ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 676

อู๋เป่ยฮึหนึ่งที : “ไม่เป็นไร! ไม่กลัวพวกเขามา กลัวพวกเขาไม่มามากกว่า เพียงแค่มา ผมก็มีวิธีจัดการพวกเขาแน่นอน!”

หลังจากฟฟ่างอึงเก๋อรายงานเสร็จ จึงบอกลา

อู๋เป่ยกลับมาที่ตำหนัก พบว่าที่ประตูตำหนัก บนแผ่นป้ายเขียนตัวอักษรไว้สี่คำ ตำหนักจวีเซิ่ง

เขาหัวเราะออกมา รู้ว่านี่ต้องเป็นผลงานของจังซีหลิงและคนเหล่านั้น จึงไม่ได้พูดอะไร

เข้าสู่ตำหนัก สาวใช้ทั้งสี่โค้งคำนับ พวกเธอเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดที่ถูกตู้ซิงเลือกจากลูกศิษย์หญิงสี่สิบคนให้ทำหน้าเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของอู๋เป่ย

ผู้หญิงสี่คนนี้ มีรูปลักษณ์ที่สวยงามมากและมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม นอกจากนี้ทุกคนล้วนแล้วมีความสามารถ ประสบการณ์ชีวิตของพวกเธอก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน ล้วนเป็นลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวย

“เข้าพบหัวหน้าพรรค!”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “รายงานชื่อด้วย”

ผู้หญิงที่มีผิวขาวมาก เธอเป็นเชื้อสายยุโรป มีดวงตาสีฟ้าเมทัลลิก และดวงตาของเธออ่อนโยนราวกับน้ำ เธอคุกเข่าลงให้อู๋เป่ย : “บ่าวชื่อมู่หลาน เข้าพบหัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เธอชื่อมู่หลานเหรอ เธอรู้ไหมว่ามู่หลานเป็นคนโบราณคนหนึ่ง”

ผู้หญิงพูด : “บ่าวทราบดี ชื่อมู่หลาน หัวหน้าคณะตู้เป็นคนตั้งให้”

อู๋เป่ยค่อยนึกขึ้นได้ คนที่นี่ห้ามใช้ชื่อจริง ก็เลยไม่พูดอะไร พยักหน้า

ผู้หญิงคนที่สองก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว เธอเป็นหญิงสาวสวยจากเกาะลูซอนที่มีผิวสีข้าวสาลีและรูปร่างเล็ก เธออายุเพียงสิบเจ็ดปีเท่านั้น เธอมีกระดูกที่ได้สัดส่วนดีและมีใบหน้าที่ละเอียดอ่อน นอกจากจะสวยแล้ว คิ้วของเธอยังซุกซนอีกด้วย

เธอคุกเข่าลงบนพื้น จูบรองเท้าของอู๋เป่ย พูดด้วยความเคารพ : “บ่าวชื่อชิงหวู่ เข้าพบหัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยเห็นสาวทั้งสี่คน ทุกคนสวมชุดคลุมสีดำ ช่างเป็นการสิ้นเปลืองร่างกายที่สง่างามอย่างยิ่งของพวกเธอจริงๆ ก็เลยพูด : “อีกสักพักกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตัวเองชอบ ไม่จำเป็นต้องถูกปิดกั้น”

ผู้หญิงทั้งสี่พูดพร้อมกัน : “รับทราบ”

ในเวลานี้ ผู้หญิงคนที่สามเข้ามา มองออกได้น่าจะเป็นคนเหยียนหลง ใบหน้ารูปไข่มาตรฐาน ลุคความงามแบบตะวันออกคลาสสิก ทันทีที่เธอเปิดปากพูด น้ำเสียงที่เหมือนแม่น้ำทำให้กระดูกของอู๋เป่ยรู้สึกเบาลง

“บ่าวชื่อหงเหยียน เข้าพบหัวหน้าพรรค ขอให้หัวหน้าพรรคมีแต่ความสุข”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “หงเหยียน ฟังจากน้ำเสียงของเธอ เป็นคนฮากกาใช่ไหม”

หงเหยียนพยักหน้า : “หูของหัวหน้าพรรคดีจริงๆ หงเหยียนอาศัยอยู่ตงอวิ๋นตั้งแต่อายุสิบขวบแล้ว”

อู๋เป่ยพูด : “งั้นก็ไม่ผิดแล้ว”

ผู้หญิงคนที่สี่ ยังคงเป็นสาวสวยจากเหยียนหลง เธอมีผิวขาวและมีหน้าอกที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาผู้หญิงทั้งสี่คน ดังนั้นเธอจึงเดินเร็วไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมันจะเกิดคลื่นใหญ่จริงๆ

ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์โดยธรรมชาติ แม้จะเปรียบเทียบกับหลี่เหมยซึ่งมีร่างกายที่มีเสน่ห์ตามธรรมชาติก็ตาม เธอไม่แพ้เลย หัวใจของเขาเต้นรัวและเขาเป็นฝ่ายริเริ่มถามเธอ : “เธอชื่ออะไร”

ผู้หญิงคุกเข่าลงบนพื้น : “บ่าวชื่ออวี่นู่ เข้าพบหัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยพูด : “ดี นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกเธอเป็นสาวใช้ของฉัน”

ในเวลานี้มู่หรงเจียวมาถึงตำหนักจวีเซิ่ง เมื่อเธอมองเห็นสาวงามทั้งสี่ พูดทันที : “นี่! คุณทำเกินไปแล้วนะ ทำไมข้างกายถึงมีสาวงามเยอะขนาดนี้!”

อู๋เป่ยพูด : “ผมเป็นหัวหน้าพรรคฟ้าทมิฬ ข้างกายมีสาวงามหลายคนเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ”

มู่หรงเจียวฮึหนึ่งที : “ไม่ว่ายังไงคุณก็ทำเกินไปแล้ว!”

อู๋เป่ยไม่สนใจเธอ พูดกับผู้หญิงทั้งสี่ : “เธอชื่อมู่หรงเจียว ช่วงนี้จะอยู่ใกล้ฉัน”

สาวใช้ทั้งสี่พูดพร้อมกัน : “รับทราบ”

หลังจากนั้นเขาโบกมือ : “พวกเธอถอยลงไปก่อน”

ผู้หญิงทั้งสี่ถอยลง มู่หรงเจียวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ทำไม มีฉันอยู่ คุณไม่สะดวกนอนกับพวกเธอเหรอ”

เทพฟ้าทมิฬพูดอย่างไม่แยแส : “พวกเขาเสียสละด้วยความสมัครใจ ฉันไม่เคยบังคับพวกเขา”

อู๋เป่ย : “คุณทำให้พวกเขาเจ็บปวดอย่างมาก แล้วใช้ความไม่พอใจของพวกเขาเปิดช่องทางสื่อสาร เพื่อทำให้พลังเทพของคุณง่ายต่อการเข้ามาในโลก ผมพูดไม่ผิดใช่ไหม”

เทพฟ้าทมิฬ : “ใช่”

อู๋เป่ย : “ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาคือผู้สนับสนุนที่ภักดีของคุณ มีจุดจบแบบนี้ โหดร้ายเกินไปหรือเปล่า”

เทพฟ้าทมิฬ : “ฉันกำลังจะปลดปล่อยพวกเขาแล้ว”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “ห๊ะ คำพูดนี้หมายความว่ายังไง”

เทพฟ้าทมิฬ : “วิญญาณที่นายเสียสละก่อนหน้านี้ทรงพลังอย่างมาก ฉันกำลังทำให้พวกมันกลายเป็นค่ายกลวิญญาณ ทันทีที่ค่ายกลวิญญาณสำเร็จ ก็สามารถแทนที่คนเหล่านี้ได้ ทำให้พลังของฉันส่งไปยังโลกที่นายอาศัยอยู่ได้”

อู๋เป่ย : “ไม่น่าล่ะคุณถึงต้องการให้ผมเสียสละวิญญาณอันทรงพลัง ที่แท้เอามาทำแบบนี้”

เทพฟ้าทมิฬ : “ถึงเวลา นายต้องช่วยฉันวางค่ายกลวิญญาณทั้งเก้าไว้ในสถานที่เก้าแห่งในโลกนี้ วิญญาณทั้งเก้านั้นสมบูรณ์แบบ ก็สามารถสร้างค่ายกลฟ้าทมิฬขนาดใหญ่ได้ ด้วยประการนี้ ร่างอวตารอันทรงพลังของฉัน ก็สามารถมายังโลกของนายได้”

อู๋เป่ยระวังตัวเล็กน้อย : “คุณมาทำอะไร”

“ที่ห่วยๆแบบนี้ แน่นอนฉันจะไม่มาเป็นอันดขาด เพียงแต่ การทิ้งทางเอาไว้ มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร” เทพฟ้าทมิฬพูด

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาพูดกับวิญญาณที่บิดเบี้ยวนั้น : “ผมจะช่วยพวกคุณในไม่ช้านี้ อย่าสร้างปัญหาอีกเลย”

วิญญาณตนนี้ได้ยินคำพูดของเขา อย่างที่คาดเงียบลง กลายร่างเป็นผู้ชายคนหนึ่ง เขาโค้งคำนับให้อู๋เป่ยหนึ่งที จากนั้นสลายเป็นควันดำอีกครั้ง จมลงสู่พื้นและหายไป

อู๋เป่ยไปตำหนักเก้าแห่งอย่างต่อเนื่อง ภายในตำหนักทุกแห่ง ล้วนแล้วมีวิญญาณที่เจ็บปวดอย่างมากตนหนึ่ง เพียงแต่ หลังจากรู้ว่าจะถูกปลดปล่อย วิญญาณเหล่านี้ก็สงบลง ไม่ก่อความวุ่นวายอีก

ตำหนักเก้าแห่ง เจ้าของที่สืบทอดต่อกันมาได้รวบรวมผลงานศิลปะอันล้ำค่าจำนวนมากจากสมัยนั้น เก็บไว้ในตำหนัก