ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 465

มาถึงห้องรับแขก หลิวเฉิงไปชงชาและเสิร์ฟชาให้พวกเขา และพูด : “นายท่านสาม เชิญดื่มชา”

อู๋เป่ยไม่มีจิตใจดื่มชา ถาม : “หลิวเฉิง คุณเป็นพ่อบ้านของจวนเย่ ทำไมถึงวิ่งมาที่ฉือเฉิง”

หลิวเฉิงพูด : “นายท่านเป็นคนให้ผมา เรื่องเฉพาะเจาะจงคืออะไร นายท่านไม่ได้พูด”

อู๋เป่ยพยักหน้า หลังจากนั้นคุยกันประโยคแล้วประโยคเล่า นั่งครึ่งชั่วโมง ทันใดนั้นเขาดีดนิ้วหนึ่งที การแสดงออกของหลิวเฉิงเหม่อลอย

ที่แท้ ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา อู๋เป่ยอาศัยการสนทนา สะกดจิตหลิวเฉิงไปแล้ว เขาถาม : “หลิวเฉิง วันนี้ศิษย์พี่ของผมจะไม่ปรากฏตัวใช่ไหม”

หลิวเฉิง : “ใช่ นายท่านบอกว่า วันนี้เขาจะไม่กลับมา ถ้าหากนายท่านสามถามล่ะก็ ก็บอกไปว่าพรุ่งนี้ค่อยกลับมา”

“คุณรู้บ้างไหม ศิษย์พี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น” เขาถาม

หลิวเฉิง : “นายท่านบอกว่า ครั้งนี้เขาอาจตกอยู่ในอันตรายอาจเอาชีวิตไม่รอด ถ้าหากเขาตาย ก็ให้ผมพานายน้อย ลี้ภัยไปหานายท่านสามและนายท่านรอง เรื่องเฉพาะเจาะจงคืออะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“หมายความว่า ศิษย์พี่จงใจหลอกล่อให้ผมมาที่นี่เหรอ” อู๋เป่ยถามเสียงลึก

“ใช่แล้ว นายท่านบอกว่า ถ้าหากพรุ่งนี้เช้าเขายังไม่กลับมา ก็ให้ผมเอาจดหมายให้นายท่านสาม”

อู๋เป่ยพูดทันที : “รีบเอาจดหมายมาให้ผม!”

หลิวเฉิงกลับไปที่ห้อง นำจดหมายที่มีสีไฟอยู่บนนั้นออกมา เปิดจดหมาย เป็นลายมือของเย่เทียนจงจริงๆ มีตราปั้ม จดหมาย เขาพูดถึงเรื่องความเป็นมาของเรื่องนี้คร่าวๆ สุดท้ายยังมอบเย่เสวียนหลานชายให้อู๋เป่ยดูแลอย่างไว้วางใจ

อ่านจดหมายเสร็จ เขาบ่นพึมพำ : “ศิษย์พี่ใหญ่ คุณแบกรับภาระทั้งหมดคนเดียว จะให้ผมและศิษย์พี่รองทนมองดูได้ยังไง”

โจวอวี่ถาม : “หัวหน้าทีม เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

อู๋เป่ยไม่บอก พูด : “พวกคุณดูหลิวเฉิงให้ดี ผมต้องออกไปหนึ่งรอบ!”

หลังจากสิบกว่านาที บนทางหลวง มีรถซุปเปอร์คาร์คันหนึ่งวิ่งด้วยความเร็วสูงปรากฏขึ้น เป็นรถชีรอนของอู๋เป่ยคันนั้น ความเร็วของรถ เกือบสามร้อยกิโลต่อชั่วโมง เหยียบมิดไมล์ตลอดทาง

อู๋เป่ยจับพวงมาลัยแน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร เย่เทียนจงอธิบายเหตุผลในจดหมาย จังหยวนกู่ผู้ทรยศภายใต้ท่านตงฟ๋อยังไม่ตาย หลังจากเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส หาสถานที่พักฟื้น และกลับมาได้ไม่นานนัก

ครั้งนี้ จังหยวนกู่นำของที่สำคัญอย่างมากมาด้วย ยาซุปเปอร์พันธุกรรมอย่างหนึ่ง ยาพันธุกรรมนี้มีคุณค่าอย่างยิ่ง เลยทำให้คนเบื้องบนเหล่านั้นตอบตกลงคำร้องขอของจังหยวนกู่!

จังหยวนกู๋ขอร้องให้สร้าง “เซียนจี” ขึ้นมาใหม่ เปลี่ยนกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพเป็นคนของเขาทั้งหมด และสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือเขาต้องการชีวิตของเย่เทียนจง!

ตามคำสั่งของเบื้องบน เช้าตรู่ของคืนนี้ เย่เทียนจงจะต้องทำภารกิจที่อันตรายอย่างมาก ไม่เกิดความผิดพลาดอะไร เขาจะตาย!

เย่เทียนจงไม่มีทางให้ถอย เพราะว่าถ้าหากเขาไม่ตาย เครือข่ายท่านตงฟ๋อทั้งหมด รวมทั้งคนของตระกูลเย่ต้องตายไปด้วยกัน และถ้าหากเขาสามารถตายคนเดียว อย่างนั้นคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นเย่เสวียน อู๋เป่ยและหยางมู่ไป๋ ล้วนแล้วไม่ต้องมาเกี่ยวข้องด้วย

เย่เทียนจงไม่มีทางเลือกอื่น ดังนั้นเขายินดีใช้ชีวิตของตัวเอง มาแลกกับความปลอดภัยของคนรอบข้าง หลังจากนั้น เขาผลักหยางมู่ไป๋ออกไป จากนั้นหลอกล่ออู๋เป่ยมาที่ฉือเฉิง

“ศิษย์พี่ คุณไม่มีทางตายแน่นอน คนที่สมควรตายคือจังหยวนกู่!” อู๋เป่ยพูดในใจ

คนอยู่บนรถ เขาให้หันไป๋ช่วยเขาตรวจสอบตำแหน่งของจังหยวนกู่ จังหยวนกู่ในตอนนี้ ย้ายเข้าไปอยู่ในสำนักงานใหญ่ของกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพแล้ว เขาและเหล่าลูกน้องของเขา เตรียมรับช่วงต่อกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ เปิดศักราชใหม่ของจังหยวนกู่!

รับตำแหน่งของจังหยวนกู่มา อู๋เป่ยขับรถอย่างตั้งใจ

ระยะทางพันกิโลเมตร เขาใช้เวลาสามชั่วโมงก็ถึงแล้ว

หลังจากมาถึงเมืองหลวง เขาไปหาหันไป๋ก่อน เขาเตรียมเครื่องแต่งกายแสดงหนึ่งชุด และให้คนแต่งหน้าหลากสีบนใบหน้า และในที่สุดเขาก็แต่งตัวเป็นจิงเค่อ

หลังจากเขาแต่งหน้าเป็นจิงเค่อเสร็จ หันไป๋ถามอย่างประหลาดใจ : “คุณอู๋ ทำไมต้องแต่งหน้าแบบนี้ด้วย”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่มีอะไร ความชอบของผมคือชอบร้องเพลง คืนนี้ต้องร้องหนึ่งรอบ”

หันไป๋ไม่ถามอะไรอีกต่อไป พูด : “อย่างนั้นผมขออวยพรให้คุณอู๋ประสบความสำเร็จ!”

สามทุ่ม สำนักงานใหญ่กรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ

ทุกคนต่างตกตะลึง นี่เป็นวิธีการอะไร อาวุธวิเศษเหรอ

ซ่งจานซานคนนั้นตะคอกหนึ่งที ยกมือขึ้นแล้วยิงกระสุนเหล็กออกไป

อู๋เป่ยหลบอย่างรวดเร็ว มาอยู่ข้างตัวเขาทันที ทันทีที่ส่องกระจกผนึกวิญญาณ ก็ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้ หลังจากนั้นแสงดาบสีดำก็กะพริบ หัวของซ่งจานซานคนนี้ตกสู่พื้น ตายอยู่ในสถานที่!

ฆ่าสองคนต่อเนื่อง ดูเหมือนว่าอู๋เป่ยไม่อยู่ต่อ เขาทะลุหน้าต่าง กระโดดสองสามครั้ง และหายไปในพริบตา

สถานที่เงียบสนิท ผ่านไปหลายนาที ค่อยมีคนถอนหายใจออกมา เย่เทียนจงลงมือจริงๆแล้วเหรอ นอกจากนี้วิธีการของคนผู้นั้นแข็งแกร่งอย่างมาก! อย่าว่าแต่พวกเขาเลย ต่อให้มีตี้เซียนอยู่ที่นี่ เกรงว่าจะต้องถูกเขาฆ่าอย่างแน่นอน

หลังจากฆ่าจังหยวนกู่เสร็จ อู๋เป่ยออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว หลังจากสิบกว่านาที เขาปรากฏตัวอยู่ในถิ่นทุรกันดาร จุดบุหรี่หนึ่งมวน หลังจากนั้นโทรหาเย่เทียนจง

มีคนรับสาย เย่เทียนจงพูด : “ศิษย์น้อง นายไม่ต้องใจร้อน ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ศิษย์พี่ คุณหลอกผมแบบนี้มีความหมายเหรอ ผมขอพูดกับคุณตรงๆ ผมฆ่าจังหยวนกู่ไปแล้ว!”

เย่เทียนจงตกใจอย่างมาก เขาพูด : “อะไรนะ นายฆ่าจังหยวนกู่เหรอ”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “จังหยวนกู่ตายแล้ว พวกเขายังมีเหตุผลอะไรมาไล่คุณออกอีก”

เย่เทียนจงถอนหายใจยาว : “ศิษย์น้อง นายหุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว นายทำแบบนี้ ทำลายกฎของพวกเขา มีความผิดอย่างมหันต์!”

อู๋เป่ย : “ศิษย์พี่ ทำตามกฎ เป็นเพราะความแข็งแกร่งไม่เท่าคนอื่น ตอนที่ผมฆ่าจังหยวนกู่ ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุล้วนเป็นยอดฝีมือ พวกเขาน่าจะรู้ ผมต้องการฆ่าพวกเขาคนใดคนหนึ่ง เป็นเรื่องที่ง่ายอย่างมาก!”

เย่เทียนจงถามอย่างตะลึง : “ศิษย์น้อง ฉันยังไม่ได้ถามนาย จังหยวนกู่คนนั้นแข็งแกร่งเท่าฉัน นายทำได้ยังไง”

อู๋เป่ย : “ศิษย์พี่ ไม่ใช่ว่าผมขี้โม้นะ ต่อให้เขาเป็นตี้เซียน ผมก็สามารถฆ่าได้เช่นกัน!”