ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 560

ถุงมือของเขามีหนามเล็กๆ แม้ว่าพลังทำลายพลังเซียนจะระงับการฝึกฝนของเขาก็ตาม เขายังสามารถวิ่งบนหน้าผาเหมือนบินได้ ระหว่างที่เขาลงไปข้างล่างเรื่อยๆ พร้อมกับเปิดใช้งานตาเทพ ทำการตรวจสอบด้านหลังของกำแพง

จากข้างบนสุดของชั้นดิน ถูกคนขุดไปหมดแล้ว มีหลุมอยู่ทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก ลึกหรือตื้น ทุกหลุม หมายความว่าครั้งหนึ่งเคยมีเงินยันต์หนึ่งเหรียญ ถูกคนขุดออกไปแล้ว

เขากวาดมองหนึ่งที ชั้นนี้ยังคงมีเงินยันต์เหลืออยู่บางส่วน เพียงแต่ถูกฝังอยู่ลึกเกินไปแล้ว ต้องขุดเข้าไปอย่างน้อยสิบกว่าเมตร เขาไม่รีบร้อนที่จะขุด เดินทางลงมาถึงชั้นสอง

ดินชั้นที่สองนี้เป็นสีของไพลิน พื้นที่ส่วนน้อยถูกคนขุดและสำรวจไปแล้ว เขากวาดมองหนึ่งรอบ หลังจากค้นพบชั้นดินไพลินนี้แล้ว มีหินเซียน หินวิญญาณ เงินยันต์และอื่นๆ บางส่วนถูกฝังเอาไว้

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาขุด เลยลงไปข้างล่างต่อ ดินของชั้นที่สาม มันเป็นเนื้อสัมผัสคล้ายทับทิม มีความแข็งมากกว่าเดิม เกือบจะเหมือนก้อนหิน

ชั้นนี้ไม่มีการติดตั้งบันไดวนเวียนเอาไว้ แน่นอนที่นี่ก็ไม่เคยมีการขุดเช่นกัน ชั้นนี้ อู๋เป่ยมองเห็นอาวุธและอาวุธวิเศษมากมาย และเครื่องใช้บางอย่างที่ไม่สมบูรณ์ แน่นอน บางครั้งก็จะพบเห็นของบางสิ่งที่สมบูรณ์แบบเช่นกัน

เขายังคงลงไปข้างล่าง แต่เขาในเวลานี้ จู่ๆ ก็รู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ออก ที่แท้ยิ่งลงไปข้างล่าง พลังทำลายพลังเซียนก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้น อู๋เป่ยมาถึงชั้นที่สาม ก็รู้สึกอึดอัดอย่างมากแล้ว

เขากัดฟันแน่น บ่นพึมพำ : “ลงไปอีกหนึ่งชั้น!”

ในที่สุด เขามาถึงพื้นดินของชั้นที่สี่ ดินของที่นี่ มันโปร่งแสง มีพื้นผิวเหมือนคริสตัล และแข็งกว่าเหล็กมาก แน่นอน สิ่งของที่ถูกฝังเอาไว้ที่ชั้นนี้มีมากกว่า ไม่เพียงแต่มีเงินยันต์ อาวุธ และยังมียันต์ โบราณวัตถุยุคก่อนประวัติศาสตร์ และอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีของที่สมบูรณ์อีกมากมาย

หัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง บ่นพึมพำ : “ตกลงที่นี่เป็นที่ไหนกันแน่”

ทันใดนั้น เขารู้สึกอ่อนแอทันที สมองก็รู้สึกมึนงงไปหมดเช่นกัน ภายในใจอดไม่ได้ที่จะตะลึง รีบปีนขึ้นไปข้างบน ในไม่ช้า เขากลับมาที่พื้น นั่งบนพื้นและหายใจหอบ

“ข้างล่างนี้มีของดีไม่น้อย น่าเสียดายที่มันขุดยาก นอกจากนี้ที่นี่มีโลกแห่งเซียนครอบครองอยู่” เขาแอบพูดน่าเสียดาย

มีคนยื่นผ้าร้อนมาให้ เขารับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าสักพัก ค่อยสังเกตเห็นว่าเผยชิ่งเป็นคนเอาผ้าเช็ดหน้าให้

“นายท่านอู๋ พบเห็นอะไรไหม” เผยชิ่งถาม แววตาเต็มไปด้วยความนับถือ ต้องรู้ว่า คนของโลกแห่งเซียนเหล่านั้น ล้วนแล้วไม่กล้าลงไปถึงชั้นสามของหลุมแห่งนี้

อู๋เป่ย : “ตอนนี้ยังไม่เจออะไร หลังจากลงไปชั้นสี่ พลังทำลายพลังเซียนแข็งแกร่งเกินไป ฉันก็รับไม่ไหวเหมือนกัน”

เผยชิ่ง : “หลุมแห่งนี้ประหลาดอย่างมาก การฝึกฝนยิ่งสูง พลังทำลายพลังเซียนก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น”

อู๋เป่ยพูด : “หรือว่าคนที่ทำงานอยู่ข้างล่าง ส่วนใหญ่ไม่ได้มีการฝึกฝน”

เผยชิ่งพยักหน้า : “มันเป็นเพราะเหตุนี้”

อู๋เป่ยลุกขึ้น พูด : “ฉันขอไปนอนก่อน”

เผยชิ่งเดินตามอยู่ข้างหลัง กระซิบพูด : “นายท่านอู๋ ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ตอนที่ฝึกฝนธาตุไฟเข้าแทรก ตอนนี้กำลังมองหาโอกาสในประตูที่เจ็ด”

อู๋เป่ยพูด : “ฉันได้ยินมาว่าคนที่เข้าไปในประตูที่เจ็ด ล้วนแล้วมีตัวตนอยู่จุดสูงสุดไม่ใช่เหรอ”

เผยชิ่งพยักหน้า : “หลังประตูที่เจ็ด มีคนอยู่สิบสามคน หนึ่งในนั้นมีห้าคนเป็นตี้เซียน”

อู๋เป่ย : “ไม่ใช่ว่า คุกใต้ดินแห่งนี้ไม่มีตี้เซียนไม่ใช่เหรอ”

เผยชิ่ง : “พวกเขาไม่ได้ถูกจับมาที่นี่ แต่มาด้วยความสมัครใจ”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “ตกลงหลังประตูที่เจ็ดมีอะไรกันแน่ ถึงสามารถดึงดูดยอดฝีมือมากขนาดนี้”

เผยชิ่ง : “ผมไม่เคยไป แต่ได้ยินเพื่อนของผมคนนั้นบอกว่า ฝึกฝนที่นั่น ง่ายต่อการทะลวงอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะสามารถชดเชยข้อบกพร่องของชั้นเทพได้”

ชดเชยข้อบกพร่องของชั้นเทพได้เหรอ อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก เขามีการครุ่นคิดมากกว่าเดิม พูด : “อีกสักพัก ฉันจะไปประตูที่เจ็ด”

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที พลังของเก้าคนนี้แข็งแกร่งอย่างมาก ตี้เซียนสามคน คนเซียนหกคน!

ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้ามา ก็มีคนเซียนคนหนึ่งลุกขึ้นมาต้อนรับ พูด : “เพื่อยเผย นายมาได้ยังไง”

อายุของคนผู้นี้กับเผยชิ่งใกล้เคียงกัน เปิดช่องวิญญาณสองช่อง และเปิดช่องเทพหนึ่งช่อง แต่เขาดูซีดเซียวและใบหน้าของเขาซีดเผือด เกือบจะเหมือนกับมัมมี่

คนอื่นๆเพียงแค่มองอู๋เป่ยหนึ่งที หลังจากนั้นต่างคนต่างอยู่

เผยชิ่งพูด : “เพื่อนเว่ย คนผู้นี้เป็นหมอเทวดาอู๋ ทักษะทางการแพทย์ที่ไม่ธรรมดา หมอเทวดาอู๋กำลังรักษาอาการบาดเจ็บของฉัน นายและฉันเป็นเพื่อนร่วมสาบานกัน ฉันเชิญเขามาเป็นพิเศษ มาดูอาการของเพื่อนเว่ยสามารถรักษาได้ไหม”

เพื่อนเว่ยคนนี้รีบพูด : “เพื่อนเผย ขอบคุณ” หลังจากนั้น โค้งคำนับให้อู๋เป่ยหนึ่งที

“เข้าพบหมอเทวดาอู๋”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ไม่ต้องมากพิธี พวกเรานั่งลงคุยกัน”

ทั้งสามคนนั่งอยู่รอบโต๊ะหิน เพื่อนเว่ยคนนั้นพูด : “หมอเทวดาอู๋ ผู้น้อยชื่อเว่ยหย่งชัง”

อู๋เป่ยเหลือบมองเขาหลายที พบว่าคนผู้นี้ตอนที่กำลังฝึกฝน มีบางอย่างผิดปกติกับเส้นลมปราณและช่องจิตวิญญาณ สุดท้ายทำให้คนไม่เหมือนกับคน ผีไม่เหมือนกับผี อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว

ภายในใจของเขาเดาได้แล้ว พูด : “ตอนนั้นคุณมีการฝึกฝนวิชาขั้นสูงบางอย่างใช่ไหม”

เว่ยหย่งชังตะลึง พูด : “หมอเทวดาอู๋สายตาเฉียบแหลม ตอนนั้น ผมได้รับวิชาฝึกฝนบางอย่างมาโดยบังเอิญ ชื่อว่าเลี่ยหยางเจวี๋ย ราวกับว่าผมได้พบกับสมบัติล้ำค่า ฝึกฝนอย่างหนัก ใครจะไปรู้ตอนที่ผมทะลวงเข้าสู่คนเซียน คาดไม่ถึงว่าเปลวไฟนั้นจะเผาเส้นลมปราณของผม นอกจากนี้ยังทำลายช่องวิญญาณ นับแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็เลยตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เหมือนกับตายทั้งเป็น”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “แบบนั้นก็ถูกแล้ว เลี่ยหยางเจวี๋ยน่าจะต้องเป็นผู้ฝึกฝนที่มีร่างกายเป็นธาตุไฟเท่านั้น ร่างกายของคุณกลับบอบบางเหมือนกับผู้หญิง แน่นอนไม่สามารถฝึกฝนได้ แต่คุณไม่เข้าใจ ฝืนฝึกฝนจนถึงระดับคนเซียน”