ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 644

ทุกคนกลับมาที่ห้องรับแขก อู๋เป่ยถามจังซีหลิงอย่างกะทันหัน : “คุณอยากหงอกแขนใหม่อีกครั้งไหม”

จังซีหลิงตะลึงสักพัก พูด : “หัวหน้าพรรค ต้องการสร้างแขนขาที่ถูกตัดขาดขึ้นมาใหม่ อย่างน้อยก็ต้องมีพลังยุทธระดับกษัตริย์เที่ยงแท้”

มือขวาของอู๋เป่ยกดไปที่ไหล่ของเขา มีพลังประหลาดพุ่งเข้าไป พลังนี้ เป็นการถอดรหัสพันธุกรรมของอู๋เป่ย มีความสามารถหนึ่งในสามประการ ความสามารถในการซ่อมแซมเซลล์!

ความสามารถแบบนี้ ไม่เพียงมีประโยชน์ต่อตัวเอง นอกจากนี้ก็มีประโยชน์ต่อตัวของผู้อื่นด้วย

หลังจากสิบกว่านาที จังซีหลิงรู้สึกคันที่ปลายแขนที่หัก เขามองอย่างละเอียดหนึ่งที มีมือเล็กๆข้างหนึ่งหงอกออกมา มีขนาดเท่าลูกเกดเท่านั้น

เขาเบิกตากว้าง มองด้วยความอึ้ง : “นี่คือ.....”

อู๋เป่ย : “ประมาณสามเดือน คุณก็จะมีแขนใหม่ข้างหนึ่งหงอกออกมา ระวังอย่าให้แขนใหม่ได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นจะยุ่งยากอย่างมาก”

จังซีหลิงทั้งตะลึงและดีใจ โค้งคำนับลึกๆหนึ่งที : “ขอบคุณหัวหน้าพรรคสำหรับพระคุณ!” แขนหักคือความเสียใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถหงอกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง!

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที ถามทุกคน : “เป่าไต้ซางมาหรือยัง”

เมิงจื๋อพูดอย่างไม่แยแส : “หัวหน้าพรรค ผมจะไปจับเขามา!”

อู๋เป่ยโบกมือ : “ช่างเถอะ พวกเราจะเจอกันในไม่ช้าก็เร็ว เมิงจื๋อ คุณ จังซีหลิง และฟ่างอึงเก๋อไปที่สำนักงานหลักของพรรคฟ้าทมิฬ ผมให้เวลาพวกคุณสองวัน ภายในสองวัน ผมอยากให้พวกคุณควบคุมพรรคฟ้าทมิฬอย่างเต็มรูปแบบ”

เมิงจื๋อโค้งคำนับและพูด : “รับทราบ!”

คนหลายคนจากไปอย่างรวดเร็ว เวลาสองวันสั้นเกินไปแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องเคลื่อนไหวทันที

หลังจากทุกคนไป หวงเซียงสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที พูด : “คุณชาย ผมคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณจะร้ายกาจขนาดนี้! ผมเหล่าหวง วันนี้ถือว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว!”

อู๋เป่ย : “เหล่าหวง ตอนนี้ปล่อยเป่าไต้ซางไปก่อน วันมะรืนนี้ พวกเราจะไปพบฮ่องเต้หมิง”

หวงเซียง : “ได้!”

ทั้งสองได้พักผ่อนช่วงสั้นๆ ฟ้าสว่างก็กลับมาที่พักของหวงเซียง เช้าของวันนี้ อู๋เป่ยต้องไปฉลองวันเกิดของผู้อาวุโสกัวด้วย เขาตัดสินใจเอายาเสริมกำลังซานหยวนไปให้หนึ่งเม็ด

เก้าโมงเช้า หลี่หงเทามาถึงแล้ว แต่เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัวในร่างของหลี่ซวินเป่ย ทันใดนั้นก็เผยให้เห็นถึงความรังเกลียดทันที ถามพร้อมกับเลิกคิ้ว : “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่”

หวงเซียงรีบพูด : “คุณชายเทา ท่านปู่เป็นคนส่งคุณชายซวินเป่ยมา พวกคุณไปฉลองงานวันเกิดของผู้อาวุโสกัวด้วยกัน”

หลี่หงเทายิ้มอย่างเย็นชา : “ผมต้องให้เขาติดตามด้วยเหรอ”

อู๋เป่ยกลับไม่คิดอะไร ใครไปฉลองงานวันเกิดก็เหมือนกัน พูด : “หงเทา คุณไปคนเดียวก็พอแล้ว นี่เป็นของขวัญของผม” เขาเอายาเสริมกำลังซานหยวนที่บรรจุลงในขวดยื่นให้หลี่หงเทา

หลี่หงเทาไม่มองเลยด้วยซ้ำ พูดอย่างดูถูก : “ของที่ไม่มีมูลค่าอย่างของคุณแบบนี้ไม่จำเป็นหรอก ผมเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้แล้ว!”

อู๋เป่ยก็ไม่โกรธเช่นกัน เขาเก็บยาอายุวัฒนะ พูด : “หงเทา ไปถึงตระกูลกัว จำเป็นต้องสุภาพเรียบร้อย ไม่ทำตัวหยิ่งผยอง”

หลี่หงเทาเหลือบมองหนึ่งที : “คุณกำลังสั่งสอนผมเหรอ”

อู๋เป่ยไม่พูดอะไรอีกต่อไป แต่หลี่หงเทาขอเช็คกับหวงเซียงหนึ่งใบแล้วจากไปเลย

ทันทีที่หลี่หงเทาไป หวงเซียงส่ายหน้าโดยตรง พูด : “คุณชาย คุณชายหงเทาไปคนเดียวจะไหวเหรอ”

อู๋เป่ยถาม : “คุณก็ต้องไปด้วยไม่ใช่เหรอ”

หวงเซียง : “แน่นอน ตามมารยาท ผมจำเป็นต้องไปอยู่แล้ว”

อู๋เป่ย : “งั้นก็พาผมไปด้วย ถ้าหากทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ผมก็ไม่จำเป็นต้องออกหน้า”

หวงเซียงลังเลเล็กน้อย พูด : “แต่ว่าคุณชาย คุณไปที่นั่นโดยไม่มีชื่อหรือสถานะใด ๆ ดูเหมือนว่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ”

อู๋เป่ย : “ไม่เป็นไร”

หวงเซียงเกาหัว : “ก็ได้”

สิบโมงเช้า ทั้งสองคนขับรถไปตระกูลกัว คฤหาสน์ขนาดใหญ่ของตระกูลกัวตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เป็นสถาปัตยกรรมสไตล์ยุโรปล้วนๆ ถ้าหากมีผู้คนมาที่นี่ จะต้องคิดว่ามาถึงคฤหาสน์ของเศรษฐีในยุโรปแล้วอย่างแน่นอน

“นี่ ทำไมถึงทำลายโดรนของฉัน” เธอถามเบา ๆ พูดเป็นภาษาเหยียนหลง

อู๋เป่ยกัดแฮมไปหนึ่งคำ ถาม : “เมื่อกี้คุณใช้โดรนถ่ายผมทำไม ไม่ใช่ว่าคุณเห็นว่าผมหล่อ ชอบผมเข้าแล้วนะ”

สาวสวยโกรธจนแก้มป่อง : “คุณเป็นคนหลงตัวเองจริงๆ! ต่อให้ฉันชอบคางคกก็ตาม ก็ไม่ชอบสัตว์ประหลาดที่กินข้าวเยอะเหมือนกับคุณ”

อู๋เป่ยถอนหายใจหนึ่งที : “แบบนั้นก็ดี แบบนั้นก็ดี” พูดจบเดินกลับทางเดิม

สาวสวยตะลึงสักพัก หลังจากหลายวินาทีค่อยเข้าใจความหมายของอู๋เป่ย เธอโกรธจนกระทืบเท้า รีบวิ่งตามไป เธอจะตามทันอู๋เป่ยได้อย่างไร เพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าว อู๋เป่ยก็หายไปแล้ว

ในที่สุดก็มาถึงสถานที่สงบสักที อู๋เป่ยกินแฮมอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นกลับมาที่สนามหญ้าอีกครั้ง

บนสนามหญ้า หวงเซียงทักทายคนรู้จักจากแวดวงธุรกิจและทางการ และหัวเราะเป็นครั้งคราว

อู๋เป่ยหยิบขวดไวน์องุ่นขึ้นมา ดื่มมันเหมือนกับดื่มน้ำโซดาสองสามแก้ว และในที่สุดก็รู้สึกอิ่มเล็กน้อย

เขาเตรียมจะหาของกินอร่อยๆอีกครั้ง ทันใดนั้นก็ถูกคนตบไหล่หนึ่งที ทันทีที่เขาหันกลับไป มองเห็นสาวสวยก่อนหน้านี้อีกครั้ง

ดูเหมือนว่าสาวสวยไม่โกรธเขาอีกแล้ว เธอพูดด้วยรอยยิ้ม : “ของที่นี่ไม่อร่อย ฉันรู้ว่ามีอาหารอร่อยมากมายอยู่ที่หลังครัว คุณอยากชิมดูหน่อยไหม”

อู๋เป่ยมองเธออย่างสงสัย : “ต้องการหลอกผมเหรอ”

สาวสวยฮึหนึ่งที : “คุณจะไปไม่ไป!” ระหว่างที่พูด โยนถุงกระดาษน้ำมันให้อู๋เป่ยหนึ่งใบ

อู๋เป่ยเปิดถุงกระดาษน้ำมันแล้วมองดู ข้างในมีเนื้อหนึ่งชิ้น มีกลิ่นหอมอันน่าหลงใหลส่งออกมา

เขากินหนึ่งคำ รสชาติอร่อยจริงๆ อย่างน้อยๆก็เทียบเท่าอาหารของอาคารรอยัล

เขารีบตามไปทันที พูดด้วยรอยยิ้ม : “สาวสวย ผมไปกับคุณ!”