ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2291

อู๋เป่ยถามว่า“จับหนุ่มน้อยเหล่านี้ไปแล้วจะจัดการอย่างไร?”

เด็กส่งอาหารพูดว่า“พวกเขาจะถูกขังไว้ในศูนย์พักพิงนอกเมืองระยะหนึ่ง และเมื่อโตขึ้น พวกเขาจะได้รับงานทำ”

อู๋เป่ยถามด้วยความแปลกใจว่า“อ้อ มีงานให้พวกเขาทำด้วยหรือ?”

เด็กส่งอาหารพูดว่า“นอกเมืองมีมูลนิธิมากมาย ซึ่งนายท่านสร้างขึ้นเพื่อช่วยเหลือคนยากจนเหล่านี้ แต่บางคนก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ พวกเขาไม่ยอมทำงานหนักและแอบเข้าเมืองไปขอทานอยู่เสมอ เพราะในเมืองมีคนรวยมากมาย ถ้าเจอคนใจดี ก็จะสามารถหาเงินได้มากมาย ครั้งล่าสุดข้าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งโยนเงินเซียนจำนวนมากให้ขอทานที่หน้าประตู เงินหนึ่งร้อยเงินเซียนก็เพียงพอสำหรับครอบครัวนอกเมืองที่จะกินดื่มได้สองเดือนแล้ว"

อู๋เป่ยพูดว่า“ข้าราชการเหล่านี้เป็นเจ้าเมืองหรือ?”

“เมืองเจียงหนานเป็นพื้นที่ที่ไม่มีเจ้าเมือง ต่อมาคนก็มากขึ้น หลังจากมีการพัฒนาขึ้น ครอบครัวเศรษฐีท้องถิ่นบางครอบครัวรวมตัวกันและจัดตั้งสำนักส่วนกลางของเมืองเจียงหนานขึ้น ซึ่งมีหน่วยงานต่างๆ อยู่ภายใต้การบริหาร บางครอบครัวจัดเก็บภาษี บางครอบครัวบริหารจัดการความปลอดภัยสาธารณะ บางครอบครัวคลี่คลายคดีความ และบางครอบครัวสร้างเมืองขึ้น ทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของบุคคลที่แตกต่างกัน”

“แล้วภาษีที่เก็บมาได้เอาไปให้ใคร?”เขาถาม

เด็กส่งอาหารพูดว่า“เรื่องนี้ข้าก็ไม่แน่ใจเลย”

กินข้าวเสร็จ อู๋เป่ยก็ได้รับรู้เรื่องราวไม่น้อยของเมืองเจียงหนาน เขารู้ว่าตรงไหนเป็นย่านคนร่ำรวย ตรงไหนเป็นใจกลางซึ่งต่อให้มีเงินก็ซื้อไม่ได้ และในเมืองนี้ใครมีอำนาจที่สุด

พอกินข้าวเสร็จ อู๋เป่ยก็นั่งรถม้าเล่นรอบเมือง ตอนพระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน รถก็มาจอดอยู่ที่ตึกแห่งหนึ่งที่มีหกชั้น

ที่นี่เป็นพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองเจียงหนาน และราคาบ้านก็สูงมาก บ้านที่มีทางเข้าส่วนตัวและลานบ้านมีราคาอย่างน้อย 100 ล้านถึง 200 ล้านเงินเซียน ร้านค้ายิ่งราคาแพงกว่าอีกด้วย ร้านค้ามักจะมีสนามหญ้าขนาดใหญ่และครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ โดยพื้นฐานแล้วราคาเริ่มต้นที่ 1 พันล้านเงินเซียน

สาเหตุที่อู๋เป่ยหยุดรถม้า เป็นเพราะเห็นป้ายติดว่า“ขายทำเลดี”อีกอย่างเจ้าของเดิมก็เลิกกิจการแล้ว

อู๋เป่ยลงจากรถม้ามาแล้วไปเคาะประตู

ด้านในมีชายวัยกลางคนท่านหนึ่งอยู่ เขาถามอู๋เป่ยว่ามีธุระอะไร อู๋เป่ยจึงบอกว่าอยากจะซื้อร้าน

เฒ่าแก่ชะงักงัน พูดว่า“คุณชาย ร้านของพวกเราทำเลดี ราคาอยู่ที่ 2.7 พันล้านเงินเซียนเลยนะ”

อู๋เป่ย“2.7พันล้านเงินเซียน? แพงอยู่นะ”

เฒ่าแก่พูดว่า“คุณชาย เชิญตามข้ามา”

เขาพาอู๋เป่ยไปด้านหลังร้าน ด้านหลังร้านเป็นสวน ผ่านสวนมีลานบ้านที่ค่อนข้างเงียบสงบ มีบ้านหลายหลัง ผ่านบ้านเรือนไปมีสวนอีกแห่งหนึ่ง ทั้งสองข้างของสวนมีห้องด้านข้างที่ดูเหมือนโกดังสินค้า จากนั้นก็มีประตู เมื่อเปิดประตูออก ก็มีถนนอีกสายหนึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม กว้างขวางมากและอยู่ในทำเลที่ดีมาก

เมื่อได้เห็นอู๋เป่ยก็เข้าใจทันที ถ้าหากสร้างเพิ่มอีกสักสองสามชั้น เขาจะสามารถมีร้านที่สองได้ ดังนั้น 2.7 พันล้านจึงไม่แพง

เฒ่าแก่“คุณชาย ถึงแม้ที่นี่จะเป็นร้าน แต่ลานตรงกลางค่อนข้างกว้าง และมีบ้านหลายหลัง ซึ่งสามารถรองรับคนได้หลายร้อยคน ด้านหลังมีโกดังสินค้า ถ้าสร้างเพิ่มอีกสักสองสามชั้น มันจะเป็นร้านที่สองขอรับ"

อู๋เป่ยพยักหน้า พูดว่า“เฒ่าแก่ ตำแหน่งนี้ไม่เลว แต่ข้าไม่ได้อยากได้ร้านเพิ่ม ท่านลดราคาเหลือ2.4พันล้านเงินเซียนได้หรือไม่?”

ภายใต้การหารือของทั้งสอง สุดท้ายราคาจึงอยู่ที่2.55พันล้านเงินเซียน

เมื่อกลับเข้ามาในร้าน ทั้งสองฝ่ายได้ลงนามซื้อขาย อู๋เป่ยได้เอกสารที่ดินและบ้าน มีตราประทับอยู่ด้านบนเพื่อยืนยันว่าเป็นของจริง

อู๋เป่ยจ่ายเงินและรับกุญแจมา จากนั้นเฒ่าแก่ก็ขอตัวลา

รถม้าถูกขับไปยังสวนหลังบ้าน กวนอิงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย นางจึงถามว่า “คุณชาย ทำไมท่านถึงอยากซื้อร้านนี้หรือ?"

อู๋เป่ย“ครอบครัวของข้าจะมาอยู่ที่นี่ และข้าต้องการทำธุรกิจบางอย่างให้พวกเขา ร้านนี้จะถูกเปลี่ยนเป็นร้านยาอายุวัฒนะในอนาคต"

ถ้าเปิดร้านยาอายุวัฒนะที่นี่