ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 645

สาวสวยจ้องเขาหนึ่งที พูด : “ระหว่างทางอย่าพูด เดินตามฉัน”

สาวสวยคนนี้ทำตัวลับๆล่อๆ พาอู๋เป่ยมาถึงห้องครัวจริงๆ ห้องครัวเต็มไปด้วยอาหารที่ปรุงสดใหม่มากมาย แต่สิ่งที่แปลกคือ ที่นี่ไม่มีใครอยู่เลย

สาวสวยหัวเราะฮ่าฮ่า พูด : “ในที่สุดฉันก็สามารถทานอาหารได้เต็มที่แล้ว!”

ระหว่างที่พูด เธอเอื้อมมือออกไปหยิบเนื้อแกะย่างชิ้นหนึ่ง เริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับว่าไม่ได้กินอะไรมานานมากแล้ว

อู๋เป่ยเบิกตากว้าง : “ทำไมคุณถึงหิวกว่าผมอีก”

ระหว่างที่สาวสวยกินไปด้วย พร้อมกับเหลือบมองเขาหนึ่งที : “ไร้สาระ ฉันล้วนแล้วไม่ได้กินอะไรมาเกือบเดือนแล้ว จะไม่หิวได้ยังไง”

อู๋เป่ยอึ้งสักพัก หลังจากนั้นใช้ตาเทพ ทันทีที่มองดู เขาค้นพบว่ากระเพาะของสาวงามคนนี้เล็กมาก นอกจากนี้ผนังหน้ากระเพาะหายไป การไม่สามารถหลั่งน้ำย่อยได้ถือเป็นความผิดปกติแต่กำเนิด เธอน่าจะเคยผ่านการผ่าตัด แต่ก็ช่วยทำให้อาการของเธอดีขึ้นได้เพียงเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงกินได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เขารีบคว้าขาไก่จากมือของสาวงามมา พูด : “คุณกินไม่ได้แล้ว กินเยอะไปจะทรมานอย่างมาก”

สาวงามอึ้งสักพัก : “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันกินเยอะไม่ได้”

อู๋เป่ยพูด : “ผมเป็นหมอ รู้อยู่แล้ว”

สาวงามถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “แต่ฉันอยากกินมากเลย ฉันหิวมาก ทรมานก็ทรมานไปเถอะ ฉันยอมรับได้”

อู๋เป่ยยื่นขาไก่กลับไปให้ พูด : “ปัญหาของคุณไม่ใช่แค่กระเพาะเท่านั้น ลำไส้ของคุณก็มีปัญหาเช่นกัน”

สีหน้าของสาวงามเปลี่ยนไป : “ลำไส้ของฉันก็มีปัญหาเหรอ”

อู๋เป่ย : “คุณน่าจะกินอาหารได้เพียงเล็กน้อย ทำได้แค่ดื่มของเหลวมีสารอาหารเข้าไปใช่ไหม”

สาวงามพยักหน้า : “ใช่ บางครั้งก็ต้องมีการชง”

อู๋เป่ย : “ดังนั้นทำให้ลำไส้ของคุณสูญเสียการใช้งาน ส่งผลให้ลำไส้มีการทำงานผิดปกติ นอกจากนี้มีเนื้องอกเติบโตในลำไส้ใหญ่ส่วนต้น”

ใบหน้าของสาวงามซีดขาว : “เป็นมะเร็งหรือเปล่า ฉันจะตายไหม”

อู๋เป่ยพูด : “ตอนนี้ยังไม่ตาย เพียงแต่ก็ใกล้แล้ว”

“ฮือ!”

สาวงามร้องไห้ออกมาทันที ร้องได้เสียใจอย่างมาก

อู๋เป่ยตกใจกับเสียงร้องไห้ของเธอ รีบพูด : “เพียงแต่ ถ้าหากผมยอมช่วยคุณล่ะก็ คุณก็ไม่ตายแล้ว”

สาวสวยอึ้งไปเลย หลังจากนั้นมองอู๋เป่ยด้วยความโกรธ : “คุณแกล้งฉันเหรอ”

อู๋เป่ยมองเธอ : “ให้ผมช่วยคุณได้อยู่แล้ว บอกผมก่อนว่าคุณชื่ออะไร คุณอยู่ตระกูลกัวมีสถานะอะไร”

สาวสวยกระพริบตา : “ฉันชื่อมู่หรงเจียว หัวหน้าตระกูลกัวเป็นตาของฉัน”

อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย : “คุณสวยขนาดนี้ ผมคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สะอีก”

มู่หรงเจียวทำปากทุ่ย ดูเหมือนไม่พอใจ พูด : “หุ่นของฉันดีกว่าเธอ”

อู๋เป่ยกวาดมองหลายที พูดด้วยรอยยิ้ม : “หุ่นไม่เลวจริงๆ”

มู่หรงเจียวรีบถามเขา : “คุณบอกว่าคุณสามารถช่วยฉันได้เหรอ”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “ปัญหาของคุณรักษาได้ยากอย่างมาก จำเป็นต้องค่อยๆรักษา”

เขาไม่ได้พูดโกหก สถานการณ์ของมู่หรงเจียวค่อนข้างซับซ้อนจริงๆ จำเป็นต้องใช้เวลานานถึงจะสามารถหายเป็นปกติได้

ดวงตาของมู่หรงเจียวเป็นประกาย : “หมายความว่า คุณสามารถรักษาฉันได้เหรอ”

อู๋เป่ย : “ไร้สาระ ผมเป็นถึงหมอเทวดา”

มู่หรงเจียวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ดีมากเลย! ถ้าหากคุณสามารถรักษาฉันได้ พ่อของฉันจะต้องตอบแทนคุณอย่างงามแน่นอน!”

อู๋เป่ยเริ่มหาของอร่อยๆ เขากิน มู่หรงเจียวมองดูเขากินเรื่อยๆ

ระหว่างที่เขากินและถามไปด้วย : “มู่หรงเจียว ผมได้ยินมาว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูหลี่มี่ความเกี่ยงข้องโดยการแต่งงานกับตระกูลหลี่เหรอ”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ตระกูลหลี่เป็นธารน้ำแข็งที่เห็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น ใต้น้ำยังมีพื้นที่ขนาดใหญ่ เพียงพอที่จะจมเรือตระกูลกัวที่ต้องการจะชนได้!”

มู่หรงเจียวถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “ฉันไม่อยากโต้เถียงกับคุณ อนาคตคุณจะเข้าใจเอง”

ตอนนี้อู๋เป่ยก็ไม่มีกระจิตกระใจกินแล้วเหมือนกัน พูด : “หวังว่าคุณจะไม่หลอกผม”

เขากลับไปที่สถานที่ สายตากวาดมอง ต้องการหาตำแหน่งของหลี่หงเทา เขาไม่มีความประทับใจที่ดีต่อหลี่หงเทา แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นลูกชายของอารอง เป็นหลานชายแท้ๆของคุณปู่ เขาจำเป็นต้องเตือนหลี่หงเทา ให้เขาระวังตัว หรือไม่ก็รีบออกจากตระกูลหลี่เดี๋ยวนี้

ในไม่ช้า เขาก็หาหลี่หงเทาเจอ หลี่หงเทาในเวลานี้ ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มชายหนุ่มราวกับดวงดาวที่กุมดวงจันทร์ไว้ในอ้อมแขน เขาดูเย่อหยิ่งและกำลังพูดถึงบางสิ่งด้วยความยินดีอย่างยิ่ง

อู๋เป่ยเดินเข้ามา กระซิบพูด : “หงเทา ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุร”

หลี่หงเทาหันหน้าไปจ้องอู๋เป่ยหนึ่งที พูด : “มีเรื่องอะไรก็พูดตรงนี้เลย!”

ชายหนุ่มร่างผอมที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายหลี่ เขาเป็นคนรับใช้ของคุณเหรอ”

ทันทีที่หลี่หงเทาได้ยินก็หัวเราะออกมา พูด : “เขาชื่อหลี่ซวินเป่ย เป็นลูกชายของลุงที่หายไปเมื่อหลายปีก่อน คุณปู่ของผมเพิ่งหาเจอ”

ผู้หญิงคนหนึ่งเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม พูด : “เป็นคุณชายของตระกูลหลี่เหมือนกัน ยังคงเป็นคุณชายหงเทาที่มีออร่าของคนร่ำรวย”

หลี่หงเทาได้ยินแล้วรู้สึกพอใจอย่างมาก พูด : “นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้ว ลูกพี่ลูกน้องของผมก็ใช้ชีวิตแบบพลเรือนมาโดยตลอด ตอนนี้แม้ว่าจะกลับมาหาบรรพบุรุษแล้ว แต่ในกระดูกยังคงเป็นพลเรือนตัวน้อยเหมือนเดิม”

อู๋เป่ยดึงมือของหลี่หงเทาทันที ร่างกายของหลี่หงเทาสูญเสียการควบคุมทันที เหมือนหุ่นเชิดบนเชือก เดินตามอู๋เป่ยไปข้างนอก

สีหน้าของเขาตะลึง ต้องการด่าอย่างดุร้าย กลับไม่มีเสียงออกมา เห็นผีแล้ว! เกิดอะไรขึ้น เขาอุทานในใจ!

อู๋เป่ยลากหลี่หงเทามาข้างนอก แต่เดินได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆตรงหน้าก็มีคนเดินมา ขวางทางเอาไว้ คนผู้นี้ใส่ชุดสูท ไว้ผมยาวและดวงตาที่แหลมคม เป็นคนเซียนคนหนึ่ง!

“คุณชายหลี่ คุณจะไปไหนเหรอ” เขาถามหลี่หงเทาด้วยรอยยิ้มแต่หัวเราะ

หลี่หงเทาพูดไม่ได้ อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “พวกเราจะไปสูบบุหรี่ทางนุ้น”