ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 685

อู๋เป่ยพูด : “ยิ่งผู้ฝึกฝนชั้นเทพแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ สร้างรากฐานวิชาของชั้นเทพก็จะมากขึ้นเท่านั้น และก็จะทำให้คนเซียนเพิ่มมากขึ้น คนเซียนนั้นยิ่งสำคัญกว่า คนเซียนยิ่งเยอะ หมายความว่าตี้เซียนก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน ยาอายุวัฒนะสองชนิดนี้ จะถูกกองกำลังหลักแย่งกันอย่างบ้าคลั่งแน่นอน”

ถังปิงอวิ๋น : “ท่านทวดเกิงก็พูดแบบนี้เหมือนกัน สามี ยาอายุวัฒนะสองชนิดนี้ สามารถปรุงได้ไหม”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “แน่นอนได้อยู่แล้ว เอาแบบนี้ ผมจะเขียนสูตรยาออกมาหลายใบ คุณเอากลับไปให้ถังเหมิน ให้พวกเขาเตรียมวัตถุดิบยาเหล่านี้ในปริมาณมาก หลังจากรวบรวมวัตถุดิบยาครบแล้ว ก็ให้พวกเขาส่งมาให้ผม ผมจะปรุงยาให้เร็วที่สุด”

ถังปิงอวิ๋นดีใจอย่างมาก : “ดีมากเลย! สามี เพราะการมีอยู่ของคุณ ความฝันนับพันปีของถังเหมินในที่สุดก็ประสบความสำเร็จแล้ว!”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “แน่นอนสามีของคุณร้ายกายอย่างมาก ในจุดนี้ คุณเข้าใจดีที่สุด”

ใบหน้าสวยของถังปิงอวิ๋นแดงทันที มองดูหน้าตาที่สวยงามของเธอ หัวใจของอู๋เป่ยจั๊กจี้ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน มือเริ่มไม่ซื่อสัตย์ขึ้นมา

ถังปิงอวิ๋นพูดตำหนิ : “ทำที่นี่ไม่ได้”

อู๋เป่ย : “ทำไมถึงทำไม่ได้” พูดเสร็จ มือล้วงเข้าไปในเสื้อแล้ว

ร่างกายของถังปิงอวิ๋นอ่อนทันที ปล่อยให้เขารังแกตามอำเภอใจ

หลังจากหนึ่งชั่วโมงกว่า ถังปิงอวิ๋นเดินออกจากห้องหนังสือด้วยใบหน้าเขินอาย ดูเหมือนว่าที่มุมปากของเธอจะมีอะไรบางอย่างติดอยู่ รีบวิ่งไปทางห้องน้ำ

มู่หรงเจียวมาหาอู๋เป่ยพอดี มองเห็นฉากนี้ เธอพุ่งเข้ามาจ้องอู๋เป่ยหนึ่งที : “กลางวันแสกๆคุณก็ไม่ทำตัวว่างๆ ไม่เสียแรงที่เป็นคนใหญ่คนโตอย่างหัวหน้าพรรค!”

อู๋เป่ยไม่สนใจคำพูดถูกของเธอ พูด : “คนแซ่มู่ เรื่องของผมคุณยุ่งให้มันน้อยๆหน่อย”

มู่หรงเจียวพูดด้วยความโกรธ : “ฉันแซ่มู่หรง”

อู๋เป่ย : “ไม่สนว่าคุณจะแซ่อะไร ต่อจากนี้ไปอย่ามารบกวนชีวิตปกติของผม”

มู่หรงเจียวฮึหนึ่งที : “คุณคิดว่าฉันอยากยุ่งเหรอ ฉันมาเพื่ออำลาคุณต่างหาก”

อู๋เป่ยตะลึงทันที : “อำลาเหรอ คุณจะไปไหน”

มู่หรงเจียว : “ฉันมักรู้สึกว่า ตัวเองควรเดินทางไปวัดต้าฉานหนึ่งรอบ ดังนั้นฉันเลยอยากไปวัดต้าฉาน”

อู๋เป่ย : “วัดต้าฉานมีแต่พระมากมาย คุณไปทำอะไรที่นั่น”

“ไม่รู้ ไปแล้วค่อยว่ากันอีกที” เธอพูด

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “งั้นก็ได้ ผมให้เฉินจ้าวไปส่งคุณ”

มู่หรงเจียวบอกว่าจะไปก็ไปเลย อู๋เป่ยบอกให้เฉินจ้าวส่งเธอไปวัดต้าฉาน

ถังปิงอวิ๋นอาบน้ำเสร็จ อู๋เป่ยช่วยเธอเปิดช่องวิญญาณ ก่อนหน้านี้ ถังปิงอวิ๋นมีความก้าวหน้าแล้ว นอกจากนี้เปิดช่องทางวิญญาณไปหนึ่งแห่งแล้ว

ตอนนี้ อู๋เป่ยช่วยเธอเปิดช่องทางวิญญาณช่องที่สอง ดูดซับพลังวิญญาณอี่มู่ คุณภาพของพลังวิญญาณอี่มู่ มันก้าวหน้ากว่าพลังงานที่เธอดูดซับเมื่อก่อนมากและเธอก็ได้รับประโยชน์อย่างมาก!

ถังปิงอวิ๋นหมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝน ฟ้าเกือบจะมืดแล้ว อู๋เป่ยไปงานเลี้ยงที่จัดโดยหลิวเฟยเป้า ตอนไป เขายังเรียกหลานเยว่ไปด้วย

ร้านอาหารเก่าแก่ในไห่เฉิงแห่งหนึ่ง หลิวเฟยเป้าและชายหนุ่มที่ชื่อกังจื่อคนนั้น ไปรอล่วงหน้าแล้ว

เมื่อเห็นอู๋เป่ยมา ชายหนุ่มลุกขึ้นและพูด : “หมออู๋ เชิญนั่ง”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “อีกสักพักเยว่หลานก็จะมาเหมือนกัน”

หลิวเฟยเป้าอึ้งไปเลย : “สารวัตรหลานก็มาด้วยเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว ผมมีเรื่องอยากคุยกับเธอพอดี”

หลิวเฟยเป้าอดไม่ได้ที่จะชื่นชมอู๋เป่ย พูด : “นายนิมีความสามารถจริงๆ!”

หลังจากทักทาย อู๋เป่ยรู้ว่าลูกชายของหลิวเฟยเป้าชื่อหลิวหยางกัง เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยปีที่แล้ว ยังไม่มีงานทำ

หลิวหยางกังรู้สึกขอบคุณอู๋เป่ยอย่างมากที่ช่วยชีวิตเขาไว้ จึงจัดงานเลี้ยงเพื่อแสดงความขอบคุณ เห็นได้ชัดว่าหลิวเฟยเป้าไม่คิดแบบนั้น ไม่ใส่ใจอะไรเลย

ไม่นาน หลานเยว่ก็มาถึงแล้วเหมือนกัน เธอเปลี่ยนเป็นชุดเดรสสีขาว หุ่นนั้นดีจนหาที่เปรียบไม่ได้ น่าเสียดายหน้าดูแย่เกินไป ไม่อย่างนั้นก็จะสมบูรณ์แบบอย่างมาก

อู๋เป่ย : “ได้ แม่ทัพแห่งจตุรเทพของพ่อคุณ ก็อยู่บ้านด้วยใช่ไหม”

หลานเยว่พยักหน้า : “พ่อของฉันเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของชุมชน เขาอยู่บ้านทุกวัน”

อู๋เป่ยอึ้งอยู่กับที่ไปเลย : “เป็นถึงแม่ทัพแห่งจตุรเทพ กลับมาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของชุมชนของพวกคุณเหรอ”

หลานเยว่มองซ้ายมองขวา กระซิบพูด : “ฉันขอบอกเรื่องหนึ่งให้คุณรู้ คุณอย่าไปบอกคนนอกที่คุณและฉันรู้จักเป็นอันขาด!”

อู๋เป่ยกะพริบตา รีบพูด : “คุณวางใจได้เลย ผมจะเก็บเนื้อหาที่คุณเล่าให้ฟังเข้าไปในท้องอย่างแน่นอน”

หลานเยว่พยักหน้า : “ชุมชนของพวกเรา มีครอบครัวอาศัยอยู่หนึ่งครอบครัว คุณปู่หนึ่งคน แม่หนึ่งคน และยังมีหลานสาวหนึ่งคน พ่อของฉันเคารพครอบครัวนี้อย่างมาก ฉันส่งสัยว่า พ่อของฉันอยู่ที่ชุมชน เพื่อปกป้องพวกเขา แน่นอน บนผิวเผินเขาบอกว่าอยู่เป็นเพื่อนฉัน”

อู๋เป่ยตะลึงอย่างมาก เป็นครอบครัวที่ได้รับความเคารพนับถือจากแม่ทัพแห่งจตุรเทพ ต้องมีตัวตนแบบไหนกันแน่

เขาถาม : “เรื่องนี้คุณเคยถามแม่ทัพแห่งจตุรเทพไหม”

หลานเยว่ : “แน่นอนเคยถาม แต่พ่อของฉันไม่ยอมพูดอะไรเลย ใช่แล้ว ไปถึงบ้านของฉัน คุณห้ามพูดถึงเรื่องนี้เป็นอันขาด”

อู๋เป่ย : “วางใจเถอะ ผมไม่พูดแน่นอน”

ทั้งสองคนกินเสร็จ ก็เดินทางไปยังชุมชนที่หลานเยว่อาศัยอยู่ นี่เป็นชุมชนที่ธรรมดาอย่างมากแห่งหนึ่ง เช่นเดียวกับชุมชนอื่นๆ ในไห่เฉิง คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นคนชนชั้นแรงงานธรรมดาๆ

ผ่านป้อมยาม มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลัง เขาเป็นผู้ชายธรรมดาๆ สูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเซนติเมตร เขาเดินมือไหว้หลัง ถาม : “เสี่ยวเยว่ กินข้าวข้างนอกเหรอ”

หลานเยว่พูดด้วยรอยยิ้ม : “พ่อ คนนี้ก็คืออู๋เป่ยที่ฉันพูดถึง”

อู๋เป่ยมองหนึ่งที พูดด้วยรอยยิ้ม : “สวัสดีคุณลุงจิน”

ในเวลานี้ เขาสังเกตเห็น ในเวลานี้ มีตาเทพอย่างน้อยสิบแห่งกวาดไปทั่วร่างกายของเขา! เขาแอบตะลึง คาดไม่ถึงว่ารอบๆตัวจะมีปรมาจารย์เยอะขนาดนี้!

จินซวินไป๋พยักหน้า : “เจ้าหนุ่มหน้าตาหล่อมากเลยนะ นายกลับไปนั่งที่บ้านก่อน อีกสักพักฉันก็กลับแล้ว”