ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 601

หลังจากไปส่งถังปิงอวิ๋นแล้ว อู๋เป่ยก็ขึ้นเครื่องบินไปพร้อมกับอู๋เหมย พวกเขากำลังจะบินไปอวิ๋นตงเพื่ออวยพรปีใหม่หลี่อวิ๋นโต้ว ทริปนี้เขาเอาอะไรไปหลายอย่างทั้งเหล้าจากราชางูล้ำค่า ชาอิฐ เหล้าโบราณแล้วก็อื่น ๆ อีก

เครื่องบินออกเวลาเก้าโมงเช้าและลงจอดที่อวิ๋นตงตอนสิบเอ็ดโมง

หลี่อวิ๋นโต้วเตรียมตัวรอนานแล้ว พอพวกเขาลงจากเครื่องบิน ถเพื่อการพาณิชย์ก็มารอรับแล้ว

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็ขับเข้าไปในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่หลี่อวิ๋นโต้วตกแต่งเป็นพิเศษเพื่อต้อนรับอู๋เป่ยและอู๋เหม่ย ไม่มีใครอยู่ที่นี่นอกจากเขา

หลี่อวิ๋นโต้วยืนรออยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้ม ดูก็รู้ว่าเขายืนรออยู่นานแล้ว

เมื่อเห็นอู๋เป่ยและอู๋เหมย เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ตงเอ๋อร์ร์ เหมยเอ๋อร์ร์ ปู่รอหลานมาหลายวันแล้ว"

อู๋เปมยเข้ามากอดปู่ของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ปู่ หนูอยากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"

หลี่อวิ๋นโต้วหัวเราะ "ฮ่า ๆ เหมยเอ๋อร์ร์ของปู่น่ารักที่สุด"

อู๋เป่ยมองไปรอบ ๆ แล้วถามว่า “ปู่ ปู่อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ?”

หลี่อวิ๋นโต้ว "ปู่ไม่อยากให้พวกเขารู้ตัวตนของหลาน ปู่ก็เลยซื้อที่อยู่ใหม่ให้พวกหลานมาอยู่"

อู๋เป่ยตอบ "ที่นี่ใหญ่โตมาก"

ตั้งแต่เข้าไปในคฤหาสน์จนมาถึงที่ที่หลี่อวิ๋นโต้วยืนรอ รถก็ใช้เวลาขับไปสิบห้านาที พื้นที่ของคฤหาสน์ครอบคลุมทั่วทั้งภูเขา ที่แน่ ๆ ครอบคลุมพื้นที่อย่างน้อย 7,000 ไร่

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มและพูดว่า "ทิวทัศน์ไม่เลวเลย ปู่ชอบมันมาก พวกเธอมาที่นี่ได้บ่อย ๆ ก็ได้นะ"

“ผมมาแน่” อู๋เป่ยพูด ก่อนจะพูดต่ออีกว่า “ปู่ ผมมีของขวัญจะให้”

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มและพูดว่า "เอาสิ ขอดูของที่หลานชายของฉันเอามาให้ฉันหน่อย"

คนขับเปิดท้ายรถ อู๋เป่ยหยิบกล่องอิฐชาออกมาก่อน แม้ว่าหลี่อวิ๋นโต้วจะมีเงินนับแสนล้าน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นชาที่ดีขนาดนี้มาก่อน เมื่อเห็นอิฐชานี่ ในใจเขาก็เต้นรัวเล็กน้อย

“ตงเอ๋อร์ร์ ชากล่องนี้ไม่ใช่ถูก ๆ เลยนี่?” เขาเองก็รวบรวมอิฐชา แต่ก็ไม่มีอันไหนที่ดีเท่าที่อู๋เป่ยให้เขา

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ผมซื้อมันมาจากอาคารถัง ผมให้ปู่ไว้เป็นของขวัญสะสม"

จากนั้นเขาก็หยิบไหเหล้าลงมาจากรถจำนวน 5 ไห ไหพวกนี้ดูเก่ามาก อู๋เป่ยเปิดไหแล้วพูดว่า “ปู่ นี่คือไวน์ที่ฮ่องเต้เจียจิงดื่ม ไว้เรามาดื่มกันเถอะ"

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มกว้างและพูดว่า "ใช่แล้ว ถ้านำเหล้านี่ไปประมูล ไหนึงอย่างน้อยก็มีค่าหลายสิบล้านแล้ว"

อู๋เป่ยถือเหล้าสมุนไพรอีกขวดแล้วพูดว่า "นี่คือไวน์ที่ผมชง ปู่ดื่มวันละสองเป๊ก มันดีต่อร่างกายมาก"

หลี่อวิ๋นโต้วสั่งให้คนเอาของเข้าบ้าน จากนั้นก็เรียกอู๋เป่ยและอู๋เหมยเข้ามาในบ้าน

ในห้องนั้น มีผู้หญิงอายุยี่สิบสี่ยี่สิบห้าปีที่ดูบุคลิกดีมีสัมมาคารวะเดินออกมา เธอทักทายอู๋เป่ยและอู๋เหมย "นายน้อย คุณหนู"

หลี่อวิ๋นโต้วพูดว่า "ให้ปู่แนะนำก่อน นี่คือแม่บ้านของคฤหาสน์ชื่อหลี่มี่"

หลี่มี่พยักหน้าอีกครั้ง "นายน้อย คุณหนู มีอะไรให้รับใช้ก็บอกได้เลยนะคะ"

อู๋เป่ย "ครับ"

เมื่อนั่งลงแล้ว อู๋เป่ยก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ ดังนั้นเขาจึงหยิบยาตี้หยวนออกมาแล้วมอบให้หลี่อวิ๋นโต้ว

หลี่อวิ๋นโต้วมองดูยาด้วยความงุนงง เขาถามว่า "ตงเอ๋อร์ร์ นี่ยาที่ถูกหลอมขึ้นมาในตำนานใช่ไหม"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ปู่ นี่คือยาตี้หยวน มันช่วยยืดอายุปู่ได้ ถ้าปู่กินมันปู่ก็จะอยู่ต่อได้อีกอย่างน้อย 10 ปี

“มันมหัศจรรย์ขนาดนั้นเลยเหรอ?” หลี่อวิ๋นโต้วรู้สึกประทับใจ เขาหยิบยาขึ้นมาทันที

ภายในไม่กี่นาที ท้องของหลี่อวิ๋นโต้วก็ร้องลั่น เขารีบไปที่ห้องน้ำ

สิบนาทีต่อมาหลี่อวิ๋นโต้วก็จากไปและกลับมา เขา ดูเต็มไปด้วยเรี่ยวแรงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ตงเอ๋อร์ ยาของหลานมีผลดีมาก ปู่รู้สึกเหมือนกลับไปวัยสี่สิบอีกครั้ง เต็มไปด้วยความเรี่ยวแรง"

หวงเซียง"รายชื่อคนรวยเป็นเพียงการประมาณการภายนอก ดังนั้นจึงไม่ถูกต้องตามธรรมชาติ"

อู๋เป่ยยกนิ้วให้หลี่อวิ๋นโต้วแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ปู่ ปู่สุดยอดเลย"

หลี่อวิ๋นโต้วพูดว่า "นี่คือธุรกิจของครอบครัวที่ปู่ทำงานหนักมาครึ่งชีวิต เมื่อไหร่ที่หลานดูแลต่อหลานต้องจัดการดูแลมันให้ดี"

อู๋เป่ยตอบ "ปู่ ผมไม่ควรให้ลุงมาดูแลแทนเหรอ?"

หลี่อวิ๋นโต้วถอนหายใจเบา ๆ "สุขภาพลุงของหลานไม่ดี ปู่เกรงว่า..."

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ปู่ ที่ผมมาคราวนี้ก็เพื่อรักษาอาการของลุงด้วย"

หลี่อวิ๋นโต้วรู้สึกยินดี "หลานช่วยรักษาตงซิงได้ไหม"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ได้แน่นอน"

หลี่อวิ๋นโต้วรู้สึกยินดีและพูดว่า "เยี่ยมไปเลย! ปู่จะพาตงซิงมาที่นี่ทันที"

อู๋เป่ย "ปู่ ไม่ต้องห่วง พรุ่งนี้ไปพบลุงก็ยังทัน"

หลี่อวิ๋นโต้วพูดว่า "ก็ได้"

ในเวลานี้ จู่ๆหวงเซียงก็พูดว่า "นายท่าน มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมคิดว่าจำเป็นต้องรายงานให้คุณทราบ"

หลี่อวิ๋นโต้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ว่ามา"

หวงเซียง"ในขณะนี้บางประเทศ มีคนในท้องถิ่นขโมยสิ่งของและปล้นสวนของเรา หลังจากที่เราแจ้งตำรวจ ตำรวจท้องที่ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะจัดการอะไร"

หลี่อวิ๋นโต้วขมวดคิ้ว "ตำรวจท้องที่กับหน่วยรักษาความปลอดภัยเรียกเก็บผลประโยชน์จากฉันเป็นจำนวนมากทุกปี แต่พวกเขากลับไม่ทำอะไรเลย?"