ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 678

อู๋เป่ยพูด : “ผมกับเหรินซานซานเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องเกรงใจ”

หลังจากนั้น เขาถามสองพ่อลูกรู้หรือไม่ว่า เหรินเทียนไท่อาศัยอยู่ที่ไหน แต่เหรินเทียนเซิ่งกลับไม่รู้ เขารู้เพียงแค่ว่าคนผู้นั้นชื่อติงฮ่อ

พูดหลายประโยค อู๋เป่ยให้คนของตระกูลเหรินพักผ่อนก่อน เขามาถึงอีกห้องหนึ่ง โทรศัพท์หาหวงเทียนป้า หวงเทียนป้าเป็นหุ่นเชิดที่เขาควบคุม ถือว่าเขาเป็นนายท่าน

อู๋เป่ย : “ฉันมีเรื่องอยากถามนาย นายเคยได้ยินคนที่ชื่อติงฮ่อไหม”

หวงเทียนป้าคิดสักพัก พูด : “นายท่าน ผมรู้จักคนผู้นี้ เขาเป็นลูกศิษย์ของชายชราเชียนฮวน ทำสิ่งต่างๆไม่ปฏิบัติตามกฏของยุทธภพ เพียงแต่ทุกคนเห็นแก่ใบหน้าของชายชราเชียนฮวน ก็ไม่สะดวกที่จะพูดอะไรเช่นกัน”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เขาก็เคยได้ยินชายชราเชียนฮวนมาก่อนเหมือนกัน เขาเป็นบุคคลในยุคเดียวกับเย่เทียนจง เชี่ยวชาญภาพลวงตา ถูกขนานนามเป็นอันดับหนึ่งด้านภาพลวงตา

หวงเทียนป้า : “นายท่าน หวงจื่อเฉียงต้องการคุยกับคุณ”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “นายเอาโทรศัพท์ให้เขา”

ตอนนี้หวงจื่อเฉียงอยู่ไห่เฉิง ช่วยอู๋เป่ยจัดการธุรกิจที่ไห่เฉิง

“เถ้าแก่ คุณมาไห่เฉิงเหรอ” หวงจื่อเฉียงดีใจอย่างมาก ถามด้วยรอยยิ้ม

อู๋เป่ย : “เพิ่งถึง ฉันพักอยู่ที่โรงแรมถังฮวงของถังเหมิน นายช่วยมาหนึ่งรอบ”

วางสายโทรศัพท์ ไม่นาน หวงจื่อเฉียงก็มาถึงแล้ว

“เถ้าแก่!” ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในมือถือของไว้หนึ่งถุง

อู๋เป่ยถาม : “นายเอาอะไรมา”

หวงจื่อเฉียง : “หลายวันก่อน หลี่เจี่ยหนงให้ผม ผมไม่รู้มันคืออะไร ก็เลยเอามาให้เถ้าแก่”

ระหว่างที่พูด เขาเปิดถุง หยิบโสมออกมาจากข้างในสองอัน โสมสองอันนี้ รากนั้นยาวมากและหนักประมาณสิบสองตำลึง

โสมนี้ มีคำกล่าวว่าเจ็ดตำลึงเป็นโสม และสองตำลึงเป็นสมบัติ ความหมายคือ โสมสองชิ้นเป็นสมบัติล้ำค่าและหายากมาก แต่ถ้าโสมทั้งสองนี้มีสิบสองตำลึงก็จะยิ่งหายากมากขึ้น โดยมีรูปลักษณ์ของราชาโสมอยู่แล้ว

เพียงแต่ อู๋เป่ยสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติทันที โสมทั้งสองอันนี้มีคุณภาพดี แต่มองดูภายในของมัน เขาสรุปว่าระยะเวลาการเจริญเติบโตของโสมนี้ไม่เกินสามปี

โสมป่าที่แท้จริง การเจริญเติบโตโดยทั่วไปต้องนานหลายทศวรรษ ยิ่งกว่านั้นยังมีโสมพันปี สามปีสามารถกลายเป็นแบบนี้ได้ สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจมาก

เขาไม่พูดอะไร ถาม : “โสมถือว่าไม่เลว หลี่เจี่ยหนงไปเอามาจากไหน”

หวงจื่อเฉียงพูดด้วยรอยยิ้ม : “เขาบอกว่าน้องชายคนหนึ่งของเขาขุดมาจากบ้าน มอบให้เขา เขายังมอบรางวัลให้น้องชายคนนั้นห้าแสนหยวนอีกด้วย”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “กลับไปนายไปหาคนที่ขุดโสมคนนั้น ฉันมีอะไรอยากถามเขา”

หวงจื่อเฉียงพยักหน้า : “ได้ กลับไปก็จะเรียกเขามาหาคุณเลย”

อู๋เป่ยถามสถานการณ์ของไห่เฉิงอีกครั้ง หวงจื่อเฉียงบอกทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น หวงเทียนป้าให้ความร่วมมืออย่างมาก และเขาซ่อนตัวอยู่หลังฉาก มันก็ไม่เกิดปัญหาอะไร

อู๋เป่ยพอใจกับวิธีการของเขาอย่างมาก พูด : “ทางชิงเหมิน ไม่ได้มาหาเรื่องใช่ไหม”

หวงจื่อเฉียง : “ตามที่หวงเทียนป้าพูด ทางชิงเหมินไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร แต่มีเรื่องอย่างอื่นอยู่เรื่องหนึ่ง ที่ไห่เฉิงยังมีอีกคนหนึ่ง ชื่อว่าเสียวเทียนฉี คนผู้นี้คือศัตรูตัวฉกาจของหวงเทียนป้า ช่วงเวลาที่ผ่านมา ทั้งสองฝ่ายส่งคนไปต่อสู้หลายครั้ง และหวงเทียนป้าประสบความสูญเสียครั้งใหญ่”

อู๋เป่ย : “ห๊ะ ประสบความสูญเสียครั้งใหญ่เหรอ”

หวงจื่อเฉียง : “อาจารย์ตันปาที่อยู่ข้างกายของหวงเทียนป้าถูกปรมาจารย์ข้างกายของเสียวเทียนฉีฆ่าตายแล้ว ตอนนี้หวงเทียนป้าไม่มีคนที่สามารถใช้การได้”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “ตันปาถูกฆ่าตายแล้วเหรอ”

หวงจื่อเฉียง : “ใช่แล้ว เรื่องนี้ ผมกำลังจะขอคำแนะนำจากเถ้าแก่”

อู๋เป่ยพูด : “ไว้มีเวลา ฉันไปเผชิญหน้ากับเสียวเทียนฉี นายช่วยตรวจสอบเหรินเทียนไท่ก่อน ค้นหาสถานที่ของเขา อีกอย่าง นายช่วยตรวจสอบติงฮ่อคนนั้นด้วย”

หวงจื่อเฉียงพูด : “ได้ ทันทีที่มีข่าว ผมจะแจ้งเถ้าแก่ทันที”

รายงานการทำงานเสร็จ หวงจื่อเฉียงก็บอกลาเลย เขายังต้องไปหาเบาะแสของเหรินเทียนไท่และติงฮ่อ

อู๋เป่ย : “ถ้าหากไม่มีเงิน อันที่จริงคุณสามารถมาหาผมได้”

เหรินซานซานก้มหน้า : “พวกเราก็แค่เจอหน้ากันไม่กี่ครั้ง ฉันจะยืมเงินกับคุณได้ยังไง นอกจากนี้ ฉันยืมเงินกับจื่อยี่มาสองพันล้านแล้ว ไม่สะดวกเปิดปากพูดกับคุณอีก”

เห็นได้ชัดว่าเธอเห็นอู๋เป่ยและถังจื่อยี่เป็นคนบ้างเดียวกัน

อู๋เป่ยพูด : “จัดการเรื่องตรงหน้าก่อนแล้วกัน”

ตอนบ่าย หวงจื่อเฉียงกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาพาคนๆหนึ่งมาด้วย นี่คือผู้ชายในวัยสามสิบกว่าปีคนหนึ่ง รูปร่างไม่สูง ใบหน้าหยาบอย่างมาก

หวงจื่อเฉียง : “เถ้าแก่ ก็คือเขา”

คนผู้นี้พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอู๋ ผมชื่ออวี่ฉาวชวิน คุณเรียกผมมามีเรื่องอะไรเหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “โสมที่คุณมอบให้หลี่เจี่ยหนงสองอันนั้น ผมเห็นว่าค่อนข้างใช้ได้เลย โสมสองอันนั้นคุณเป็นคนขุดมาเหรอ”

อวี่ฉาวชวินพูดด้วยรอยยิ้ม : “ใช่แล้วเถ้าแก่ ขุดมาจากบ้านเกิดของผม บนภูเขาหลังบ้านเกิดของผมมักจะขุดโสมและเห็ดหลินจือได้บ่อยๆ”

อู๋เป่ย : “ใช่ไหม หมายความว่า บนภูเขาหลังบ้านเกิดของคุณ ยังมีโสมอื่นๆอยู่ใช่ไหม”

อวี่ฉาวชวิน : “มีอ่ะมี เหมือนกับที่ขุดเจอครั้งที่แล้วแบบนั้นมีน้อยอย่างมาก คุณอู๋ ถ้าหากคุณต้องการ กลับไปผมจะช่วยคุณหาอีกครั้ง”

อู๋เป่ย : “ผมสนใจแหล่งปลูกโสมเป็นอย่างมาก ถ้าหากคุณมีเวลา สามารถพาผมไปเดินเล่นที่บ้านเกิดคุณได้ไหม”

อวี่ฉาวชวินพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้อยู่แล้ว! คุณอู๋ว่างวันไหน ผมก็จะพาคุณไปวันนั้น”

อวี่ฉาวชวินตระหนักดีถึงสถานะของหวงจื่อเฉียงในแก๊งค์ แน่นอนเถ้าแก่ของเขาก็ต้องเป็นคนใหญ่คนโตเช่นกัน เขาประจบประแจงอย่างมาก แน่นอนว่าเขาเห็นด้วยอย่างยิ่ง

อู๋เป่ย : “ดี ไว้มีเวลาผมจะแจ้งให้คุณทราบ”