ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 627

“แกลองดู!” อู๋เป่ยจ้องอีกฝ่าย จิตสังหารที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวแผ่ออกมา แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีพลังระดับตี้เซียน แต่ถ้าหากต้องการต่อสู้จริงๆ เขายังคงต้องหาวิธีฆ่าอีกฝ่าย!

พระหัวเราะอย่างเย็นชา เดินไปทางอู๋เป่ย

“ทูหลีว์ แกกล้าเหรอ!”

ทันใดนั้น เงาร่างหนึ่ง ปรากฏตัวต่อหน้าอู๋เป่ยในอากาศบางเบา จ้องพระรูปนั้น

สีหน้าของพระเปลี่ยนทันที : “แกเป็นใคร”

ผู้ที่มาพูดอย่างไม่แยแส : “เฉินจ้าว!”

พระขมวดคิ้วแน่น ออร่าของผู้ที่มาแข็งแกร่งอย่างมาก เป็นผู้เที่ยงแท้คนหนึ่ง เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ ถ้าหากขืนลงมือล่ะก็ ไม่แน่อาจจะต้องทิ้งชีวิตไปด้วย

“เรื่องของวัดต้าฉาน แกไม่ต้องมายุ่ง!” พระพูดอย่างเย็นชา

เฉินจ้าวฮึหนึ่งที : “ทูหลีว์ รีบไสหัวกลับไปวัดต้าฉานของแกสะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเด็ดหัวของแกอย่างไม่เกรงใจ!”

ภายในใจของพระโกรธอย่างมาก พูดเสียงลึก : “เฉินจ้าว! ฉันจะจำแกเอาไว้!”

หวังจิ่วกุ้ยเห็นว่าเริ่มแย่แล้ว รีบพูด : “อาจารย์ นี่ท่านจะไปแล้วเหรอ”

พระพูดอย่างไม่แยแส : “ฆ่าคนของวัดต้าฉาน ไม่มีใครสามารถเดินเตร่อยู่ข้างนอกได้ ฉันจะไว้ชีวิตเขาอีกสองสามวัน!”

พูดจบ เขาสะบัดแขนเสื้อหนึ่งที หันตัวแล้วจากไป ทิ้งให้หวังจิ่วกุ้ยยืนอยู่กับที่ด้วยความตะลึง ทันทีที่พระไป ความเย่อหยิ่งของเขาหายไปทันที อับอายอย่างมาก

หลี่อวิ๋นโต้ว : “ผมจะไม่เรียกคุณให้ดื่มชาต่อแล้วนะ”

หวังจิ่วกุ้ยฮึหนึ่งที สามารถทำได้แค่จากไป

เฉินจ้าวโบกมือให้อู๋เป่ยหนึ่งที : “หมอเทวดาอู๋”

ที่แท้ เมื่อวานเฉินจ้าวบอกอู๋เป่ยว่า เขารวบรวมวัตถุดิบยาครบแล้ว ที่มาในวันนี้ เป็นเพราะว่าอู๋เป่ยและเขานัดกันมาเจอหน้าที่อวิ๋นตง คิดไม่ถึงเลยว่า เขาบังเอิญมาเจอเข้ากับปรมาจารย์ของวัดต้าฉานมาซักไซ้เอาความพอดี

อู๋เป่ย : “เมื่อกี้ขอบคุณคุณเฉินลงมือช่วยอย่างมีน้ำใจ”

เฉินจ้าวพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอู๋มีพระคุณต่อผม เรื่องแค่นี้ ไม่คู่ควรที่จะพูดถึง”

พูดจบ เขาเอาวัตถุดิบยาที่รวบรวมมาได้ให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยเห็นว่าวัตถุดิบยาไม่มีปัญหา พูด : “คุณเฉินพรุ่งนี้กลับไปที่บ้านกับผมด้วยกัน ผมจะปรุงยาอายุวัฒนะให้คุณ ฟื้นฟูจิตวิญญาณ”

เฉินจ้าว : “วัดต้าฉานไม่ธรรมดาอย่างมาก ในวัดมีพระสังฆราชสามท่าน หมอเทวดาอู๋โปรดระวังตัวด้วย”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่เป็นไร”

หลี่อวิ๋นโต้ว : “เสี่ยวเป่ย พรุ่งนี้นายก็จะกลับไปแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณปู่ ผมจะออกเดินทางตั้งแต่เช้าตรู่เลย”

หลี่อวิ๋นโต้วพยักหน้า : “แบบนั้นก็ได้ เดิมทีฉันวางแผนจะให้นายติดต่อกับหลี่เหมยให้มากๆ อีกสักพักฉันจะเรียกหลี่เหมยมา”

อู๋เป่ยหัวโตทันที รีบลากเฉินจ้าวไปคุยกันที่ลานบ้าน

เพิ่งนั่งลง เหรินซานซานก็ถามเขาว่ายังอยู่เมืองกั่งไหม บอกว่าตอนเย็นจะมาหาเขา เขารีบบอกไปว่าตัวเองกลับมาที่ตงอวิ๋นแล้ว

เหรินซานซานไม่พอใจอย่างมาก พูดด้วยความโกรธ : “คุณกำลังหลบฉันเหรอ”

อู๋เป่ยรีบบอกไปว่าเข้าใจผิดแล้ว : “หลายวันมานี้ผมยุ่งอย่างมาก ไม่ได้หลบหน้าคุณ ใช่แล้ว คุณหาแฟนได้หรือยัง”

“ไม่ต้องมายุ่ง”

อู๋เป่ยยักไหล่ : “ในฐานะเพื่อน ผมกำลังเป็นห่วงคุณ”

เหรินซานซานเงียบสักพัก พูด : “อันที่จริงฉันมีเรื่องอยากให้คุณช่วย”

อู๋เป่ยถาม : “ช่วยอะไร”

เพียงแต่ เห็นได้ชัดว่าทัศนคติของหลี่เหมยไม่เหมือนกับครั้งที่แล้ว ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ดูถูกอู๋เป่ยขนาดนั้นแล้ว

“เสี่ยวเป่ย นายบอกว่าอยากเข้าร่วมตลาดผีของอวิ๋นตงใช่ไหม พอดีเลย หลี่เหมยคุ้นเคยกับที่นั่น ให้เธอไปกับนาย” หลี่อวิ๋นโต้วพูดด้วยรอยยิ้ม

ก่อนหน้านี้ อู๋เป่ยเคยถามหลี่อวิ๋นโต้ว ตงอวิ๋นมีเรื่องของตลาดผีไหม

อู๋เป่ยถาม : “คุณปู่ คืนนี้ก็มีตลาดผีแล้วเหรอ”

หลี่เหมย : “ใช่แล้ว ตลาดผีของตงอวิ๋น จัดขึ้นในวันที่เก้าของเดือนอธิกสุรทิน คืนนี้เป็นวันที่เก้าของเดือนกุมภาพันธ์พอดี”

อู๋เป่ยอึ้ง คิดไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญขนาดนี้!

เขาพูด : “งั้นก็ได้ คุณกับผมไปตลาดผีหนึ่งรอบ”

หลี่เหมยพูดอย่างไม่แยแส : “ก็ได้ ยังไงสะตอนกลางคืนฉันก็ไม่ได้ทำอะไร”

หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ ประมาณหนึ่งทุ่มครึ่ง อู๋เป่ยและหลี่เหมยเดินทางไปตลาดผีของอวิ๋นตง

ตลาดผีอวิ๋นตงเริ่มขึ้นในปลายราชวงศ์ชิง มันใหญ่กว่าตลาดผีเจียงหนาน อวิ๋นตงอยู่ใกล้กับชายฝั่ง มีการแลกเปลี่ยนอย่างใกล้ชิดกับต่างประเทศ ดังนั้นในตลาดผีของอวิ๋นตง สามารถมองเห็นพ่อค้าจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียใต้ ญี่ปุ่น คาบสมุทร และแม้แต่อเมริกาและยุโรป

อู๋เป่ยขับรถ หลี่เหมยนั่งอยู่ด้านข้าง ในตอนแรก ทั้งสองคนเงียบไม่พูดอะไร ขับรถได้ครึ่งทาง จู่ๆหลี่เหมยถาม : “ฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในวันนั้น เป็นคุณที่ใช้ยันต์ป้องกันตัวช่วยฉันเอาไว้”

เรื่องนี้ อู๋เป่ยรู้อยู่แล้ว เขาพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ต้องขอบคุณ”

หลี่เหมยมองเขาอย่างประหลาดใจ ถาม : “กระดาษเล็กๆหนึ่งแผ่น ทำไมมันถึงสามารถช่วยชีวิตฉันได้”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “ยันต์ป้องกันตัวแผ่นนั้น สามารถดูดซับพลังบางอย่างระหว่างสวรรค์และโลกได้ เมื่อเวลาที่คุณตกอยู่ในอันตราย พลังเหล่านั้นก็จะปรากฏตัวออกมา ช่วยชีวิตคุณหนึ่งครั้ง”

หลี่เหมยไม่เข้าใจผู้ฝึกฝนโดยสิ้นเชิง เธอถาม : “อะไรคือพลังลึกลับเหรอ”

อู๋เป่ยถามเธอ : “บนโลกใบนี้ มีหลายมิติ มนุษย์อย่างพวกเราอาศัยอยู่ในพื้นที่สามมิติ ไม่สามารถรับรู้ถึงการมีอยู่ของอวกาศและเวลาในมิติสูงได้ เหมือนมดบนม้วนกระดาษ ไม่ว่ามันจะคลานยังไง ก็ไม่สามารถออกจากกระดาษนั้นได้ แต่ผู้ฝึกฝนนั้นไม่เหมือนกัน ผู้ฝึกฝนสามารถผ่านการฝึกฝน สามารถรับรู้พลังงานมิติที่สูงขึ้น พลังงานเหล่านี้อัศจรรย์อย่างมาก มันสามารถทำให้ผู้ฝึกฝนแข็งแกร่งขึ้น”