ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 561

เว่ยหย่งชังอยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก “หมอเทวดาอู๋ ตอนนั้นผมสนใจและกระตือรือร้นกับการฝึกฝนเป็นอย่างมาก แต่ไม่มีคนคอยแนะนำ เลยไม่รู้ว่าผลที่ตามมามันจะร้ายแรงได้ถึงขนาดนี้!”

คำพูดของอู๋เป่ยในเวลานี้ ทำให้คนในที่แห่งนั้นต่างพากันตกใจ จนนั่งไม่ติด พวกเขาค่อยๆ ล้อมวงกันเข้ามาเพื่อดูว่าอู๋เป่ยจะรักษาได้ไหม และจะใช้วิธีการใดในการรักษา

อู๋เป่ย “เส้นลมปราณของคุณถูกเผาทำลายไปแล้วไม่น้อย และช่องวิญญาณก็เสียหายไปด้วยเหมือนกัน หากต้องการฟื้นตัวให้ดีขึ้นหล่ะก็ คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปีเห็นจะได้ ลมปราณหยางของคุณจะไม่สามารถฝึกพลังยุทธ์ได้อีกต่อไป”

เว่ยหย่งชังรีบตอบกลับทันทีว่า “หมอเทวดาอู๋ครับ ขอแค่รักษาให้หาย เรื่องการฝึกพลังยุทธ์มันก็ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วครับ”

อู๋เป่ยหัวเราะและถามเขาว่า “คุณยังมีแบบฝึกพลังยุทธ์อื่นอีกไหม?”

เว่ยหย่งชังแสยะยิ้ม “มันก็พอมีอยู่บ้าง แต่มันดูง่ายเกินไป”

อู๋เป่ยสะดุดสายตากับคนเซียนผู้หนึ่ง ใบหน้าของคนเซียนผู้นั้นดูมีราศี แววตาทั้งคู่ของเขาค่อนข้างโดดเด่น สีผิวราวกับกวนอูอย่างไรอย่างนั้น แต่เขากลับมีรอยคล้ำรอบดวงตา และผมร่วงหายไปแล้วมากกว่าครึ่ง ส่วนเล็บของเขาก็มีสีเขียวคล้ำเข้ม

ทั้งคู่สบสายตากัน อู๋เป่ยเอ่ยขึ้นว่า “วิชาที่สหายฝึกฝนอยู่นั้นเป็นพลังหยินอย่างนั้นหรือ?”

ชายผู้นั้นไม่กล้าอ้อมค้อม เขารีบทำความคารวะและพูดว่า “หมอเทวดาอู๋ครับ วิชาที่เจียงหลิวอวิ๋นฝึกฝนอยู่นั้น คือ วิชาเฮยสุ่ยครับ”

อู๋เป่ย “สถานการณ์ของคุณกับเขาไม่ต่างกัน ล้วนแต่ฝึกวิชาที่ไม่เหมาะสมด้วยกันทั้งคู่ ร่างกายของคุณมีความพิเศษเป็นอย่างมาก ลักษณะของธาตุไฟที่แข็งแกร่ง และคุณเองก็ฝึกวิชาเฮยสุ่ยด้วยเหมือนกัน จนทำให้ธาตุไฟในตัวของคุณถูกควบคุมและสะสมเอาไว้ในอวัยวะภายในทั้งห้า จนไม่สามารถเผยออกมาได้ และด้วยเหตุนี้เองวิชาเฮยสุ่ยของคุณจึงพัฒนาไปอย่างช้าๆ ช่วงเวลากลางวัน อวัยวะทั้งห้าของคุณจะถูกเผาวอด และคุณเองจะรู้สึกเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก ส่วนในเวลากลางคืน ร่างกายของคุณจะรู้สึกหนาวเหน็บ ถึงขนาดที่เรียกว่าตายเสียยังดีกว่าอยู่ สิ่งที่ผมพูดถูกต้องหรือไหมครับ?”

เจียงหลิวอวิ๋นชะงักไปด้วยความตกใจ จากนั้นจึงรีบพูดขึ้นว่า “หมอเทวดาอู๋ สิ่งที่คุณพูดออกมานั้นถูกต้องทั้งหมดเลยครับ!”

อู๋เป่ยหัวเราะและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น นอกจากวิชาเฮยสุ่ยแล้ว คุณยังมีวิชาอื่นอีกด้วยไหม?”

เจียงหลิวอวิ๋นส่ายหน้า “ไม่มีวิชาอื่นอีกแล้วครับ”

อู๋เป่ย “ผมขอให้คำแนะนำกับคุณทั้งสอง พวกคุณทั้งสองสามารถแลกเปลี่ยนวิชาระหว่างกันได้ เจียงหลิวอวิ๋น หากคุณเปลี่ยนไปฝึกลมปราณหยางแทน มันจะทำให้การฝึกพลังยุทธ์ของคุณพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด ส่วนคุณ เว่ยหย่งชัง หากคุณฝึกวิชาเฮยสุ่ยของเขาแล้ว คุณเองก็จะได้ผลลัพธ์ที่คุ้มค่าด้วยเช่นกัน”

ทั้งสองประสานสายตากัน และต่างพากันทำความคารวะอู๋เป่ย “เราทั้งสองเต็มใจ และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำของหมอเทวดาอู๋มากครับ!”

อู๋เป่ย “อาการป่วยของพวกคุณ ผมคงต้องค่อยๆ ทำการรักษากันไปก่อน ตอนนี้พวกเรายังขาดแคลนตัวยาบางตัวอยู่ ตอนนี้ผมเลยทำได้แค่ระงับอาการปวดของพวกคุณไว้เท่านั้น การรักษาในขั้นตอนต่อไป จำเป็นต้องออกตามหาตัวยาบางตัวให้ได้เสียก่อน”

เว่ยหย่งชังรีบพูดขึ้นว่า “หมอเทวดาอู๋ คุณต้องการตัวยาอะไรหรือ ผมสองคนจะออกไปตามหาเอง”

อู๋เป่ยพยักหน้า จากนั้นจึงใช้เข็มเซียนห้าอมตะ เพื่อระงับอาการป่วยของคนทั้งสอง ไม่ให้อาการแย่ลงไปมากกว่านี้

หลังจากลงเข็มไปได้สักพัก ทั้งคู่ก็รู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะ ทั้งคู่ต่างรีบกล่าวคำขอบคุณอู๋เป่ยกันยกใหญ่

ชายนักวิชาการแต่งตัวโบราณคนหนึ่ง อายุราวสามสิบต้นๆ ก้าวออกมาและพูดว่า “คุณอู๋ครับ ผมชื่อโจวเสียนจวี่ อยากจะรบกวนให้คุณช่วยตรวจร่างกายให้ผมทีครับ ”

อู๋เป่ยพยักหน้าและพูดว่า “นั่งลงก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

แม้ชายผู้นี้จะเป็นตี้เซียน แต่เขาก็ไม่เสียมารยาทและแสดงความเคารพต่อหน้าอู๋เป่ย เขาประสานมือแสดงการคำนับก่อนจึงค่อยนั่งลง

อู๋เป่ยสังเกตอยู่ครู่หนึ่งจึงพบว่า ชายนักวิชาการผู้นี้คือผู้มีอำนาจในตี้เซียนระดับสามนั่นเอง ซึ่งพลังอำนาจของชายผู้นี้น่ากลัวยิ่งนัก แต่เขาเองได้แต่น้ำท่วมปากพูดออกมาไม่ได้ จิตวิญญาณของเขาถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ซึ่งแต่ละส่วนล้วนเป็นเอกเทศของตน

แค่เขามองก็รู้แล้วว่าคนผู้นี้มีสามบุคลิก ซึ่งคนทั่วไปเรียกว่า โรคจิตเภทนั่นเอง แต่อาการของเขามันรุนแรงกว่าโรคจิตเภท และอันตรายมากกว่า!

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ และถามว่า “คุณคือใคร? เป็นคนส่วนบน ส่วนซ้าย หรือว่าส่วนขวากันหล่ะ?”

อันที่จริง จิตวิญญาณทั้งสามของชายผู้นี้ แบ่งแยกออกเป็นสามตำแหน่ง คือ ส่วนสมอง ส่วนหัวใจ และส่วนตับ

อู๋เป่ยถามขึ้นว่า “ป่าหินศิลาจารึกสามารถรักษาโรคได้อย่างนั้นหรือ?”

โจวเสียนจวี่ “ใช่ครับ ถ้าคุณหมอสนใจหล่ะก็ สามารถเข้าไปชมได้นะครับ แต่ผมอยากจะบอกคุณหมอก่อนว่า ไม่ใช่ว่าทุกสิ่งที่อยู่ในป่าหินศิลาจารึกจะอ่านออกได้ เนื้อหาบนศิลาจารึกบางแท่นก็แปลกประหลาดมากๆ อ่านยังไงก็อ่านไม่ออกครับ”

อู๋เป่ยถามด้วยความสนใจว่า “ถ้างั้นหลังจากที่อ่านมันแล้ว จะเป็นยังไงหรือครับ?”

โจวเสียนจวี่ “ถ้าไม่บ้าก็เพี้ยนครับ สรุปแล้วคืออันตรายมากๆ”

เมื่อได้ยินเขาพูดดังนั้น อู๋เป่ยยิ่งรู้สึกสนใจมากขึ้นกว่าเดิม เขาพูดว่า “ท่านอาจารย์โจวครับ รบกวนคุณพาผมเข้าไปชมทีครับ”

โจวเสียนจวี่พยักหน้า เขาเดินไปที่ด้านหลังของห้องหิน จากนั้นยื่นมือไปผลักหนึ่งครั้ง ปรากฏว่าประตูหินนั้นหมุนเปิดออก หลังจากเดินผ่านประตูหินเข้าไปแล้ว ก็พบกับทางเดินหินทอดยาวทแยงลงไปอีกหลายกิโลเมตร

หลังจากเดินตามทางเข้าไปแล้ว พวกเขาก็เข้ามาถึงวังใต้ดินขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง!

วังใต้ดินแห่งนี้มีเนื้อที่อย่างต่ำหนึ่งล้านตารางเมตร! ทันทีที่เขามาถึง อู๋เป่ยรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เขาบ่นพึมพำขึ้นว่า “ผีออกแบบเทพบันดล มันน่าทึ่งเสียจริงๆ!”

โจวเสียนจวี่ “คุณหมอครับ ที่นี่มีแท่นหินอยู่หลายแสนแท่ง บ้างเป็นหิน บ้างเป็นโลหะ พวกเราที่นี่กล้าเดินแค่รอบนอกเท่านั้น ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เลยสักคน”

อู๋เป่ยพยักหน้า เบื้องหน้าของเขามีบันไดหินทอดยาวลงไป เมื่อเดินผ่านบันไดหินลงไปแล้ว ไม่ไกลกันนักก็เป็นกองแท่นหินศิลาจารึกกองหนึ่ง บ้างก็แตกหักแล้ว บ้างก็เอนเอียงไปกับพื้น โดยแท่นหินส่วนใหญ่ล้วนเอียงกระเท่เร่ แตกหักไม่สมบูรณ์ มีเพียงไม่กี่อันเท่านั้นที่ยังดูสมบูรณ์ครบถ้วนอยู่

อู๋เป่ยเดินมาถึงตรงหน้าของแท่นหินแท่งหนึ่งที่มีความสูงราวสิบเมตร กว้างราวสามเมตรซึ่งนับว่าเป็นแท่นหินที่มีความสมบูรณ์ และเมื่อเขาจ้องมองไปยังด้านบนก็พบกับตัวอักษรนับแสนตัวเรียงกันยิบยับอยู่บนนั้น

อู๋เป่ยอ่านตัวอักษรเหล่านี้ได้ มันเป็นตัวอักษรที่มีมาก่อนเซียน เป็นรูปแบบตัวอักษรชนิดหนึ่งที่เกิดก่อนเซียนนั่นเอง

นอกจากเซียนแล้ว บนหินยังมีรูปสลักและลวดลายอันลึกลับซับซ้อนอยู่อีกด้วย และเมื่อเขาได้เห็นรูปนั้นแล้ว อู๋เป่ยถึงกับต้องชะงักด้วยความตกใจ