ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2302

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ : “ท่านกำลังทำอะไรอยู่”

หลิวจั่วเช็ดเหงื่อร้อนบนหน้าผาก พูด : “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ลูกชายของผมไม่เจียมตัว วันนี้ช่วงบ่ายได้ล่วงเกินคุณผู้หญิง เมื่อผมกลับมาถึงบ้านจึงได้รู้เรื่องนี้ และได้ลงโทษเขาไปยกหนึ่งแล้ว ตอนนี้ผมจึงพาเขามาขอโทษถึงหน้าประตู ขอให้ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ลงโทษเขาด้วยเถิด!”

อู๋เป่ยเป็นปรมาจารย์ปรุงยาแห่งกระถางม่วงระดับหก และเป็นผู้ที่มียาอายุวัฒนะขายได้ราคาสูงถึงแสนล้านเงินเซียน เรียกได้ว่าในเมืองเจียงหนานยุคปัจจุบันไม่มีใครโดดเด่นไปกว่าอู๋เป่ย ลูกชายของตนดันไปทำให้คนแบบนี้ไม่พอใจ นั่นมันเป็นการรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่เพียงอู๋เป่ยพูดออกมานิดหน่อยว่าตระกูลหลิวไม่ให้เกียรติคนของเขา ในวันนั้นก็จะมีคนย่ำยีตระกูลหลิวจนราบคาบ แล้วนำศีรษะของผู้นำตระกูลหลิวจั่ว มามอบให้เพื่อผูกมิตรกับอู๋เป่ยที่ร้านตระกูลหลี่แน่นอน!

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ : “เรื่องนี้ผมเองก็เพิ่งทราบ ดูเหมือนว่าคุณชายของท่านจะทำเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยๆ สินะ”

คุณชายชุดเหลืองที่ถูกมัดก็โขกศีรษะลงกับพื้นอย่างแรง แล้วพูดด้วยเสียงสั่นเครือ : “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ผมรู้ตัวแล้วว่าทำผิด ยินดีรับโทษ!”

อู๋เป่ยหันไปทางถังจื่อยี่ พูด : “จื่อยี่ คุณเป็นคนตัดสินใจเองเถอะ”

ตอนนั้นคุณชายชุดเหลืองคนนี้แค่พูดจาเหลาะแหละไปไม่กี่คำ หลังจากได้ยินฐานะของเธอเขาก็ตกใจจนหนีไปทันที

ถังจื่อยี่พูด : “ในเมื่อผู้นำตระกูลหลิวมีความจริงใจขนาดนี้ ก็แล้วกันไปเถอะ”

หลิวจั่วถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วรีบพูด : “ขอบคุณในความเมตตาของท่านผู้หญิง แต่ผมยังคงไม่สามารถปล่อยเจ้าสารเลวตัวนี้ไปได้ง่ายๆ ผมจะลงโทษเขาอย่างหนักเมื่อกลับไป!”

สิ่งที่อู๋เป่ยต้องการก็เป็นเพียงแค่ทัศนคติเท่านั้น ในเมื่อมีท่าทีที่ยอมรับผิดดี ก็ไม่เป็นไรที่จะปล่อยเขาไป

ในเวลานี้ หลิวจั่วได้หยิบกระดาษทองคำขนาดเท่าฝ่ามือออกมา แล้วยกสองมือส่งให้แก่อู๋เป่ย พูด : “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ สิ่งนี้บรรพบุรุษของตระกูลหลิวได้มาจากอดีต ว่ากันว่าเป็นตำราปรุงยาที่ปรมาจารย์ปรุงยายุคโบราณได้ทิ้งไว้ มีทั้งหมดเจ็ดหน้า นี่เป็นหนึ่งในนั้น”

ตำราปรุงยา เป็นวิธีการสืบทอดอย่างหนึ่งของปรมาจารย์ปรุงยา มีเพียงปรมาจารย์ปรุงยาที่มีประสบการณ์และคุณสมบัติเพียงพอเท่านั้นที่จะเข้าใจความลึกลับของมันได้ หากคุณสมบัติไม่ถึงก็ไม่สามารถตรัสรู้ตำราปรุงยาได้

อู๋เป่ยรู้สึกได้ทันที เขาจับตำราปรุงยาไว้ในมือ ก็รู้สึกได้ถึงพลังที่ลึกลับไหลเข้าสู่ร่างกาย แล้วก็ไหลกลับออกไปทันที ในวินาทีต่อมา ตำราปรุงยาก็กลายเป็นแสงสีทอง พุ่งเข้าไปในฝ่ามือของอู๋เป่ย

จากนั้นแสงสีทองก็มาถึงหน้าเทพเร้นลับของเขา และเปลี่ยนเป็นความรู้และประสบการณ์ในการฝึกตน ความทรงจำเหล่านี้มีประโยชน์มากสำหรับอู๋เป่ย เพราะมันคือประสบการณ์ทางจิตใจและการฝึกตนทั้งหมดของพลังแห่งความรอบรู้ขั้นหนึ่งจนถึงขอบเขตแห่งเต๋าขั้นสาม

ประสบการณ์และความเข้าใจเหล่านี้ไม่ได้มีไว้สำหรับฝึกตน แต่มีไว้เพื่อแก้ปัญหาเมื่อทำการปรุงยา ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์ปรุงยาปรุงขึ้นนั้นมักจะเหมาะสำหรับผู้บำเพ็ญในระดับใดระดับหนึ่ง ผลของมันก็คือการ ทะลุทะลวงหรือทำให้ระดับมั่นคง ปรมาจารย์ปรุงยาที่มีระดับไม่ถึงก็อาจไม่สามารถปรุงยาอายุวัฒนะบางชนิดได้ อย่างไรก็ตาม เมื่ออู๋เป่ยมีประสบการณ์ในระดับต่างๆ เหล่านี้แล้ว การปรุงยาอายุวัฒนะระดับสูงก็จะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ในชั่วพริบตาเดียว อู๋เป่ยก็ได้รับประสบการณ์มากมายในระดับต่างๆ

หลิวจั่วดีใจมาก พูด : “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่สามารถดูดซับตำราปรุงยาได้ในทันที ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

อู๋เป่ยพูด : “สิ่งนี้สำคัญมากสำหรับผม ขอบคุณมาก”

หลิวจั่วหัวเราะและพูด : “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่สามารถไว้ชีวิตลูกชายของผมได้ ผมรู้สึกขอบคุณมาก นี่คือของขวัญเล็กน้อย”

อู๋เป่ยเองก็ไม่ได้ต้องการรับของฟรี พูด : “ผู้นำตระกูลหลิว ผมขอรับของชิ้นนี้ไว้ หลังจากนี้ท่านสามารถให้ผมปรุงยาให้สามหม้อได้ตลอดเวลาที่ท่านต้องการ”

หลิวจั่วตกใจ : “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ นี่มัน…”

อู๋เป่ย : “ไม่ต้องเกรงใจ นี่คือสิ่งที่ท่านสมควรได้รับ”

หลิวจั่วกลืนน้ำลายลงคออย่างระมัดระวัง แล้วถาม : “ผมสามารถขอยาอายุวัฒนะเทพยักษ์หนึ่งหม้อให้ลูกชายของผมได้ไหม”

เขาได้ยินชื่อของยาอายุวัฒนะเทพยักษ์มานานแล้ว ยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดมีมูลค่าหลายแสนล้าน! เขารู้ว่าคำขอนี้สูงมาก แต่เพื่อลูกชาย เขาก็ยังคงหน้าหนาขอออกมา

อู๋เป่ยยิ้ม : “ได้แน่นอน มียาอายุวัฒนะเทพยักษ์ที่ทำสำเร็จแล้วอยู่กับตัว ให้ท่านสองเม็ดเป็นยังไง”

หลิวจั่วดีใจมาก : “ได้ ขอบคุณท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่!”

สองพ่อลูกคุกเข่าลงพร้อมกัน

หลังจากสองพ่อลูกจากไป หลี่เย่าซืออดไม่ได้ที่จะพูด : “คุณพ่อ ยาอายุวัฒนะเทพยักษ์สองเม็ดมีมูลค่าหกถึงเจ็ดแสนล้านเงินเซียนเลยนะ คุณให้เขาไปฟรีๆ เลยเหรอ”

อู๋เป่ย : “มูลค่าของตำราปรุงยาที่เขามอบให้นั้นมีค่ามากกว่ายาอายุวัฒนะสองเม็ดนี้ถึงหนึ่งแสนเท่า”

ดวงตาของหลี่เย่าซือเป็นประกาย : “มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ!”