ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 616

หวังฉินฉินอาศัยอยู่ในเมืองกั่งตั้งแต่เด็ก ดังนั้นธุรกิจส่วนใหญ่ของเธอจึงอยู่ในเมืองกั่ง นอกจากอาคารสำนักงานที่โอนให้อู๋เป่ย ยังมีบ้านหรูสามร้อยกว่าหลังปล่อยเช่าในเมืองกั่ง โดยมีมูลค่ารวมประมาณหนึ่งหมื่นสองพันล้าน และรวมถึงโรงแรมระดับห้าดาวสองแห่ง อาคารอัญมณีหนึ่งแห่ง ร้านค้าสี่สิบเจ็ดแห่ง

โรงแรมทั้งสองแห่ง มูลค่าห้าพันกว่าล้าน อาคารอัญมณีเป็นบริษัทจดทะเบียน มูลค่าสามพันล้าน ร้านค้าสี่สิบเจ็ดแห่ง มูลค่าเกือบหมื่นร้าน

ดังนั้นธุรกิจพวกนี้มีรายได้ต่อปีอยู่ที่สามถึงสี่พันล้าน ซึ่งเป็นผลกำไรจำนวนมหาศาล

ในใจหวังฉินฉินเต็มไปด้วยความโกรธและความสิ้นหวัง เธอตกใจจนเสียขวัญไปแล้ว อู๋เป่ยพูดอะไรเธอก็ทำแบบนั้น ไม่กล้าขัดขืนแม้แต่น้อย

การโอนธุรกิจทั้งหมดเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก อู๋เป่ยจึงให้ถังจื่อยี่ส่งทนายความมา ทันทีที่ทนายความมาถึง เขามอบงานทั้งหมดให้อีกฝ่ายไปจัดการ ส่วนเขามุ่งหน้าไปยังสำนักงานใหญ่เทียนซาในเมืองกั่ง

ในฐานะที่เป็นซือมิ่งของเทียนซา ลู่เซิ่งหยางจะเป็นคนรับผิดชอบงานทั้งหมดเวลาที่เขาไม่อยู่

เมื่อเขามาถึง ลู่เซิ่งหยางพาทุกคนออกมาต้อนรับ

“ซือมิ่ง!” สมาชิกของเทียนซาทุกคนพูดอย่างนอบน้อม

อู๋เป่ยทักทายกับทุกคน จากนั้นตรงไปที่ห้องทำงาน

“เหล่าลู่ ช่วงนี้ทุกอย่างปกติดีหรือเปล่า” เขาถาม

ลู่เซิ่งหยางพูดด้วยรอยยิ้ม “ซือมิ่ง ทุกอย่างปกติดี แต่มีสองเรื่องต้องรายงานซือมิ่ง”

“พูดเถอะ”

ลู่เซิ่งหยาง “เรื่องแรกคือคนญี่ปุ่นเริ่มวางหมากในเมืองกั่งแล้ว สิบสองแก๊งที่เข้าร่วมสมาคมฉานเห๋อถูกกำจัดไปแล้วเจ็ดแก๊ง หัวหน้าหงคุนได้รับบาดเจ็บสาหัส”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “หงคุนได้รับบาดเจ็บเหรอ”

ลู่เซิ่งหยาง “ใช่ ยิ่งกว่านั้นอาการบาดเจ็บสาหัสมาก อาจจะอยู่ได้ไม่เกินสองสามวัน”

อู๋เป่ย “คนญี่ปุ่นในเมืองกั่งถือเป็นอิทธิพลกลุ่มไหน”

ลู่เซิ่งหยาง “ตามที่พวกเราตรวจสอบ น่าจะเป็นคนของสมาคมฟูโซ”

อู๋เป่ย “สมาคมฟู่โซเหรอ”

ลู่เซิ่งหยาง “สมาคมฟูโซน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักเจี่ยเฮ่อ ส่วนรายละเอียดยังอยู่ระหว่างการตรวจสอบ”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ผมรู้แล้ว พูดเรื่องที่สอง”

ลู่เซิ่งหยาง “เรื่องที่สองเกี่ยวข้องกับซือมิ่ง ล่าสุดในมีเศรษฐีนีคนหนึ่งชื่ออู๋เอ้าซวงโผล่ในเมืองกั่ง เธอชอบเด็กหนุ่มหน้าตาดีเป็นที่สุด อ้างว่าเป็นน้องสาวของซือมิ่ง พวกเรารู้สึกว่าเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของซือมิ่ง ดังนั้น……”

อู๋เอ้าซวง! สีหน้าอู๋เป่ยดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที ผู้หญิงคนนี้มาทำอะไรที่เมืองกั่ง

เขาถาม “เธออยู่ที่ไหน”

ลู่เซิ่งหยางกระแอมแล้วพูด “เธอพักอยู่ที่คฤหาสน์บนยอดเขาที่แพงที่สุดในเมืองกั่ง”

อู๋เป่ยถอนหายใจแล้วถาม “เธอเคยทำอะไรอีก”

ลู่เซิ่งหยาง “อู๋เอ้าซวงมีวิสัยทัศน์ด้านการลงทุนที่ยอดเยี่ยม หุ้นทุกตัวที่เธอซื้อจะมีราคาพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ยิ่งกว่านั้นเธอชอบเดิมพันม้า ชนะทุกครั้ง และเธอยังได้เงินจากการพนันไม่น้อย ใช่แล้ว เธอยังได้กว้านซื้ออสังหาริมทรัพย์จำนวนมากในเมืองกั่ง ตามที่พวกเราคาดการณ์ ตอนนี้ทรัพย์สินของเธอเกินห้าหมื่นล้านแล้ว”

อู๋เป่ยหมดคำพูด อู๋เอ้าซวงคิดจะทำอะไร เธอขัดสนเรื่องเงินมากขนาดนี้เลยเหรอ

เขานิ่งเฉยไม่ไหวแล้ว “สั่งคนพาผมไปพบอู๋เอ้าซวงเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ยมาอย่างเร่งรีบ แล้วจากไปอย่างเร่งรีบ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกันถึงเรื่องนี้

“สมกับเป็นซือมิ่ง แม้กระทั่งน้องสาวของเขาก็เก่งขนาดนี้”

“ไม่ต้องพูดแล้ว ไม่เห็นเหรอว่าสีหน้าซือมิ่งหมองคล้ำไปหมดแล้ว”

“ซือมิ่งเป็นถึงคนของพรรคเทียนหลง คนญี่ปุ่นสร้างปัญหาในเมืองกั่ง ซือมิ่งน่าจะลงมือทำอะไรสักอย่างอยู่มั้ง”

“ต่อกรกับคนญี่ปุ่นยากมาก ไม่รู้ว่าซือมิ่งจะรับมือยังไง”

“ซือมิ่งเป็นถึงคนดังของถังเหมิน ฉันได้ยินมาว่าถังเหมินเตรียมยกจิงอวี้ถังให้ซือมิ่งดูแล”

อู๋เป่ยเดินทางมาถึงครึ่งทางของภูเขาที่เป็นศูนย์รวมของคนรวยในเมืองกั่งอย่างรวดเร็ว ที่นี่มีคฤหาสน์หรูหลังหนึ่งราคาสามพันกว่าล้าน ทุกตารางเมตรมีราคาสูงถึงสองล้านกว่า!

คฤหาสน์หรูหลังนี้มีสวนดอกไม้ที่ครอบคลุมพื้นที่มากสองพันกว่าตารางเมตร ปัจจุบันคนที่เป็นเจ้าของก็คืออู๋เอ้าซวง

ก่อนหน้านี้อู๋เป่ยให้เงินกับเธอหนึ่งหมื่นล้าน ตอนนี้เธอทำเงินได้แล้ว ย่อมต้องขอคืน

อู๋เอ้าซวงถลนตาขาว “ก่อนหน้านี้นายบอกจะให้ห้าหมื่นล้าน ตอนนี้นายยังค้างฉันสี่หมื่นล้าน ยังมีหน้ามาให้ฉันขึ้นเงินอีกเหรอ”

อู๋เป่ยสีหน้ามืดมน “ทำไมฉันต้องให้เธอยืมเงินห้าหมื่นล้าน”

อู๋เอ้าซวงพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันเคยบอกว่าจะไม่ให้นายขาดทุน”

เธอพลิกมือ มีมนุษย์กระดาษสีทองสามใบปรากฏบนฝ่ามือ เมื่ออู๋เป่ยเห็น พบว่ากลิ่นอายของมนุษย์กระดาษแปลกประหลาด ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

เขาถาม “นี่คืออะไร”

อู๋เอ้าซวง “ยันต์เกราะทองคำ! เมื่อใช้ยันต์ สามารถเรียกเทพสงครามเกราะทองคำหนึ่งตน ความสามารถทัดเทียมยอดฝีมือระดับผู้เที่ยงแท้”

ดวงตาอู๋เป่ยเป็นประกาย “ฉันสามารถปลุกของพวกนี้หรือเปล่า”

“แค่หยดเลือดลงไปหนึ่งหยด ก็สามารถใช้ตาเทพปลุกมันแล้ว แน่นอน ตาเทพของนายจำเป็นต้องแข็งแกร่งพอ ไม่อย่างนั้นอาจจะได้รับบาดเจ็บ”

อู๋เป่ยรับยันต์ทั้งสามใบ ครุ่นคิดแล้วพูด “ฉันให้เธออีกสองหมื่นล้าน” เขาพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งให้บริษัทโอนเงินให้เธอ

หลังจากโอนเงินเสร็จ เขาอดไม่ได้ที่จะถามอู๋เอ้าซวง “เธอจะเอาเงินมากมายขนาดนี้ไปทำอะไร”

อู๋เอ้าซวง “เลี้ยงผู้ชายสิ้นเปลืองเงินมาก”

อู๋เป่ยหมดคำพูด เขายักไหล่ “งั้นก็โอเค ฉันไม่รบกวนความสุขของเธอแล้ว ขอตัว”

เขาบอกไปก็ไปเลย อู๋เอ้าซวงก็ไม่ได้รั้ง เพียงใช้สายตาส่งเขาจากไป

หลังจากอู๋เป่ยจากไป หญิงสาวอายุยี่สิบที่หน้าตาสะสวยคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอพูด “ศิษย์พี่ คนคนนี้เป็นแค่คนเซียน ทำไมต้องเกรงใจเขาถึงขนาดนี้ ยิ่งกว่านั้น ทำไมคุณถึงต้องถามหาเงินจากเขา”

อู๋เอ้าซวงพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันก็แค่อยากสร้างเหตุและผลให้มาก ไม่เป็นแบบนี้ ในวันข้างหน้าฉันถึงสามารถขอความช่วยเหลือจากเขาได้ง่ายขึ้น”

หญิงสาวตกใจ “ขอความช่วยเหลือจากเขาเหรอ ในวันข้างหน้าศิษย์พี่จะเป็นถึงกษัตริย์เที่ยงแท้ เซียนสวรรค์ ต้องขอให้เขาช่วยด้วยเหรอ”

อู๋เอ้าซวงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เรื่องบางเรื่องฉันพูดไม่ได้ ถึงเวลาเธอก็จะรู้เอง”