ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 704

ความแข็งแกร่งของอู๋เป่ย หลังจากการฟื้นตัวสองวันนี้ ก็ถึงระดับก่อนการเจ็บป่วยเล็กน้อยแล้ว เขารู้สึกว่าเขาจะสามารถฟื้นตัวได้อย่างเต็มที่ มากที่สุดก็เพียงสองวันเท่านั้น!

ด้วยความแข็งแกร่งและวิธีการของเขาในปัจจุบัน เขามีโอกาสมากขึ้นที่จะเอาชนะผู้อาวุโสที่หออรหันต์

ซงฮุยกล่าวว่า : “เนื่องจากโยมอู๋ต้องท้าทาย ฉันจะจัดการเรื่องนี้ ในวันที่สามของเดือนหน้า หออรหันต์จะเตรียมพร้อมเป็นอย่างดี และคุณสามารถไปท้าทายได้”

จริง ๆ แล้วหยวนฮุ่ยไม่ได้คัดค้าน และพูดว่า : “ถ้าอย่างนั้นก็จัดการแบบนี้เถอะ”

ซงฮุยโค้งคำนับและก้าวถอยหลัง หยวนฮุ่ยกล่าวว่า : “หมอเทวดาอู๋ ตอนนี้เราจะพาคุณไปที่กำแพงหยกไร้อักษร”

อู๋เป่ยเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับกำแพงหยกไร้อักษร และพยักหน้าโดยทันที หยวนฮุ่ยนำทางข้ามภูเขา และมาถึงหุบเขาอันเงียบสงบ

ส่วนเล็ก ๆ ของหุบเขา มีหยกขาวทั้งชิ้นอยู่สองด้าน นอกจากนี้คุณภาพของหยกขาวเหล่านี้ยังดีมาก หากขุดออกมาขายก็มีมูลค่าไม่ต่ำกว่าแสนล้าน！

อย่างไรก็ตาม กำแพงหยกไร้อักษรนี้เป็นสมบัติของวัดต้าฉาน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะขายโดยธรรมชาติไป

หากเขามองดูกำแพงหยกทั้งสองด้าน อู๋เป่ยคงไม่ค้นพบสิ่งใดเลย เพราะกำแพงหยกนั้นเรียบเนียนราวกับกระจก และรูปลักษณ์ของเขาก็สามารถสะท้อนออกมาได้

เขาถามหยวนฮุ่ยอย่างสงสัย : “นี่คือกำแพงหยกไร้อักษรใช่ไหม? มีใครเคยเรียนทักษะปรัชญาเซนที่นี่บ้างไหม？”

หยวนฮุ่ยกล่าวว่า : “ใช่แล้ว หมอเทวดาอู๋ และอาจารย์กว่างฮุ่ยบอกว่า คุณสามารถอยู่ที่นี่ได้หนึ่งวันหนึ่งคืน และคุณต้องออกจากที่นี่ก่อนเที่ยงพรุ่งนี้ ”

อู๋เป่ยกล่าว : “ตกลง หากผมมองเห็นอะไร ก็ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน แต่ถ้าผมไม่เห็นอะไรเลย ถึงแม้ว่าคุณจะให้เวลาผมสิบปีมันก็จะไม่ได้อะไรเลย”

หยวนฮุ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “หมอเทวดาอู๋ เช่นนั้นฉันจะไม่รบกวนคุณแล้ว”

หยวนฮุ่ยออกไป และมีเพียงอู๋เป่ยเท่านั้นที่ยังยังคงอยู่ในหุบเขาที่ว่างเปล่า มีเก้าอี้หินและม้านั่งมากมายในหุบเขาแห่งนี้ คงมีคนค้นคว้าข้อมูลที่นี่มาหลายปีแล้ว

เขาหาเก้าอี้หินอันหนึ่งและนั่งลง จากนั้นเปิดดวงตาแห่งมิติ และสังเกตกำแพงหยกทางทิศตะวันออกก่อน

หลังจากมองเพียงครั้งเดียว ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ฉันเห็นพระภิกษุนั่งขัดสมาธิอยู่บนผนังหยก พระองค์นี้ประกอบด้วยพลังงานแปลก ๆ ซึ่งก้าวหน้ามากและเป็นของพลังงานขั้นสูงของดินแดนมิติสูง ถ้าเขาไม่มีดวงตาแห่งมิติ เขาจะไม่มีวันได้เห็นการดำรงอยู่ของพระภิกษุ

เขามองดูกำแพงหยกทางทิศตะวันตก มีคนนั่งขัดสมาธิอยู่ในกำแพงหยกด้วย ซึ่งดูเหมือนว่าเขาควรจะเป็นลัทธิเต๋า เช่นเดียวกับพระภิกษุองค์นั้น นักพรตเต๋าก็ประกอบด้วยพลังงานที่สูงส่งด้วยเช่นกัน

อู๋เป่ยหรี่ตาลง ตามความเข้าใจของเขาในพลังยุทธ์ หากบุคคลหนึ่งฝึกฝนสู่อาณาจักรเซียน ร่างกายของเขาสามารถปรับตัวให้เข้ากับดินแดนมิติสูง และมีพลังอันเหลือเชื่อทุกประเภท

ระดับของพระและนักพรตเต๋าองค์นี้ ดีกว่าระดับเซียนทั่วไปอย่างแน่นอน ! เป็นไปได้ไหมว่า พวกเขาเป็นผู้มีอำนาจในระดับเทียนจวินและเทียนจุน?

เขามองดูนักพรตเต๋าคนนั้นด้วยสายตาของเขา และดูเหมือนว่านักพรตเต๋าจะรู้ตัว เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่อู๋เป่ย ดวงตาคู่หนึ่งเปล่งประกาย ซึ่งทำให้ร่างกายของอู๋เป่ยตกตะลึง

วินาทีต่อมา สมองของเขาก็มีเสียงของเซียนดังขึ้นนับไม่ถ้วน หากเป็นคนอื่น ไม่เข้าใจเซียน หรือภาษาของเซียน พวกเขาก็ย่อมไม่รู้ว่าทำไม

แต่อู๋เป่ยนั้นแตกต่างออกไป ความเป็นเซียนของเขานั้นเชี่ยวชาญมากแล้ว แม้ว่าเซียนจำนวนนับไม่ถ้วนจะปรากฏขึ้นพร้อมกัน แต่เขาก็ยังได้ยินมันชัดเจน !

ข้อมูลที่มาอย่างกะทันหันนั้นใหญ่เกินไป และเขาต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจ เสียงของเซียน กินเวลาประมาณสิบนาที แต่เขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง ในการแยกแยะเซียนเหล่านี้

ในเวลานี้ เขาเข้าใจคร่าว ๆ ของเขาว่าเซียนกำลังพูดถึงอะไร มันพูดถึงพลังที่เรียกว่า “นิกายหยินหยาง”และวรยุทธแบบอื่น ๆ พลังแห่งความรอบรู้ วิธีการการหายใจ ฯลฯ บางอย่างก็มีรายละเอียดมาก

จากนั้น เขามองไปทางกำแพงหยกทางทิศตะวันออก พระภิกษุรู้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เซียนนับไม่ถ้วนยังคงปรากฏในสมองและจิตใจของอู๋เป่ย

คราวนี้ เขาได้เห็นสิ่งที่คุ้นเคยมากมาย ตัวอย่างเช่น วรยุทธตั้งรับที่ดีที่สุด เช่น ผนึกไร้ชีวิต! ดูเหมือนว่าวรยุทธมากมายของวัดต้าฉาน น่าจะได้เรียนรู้มาจากที่นี่ !

หลังจากผ่านไปกว่าชั่วโมง เขาก็เข้าใจคร่าว ๆ ว่าพระภิกษุสอนอะไรให้เขา สิ่งที่พระภิกษุสอนนั้นมีต้นกำเนิดมาจากพลังอันทรงพลังที่เรียกว่า“แดนพุทธภูมิ” และโดยธรรมชาติแล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการฝึกวรยุทธ และสิ่งลึกลับ

อู๋เป่ยไม่รีบร้อนที่จะจากไป และนั่งอยู่อยู่ที่นั่น ครุ่นคิดในใจถึงสิ่งที่เขาเพิ่งเรียนรู้ไป

วันรุ่งขึ้นเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว อู๋เป่ยหมกมุ่นอยู่กับมันมากจนลืมเวลา จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงของหยวนฮุ่ย : “หมอเทวดาอู๋ได้อะไรมาหรือเปล่า？”

อู๋เป่ยไม่ตอบ แต่ถามว่า : “อาจารย์หยวนฮุ่ย ก่อหน้านี้มีใครเคยเรียนอะไรจากที่แห่งนี้บ้างหรือเปล่า？”

หยวนฮุ่ยกล่าวว่า : “แน่นอนว่ามีอยู่แล้ว ”

เฉินจ้าวตกใจและพูดว่า : “นายท่าน หากเป็นกรณีนี้จริง ๆ เช่นนั้นเรื่องของมู่หรงเจียวก็อย่าไปยุ่งเลย！”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “ฉันเคยเห็นเรื่องสั้นในหนังสือ และฉันจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้”

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาอ่านในหนังสือชื่อ 《ชีวประวัติเซียนของโจวเทียน》ฉันเห็นมันในหนังสือ

เรื่องราวดำเนินไปเช่นนี้ในดินแดนเซียน มีเซียนชื่อจี้ค่าน เนื่องจากเขาทำให้นายกรัฐมนตรีเซียนขุ่นเคือง เขาจึงถูกจักรพรรดิเซียนลดระดับลงสู่โลกมนุษย์ และได้รับความทุกข์ทรมานมากมาย

แต่สิ่งที่แปลกคือทุกครั้งที่จี้ค่านต้องทนทุกข์ทรมาน พละกำลังของเขาก็ฟื้นตัว ภายในเวลาไม่กี่ปี เขาก็กลับมายังดินแดนเซียน

ต่อมา จี้ค่านได้รับการขนานนามจากจักรพรรดิเซียนว่าเป็นจอมพลแห่งผิงเหยา และพลังของเขาเหนือกว่านายกรัฐมนตรีเซียนทันที

หลังจากฟังเรื่องราวที่อู๋เป่ยเล่าแล้ว เฉินจ้าวก็เข้าใจ : “นายท่านกำลังบอกว่า ถึงแม้มู่หรงเจียวจะถูกลดตำแหน่งลง แต่ก็มีพลังที่คล้ายกับจักรพรรดิเซียนคอยช่วยเหลือเธอ？”

อู๋เป่ย : “แน่นอน เธอถูกลดตำแหน่งจริง ๆ ชะตากรรมของเซียนนั้นอยู่นอกเหนือจินตนาการของคุณ โดยทั่วไป พวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างต่อเนื่องในการกลับชาติมาเกิด จนกว่ารากเหง้าเซ๊ยนของพวกเขาจะหมดสิ้นไป นายลองดูมู่หรงเจียวอีกครั้ง เธอเกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวย แต่เธอยังคงได้รับพลังบางอย่างกลับคืนมาทุกครั้ง นี่ดูเหมือนอมตะที่ถูกลดระดับงั้นเหรอ？”

เฉินจ้าวยิ้มและพูดว่า : “ดังนั้นถ้าเป็นไปตามคาด ครั้งนี้มู่หรงเจียวจะไม่ตกอยู่ในอันตราย และบางทีเธออาจจะได้รับบางสิ่งบางอย่าง”

อู๋เป่ย : ”ใช่ ดังนั้นเราจะไปที่บ้านของโอวหยาง และใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์”

เฉินจ้าว: “ก่อนหน้านี้คุณหนูมู่หรงต้องมาที่วัดต้าฉาน คิดว่าเธอคงจงใจมาพบจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์โอวหยาง”

อู๋เป่ยพยักหน้า : ”ความเป็นไปได้นี้สูงมาก เหล่าเฉิน นายรู้ที่ตั้งของตระกูลโอวหยางไหม？”

เฉินจ้าวพยักหน้า : ”รู้ครับ ผมจะพานายท่านไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ ！”

อู๋เป่ยกล่าวว่า : “ไม่รีบร้อน ฉันรู้สึกว่าในหนึ่งวัน ฉันสามารถฟื้นฟูพลังยุทธ์ทั้งหมดของฉัน เมื่อถึงเวลาพวกเราค่อยไปเถอะ สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากเหอตง ไปกัน เราไปหาหลี่หลงเฉินกันเถอะ”

หลี่หลงเฉินเป็นศิษย์คนโตของหยางมู่ไป๋ น้องชายคนที่สองของเขา และเขาได้รับความช่วยเหลือมากมายจากเขา สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากบ้านของหลี่หลงเฉินไม่ถึงสองร้อยกิโลเมตร และเขาก็สามารถไปถึงที่นั่นได้อย่างรวดเร็ว