ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 639

จางซีหลิงที่กำลังขับรถด้วยตัวเองอยู่นั้น เขายิ้มและพูดว่า "ตั้งแต่ที่ทุกคนได้ยินข่าวการมาของท่านผู้นํา ต่างก็ดีใจกันมาก กระตือรือร้นที่อยากเห็นด้านผู้นำกันใหญ่"

อู๋เป่ย: "ต้องการให้ผมถอนคําสาปจากพวกเขาอย่างเร่งด่วนใช่ไหม?"

จางซีหลิงหัวเราะแห้งๆแล้วพูดว่า "ที่ท่านผู้นำพูดมาแบบนี้ก็ไม่ผิด นิกายฟ้าทมิฬต้องการท่านผู้นำมาช่วย ถ้าหากไม่มีท่าน อาจารย์เฮยเทียนก็จะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน"

อู๋เป่ยตอบ: "ฉันได้ยินมาว่าหลิงหนานซวงเซียนเป็นผู้ดูแลศาสนาของพวกคุณงั้นหรือ?"

ในตอนนั้น เขาได้รับแผ่นหยกจากหลิงหนานซวงเซียน และเขาอยากรู้แหล่งที่มาของแผ่นหยกมาก

จางซีหลิง: "หลิงหนานซวงเซียนคนทรยศสองคนนี้ ถูกขับออกจากลัทธิเฮยเทียนมานานแล้ว เขาพูดอย่างซีเรียสว่า พวกเขาไม่ใช่คนในนิกายนี้อีกต่อไป"

อู๋เป่ย: "เอ๋? หลิงหนานซวงเซียนต่างก็เป็นปรมาจารย์ในดินแดนมหัศจรรย์ คาดไม่ถึงว่าจะถูกขับไล่ออกจากนิกายฟ้าทมิฬแล้วงั้นหรอ?"

ตอนนี้จางซีหลิงพยายามอย่างมากเพื่อที่จะประจบประแจงอู๋เป่ย และพูดขั้นมาทันทีว่า: "ท่านผู้นำ หลิงหนานซวงเซียนได้ขโมยสมบัติล้ำค่าของลัทธิเฮยเทียนและถูกค้นพบโดยท่านผู้นำนิกายคนเก่า ท่านผู้นำคน ท่านผู้นำคนเก่าจึงต้องการลงโทษหลิง

หนานซวงเซียนเป็นหลัก ผลปรากฏว่าก็หนีไม่พ้นลัทธิเฮยเทียน"

อู๋เป่ย: "สมบัติล้ำค่าอะไรหรอ หาเจอหรือยัง?"

จางซีหลิงส่ายหัว:"มันคือสมบัติล้ำค่าชิ้นหนึ่งที่ท่านผู้นำทุกยุคทุกสมัยของลัทธิเฮยเทียนหวงแหนมากที่สุด ว่ากันว่าเกี่ยวข้องกับมรดกชั้นสูงในยุคก่อนประวัติศาสตร์ น่าเสียดายที่ท่านผู้นำเก่าได้เสียชีวิตไปแล้วขณะกําลังตามไล่ล่าหลิงหนานซวงเซียน หลังจากท่านผู้นำคนใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ได้สำเร็จ แต่เขายังเด็กเกินไป และระดับพลังยุทธ์ของเขาก็ยังต่ำเกินไป ดังนั้นเขาจึงอาศัยผู้อาวุโสสองสามคนคอยดูแล แต่ตอนนี้เขาก็หายตัวไปแล้วเช่นกัน ลัทธิเฮยเทียนตอนนี้นั้นไร้ผู้นํา และมันก็กำลังต้องการผู้นำอย่างมาก เพื่อมาพลิกสถานการณ์ที่เป็นอยู่"

ความสนใจทั้งหมดของอู๋เป่ยอยู่ที่สมบัติชิ้นนั้น เขาถามว่า ก่อนหน้านี้คุณพูดว่า ลัทธิเฮยเทียนมีสมบัติล้ำค่าชิ้นหนึ่งงั้นหรอ? สมบัติชิ้นนั้นเอามาจากขุมทรัพย์หรือเปล่า?"

จางซีหลิงกล่าวว่า ใช่แล้ว มรดกของลัทธิเฮยเทียนนั้นเก่าแก่มากและมีรากฐานที่ลึกซึ้งซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ลัทธิเล็ก ๆ ทั่วไปจะสามารถเปรียบเทียบได้

รถขับจนใกล้จะออกจากเมืองจี๋เฉิงแล้วจึงหยุด บ้านของจางซีหลิงเป็นอาคารสามชั้นเล็ก ๆ ล้อมรอบด้วยสนามหญ้าขนาดใหญ่ ปลูกดอกไม้และต้นไม้จํานวนมาก และยังมีบ่อปลาและน้ำพุอีกด้วย

รถจอดอยู่หน้าตึก จางซีหลิงก็เปิดประตูให้อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "ท่านผู้นำ ได้โปรดอย่าโกรธเคืองกันเลยถ้าหากหญ้าที่บ้านนั้นรกมาก "

อู๋เป่ย: "สภาพแวดล้อมดี ครอบครัวของคุณก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอ?"

จางซีหลิงกล่าวว่า "รายงานต่อท่านผู้นำ ผมมีลูกสาวเพียงคนเดียว เพิ่งเรียนจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยและยังไม่มีงานทํา"

อู๋เป่ย: "ลูกสาวของคุณอายุยังน้อยไม่ใช่หรอ ภรรยาของคุณน่าจะเด็กมากเลยใช่ไหม?" ***

จางซีหลิงและคุณตงเฝอเป็นคนในยุคเดียวกัน และมีอายุอย่างน้อย 90 ปีแล้ว แต่ลูกสาวของเขาอายุเพียง 20 ต้น ๆ ซึ่งทําให้อู๋เป่ยประหลาดใจมาก

จางซีหลิงพูดเบา ๆ ว่า "เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ผมยังไม่ได้เข้าร่วมลัทธิเฮยเทียน ผมหนีไปยามะเพราะถูกศัตรูไล่ตามล่า ตอนนั้นผมสูญเสียพลังทั้งหมดของผมไปโดยสิ้นเชิงและกำลังจะตาย ผมทำได้เพียงขอทานตามถนนเท่านั้น"

"ตอนนั้นภรรยาของผมอายุเพียง17ปี เธอมีจิตใจดีและหาหมอมารักษาให้ผม หนึ่งปีต่อมา ผมก็ได้ฟื้นฟูร่างกายจนหายดีและเธอก็อายุครบ10ขวบแล้ว ดังนั้นผมจึงขอเธอเป็นภรรยา

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ตาของจางซีหลิงก็แสดงความโศกเศร้าออกมา "เมื่อลูกสาวของผมอายุสามขวบ ศัตรูก็ตามมาเจอผมและคุกคามผมด้วยชีวิตของภรรยาและบังคับให้ผมล้มเลิกการฝึกฝนของตัวเอง"

"ภรรยาของผมรู้ดีว่าเมื่อผมล้มเลิกการฝึกฝนของตัวเองแล้ว ผมจะถูกศัตรูฆ่าตายดังนั้นเธอจึงจงใจใช้กริช ซึ่งกริชนั้นมีพิษร้ายแรงและเธอก็ตายในไม่ช้า ผมฆ่าศัตรูของผมได้ แต่ผมไม่สามารถช่วยชีวิตภรรยาของผมไว้ได้"

อู๋เป่ยคิดไม่ถึงเลยว่าซีหลิงจะมีช่วงชีวิตแบบนี้ เขาพูดว่า "เมื่อคุณอยู่ในโลกนี้คุณจะไม่สามารถช่วยตัวเองได้"

จางซีหลิง "ใช่"

เชิญอู๋เป่ยมาที่ห้องนั่งเล่น จางซีหลิงหยิบใบชาที่เขาสะสมไว้ออกมาชงชาให้อู๋เป่ยด้วยตัวเอง

ใบชาเพิ่งชงเสร็จ ผู้หญิงอายุยี่สิบต้น ๆ คนหนึ่งลงไปชั้นล่างถึงห้องนั่งเล่น รูปร่างหน้าตาของเธอสามารถแตะถึงคะแนะ10คะแนนได้เลย ผิวหนังของเธอเป็นสีข้าวสาลี สวมชุดอัศวิน แบะดูเหมือนเธอกำลังจะออกไปขี่ม้า

"พ่อคะ มีแขกมาหรอ?" เธอถาม

จางซีหลิงกล่าวว่า "หมิ่นจุน นี่เป็นเพื่อนของพ่อ คุณอู๋"

ลูกสาวพยักหน้าให้อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "สวัสดีค่ะคุณอู๋"

อู๋เป่ย: "สวัสดีครับ"

อู๋เป่ย "คืนนี้คุณนำนำผู้พิทักษ์มาพบกับผมในคืนนี้"

จางซีหลิงมองอู๋เป่ย "ทําไมท่านผู้นำถึงอยากพบเขา คนๆนั้นไม่มีค่าอะไรแล้ว ถ้าไม่ใช่ผมช่วยเขา เขาคงถูกฝ่ายซ้ายฆ่าตายไปนานแล้ว"

อู๋เป่ย: "คุณแค่พาคนๆนั้นมาที่นี่ก็พอ"

จางซีหลิงพยักหน้า "ใช่!"

อู๋เป่ย: "คุณรู้จักหวงเซียงไหมหล่ะ?"

จางซีหลิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ท่านหมายถึงหวงเซียงจากกลุ่มหลี่ใช่ไหม?"

อู๋เป่ย: "ใช่ คือเขาคนนั้นแหละ"

จางซีหลิงยิ้มและพูดว่า "หวงเซียงคนนี้ก็เป็นผู้ศรัทธาในลัทธิเฮยเทียนของฉัน แต่เขาไม่ได้ติดตามผม"

อู๋เป่ย: "ตอนบ่ายผมจะให้หวงเซียงพามาแนะนําให้พวกคุณรู้จัก"

จางซีหลิงกล่าวว่า "นั่นมันเยี่ยมมากเลย ท่านผู้นำและหวงเซียงเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า?"

"เดิมทีผมคือแซ่หลี่ และหวงเซียงคนนี้ทํางานให้กับตระกูลหลี่ของผม" เขากล่าว

จางซีหลิงตกใจมาก "ที่แท้จริงแล้วท่านผู้นำเป็นคนของนิกายหลี่!"

อู๋เป่ย: "แม้ว่าธุรกิจหลักของครอบครัวหลี่ของฉันไม่ได้อยู่ที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้อีกต่อไป แต่เราก็ยังต้องพัฒนาให้ดีต่อไป จากนี้ไปควรให้ความสำคัญและใส่ใจกับทางฝั่งหวงเซียงให้มากขึ้น"

จางซีหลิงพูดทันทีว่า "ใช่ วางใจได้ท่านผู้นำ นับจากนี้ไปกิจการของตระกูลหลี่จะอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของเรา!"

อู๋เป่ย: "คุณคือกุญแจสําคัญในการควบคุมลัทธิเฮยเทียนของผม ตอนนี้ผมจะปลดคำสาปให้คุณ"