ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 249

นายพลอันอี้เกือบจะลังเลก่อนที่จะพูดทันทีว่า “ตกลง! ฉันจะมอบหินดิบทั้งหมดจากโกดังหมายเลขหนึ่งให้กับคุณอู๋ ฉันขอให้คุณอู๋ช่วยฉันด้วย!”

อู๋เป่ยก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่หลิ่วเซียง พูดว่า “คุณไร้ศีลธรรมมาก คุณนอนกับผู้หญิงของเจ้านายและต้องการที่จะเอาทรัพย์สินของเขาไปด้วย มีอะไรแย่กว่านี้ในโลกอีกไหม?”

หลิ่วเซียงเย้ยหยัน ดวงตาของเขาเหมือนงูพิษ “เจ้าหนู ฉันเห็นว่าคุณมีกังฟูอยู่บ้าง แต่คุณไม่รู้หรอกว่าฉันทรงพลังแค่ไหน ในมือคุณคงอยู่ไม่ถึงสามวินาที!”

อู๋เป่ยหัวเราะ “จริงเหรอ? คุณคิดว่าการฝึกฝนเทคนิคเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพทำให้คุณอยู่ยงคงกระพันได้หรือไม่?”

หลิ่วเซียงตกตะลึง “คุณรู้เทคนิคการเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพ?”

อู๋เป่ย “ผมรู้ด้วยว่าเทคนิคการเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพที่คุณฝึกฝนนั้นมีไว้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งโดยเฉพาะ ผมพูดไม่ผิดใช่ไหม?”

หลิ่วเซียงหรี่ตา “ในเมื่อรู้ และกล้าท้าทายฉัน แกได้ตายแน่!”

“บูม!”

พื้นดินสั่นสะเทือน หลิ่วเซียงโจมตีอย่างดุเดือดต่ออู๋เป่ย อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขายังคงอยู่กลางอากาศ จู่ๆอู๋เป่ยก็ขยับสามฟุตไปด้านข้างและเตะเขาอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ราวกับว่าหลิ่วเซียงเป็นคนลงมือเอง

“ปัง!”

หลิ่วเซียงใช้ศอกป้องกันศีรษะโดยสัญชาตญาณ พยายามต้านการโจมตี ในขณะที่เขาปกป้องศีรษะของเขา หน้าอกของเขาก็ถูกทิ้งให้เสี่ยง และเท้าของอู๋เป่ยก็กระแทกเข้ากับมันอย่างแรง

“แตก!”

แม้จะมีร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่กระดูกอกของหลิ่วเซียงก็แตกเป็นเสี่ยงจากการเตะ เขาก็กระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร ก่อนที่เขาจะกระแทกพื้น อู๋เป่ยก็อยู่ที่นั่นแล้วและเหวี่ยงหมัดสามครั้งไปที่จุดสำคัญของเขา

“ปัง ปัง ปัง!”

หลิ่วเซียงผู้หยิ่งยโสไม่สามารถเข้าใกล้อู๋เป่ยได้และล้มลงกับพื้นโดยกุมท้องของเขาด้วยความเจ็บปวด แต่ด้วยการทำเช่นนั้น เขากำลังผนึกชะตากรรมของเขาเอง ในขณะที่อู๋เป่ยตามมาด้วยหมัดที่ศีรษะของเขา

เลือดของหลิ่วเซียงกระฉูด ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือดในทันทีร่างกายของเขาสั่นสะท้าน จากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างช้าๆ และตาย!

หลังจากสังหารหลิ่วเซียงแล้ว อู๋เป่ยก็กวาดสายตามองทหารยามที่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นและพูดว่า “คุณต้องได้รับผลประโยชน์จากหลิ่วเซียง ตอนนี้เขาตายแล้ว เขาไม่สามารถให้ประโยชน์อะไรกับคุณได้อีก ผมขอแนะนำ ให้คุณปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีต่อนายพลอันอี้อีกครั้ง เพื่อที่คุณจะได้มีชีวิตที่ดีต่อไป สำหรับผู้ที่เลือกที่จะไม่ยอมรับคำแนะนำของผม คุณจะพบกับชะตากรรมเดียวกับหลิ่วเซียง”

แม่ทัพอันอี้หยิบปืนขึ้น เดินไปหาภรรยาคนที่สองและภรรยาคนที่สาม แล้วยิงคนละนัด ผู้หญิงที่น่าสงสารเหล่านี้ไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องไห้ก่อนที่หัวของพวกเธอจะยิงและเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

นายพลอันอี้ตะโกน “พวกแกทุกคนคุกเข่าให้ฉันซะ!”

เมื่อสูญเสียผู้นำของพวกเขา กบฏเหล่านี้ก็ไม่เหลืออะไรเลย พวกเขาคุกเข่าลงบนพื้นทีละคน

นายพลอันอี้ถอนหายใจและลดปืนลง โค้งคำนับอู๋เป่ยอย่างสุดซึ้ง “คุณอู๋ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ!”

อู๋เป่ยยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องสุภาพ นายพล ผมหวังว่าคุณจะรักษาสัญญาและมอบหินดิบจากโกดังหมายเลขหนึ่งให้ผม”

แม่ทัพอันอี้หัวเราะ “ฉันรักษาคำพูดเสมอ อันที่จริง หินดิบเหล่านั้นไม่มีความหมายสำหรับฉันอีกต่อไป กำจัดทิ้งเสียจะดีกว่า” เขาพูดความจริง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ธุรกิจของเขาเปลี่ยนไปที่การพนันและเงินกู้ดอกเบี้ยสูง

อู๋เป่ยพยักหน้า “จัดการเรื่องครอบครัวของคุณก่อนนายพล เราจะกลับมาในวันพรุ่งนี้”

นายพลอันอี้รีบพูดว่า “คุณอู๋โปรดอยู่ที่นี่” เขากังวลว่าหากอู๋เป่ยจากไป ผู้คุมเหล่านี้จะกบฏอีกครั้ง ซึ่งจะเลวร้ายมาก

อู๋เป่ยตกลงและอยู่กับติงมั่วและเซียไท่หู่ เซียไท่หู่ลงไปจัดการเรื่องของเฉินซง

คนของนายพลอันอี้เกือบทั้งหมดถูกแทนที่ภายในเวลาอันสั้น สำหรับผู้คุมที่ทรยศเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้ลงโทษพวกเขา แต่เขาก็ต้องไม่กล้าใช้มันอีก

ในเวลาเพียงหนึ่งวัน นายพลอันอี้สามารถควบคุมกองกำลังติดอาวุธของเขาได้อีกครั้ง จนกระทั่งตอนนี้ในที่สุดเขาก็สบายใจและมาหาอู๋เป่ย

อู๋เป่ย “ผมโชคดี แม้ว่าไปถึงชั้นเทพ การฝึกฝนก็ไม่ได้ก้าวหน้าเร็วขนาดนั้น นอกจากนี้ ความสามารถในการเป็นเง็กเซียน ก็เป็นสิ่งสำคัญจริงๆ”

“เง็กเซียน?” ติงมั่วถอนหายใจเบาๆ “จริงๆแล้วมันยากมาก ฉันไม่รู้ว่าฉันจะผ่านอุปสรรค์นั้นไปได้หรือไม่”

อู๋เป่ย “เมื่อคุณพยายามที่จะบุกทะลวงไปสู่เง็กเซียน อย่าลืมหาผมให้เจอ ผมอาจช่วยคุณได้”

ติงมั่วหัวเราะ “จริงสิ ฉันรู้สึกว่าคุณมีความรู้มากมาย คุณได้รับมรดกก่อนประวัติศาสตร์ของระบบหรือไม่?”

อู๋เป่ย “ผมจะไม่ปิดบังคุณ ผมได้เห็นข้อมูลก่อนประวัติศาสตร์บางอย่าง”

ติงมั่วตาเป็นประกาย “โอ้? จากยุคก่อนน้ำแข็ง?”

อู๋เป่ยส่ายหัว “มันควรจะเป็นยุคก่อนน้ำแข็ง แต่ยุคโบราณยิ่งกว่านั้น”

เขาใช้มือของเขาเขียนอักขระที่ซับซ้อนบนโต๊ะ โดยบอกว่ามันเป็นอักขระ แต่มันดูเหมือนภาพมากกว่า

เมื่อเห็นภาพนั้น ติงมั่วก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวและพูดว่า “เซียน!”

อู๋เป่ย “คุณรู้?”

ติงมั่วถอนหายใจ “เซียนประเภทนี้สูญหายไปในช่วงยุคก่อนน้ำแข็ง ฉันไม่เข้าใจความหมายของมัน แต่ฉันเคยเห็นมาบ้างแล้ว เซียนนี้ เป็นของยุคอาณาจักรเซียน”

“อาณาจักรเซียน?”

“ใช่ ยุคก่อนน้ำแข็ง มียุคการบ่มเพาะขั้นสูงกว่านี้ ผู้อาวุโสคนหนึ่งเคยคาดเดาว่าในเวลานั้น โลกเป็นหนึ่งในดวงดาวแห่งทรัพยากรในยุคการเพาะปลูกที่ทรงพลัง ต่อมา ภูมิอากาศของโลกเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงและผู้ฝึกฝนละทิ้งโลกไปทีละคน ดังนั้น คนธรรมดาที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังจึงสืบทอดมรดกบางอย่างและบนพื้นฐานเหล่านี้ ก็สร้างยุคก่อนน้ำแข็ง”