ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 666

หยานลี่อวี๋ถอนหายใจเบาๆ “งั้นเหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ตระกูลกัวจบสิ้นแล้ว!”

เจียงเยว่ซิน “รุ่นน้อง นายกับตระกูลหลี่เป็นอะไรกัน”

อู๋เป่ย “ผู้เฒ่าของตระกูลหลี่เป็นปู่บุญธรรมของผม ความสัมพันธ์ของพวกเราไม่เลว”

ตอนนี้เขาใช้สถานะของอู๋เป่ย ยังไม่สะดวกเปิดเผยสถานะของหลี่ซวนเป่ยชั่วคราว

อู๋เป่ยเชิญทุกคนเข้าไปในสวนหลังบ้าน สั่งให้คนรับใช้ยกน้ำชาและผลไม้มาเสิร์ฟ

หยานลี่อวี่ฟังอู๋เป่ยกับเถาหรูเสวี่ยพูดถึงเรื่องโรงงานยา เขาพูด “พี่เป่ย ความร่วมมือที่พวกเราคุยกันก่อนหน้านี้ คุณอย่าลืมเสียล่ะ”

อู๋เป่ยพูด “ถ้าคุณไม่ไว้ใจ สามารถเซ็นสัญญาลงนามกับหรูเสวี่ยก่อน เหมียวเย่ากรุ๊ปกำลังจะเปิดตัวยารุ่นใหม่ คุณสามารถนำไปโปรโมตในนามของคุณ”

หยานลี่อวี๋พูดด้วยรอยยิ้ม “วางใจเถอะ! มีผมหยานลี่อวี๋อยู่ ผมรับประกันว่ายาตัวนี้ต้องดังไปไกลทั่วโลกแน่นอน!”

เวลานี้หม่าเชียนหลี่พูดขึ้น “คุณอู๋ คุณมีความสนใจเกี่ยวกับเหรียญวูยูหรือเปล่า”

อู๋เป่ยไม่มีความสนใจต่อสิ่งของเสมือนจริงแบบนั้น เขาพูด “ของแบบนั้นสร้างมูลค่าไม่ได้ เป็นต้นไม้ที่ไร้ราก ไร้แหล่งน้ำ มันไม่มีความหมาย”

หม่าเชียนหลี่พูด “คุณอู๋ ผมคิดว่าการขาดแคลนเป็นคุณค่าของมัน”

อู๋เป่ย “ผมไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเหรียญเสมือนจริงพวกนั้น แต่ผมรู้ว่าบริษัทใดบริษัทหนึ่งของผม แค่ลงทุนนิดหน่อยก็สามารถสร้างเหรียญแบบนั้นออกมาได้แล้ว หลังจากนั้นนำไปโปรโมทก็สามารถเข้าตลาดได้แล้ว ตามที่ผมรู้มา ปัจจุบันในท้องตลาดมีเหรียญเสมือนจริงแบบนี้หลายพันแบบใช่หรือเปล่า”

หม่าเชียนหลี่พยักหน้า “ใช่แล้ว พวกเราก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ผมเชื่อว่า……”

อู๋เป่ยโบกมือ “คุณพูดเรื่องพวกนี้ไม่มีประโยชน์ เสมือนจริงก็คือของปลอม มันอาจจะได้รับความนิยมพักหนึ่ง แต่สักวันมันก็ต้องตกเทรน”

อู๋เป่ยพูดขนาดนี้แล้ว หม่าเชียนหลี่ไม่ได้พูดอะไรมากอีก

เถาหรูเสวี่ยกลับพูด “แต่ฉันกลับรู้สึกว่าระหว่างเราสามารถทำงานร่วมกัน”

หม่าเชียนหลี่อึ้ง “ทำงานร่วมกันยังไง”

เถาหรูเสวี่ย “ในอนาคตสามารถใช้เหรียญวูยูแลกยาของเหมียวเย่ากรุ๊ป เมื่อเป็นแบบนี้ มันก็จะเพิ่มกำลังซื้อ ส่วนยาตัวใหม่ของเราในอนาคตต้องขาดแคลนในระยะแรกแน่นอน”

หม่าเชียนหลี่ตาลุกวาว “ความคิดนี้ไม่เลว เราสามารถหารือเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของความร่วมมือโดยละเอียด”

อู๋เป่ยไม่มีความสนใจเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ เขาพูด “รุ่นพี่หม่า สำหรับผมอยากแนะนำให้คุณขายเหรียญวูยูทั้งหมด เอาไปลงทุนเกี่ยวกับอุตสาหกรรมแทน ที่ผมมีโครงการดีๆไม่น้อย ถ้าหากคุณยินดี ผมสามารถแนะนำให้คุณ”

หม่าเชียนหลี่พูด “ถ้าหากมีโอกาส ผมจะร่วมมือกับคุณอู๋แน่นอน”

อู๋เป่ยเห็นเขาดื้อดึงเช่นนี้ จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ

ดื่มจนถึงเที่ยงคืน มีเสียงนกหวีดแปลกๆดังขึ้นโดยรอบกะทันหัน อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เขาลุกขึ้นยืนแล้วพูด “พวกคุณคุยกันไปก่อน ผมจะลองออกไปดูข้างนอก”

ผ่านไปหนึ่งวันกว่า พลังยุทธ์ของเขาฟื้นฟูกลับมาไม่น้อย เคลื่อนไหวเล็กน้อยก็หายตัวไปในความมืด

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของอู๋เป่ย เจียงเยว่ซินตาลุกวาวเป็นประกาย “เป็นวิชาตัวเบาที่หล่อมาก!” เธอพูดพลางตามไปด้วยอีกคน

หลินโหรวพูดด้วยรอยยิ้ม “เยว่ซิน รอฉันด้วย” พูดจบเธอก็หายตัวไปด้วยอีกคน

หยานลี่อวี๋กับหม่าเชียนหลี่หันไปมองหน้ากัน พวกเธอทำได้ยังไง

เถาหรูเสวี่ยพูด “พวกคุณไม่ต้องประหลาดใจ พวกเขามีสองคนเป็นคนเซียน อีกคนเป็นตี้เซียน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่ต้องแปลกใจ”

หยานลี่อวี๋ถอนหายใจแล้วพูด “น่าอิจฉาจริงๆ ถ้าฉันสามารถบินไปบินมาก็คงจะดี”

อู๋เป่ยเดินมาถึงหน้าประตู เฉินจ้าวกับเมิงจื๋อปรากฏตัวด้านหลังเขาพร้อมกัน

เฉินจ้าวพูด “นายท่าน มีคนเคลื่อนไหวแถวนี้ ผมจะไปจับมาสักคนสองคน”

อู๋เป่ยพยักหน้า “เอาตัวเป็นๆ”

สิ้นเสียง เฉินจ้าวก็หายไปแล้ว

เมื่อเฉินจ้าวไป เจียงเยว่ซินกับหลินโหรวปรากฏตัว ตอนที่พวกเธอเห็นเมิงจื๋อ ต่างก็รู้สึกตกใจ

เจียงเยว่ซินพูด “ท่านนี้คือ”

อู๋เป่ย “ผมชอบคนอย่างคุณเป็นที่สุด เวลาข้าไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด”

พูดจบเขาหันไปพูดกับเมิงจื๋อ “ก่อนฟ้าสว่าง ผมต้องการให้คนของฮ่องเต้หมิงกับเขาหายไปจากโลกนี้”

เมิงจื๋อพูด “ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

สีหน้าของฮ่องเต้หนิงเปลี่ยนไปแล้ว “ช้าก่อน! คุณสามารถเสนอเงื่อนไขอะไรก็ได้ ผมตกลงหมด!”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา “ไม่ปากแข็งต่อแล้วเหรอ”

ฮ่องเต้หมิงก้มหน้าพูด “รู้จักแยกแยะเวลาเป็นยอด”

อู๋เป่ย “งั้นผมจะให้โอกาสคุณสักครั้ง ตั้งแต่วันนี้ไป เข้าร่วมพรรคฟ้าทมิฬ ผมจะฝังเมล็ดไว้บนตัวคุณ ถ้าหากคุณไม่สามารถจงรักภักดี ไม่ว่าคุณจะหนีไปถึงไหน ผมก็จะทำให้คุณตายอย่างน่าอนาถ!”

สีหน้าของฮ่องเต้หมิงสลับซับซ้อน “ผมยินดีเข้าร่วมพรรคฟ้าทมิฬ”

อู๋เป่ยพูด “เหล่าเมิง คนคนนี้ปล่อยให้คุณจัดการ สามารถมอบสถานะสมาชิกหวู่เซียงให้เขา”

เมิงจื๋อ “เข้าใจแล้ว”

เมิงจื๋อพาหวังเจวี๋ยจากไป ปัญหาที่เหลือไม่ต้องให้อู๋เป่ยจัดการ เมิงจื๋อสามารถจัดการเองได้

อู๋เป่ยกลับถึงสวนหลังบ้าน หลินโหรวรีบถาม “เป็นไงบ้าง”

“จัดการแบบสันติ” เขาพูดด้วยร้อยยิ้ม หลังจากนั้นยกแก้วขึ้น “รุ่นพี่ทุกคน ผมดื่มให้พวกคุณ”

มื้อนี้พวกเขาดื่มจนถึงตีสอง จึงจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตนเอง ภายในคฤหาสน์มีห้องนอนมากมาย คนพวกนี้พักกันคนละห้อง

หลังจากทุกคนไปหมดแล้ว เถาหรูเสวี่ยถึงจะแอบมาที่ห้องนอนของอู๋เป่ย เมื่อเธอเดินเข้าประตู ก็ถูกอู๋เป่ยกอดเอาไว้

เถาหรูเสวี่ยพูด “คุณถอนโรคขนาดเล็กไม่ใช่เหรอ แบบนี้มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อคุณหรือ”

อู๋เป่ยหัวเราะ ‘แหะๆ’ “ส่งผลกระทบผมก็ยอม” เขาพูดพลางอุ้มเธอเดินไปที่เตียง