ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2290

กวนอิงดีใจมาก ยิ้มและพูดว่า“ขอบคุณคุณชายมาก!”

เวลาที่เหลืออีกหนึ่งวันกว่าอู๋เป่ยได้รักษาผู้ใหญ่ที่เหลือในหมู่บ้าน

วันนี้ช่วงเที่ยง หลังจากกินเลี้ยงอำลาแล้ว อู๋เป่ยได้พากวนอิงไปที่เมืองเจียงหนาน

ทั้งสองคนลอยอยู่ในอากาศสักระยะหนึ่ง อู๋เป่ยเห็นแม่น้ำขนาดใหญ่ กว้างเกินหนึ่งร้อยลี้ นั่นคือ

มีที่ราบขนาดใหญ่ทางทิศใต้ของแม่น้ำชิงหลิง ซึ่งมีเมืองที่เจริญรุ่งเรืองคือเมืองเจียงหนาน

เมืองเจียงหนานไม่อาจเทียบได้กับเมืองบนภูเขาที่อู๋เป่ยเคยพบเห็นมาก่อน มันไม่เพียงแต่มีพื้นที่กว้างขวางและมีประชากรหนาแน่นเท่านั้น แต่สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ยังหรูหราอลังการกว่าเมืองเล็กๆ มาก

ไฟบนถนนทุกดวงประดับประดาด้วยผลึกหินใสเรืองแสง พื้นถนนปูด้วยผลึกหินสีแดง มีรถม้าสิบคันวิ่งขนานกันไปข้างหนึ่ง

สถาปัตยกรรมของที่นี่โดดเด่นเป็นอย่างยิ่ง บ้านเรือนทุกหลังงดงามอลังการราวกับอาคารหยกแท้

บ้านเมืองเขียวขจีมาก มีดอกไม้และพืชพันธุ์แปลกตาอยู่ทั่วไป แม้แต่ริมถนนก็ยังปลูกยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณชั้นยอดไว้ใช้ไล่ยุงด้วย

เมืองแห่งหนึ่ง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมเพียงอย่างเดียว แต่ยังขึ้นอยู่กับความปลอดภัยด้วย ไม่มีการโจรกรรมหรือฆาตกรรมเกิดขึ้นในเมืองติดต่อกันสามปีแล้ว

แน่นอนว่าการอยู่ในเมืองที่มั่งคั่งและปลอดภัยเช่นนี้มีค่าใช้จ่ายสูงมาก บ้านเรือนที่นี่ ถ้ามีขนาดใหญ่เล็กน้อยราคาก็หลายสิบล้านเงินเซียน ส่วนบ้านที่โอ่อ่ากว่ามีราคาหลายร้อยล้านเงินเซียน นั่นหมายความว่าคนนอกจะได้แค่พักหรือกินที่โรงเตี๊ยมเท่านั้น และพอเงินหมดก็ต้องออกไป

ตระกูลชั้นนำถ้ำแห่งความลับชิงหลิง ล้วนมีทรัพย์สินอยู่ที่นี่กันเกือบทุกคน

ความมั่งคั่งของเมืองเจียงหนาน ก็สะท้อนให้เห็นได้จากสินค้าที่ขายที่นี่เช่นกัน สิ่งที่ดีที่สุดในถ้ำแห่งความลับชิงหลิง ส่วนมากจะสามารถซื้อได้เฉพาะในเมืองเจียงหนานเท่านั้น ตัวอย่างเช่น เสื้อผ้าที่ดีที่สุด ยาอายุวัฒนะที่ดีที่สุด และผู้หญิงที่สวยที่สุด

นอกเหนือจากนี้ เมืองเจียงหนานมีพวกนิกายสำนักข้างนอกด้วย เพียงแค่เดินไม่กี่ก้าวก็จะเจอสาวกสำนักเหล่านั้นแล้ว

อู๋เป่ยมาถึงหน้าประตูเมืองเจียงหนานก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายมัน

ขุนนางของเมืองเจียงหนาน

การตรวจตราค่อนข้างเข้มงวด ครั้งแรกที่เข้าเมืองจะต้องลงทะเบียนก่อน จากนั้นก็เอาบัตรประจำตัว ถ้ามีบัตรประจำตัว ต่อไปก็เข้าออกเจียงหนานได้ตามสบาย

หลังจากลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็เข้าไปในเมือง

พอได้เข้ามาในเมืองก็พบว่าคนที่มีฐานะหน่อยต่างก็นั่งรถม้า และรถม้าก็มีความแตกต่างกันออกไปด้วย

ปกติอู๋เป่ยเป็นคนแต่งตัวดี ทันทีที่ผ่านประตูเข้าไป ชายคนหนึ่งในชุดหรูหราก็เดินเข้ามาถามอย่างสุภาพว่า “ คุณชาย ต้องการรถม้าไหมขอรับ"

อู๋เป่ยเหลือบมองรถม้าที่วิ่งบนถนน จากนั้นก็พยักหน้า “ เอามาดูก็ได้”

คนผู้นี้รีบกวักมือเอารถม้ามา ม้าที่ลากรถม้านั้นสูงและสง่างามมาก เห็นได้ชัดเจนในแวบแรกเลยทีเดียวว่ามันแพง

รถม้าได้รับการออกแบบให้มีความทันสมัยและสะดวกสบายมาก แทบไม่รู้สึกถึงแรงกระแทกเมื่อนั่ง ม้าได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี สามารถหยุดและเร่งความเร็วได้

ชายคนนั้นนั่งในรถม้าและแนะนำรถม้าให้อู๋เป่ยฟังว่า “ คุณชาย นี่คือรถม้าระดับพิเศษของเราขอรับ ใช้ม้าระดับกลาง วิ่งได้วันละ 3,000 ลี้ ทนทานมาก ไม่ต้องกินน้ำหรือกินหญ้าระหว่างทาง”

ถึงแม้การเดินทางวันละ 3,000 ลี้จะไม่ช้า แต่อู๋เป่ยก็ยังรู้สึกว่ายังไม่เร็วพอ

เขาถามว่า “ มีที่ดีกว่านี้ไหม?”

คนผู้นี้ตาลุกวาว พูดว่า “ แน่นอนว่ามี! พวกเรามีระดับพิเศษไปจนถึงระดับขั้นสุดยอดชั้นนำ! แต่ราคาจะสูงนะขอรับ”

อู๋เป่ยพูดว่า “ ราคาไม่ใช่ปัญหา”

ไม่นานรถม้าก็จอดอยู่หน้าเรือนใหญ่ พอเข้าไปอู๋เป่ยก็เห็นรถม้าหลายคันจอดอยู่ แต่ส่วนมากเป็นระดับกลาง