อู๋เป่ยตรวจสอบสมุนไพรที่หยางกว่างลี่จัดเตรียมมาแล้ว ไม่พบปัญหาใดๆ จากนั้นเขาก็ให้หยางกว่างลี่กับเล่อเทียนออกจากลาน แล้วเริ่มลงมือปรุงยา
การปรุงยาเซียนกู่ฮว่าตู้ไม่ถือว่ายากเกินไป อู๋เป่ยใช้เวลาประมาณ45 นาที ก็ปรุงยาหม้อแรกสำเร็จ และยังได้เป็นยาเกรดสูงสุดอีกด้วย
หยางกว่างลี่เตรียมสมุนไพรไว้พอดีสำหรับสามหม้อ อู๋เป่ยจึงปรุงต่ออีกหนึ่งหม้อ คราวนี้ยิ่งเกินความคาดหมาย เพราะได้ยาเกรดพิเศษ
ส่วนสมุนไพรสำหรับหม้อที่สาม เขาเก็บไว้ก่อน แล้วจึงผลักประตูออกไป
หยางกว่างลี่ยืนรออยู่ด้านนอกอย่างกระวนกระวาย พอเห็นอู๋เป่ยออกมา ก็รีบถามว่า “สหายอู๋ สำเร็จไหม?”
อู๋เป่ยหยิบขวดยาออกมาสองขวด ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ไม่ทำให้ผิดหวัง ข้าปรุงยาอายุวัฒนะเกรดสูงสุดได้สามเม็ด และระดับพิเศษอีกสี่เม็ด”
“อะไรนะ? ระดับพิเศษเลยหรือ!” หยางกว่างลี่สูดลมหายใจลึก “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทักษะการปรุงยาของสหายอู๋จะสูงส่งขนาดนี้ ข้าโชคดีเหลือเกินที่ได้พบกับปรมาจารย์ปรุงยาเช่นท่าน!”
พูดจบ เขาก็ยื่นขวดยาระดับพิเศษให้กับอู๋เป่ย พลางกล่าวว่า “สหายอู๋ ขวดนี้ก็เพียงพอแล้ว อีกอย่างนี่เป็นยาแก้พิษ เกรดสูงสุดก็ถือว่าดีมากแล้ว ขวดนี้ที่เป็นระดับพิเศษ ท่านเก็บไว้เถอะ”
อู๋เป่ยว่า “ไม่เป็นไร สมุนไพรชุดสุดท้ายข้าเก็บไว้แล้ว หากจำเป็นค่อยปรุงใหม่ ทั้งสองขวดนี้ ท่านก็รับไว้เถอะ”
เกี่ยงกันไปมาอยู่ครู่หนึ่ง หยางกว่างลี่ก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป ยิ้มพลางกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าก็รับไว้ทั้งหมด สหายอู๋ พรุ่งนี้ท่านพ่อของข้าจะกลับมา ท่านพ่อมักนำสมุนไพรหายากกลับมาด้วยเสมอ ด้วยยานี้ ข้าคงได้ส่วนแบ่งไม่น้อย อย่างน้อยก็หนึ่งในสาม ข้าจะมอบสมุนไพรทั้งหมดให้ท่าน”
อู๋เป่ยโบกมือ “ข้าจะไปรับสมุนไพรจากท่านได้อย่างไร”
หยางกว่างลี่กล่าวว่า “หญิงงามต้องคู่ของสวยงาม ดาบล้ำค่าควรมอบแก่ยอดวีรบุรุษ สมุนไพรเหล่านี้อยู่กับพวกเราไม่มีค่าใด แต่หากอยู่ในมือปรมาจารย์ปรุงยาอย่างท่าน ย่อมเกิดประโยชน์สูงสุด ท่านอย่าได้เกรงใจ”
อู๋เป่ยหัวเราะเบาๆ “เช่นนั้นก็ดี หากคุณชายหยางสามมีความต้องการสิ่งใด ก็บอกมาได้เลย” เขาหมายถึงเรื่องการปรุงยาโดยเฉพาะ
หยางกว่างลี่กล่าวว่า “เกรงว่าจะต้องรบกวนสหายอู๋”
วันนั้น อู๋เป่ยก็พักอยู่ที่บ้านตระกูลหยาง เขามีลานบ้านแยกเป็นสัดส่วน ในห้อง เขานั่งขัดสมาธิ หยิบเอาอัญมณีสีเขียวธาตุไม้เม็ดหนึ่งออกมา เตรียมจะหลอมกลืน
อัญมณีนี้ เป็นพลังของผู้แข็งแกร่งระดับขอบเขตแห่งเต๋าที่ควบแน่นขึ้นมา ใช้สร้างเทพลับห้าธาตุได้ดีที่สุด
เมื่อมีเทพลับห้าธาตุแล้ว ระดับการปรุงยาของเขาก็จะยกระดับขึ้นด้วย ท้ายที่สุด สรรพสิ่งในโลก ล้วนไม่อาจแยกจากกฎของห้าธาตุได้
เขาครอบครองเทพลับทองคำสูงสุด จัดเป็นเทพลับที่แข็งแกร่งที่สุด ขีดจำกัดในการรับแรงภายนอกสูงมาก พออัญมณีสีเขียวหลอมกลืนเข้ากับเทพลับของเขาแล้ว พลังอันน่าสะพรึงกลัวนั้นดูเหมือนจะฉีกเขาออกเป็นชิ้น โชคดีที่เทพลับของเขาแข็งแกร่งยิ่งนัก ทนฝืนไว้ได้จนถึงที่สุด
ผ่านไปสามชั่วยาม เขาก็หลอมกลืนอัญมณีสีเขียวสำเร็จ ตอนนั้นเองเขาเหงื่อท่วมตัว ร่างกายแทบจะหมดแรง
แต่พลังงานจากอัญมณีสีเขียวนั้นก็ช่วยเทพลับของเขาอย่างมาก พลังงานสีเขียวชั้นหนึ่งห่อหุ้มร่างกายและเทพลับของเขาไว้ เขาจึงฟื้นฟูกลับคืนได้ในเวลาไม่นาน
ฟ้ายังไม่สว่างดี อู๋เป่ยก็ได้ยินเสียงฝีเท้า เขาเปิดประตูออกไป ก็เห็นเล่อเทียนเดินเข้ามา เขากล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “พี่ใหญ่ ท่านปู่ข้ากลับมาแล้ว!”
อู๋เป่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า “จริงเหรอ คงมีคนอื่นไปรับกันหมดแล้ว เจ้าก็รีบไปเถอะ”
เล่อเทียนกล่าวว่า “พี่ใหญ่ งั้นข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวมาหาท่านใหม่”
ว่าแล้ว เขาก็โบกมือเบาๆแล้วจากไป
ประมาณครึ่งชั่วยามให้หลัง หยางกว่างลี่ก็มาที่ลานอีกครั้ง เขายิ้มกล่าวว่า “สหายอู๋ บิดาข้าขอเชิญ”
อู๋เป่ยกล่าวว่า “ข้าไม่ไปจะดีกว่า”
หยางกว่างลี่ยิ้ม “บิดาข้าได้กินเม็ดยาแก้พิษพันพิษเข้าไป พิษในร่างก็ถูกขับออกอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกดีใจมาก ถามข้าว่ายานี้มาจากไหน ข้าก็เล่าว่าเป็นท่านปรุงขึ้นมา เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็อยากพบหน้าท่านสักครั้ง”
อู๋เป่ยพยักหน้า “งั้นก็ได้”
จากนั้นเขาก็เดินตามหยางกว่างลี่ไปยังห้องโถงของบ้านตระกูลหยาง ขณะนี้ในห้องโถงมีผู้คนอยู่ไม่น้อย พ่อลูกหยางเชาเสวียนก็อยู่ด้วย
เล่อเทียนเห็นเขาเข้ามา รีบกล่าวกับชายชราเคราดำผู้หนึ่งว่า “ท่านปู่ นี่แหละพี่อู๋!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
ทำไมบางตอนถึงสั้นจังครับ...
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...