต็มไปด้วยความโกรธทำให้อวัยวะภายในของคู่ต่อสู้แตกเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากอีกฝ่ายล้มลงสู่พื้นก็มีเลือดไหลออกจากรูทั้งเจ็ด ก่อนที่บุคคลนั้นจะเสียชีวิตลง

คนอื่น ๆ ตกตะลึงมองไปที่อู่เป่ยในตอนนี้ ราวกับว่าพวกเขากำลังเห็นผี

“คุกเข่าลง!” เขาพูดอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

คนเหล่านี้หันหลังหลับก่อนจะวิ่งหนีไป อู๋ตงประสานมือของเขาก่อนจะจิ้มออกไปด้วยนิ้วของเขา หัวเข่าของคนเหล่านี้ถูกเจาะทีละคนจนทำให้เป็นรูและมีเลือดออกมา พวกเขาล้มลงกับพื้นก่อนจะกรีดร้องออกมา

อู๋เป่ยเหยียบเข่าของชายคนหนึ่งเบาๆ ก่อนที่ชายคนนั้นจะกรีดร้องออกมา

“บอกมาสิว่าใครส่งพวกแกมาที่นี่”

“หัวหน้าหวง บอสหวงส่งเรามาที่นี่”

"เธอไม่ต้องกังวล"

เขารีบตรงไปยังที่พักของหวงเว่ยทันที ถนนเส้นนี้เป็นย่านผู้มั่งคั่งที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงของจังหวัด ทั้งสองฝั่งของถนนเส้นนี้มีอาคารวิลล่าหรูหราเต็มไปหมด และบนถนนก็เต็มไปด้วยรถหรู รถที่ถูกที่สุดของที่นี่ก็มีราคามากกว่าหนึ่งล้านหยวน

ทั้งสองฝั่งของถนนมีร้านอาหารและบาร์ที่ให้บริการสำหรับคนรวยซึ่งทั้งหมดเป็นแบบสมาชิกพิเศษเท่านั้น

รถของอู๋เป่ยจอดอยู่ที่สี่แยก เขาได้ข้อมูลทั้งหมดของหวงเว่ยไว้ในโทรศัพท์มือถือของเขาแล้ว หวงเว่ยเป็นเพศชาย อายุสี่สิบเก้าปี เป็นเจ้าของเว่ยเซิ่งกรุีปมีรายได้ต่อปีมากกว่าห้าหมื่นล้านหยวนและมีกำไรหลายพันล้านหยวนตอ่ปี มีบริษัทจดทะเบียนหลายแห่ง และหวงเว่ยคนนี้มีสัดส่วนหุ้นมากกว่า สามสิบเปอร์เซ็นต์ โดยมีสินทรัพย์รวมเกือบสองหมื่นล้านหยวน

หวงเว่ยเป็นคนเทาๆ ดูเผิน ๆ เขาเป็นผู้ประกอบการที่จริงจัง จริง ๆ แล้วเขาแอบเปิดร้านบริการเงินใต้ดินและในขณะเดียวกันก็ช่วยผู้คนฟอกเงิน อีกทั้งมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ผิดกฎหมายใต้ดินอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม มีคนคอยหนุนหลังหวงเว่ยไว้อยู่ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าแตะต้องเขาเลยเป็นเวลาหลายปี

หลังจากอ่านเนื้อหาเหล่านี้แล้ว อู๋เป่ยตัดสินใจโทรหาสวี่ปั๋วเหรินในฐานะผู้ช่วยจังหวัดเคทันที ถ้าเขาต้องการจัดการหวงเว่ย เขาต้องพูดคุยกับสวี่ปั๋วเหรินก่อน

หลังจากเชื่อมต่อสายแล้ว สวี่ปั๋วเหรินฟังคำพูดของอู๋เป่ยอย่างตั้งใจ ก่อนที่จะพูดอย่างโกรธเคืองว่า "หวงเว่ยคนนี้ช่างกล้าหาญจริงๆ เขากล้าที่จะลักพาตัวผู้คนในตอนกลางวันแสกๆ อย่างนี้เชียวเหรอ!"

อู๋เป่ย: "พี่สวี่ ชายคนนี้นามสกุลหวง เขาก่ออาชญากรรมมากมาย แต่ผู้อยู่เบื้องหลังของเขานั้นทรงอิทธิพลมาก"

สวี่ปั๋วเหรินตะคอกอย่างเย็นชา: "ไม่ว่าผู้สนับสนุนของเขาจะเป็นใคร ครั้งนี้เราต้องสอบสวนให้ถึงที่! อย่างไรก็ตาม อาจต้องใช้เวลาหน่อย และปัญหานี้อาจจะไม่สามารถแก้ได้ในทันที"

อู๋เป่ย: "พี่สวี่ ผมมีทางออก แต่พี่ต้องส่งคนไป เพื่อสอบปากคำจากหวงเว่ย"