ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 728

วันนี้มีการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ ผู้ที่ถูกส่งมาจากญี่ปุ่นคือเทียนไห่ฉือ อาจารย์ของเขาเป็นพระโพธิสัตว์ที่เก่งด้านศิลปะการต่อสู้ เมื่อเทียบคนที่เก่งเช่นเขา วัดต้าฉานไม่มีโอกาสชนะได้เลย เพราะงั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้อู๋เป่ยออกโรง

เมื่ออู๋เป่ยปรากฏตัวที่ลานแข่งอีกครั้ง หงเต๋อก็อดไม่ได้ที่จะมองที่เขาแล้วพูดว่า: "อาจารย์กว่างฮุ่ย วัดต้าฉานไม่มีใครแล้วเหรอ? ทำไมถึงให้ลูกศิษย์คนนี้มาแข่งได้ล่ะ?”

กว่างฮุ่ยยิ้มเล็กน้อย: "ลูกศิษย์ของฉันคนนี้มีชีวิตชีวาดี เขาชอบต่อสู้ เพราะงั้นฉันก็เลยปล่อยให้เขาเข้าร่วม"

หงเต๋อยิ้มและพูดว่า: "เหรอ? ทางที่ดีท่านควรเตือนให้เขาระวังตัวเอาไว้ด้วย เทียนไห่ฉือออมมือไม่เป็น ฉันกลัวว่าเขาจะตายซะก่อน!"

กว่างฮุ่ยถามอู๋เป่ย: "จี้หมิง กลัวถูกตีจนตายไหม?"

อู๋เป่ยยิ้ม: "อาจารย์ ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ฆ่าเทียนไห่ฉือแน่นอน อย่างมากผมก็แค่ทำให้พิการ"

พระภิกษุชาวญี่ปุ่นต่างแสดงสีหน้าโกรธเคือง พระหนุ่มก็เดินออกไป ชายคนนั้นตัวไม่สูง เขาสูงประมาณ 150 เซนติเมตร ตาซ้ายเอียง ตาขวาไม่มีรูม่านตา นอกจากนี้มือซ้ายของเขายังค่อนข้างผิดรูปอีกด้วย

อู๋เป่ยมองดูและพูดด้วยรอยยิ้ม: "คุณคือเทียนไห่ฉือใช่ไหม? ดูท่าทางคุณแล้วเนี่ย ตอนนั้นควดื่มน้ำเสียปนเปื้อนนิวเคลียร์เยอะสิท่า"

เทียนไห่ฉือโกรธมาก: "ไอบ้า! ฉันจะฉีกลิ้นของแก!"

อู๋เป่ยหัวเราะ "หึหึ": "ท่าเดียว แค่กระบวนท่าเดียว ฉันจี้หมิงคนนี้จะเอาชนะคุณให้ได้ ให้พระญี่ปุ่นรู้ว่าศิลปะการต่อสู้น่ะมันเป็นยังไง!"

ดวงตาของเทียนไห่ฉือประกายด้วยแสงเย็น เขาคำราม เขาพุ่งไปที่อู๋เป่ยราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

อู๋เป่ยก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน เขาใช้วิชาหมัดผีมังกรสังหาร ทั้งสองเริ่มปะทะกันอย่างรุนแรง

"ตู้ม!"

เสียงดังก้องกังวาน เทียนไห่ฉือกระแทกกับพื้นเหมือนกระสอบทราย แขนขาของเขาหักทั้งสองข้าง แม้แต่เอวของเขาก็หัก เขานอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว อุจจาระและปัสสาวะไหลออกมา

อู๋เป่ยเองก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน พอเทียนไห่ฉือได้รับบาดเจ็บ เขาก็ตบที่หน้าอก การตบครั้งนี้ทำให้ซี่โครงหัก 2 ซี่ พลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งจู่โจม

โชคดีที่พลังนั่นได้รับการแก้ไขในเวลานั้น อีกฝ่ายจึงกระดูกหักแค่ตรงซี่โครงเท่านั้น

หลังจากตกมาอยู่ที่พื้น เขาก็กดมือบนหน้าอกและเชื่อมกระดูกเข้าด้วยกัน

พระชาวญี่ปุ่นหลายรูปรีบวิ่งขึ้นไปบนเวทีและรีบอุ้มเทียนไห่ฉือที่ได้รับบาดเจ็บออกไป

อู๋เป่ยหยิบยารักษาแล้วพูดอย่างใจเย็น: "นี่ พระอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นมีแรงแค่นี้เองเหรอ? รอบต่อไปช่วยส่งคนที่เก่งกว่านี้มาหน่อยได้ไหม ต่อสู้กับคนอ่อนแอมันน่าเบื่อ”

พระญี่ปุ่นมีสีหน้าโกรธเกลียด พวกเขามาที่นี่เพื่อที่จะชนะและได้กำแพงหยกไร้อักษรกลับไป แต่การปรากฏตัวของอู๋เป่ยนั้นไม่เพียงแต่ขัดขวางแผนการของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับฝ่ายญี่ปุ่นอีกด้วย!

ใบหน้าของหงเต๋อมืดมน เขาพูดว่า: "เรื่องการต่อสู้ ฝ่ายเราขอยอมแพ้"

กว่างฮุ่ยกล่าวว่า: "ดี อาจารย์หงเต๋อ โปรดนำไข่มุกเทียนซินมาให้ด้วย"

หงเต๋อต้องยอมแพ้อย่างไม่เต็มใจ ไข่มุกเทียนซินนี้เดิมเป็นสมบัติล้ำค่าจากญี่ปุ่น มันถูกนำเข้ามาที่นี่เพื่อให้วัดต้าฉานละทิ้งกำแพงหยกที่ไร้อักษรแต่โดยดี แต่ตอนนี้ เขาเสียทั้งเสียภรรยา เสียทั้งทหาร!

พระชาวญี่ปุ่นยื่นกล่องไม้โบราณอันวิจิตรงดงามให้กับกว่างฮุ่ยอย่างไม่เต็มใจ

กว่างฮุ่ยยื่นให้อู๋เป่ยโดยไม่แม้แต่จะมอง เขาพูดอย่างใจเย็น: "จี้หมิงสิ่งนี้เป็นของคุณแล้ว"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ขอบคุณท่านอาจารย์มาก!"

หงเต๋อพูดขึ้น: "อาจารย์เซนกว่างฮุ่ย ฉันมาที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนคำสอนทางพุทธศาสนา ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเราพระสงฆ์ในญี่ปุ่นได้รับประโยชน์มากมาย คืนนี้เราจะกลับญี่ปุ่นและจะไม่รบกวนคุณอีกต่อไป"

เมื่ออู๋เป่ยได้ยินว่าพวกเขาไม่แข่งขันกันแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดูถูกเมื่อรู้ว่าพระชาวญี่ปุ่นพวกนี้ขี้ขลาด

อู๋เป่ยเอียงศีรษะและยื่นมือมาบีบไหล่ซ้ายของเธอ ผู้หญิงคนนั้นส่งเสียงครวญครางอันแสนหวาน เธอปล่อยแขนของเธอ

เขาพูดเสียงนิ่ง: "ผมบอกว่าผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ตอนนี้ผมปล่อยมือแล้ว อย่าคิดจะโจมตีผมอีก ไม่อย่างนั้นผมจะสู้กลับ!"

ขณะที่เขาพูด เขาก็ค่อย ๆ ปล่อยมือ ตามที่คาดไว้ ผู้หญิงคนนั้นหยุดเคลื่อนไหวและจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

อู๋เป่ยลุกออกจากขอบเตียงแล้วพูดว่า: "คุณคือคนที่พระญี่ปุ่นมอบให้วัดต้าฉานและวัดต้าฉานก็มอบคุณให้กับผม แต่ผมมีสาวใช้หลายคนอยู่แล้ว จะเก็บคุณไว้ก็ดูเกินความจำเป็น เอาอย่างนี้ เดี๋ยวฉันหาเสื้อให้เธอใส่ เธอใส่เสื้อเสร็จก็ไปจากที่นี่เถอะ”

พูดจบ เขาก็หันหลังกลับเดินออกไปโดยไม่สนว่าผู้หญิงคนนั้นจะคิดอะไรก็ตาม

สักพักหนึ่งเขาก็โยนจีวรชุดเล็กๆ ให้กับผู้หญิงที่นั่งบนเตียงที่มีจีวรล้อมรอบอยู่ เขาโยนบัตรธนาคาร กองเงินสดและนามบัตรให้เธอ

“ในบัตรมีเงินอยู่ 500,000 และเงินสดอีก 10,000 นาที เอาไปใช้เถอะ ลงจากเขาแล้วก็อย่าไปไหนมั่วซั่ว ให้เรียกแท็กซี่นั่งไหในเมือง หาโรงแรมอยู่ ถ้าต้องการให้ช่วยก็โทรหาผม"

หลังจากที่อู๋เป่ยพูดเสร็จแล้ว เขาก็กลับไปที่สนามเพื่อฝึกซ้อม

ตอนนี้เขากำลังเตรียมที่จะเปิดช่องจิตวิญญาณที่ห้าและดูดซับพลังภูตินรก หลังจากเปิดช่องวิญญาณทั้งห้าช่อง ช่องวิญญาณสามารถพัฒนาและเสริมความแข็งแกร่งได้อย่างมาก

ทันทีที่เริ่มฝึกซ้อมเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าและผู้หญิงคนนั้นก็ออกมา หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว จีวรของพระภิกษุตัวใหญ่ไม่สามารถปกปิดอกสูงๆ ของเธอได้ ทำให้เห็นเนินอกใหญ่ ๆ ทั้งสองข้าง

เขาพูดว่า “พอออกไปแล้ว ถ้าไม่รู้ทางก็ถามได้ พระที่นี่ค่อนข้างเคร่ง เห็นเธอไม่กี่ทีพวกเขาไม่คิดอะไรไม่ดีหรอก”

ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็พูดว่า: "คุณเป็นสุภาพบุรุษ"

สำเนียงของเธอค่อนข้างแปลก แต่การออกเสียงของเธอในภาษาถิ่นเหยียนหลงนั้นค่อนข้างได้มาตรฐาน คมชัดและไพเราะ