ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2287

ยาที่เขาทาออกฤทธิ์อย่างมหัศจรรย์ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เจ้าจิ้งจอกขาวก็สามารถลงมาเดินได้แล้ว แผลหายสนิทเกลี้ยง มันทั้งประหลาดใจและดีใจ วิ่งเต้นรอบๆ อู๋เป่ยอย่างร่าเริง

อู๋เป่ยพูดว่า: “ฉันเห็นว่าเธอยังเล็กอยู่ ทำไมถึงวิ่งออกมาข้างนอกคนเดียวล่ะ?”

เจ้าไป๋เอ๋อร์เรียกเบาๆ หนึ่งสองเสียง ไม่รู้จะสื่ออะไร

ขณะนั้นเอง แสงขาวสายหนึ่งตกลงมาหน้าถ้ำ แล้วผู้หญิงสวยมากคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอมองเจ้าจิ้งจอกขาวครั้งหนึ่ง แล้วมองอู๋เป่ยอีกครั้ง จากนั้นกราบอย่างสง่างาม: “ขอบพระคุณนายน้อยที่ช่วยน้องสาวของฉัน”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ: “มันเป็นน้องสาวของเธอเหรอ?”

ผู้หญิงพยักหน้า: “พวกเราเป็นเผ่าจิ้งจอกของถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง น้องสาวของฉันซุกซน แอบวิ่งออกมาเล่นคนเดียว ผลลัพธ์เกือบถูกนายพรานจับไป”

อู๋เป่ยเข้าใจ ในช่วงสั้นๆ เมื่อกี้ พี่น้องสองคนนี้ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลที่ซับซ้อนกันเรียบร้อยแล้ว

เขาพยักหน้า: “โชคดีที่เธอไม่เป็นไร”

เจ้าจิ้งจอกน้อยกระโดดเข้าไปในอ้อมกอดของผู้หญิง แล้วมองอู๋เป่ยด้วยความอาลัยอาวรณ์

ผู้หญิง: “นายน้อยช่วยน้องสาวของฉัน ตระกูลจิ้งจอกไม่มีอะไรตอบแทน จึงขอมอบสิ่งนี้ให้นายน้อย”

พูดจบ แผนที่ใบหนึ่งลอยตกลงมาหน้าอู๋เป่ย เขาดูคร่าวๆ พบว่าบนแผนที่มีสถานที่สองแห่งที่ถูกทำเครื่องหมายไว้

เขาถาม: “คุณหนู นี่เป็นแผนที่อะไร?”

ผู้หญิงพูดว่า: “นี่คือสถานที่สมบัติสองแห่งในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง คนข้างนอกไม่รู้จัก โควตาเข้าไปในสถานที่สมบัติถูกอิทธิพลใหญ่ต่างๆ ผูกขาดไปแล้วนานแล้ว นายน้อยถือสิ่งนี้ก็สามารถเข้าไปได้อย่างปลอดภัย”

อู๋เป่ย: “ช่วยบอกรายละเอียดของสถานที่สมบัติสองแห่งนี้ได้ไหม?”

ผู้หญิงยิ้ม: “นายน้อยจะรู้เร็วๆ นี้ ลาก่อนค่ะ”

ผู้หญิงคนนี้พูดไปก็ไป เมื่ออู๋เป่ยเดินออกจากถ้ำภูเขา เธอก็หายไปไม่เหลือร่องรอยแล้ว

เขาหยิบแผนที่ออกมาดูอีกครั้ง พึมพำว่า: “จะเป็นสถานที่สมบัติแบบไหนกัน?”

ขณะนั้นเอง เขาได้ยินเสียงที่คุ้นหู ดูเหมือนจะเป็นสาวงามที่เจอบนลานชมวิว ได้ยินเธอพูดว่า: “นายท่านทั้งสอง ช่วยปล่อยฉันไปเถอะ”

“เฮ่ย เจ้าผู้หญิงเอ๋ย เธอคนเดียวเดินกลางคืน ไม่คิดบ้างเหรอว่าจะเจอพวกนายท่านกี่คน?”

อีกเสียงหนึ่งน่าขยะแขยงพูดว่า: “เฮ่ย พวกเราโชคดีนะ สวยขนาดนี้ เล่นแล้วต้องสนุกแน่ๆ สาวงาม เธอเป็นท่าไหนได้บ้าง เดี๋ยวให้ปู่ลองครบทุกท่า!”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เข้าใจสถานการณ์ทันที ต้องเป็นหลังจากที่เขาปลดการต้องห้ามจากตัวผู้หญิงคนนั้นแล้ว ผู้หญิงโง่คนนี้ก็วิ่งออกมาคนเดียว ผลลัพธ์ระหว่างทางถูกคนร้ายจับไป พาขึ้นภูเขาเตรียมจะทำร้ายเธอ

เขากระโดดขึ้นไป มาถึงหน้าคนหลายคน เห็นผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าอยู่บนพื้น ข้างหน้าเธอยืนชายสี่คน คนละคนมีหน้าตาดุร้ายไม่เหมือนคนดี

เห็นอู๋เป่ยปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ผู้หญิงสะดุ้งก่อน แล้วดีใจจนร้องไห้: “นายน้อย!”

ทั้งสี่คนก็ตกใจ คนหนึ่งที่มีแผลเป็นสองเส้นบนหน้าถามเสียงดุดัน: “แกเป็นใครกัน?”

อู๋เป่ยไม่สนใจเขา เขาถามผู้หญิง: “ทั้งสี่คนนี้เป็นโจรเหรอ?”

ผู้หญิงพยักหน้า: “ฉันตั้งใจจะหลบหนีกลับบ้านตอนกลางคืน ไม่คิดว่าระหว่างทางจะถูกพวกเขาจับขึ้นภูเขามา”

อู๋เป่ย “อืม” เสียงหนึ่ง: “งั้นพวกเขาสามารถตายได้อย่างสบายใจแล้ว”

พูดจบ เขาโบกมือขวาเบาๆ ทั้งสี่คนก็บินขึ้นไปหลายร้อยเมตร แล้วตกใส่ก้อนหินใหญ่ไม่ไกลอย่างแรง กลายเป็นเนื้อเละทุกคน!