ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 670

ฮู๋เป่ยกลับตำหนัก หญิงงามหนึ่งร้อยสองคนที่ถูกคัดเลือกจากทั่วทุกมุมโลก ยืนอยู่ในตำหนักอย่างเป็นระเบียบ พวกเธอใช้สายตาที่กระตือรือร้นมองอู๋เป่ย หวังว่าตนเองจะอยู่ในสายตาของหัวหน้าพรรค

คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเป็นสุดยอดหญิงงามชั้นสูง พรรคฟ้าทมิฬมีหลักเกณฑ์ในการคัดเลือกหญิงงาม อย่างเช่นรูปร่าง ผม กลิ่นตัว หน้าตา เสียงและอื่นๆ ล้วนมีหลักเกณฑ์ที่แน่ชัด

หลักเกณฑ์พวกนี้ หากไม่ผ่านอย่างใดอย่างหนึ่งก็จะไม่ถูกคัดเลือก ดังนั้น สุดยอดหญิงงามชั้นสูงเหล่านี้ จึงมีคะแนนครอบคลุมสูงสุดในทุกด้าน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องสวยงามที่สุดเสมอไป

อู๋เป่ยมองสุดยอดหญิงงามชั้นสูงสามสิบคนข้างหน้า ผู้หญิงเหล่านี้ล้วนมีหุ่นที่เหนือชั้นและรูปลักษณ์ที่แตกต่างกัน

เขากวาดสายตามองแล้วพูด “จัดสรรให้กับพวกเธอเถอะ”

ตู้ซิงพูด “ครับ เข้าใจแล้ว” เขารีบพาหญิงงามสามสิบคนออกไป หลังจากนั้นมอบหมายหน้าที่ตามความถนัดของพวกเธอ

บางคนเป็นแม่ครัว บางคนรับใช้ในชีวิตประจำวัน บางคนดูแลห้องหนังสือ และบางคนเป็นคนขับรถของหัวหน้าพรรค

อู๋เป่ยมองหญิงงามชั้นสูงที่เหลืออีกเจ็ดสิบสองคน ผู้หญิงเหล่านี้สวยทุกคน แต่พวกเขาก็ขาดบางแง่มุม เช่น หน้าอกบางคนไม่ใหญ่มากและเอวก็ไม่บางมาก บางคนมีไฝบนผิวหนังเล็กน้อยซึ่งส่งผลต่อรูปร่างหน้าตา เป็นต้น

เขาพูด “พวกคุณไปวิ่งรอบตำหนักก่อนสิบรอบ”

ผู้หญิงเหล่านี้เชื่อฟังมาก เริ่มทยอยกันออกไป หนึ่งรอบ สองรอบ สามรอบ หลังจากวิ่งครบสิบรอบ ทุกคนต่างหอบหายใจ

อู๋เป่ยสำรวจดูการหายใจของผู้หญิงเหล่านี้ เขาชี้ไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งแล้วพูด “คุณเดินออกมา”

หลังจากนั้นก็เลือกคนที่สอง สาม สี่ สุดท้ายเขาเลือกสิบสองคนจากเจ็ดสิบสองคน ส่วนคนที่เหลือส่งต่อให้ตู้ซิงไปจัดสรร

ทั้งสิบสองคนกับสามสิบคนก่อนหน้านี้ จะกลายเป็นคนรับใช้ที่ค่อนข้างใกล้ชิดเข่า คอยตามปรนนิบัติตลอดเวลา

หลังจากนั้นผู้หญิงเหล่านี้ จะได้รับการอบรมเป็นเวลาสามวัน จึงจะสามารถให้บริการอู๋เป่ยหัวหน้าพรรคคนใหม่อย่างเป็นทางการ

เรื่องที่เหลือปล่อยให้ตู้ซิงไปจัดการ ส่วนอู๋เป่ยนำยาหลายชนิดกลับคฤหาสน์ตระกูลหลี่

คืนนี้หลี่เหมยก็อยู่เช่นกัน เธอกำลังหารืออะไรบางอย่างกับหลี่อวิ๋นโต้วที่ห้องรับแขก เมื่ออู๋เป่ยมาถึง หลี่อวิ๋นโต้วกวักมือเรียกเขา “เสี่ยวเป่ย ฉันมีเรื่องจะปรึกษาแกพอดีเลย”

อู๋เป่ยถามด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่มีเรื่องอะไรเหรอ”

หลี่อวิ๋นโต้ว “เสี่ยวเป่ย ปัจจุบันตระกูลหลี่ของเรานับเป็นตระกูลเศรษฐีอันดับหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่ปัญหาคืออุตสาหกรรมหลักของตระกูลหลี่ไม่ได้อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ฉันอยากให้คนของตระกูลหลี่อยู่ทำงานที่นี่”

อู๋เป่ยพูด “คุณปู่ ก็มีคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ”

หลี่อวิ๋นโต้วโบกมือ “ฉันอายุมากแล้ว ไม่อยากกังวลเรื่องนี้ และหลี่เหมยก็ต้องรับผิดชอบงานภายในประเทศ”

อู๋เป่ย “คงจะไม่ให้ผมอยู่หรอกมั้ง คุณปู่ ผมไม่มีเวลามากขนาดนั้น”

หลี่อวิ๋นโต้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันมีคนที่ถูกเลือกไว้แล้ว ฉันจะให้ป้าของแกมา แกคิดยังไง”

อู๋เป่ย “ก็ป้าต้องเหมาะสมอยู่แล้ว คุณปู่ ผมไม่รู้จักคุณป้าดีมากนัก ที่คุณเลือกเธอคงเพราะมีพรสวรรค์ในการทำธุรกิจ”

หลี่อวิ๋นโต้วพยักหน้า “สมัยนั้นคุณป้าแกเลือกคบคนด้วยตัวเอง เธอเลือกเจิ้งเจ๋อซื่อ เสี่ยวเจิ้งเป็นคนมั่นคง แต่ขาดความเฉียบคม ดังนั้นแม้ฉันพยายามส่งเสริมแค่ไหน ตระกูลเจิ้งก็ยังเป็นแค่ตระกูลเศรษฐีระดับกลาง”

อู๋เป่ย “คุณปู่ มีคุณป้าอยู่ทางนี้ แล้วลุงเขยก็ต้องมาด้วยใช่หรือเปล่า”

หลี่อวิ๋นโต้ว “ถูกต้อง เรื่องนี้ฉันถามความเห็นของป้าแกแล้ว เธอขอคุยกับเสี่ยวเจิ้งก่อน”

อู๋เป่ย “ถ้าคุณป้ามาย่อมดีที่สุด ผมเห็นด้วย”

หลี่เหมยพูด “คุณปู่ คุณป้าแต่งออกไปแล้ว ยิ่งกว่านั้นลุงเขยก็มีส่วนร่วมในธุรกิจ แบบนี้มัน……”

หลี่อวิ๋นโต้วพูด “สิ่งที่เสี่ยวเหมยกังวล ฉันก็เคยคิด ทางเสี่ยวเจิ้งต้องอาศัยเรือใหญ่อย่างตระกูลหลี่ในการขยายธุรกิจเป็นหลัก จะไม่เข้าร่วมการบริหารของตระกูลหลี่”

หลี่เหมยพูด “ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่มีอะไรให้กังวลแล้ว”

หลี่อวิ๋นโต้ว “เจียหนิงจะมาพรุ่งนี้ เสี่ยวเป่ย แกไปรับเขาที่สนามบินหน่อย”

อู๋เป่ยพูด “ได้”

หลี่เหมย “ได้เจอกันสองสามครั้ง เธอทั้งสวยและเด็ก คิดว่าคุณคงชอบเธอมากสินะ”

อู๋เป่ยปลิ้นตาขาว “มันเกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ”

หลี่เหมยโมโหจนปวดหัว “ฉันเป็นพี่สาวของนาย ต้องเกี่ยวอยู่แล้ว”

อู๋เป่ยหันหน้าหนี “ก็เป็นแค่พี่สาวบุญธรรม”

หลี่เหมยใช้มือพัดตัวเองกะทันหัน “ที่นี่ร้อนจัง” เธอพูดพลางถอดเสื้อโค้ท ข้างในเหลือเพียงเสื้อสายเดี่ยวตัวเดียว

อู๋เป่ยมองเนินสูงที่อยู่ใต้เสื้อของเธอ อดไม่ได้ที่จะมองตาค้าง “พี่เหมย คุณอย่าทดสอบผม ผมอดทนต่อกันทดสอบไม่ไหว”

หลี่เหมยถลึงตาใส่เขา “หลายวันมานี้ฉันต้องทำงานไปทั่ว ขาแทบหักอยู่แล้ว นายช่วยนวดให้ฉันหน่อย”

อู๋เป่ยกลืนน้ำลายแล้วพูด “คุณเป็นคนขอให้ผมนวดเองนะ ถ้าเกิดผมควบคุมตัวไม่ได้ ไปจับโดนอะไรที่ไม่ควรจับ คุณอย่าร้องล่ะ”

ใบหน้าสวยของหลี่เหมยแดง “อย่าพูดมาก เร็วหน่อย”

อู๋เป่ยนั่งลงตรงท้ายเตียง มือของเขากดลงบนน่องเธอ หลังจากนวดไปสักพัก เขาจงใจพูด “พี่เหมย ผมรู้สึกว่าหน้าอกคุณเล็กไปหน่อยนะ”

หลี่เหมยเบิกตากว้าง พูดอย่างโกรธเคือง “นี่นายหาว่าหน้าอกฉันเล็กเหรอ”

อันที่จริงหน้าอกของหลี่เหมยไม่ได้เล็ก แต่ถ้าใหญ่กว่านี้อีกนิดก็จะสมบูรณ์แบบอย่างยิ่ง

อู๋เป่ย “อย่าเพิ่งใจร้อน ผมรู้จักเทคนิคการนวดขยายหน้าอก คุณอยากลงหรือเปล่า”

หลี่เหมยอึ้ง “นวดก็สามารถขยายหน้าอกเหรอ”

อู๋เป่ย “คนอื่นทำไม่ได้ แต่ผมทำได้แน่นอน”

หลี่เหมยเม้นริมฝีปากแล้วพูด “งั้น……ลองดูก็ได้”