ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 663

ขณะที่อู๋เป่ยจูและหยานลี่หยูกำลังพูดคุยกัน ฝูงชนก็เริ่มฮือฮากันขึ้นมา เขาหันกลับมาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สง่างามไม่น้อยไปกว่าเถาหรูเสวี่ยและหลินโหรว เธอก็คือเจียงเยว่ซิน

นิสัยของเจียงเยว่ซินนั้นแตกต่างจากเถาหรูเสวี่ยและหลินโหรว แต่เธอก็สวยงามจนน่าทึ่งไม่แพ้กัน อดไม่ได้ที่จะกระพริบตา กลัวว่าจะพลาดความงามของเธอ

หม่าเชียนหลี่รีบเดินเข้าไปด้วยร้อยยิ้มและพูดว่า "เยว่ซิน ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว"

เจียงเยว่ซินพยักหน้าเล็กน้อย "รุ่นพี่หม่า ฉันปล่อยให้พวกคุณรอมานานแล้ว"

ดวงตาที่สวยงามของเธอหมุนไปรอบ ๆ แล้วตกลงมาทางอู๋เป่ยและเดินเข้ามา

"หรูเสวี่ย หลินโหรว พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ" ดูเหมือนว่าระหว่างผู้หญิงสามคนจะติดต่อกันอยู่บ่อยๆ

เถาหรูเสวี่ยเหมือนประกาศศักดาของเธอ เธอจับแขนอู๋เป่ยแล้วพูดว่า" ใช่ เยว่ซินะ ขอแนะนำแฟนของฉันซักหน่อย นี่คืออู๋เป่ย เราเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกัน"

เจียงเยว่ซินมองอู๋เป่ยแวบหนึ่ง นอกจากหน้าตาที่สดใสและผิวพรรณที่ดีของเธอแล้ว เธอก็ไม่ได้เห็นอะไรเป็นพิเศษ เธอจึงยิ้มและพูดว่า "หรูเสวี่ย ฉันคิดว่าผู้ชายในวันนี้จะไม่เข้าตาคุณเลย สงสัยรุ่นน้องคนนี้ต้องมีความพิเศษแน่ๆ ใช่ไหม?"

หลังจากเจียงเยว่ซินปรากฏตัว ดวงตาของอู๋เป่ยก็ไม่เคยละสายตาเธอไปเลย และเขาก็ตกใจมาก

"เจียงเยว่ซินผู้นี้ คาดไม่ถึงว่าจะเป็นปรมาจารย์ในดินแดนอมตะ เธอฝึกฝนมาได้อย่างไ?ร" เขาพูดในใจ

เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ ท่านอาจารย์ตงโฟ อาจารย์ของเขาได้ฝึกฝนมาเป็นร้อยปีจึงกลายเป็นตี้เซียน เจียงเยว่ซินคนนี้อายุเท่าไหร่กัน? คาดไม่ถึงเลยว่าจะตี้เซียนอีกด้วย เธอทําได้อย่างไร?

เมื่อเห็นอู๋เป่ยมองเธอตลอดเวลา เจียงเยว่ซินก็ยิ้มและพูดว่า "รุ่นน้อง บนใบหน้าของฉันมีดอกไม้อยู่หรือไหม?"

อู๋เป่ยเหลียนพูดอย่างรวดเร็ว "พี่สาว มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากรู้มาก"

เจียงเยว่ซิน: "เอ๋? มันคือเรื่องอะไร?"

อู๋เป่ย: "ท่านเริ่มฝึกฝนตั้งแต่เมื่อไหร่?"

สีหน้าของเจียงเยว่ซินเปลี่ยนไป แล้วมองไปที่เถาหรูเสวี่ย

เถาหรูเสวี่ยพูดเบา ๆ "ไม่ต้องเอะอะโวยวาย อู๋เป่ยคือคนเซียนอมตะ"

เจียงเยว่ซินประหลาดใจมาก "เขาคือคนเซียนงั้นหรือ? ผมดูไม่ออกจริง ๆ"

เถาหรูเสวี่ย "ดูไม่ออกก็ถือเป็นเรื่องปกติ เขายังฟื้นตัวอยู่ ตอนนี้ก็ไม่ต่างกับคนทั่วไป"

เจียงเยว่ซิน: "เป็นเช่นนี้นี่เอง ฉันเข้าใจแล้ว เป็นฉันเองที่เข้าใจผิดไป"

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ตอบว่า "ฉันเริ่มฝึกเมื่ออายุสิบสามปี จนถึงตอนนี้ ฉันฝึกมาสิบสามปีแล้ว"

อู๋เป่ย: "สิบสามปีก็กลายว่าเป็นตี้เซียน น่าทึ่งมากจริงๆ"

ดวงตาของเจียงเยว่ซินเป็นประกาย "ฉันเพิ่งฝ่าด่านนั้นไปได้เมื่อวาน คุณเป็นคนแรกที่มองเห็นมัน"

หลินโหรวก็ตกใจเหมือนกัน "คุณฝ่าด่านไปได้แล้วเหรอ?"

เจียงเยว่ซิน: "ไม่ใช่ว่าฉันมีคุณสมบัติที่ดี แต่ผมพบโอกาส และใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อฝ่าฟันมันไปแล้ว"

อู๋เป่ยฟังเธอพูดและอดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปใกล้ ๆ เมื่อมองไปแวบเดียว เขาก็พบว่าตําแหน่งคิ้วของเจียงเยว่ซิน มีชายร่างคนหนึ่ง เงาของเขาเปล่งประกาแสงงออกมาเป็นสีม่วงทองทั้งตัวและนั่งขัดสมาธิอยู่ที่นั่น

เขารู้ทันทีว่าเจียงเยว่ซินกินยาอายุวัฒนะบางอย่างก่อนที่จะเลื่อนตําแหน่งเป็นตี้เซียน และเขาก็ยังรู้จักยาอายุวัฒนะหลายชนิดอีกด้วย

"คุณเคยกินยาอายุวัฒนะอย่างหยวนเซินตันไหม" เขาถาม

เจียงเยว่ซินตกตะลึงใหญ่ เล้วจากนั้นก็รู้สึกตัวได้แลวพูดว่า "คุณรู้ได้อย่างไรกัน?"

เถาหรูเสวี่ย: "เจียงเยว่ซิน ไม่ต้องกังวลไป อู๋เป่ยเขามีความเชี่ยวชาญด้านการเนแร่แปรธาตุของเต๋าและทักษะทางการแพทย์อยู่แล้ว"

เจียงเยว่ซินยังคงตกตะลึงอยู่ "วิธีเล่นแร่แปรธาตุของเต๋าทางการแพทย์เหรอ?"

อู๋เป่ย: "มันแปลกจริง ๆ พวกเราคนใดคนหนึ่งก็มีคุณสมบัติที่จะชิงอำนาจอีกฝ่ายหนึ่ง"

เจียงเยว่ซิน: "รุ่นน้อง คุณคิดว่าทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับอาจารย์ใหญ่หรือเปล่า?"

อู๋เป่ย: "สันนิษฐานว่าจะเป็นจริงหรือไม่นั้น ต้องเจอคนแล้วถึงจะรู้"

หลินยูโด: "แต่พวกคุณไม่รู้สึกว่ามันแปลกเหรอ? อาจารย์ใหญ่ไม่ได้ช่วยเราโดยตรง เขาทําได้อย่างไรกัน?"

อู๋เป่ยเอามือลูบๆจมูกแล้พูดว่า "ใครจะไปรู้ล่ะ"

หลังจากที่รออยู่ยี่สิบนาที รถแท็กซี่คันหนึ่งก็จอด และเห็นชายชรารูปร่างอ้วนท้วมลงมาจากถ เขาไม่สูง ดูท่าทางใจดี สวมแว่นตาคลาสสิค ผมปัดไปด้านหลังและมีรอยยิ้มบนใบหน้า

อู๋เป่ยมองปราดเดียวก็จําได้ว่านี่คืออาจารย์ใหญ่ เขารีบทักทายและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านอดีตอาจารย์ใหญ่!"

ความทรงจําของอาจารย์ใหญ่นั้นดีอย่างน่าประหลาดใจ เขามองอู๋เป่ยแวบหนึ่งแล้วยิ้มว่า "นายคืออู๋เป่ยเหรอ ฮ่าฮ่า ปีนั้นนายไม่ค่อยขยันเรียนมัวแต่มุ่งความทั้งหมดไปกับการไล่ตามจีบแฟนสาวของนาย"

อู๋เป่ยเขินอายมาก คิดในใจว่าตาแก่คนนี้ความจำดีจริงๆ

เถาหรูเสวี่ยก็เข้ามาทักทายด้วย "ท่านอดีตอาจารย์ใหญ่ แล้วท่านจําผมได้ไหม?"

อาจารย์ใหญ่จับแว่นตาแล้วพูดว่า เถาหรูเสวี่ย อืม เธอก็สวยขึ้นเรื่อย ๆ เ ลย"

เจียงเยว่ซินและหลินโหรว ท่านอดีตอาจารย์ใหญ่ยัจำาสองคนนี้ได้ นี่ทําให้ทุกคนประหลาดใจมาก คุณรู้ไหมว่า โรงเรียนแห่งหนึ่งมีคนอย่างน้อยก็เป็นพันคน และมีนักเรียนใหม่เข้ามาทุกปี การจะจำชื่อทุกคนได้นั้นเป็นเรื่องยากมากๆจริงๆ

อู๋เป่ยเปิดตาของเขา เพื่อต้องการดูว่าชายชราคนนี้มีอะไรที่น่าแปลกใจหรือไม่ อย่างไรก็ตามเขากลับรู้สึกผิดหวัง เมื่อมองปราดเดียวที่เห็นชายชราคนนี้เป็นธรรมดา และตับและหัวใจยังมีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ และข้อเข่าก็ไม่ค่อยดี

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังให้เกียรติคนแก่มาก ช่วยเขาหยิบกระเป๋าลงจากรถ จ่ายค่ารถ แล้วพาขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน

การปรากฏตัวของอดีตท่านอาจารย์ใหญ่ พวกนักเรียนต่างก็คึกคักกันใหญ่ ต่างพากันเข้ามาจับมือกันทีละคน อดีตท่านอาจารย์ใหญ่พูดเพียงสองสามคํา แล้วอู๋เป่ยก็เชิญเขานั่งที่โต๊ะ