ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 739

อู๋เป่ยกรีดร้องอีกครั้ง รู้สึกเหมือนมีมือสิบมือกำลังดึงลำไส้เขา เขาเจ็บปวดจนเกินจะพรรณนา

เขาเริ่มอาเจียนและสาปแช่ง: "ไอเทพบ้า! ถ้าแกแน่จริงก็ลองลงไปอีกสิ!"

เทพเจ้ายิ้มเย็น: "เจ้ามนุษย์ แกรู้ไหมว่าตอนนี้ข้าแข็งแกร่งแค่ไหน? เลิกต่อต้านแล้วมาเป็นส่วนหนึ่งของข้าเดี๋ยวนี้ มาเป็นส่วนหนึ่งของเทพเจ้าซะเถอะ!"

เทพเจ้าดูท่าจะได้ใจ การโจมตีขอบอู๋เป่ยทำให้มันย้ายไปอยู่จุดตันเถียน

ในตันเถียนมีต้นไม้เล็กๆ ต้นหนึ่งที่แตกกิ่งก้านและเติบโตออกใบอยู่หลายสิบใบ มันมีสีใสแจ๋ว เมื่อเทพเจ้าบุกเข้าไปในอาณาเขตของมัน มันยังคงเงียบและไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ

จนกระทั่งจิตวิญญาณการต่อสู้ของอู๋เป่ยปะทุอีกครั้ง ทันทีที่พลังงานของเทพเจ้ามุ่งความสนใจไปที่จิตวิญญาณยุทธ์ต้าหลัว ใบไม้เต๋าทั้งหมดก็สั่นสะเทือนจนเกิดแรงดูดขนาดใหญ่ขึ้น

ทันทีที่เทพเจ้าหลบ เขาก็ชนต้นไม้เล็กๆ และถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำวนพลังงาน

อู๋เป่ยได้ยินเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวด จากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมล็ดเต๋าไม่ทำให้เขาผิดหวัง!

ตอนนี้ร่างกายของเขายังคงเจ็บปวด เขานอนอยู่บนพื้น ไม่สามารถขยับไปไหนได้ เขาทำได้เพียงคร่ำครวญเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น

ตอนนี้เขารู้สึกว่าต้นไม้เล็กๆ กำลังสั่น กิ่งก้านของมันเริ่มงอกขึ้นอย่างรวดเร็ว เจาะลึกเข้าไปในตันเถียนและขยายออกไปอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็เริ่มเข้าสู่ช่องแสงวิญญาณทั้งห้าที่เขาเปิดและเปิดช่องเทพ

ภายในช่องทางนี่มีพลังทางจิตวิญญาณอี่มู่ พลังใบมีดวัชระ พลังเซียนของหยางบริสุทธิ์ พลังภูตนรก พลังโห่วทู่หยวนและพลังต้าหลัวเทียน พลังพวกนี้ถูกเมล็ดเต๋าดูดซึมผ่านทางรากเรื่อย ๆ

หลังจากดูดซับพวกนี้แล้ว ดูเหมือนว่าเมล็ดเต๋าจะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ดูเหมือนว่าหลังจากที่เทพอมตะถูกดูดเข้าไปแล้ว เมล็ดลัทธิเต๋าก็เริ่มสามารถดูดพลังงานได้ดีขึ้น

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ร่างกายของเขาก็ค่อยๆ เคลื่อนไหวได้ เขาลุกขึ้นนั่งและมองไปที่ร่างของต้วนหลง เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเล็กน้อย

ไม่นานก็ครบสามชั่วโมง ประตูเหล็กเปิดออกโดยอัตโนมัติ อู๋เป่ยเดินออกจากห้องลับ แล้วโทรหาเย่เทียนจง

ไม่กี่นาทีต่อมาเย่เทียนจงก็มาถึงพร้อมกับกำลังคน เขาถามว่าเกิดอะไรขึ้นและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว

“ศิษย์น้อง โชคดีที่นายโชคดีและมีวิธีจัดการกับวิญญาณชั่วร้ายนั่น!”

อู๋เป่ยบรรยายถึงรูปลักษณ์ของเทพเจ้าว่าเป็นวิญญาณชั่วร้าย ทำให้เย่เทียนจงยอมรับมันได้ง่ายขึ้น

“ตอนนี้คนตายแล้ว ถือเป็นการฆาตกรรมหรือเปล่า?” เขาถาม

เย่เทียนจงยิ้ม: "หึหึ ต้วนหลงถูกวิญญาณชั่วร้ายควบคุม เขาคิดที่จะที่จะฆ่านาย นายฆ่าเขาเพื่อป้องกันตัว นี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ไม่มีใครกล้าว่าอะไรหรอก!"

ไม่นานคนอีกกลุ่มหนึ่งก็มาถึง พวกเขาก็ตรวจสอบที่เกิดเหตุ ร่องรอยการต่อสู้ชัดเจนมาก ทั้งผนังและพื้น รวมถึงการใช้ยันต์เกราะทองและอื่นๆ ซึ่งทั้งหมดนี้จะกลายเป็นหลักฐาน

ร่างกายของต้วนหลงถูกผ่าและนำมาศึกษา บทสุดท้ายพวกเขาก็สรุปว่าต้วนหลงถูกวิญญาณชั่วร้ายควบคุมจริงๆ และเขาต้องการฆ่าอู๋เป่ยจริงๆ

แต่ยังไงอู๋เป่ยก็เป็นผู้นำของเทียนหลง การฆาตกรรมของเขาเป็นเรื่องใหญ่ อู๋เป่ยจะต้องให้ความร่วมมือกับการสอบสวนและรับหมายเรียกได้ตลอดเวลา

ตัดกลับมาที่บ้านของเย่เทียนจง ไม่ทันที่เก้าอี้เขาจะอุ่นก็มีหมายเรียกมาถึง เขาถูกเรียกตัวไปที่หน่วยงานของรัฐแห่งหนึ่งในเทียนจิง เขาเข้าไปในอาคารสามชั้น

ในห้องที่ไม่มีหน้าต่าง เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ มีโต๊ะอยู่ตรงข้ามเขา ขณะนี้มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น

ชายหนุ่มถามว่า: "อู๋เป่ย เล่าให้ฟังหน่อยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น"

อู๋เป่ยเล่าเรื่องทั้งหมดอีกครั้ง ชายคนนั้นตั้งใจฟังและถามว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าต้วนหลงถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิง”

อู๋เป่ย: "ผมมีประสบการณ์กับพวกวิญญาณร้ายค่อนข้างเยอะ"

“คุณบอกว่าปีศาจร้ายแข็งแกร่งมาก คุณใช้ยันต์เกราะทอง 3 อันถึงจะเอาอีกฝ่ายอยู่ ทางเราได้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญยันต์แล้วเขาบอกว่า เมื่อยันต์เกราะทองทั้ง 3 ตัวนี้ใช้ร่วมกันก็จะมีพลังมากพอที่จะระงับกษัตริย์เที่ยงแท้ได้ชั่วคราว คู่ต่อสู้แข็งแกร่งขนาดนั้น คุณเอาชนะมันได้ยังไง?”

อู๋เป่ย: "ความสามารถของผมไม่ได้อ่อนแอ ผมใช้ทักษะการชกมวยล้วนๆ แม้ว่าผมจะไม่ใช่คู่ของฝั่งนั้น แต่มันก็ไม่สามารถฆ่าผมให้ตายได้"

หญิงสาวหัวเราะเยาะ: "ไร้สาระ! พลังยุทธ์ของคุณก็แค่ชั้นเทพเท่านั้น คุณจะไปสู้ระดับกษัตริย์เที่ยงแท้ได้ยังไง"

เฉิงอวี๋ถอนหายใจ เขาพูดต่อว่า "ลองคิดดูอีกทีเถอะ มีคนมากมายแค่ไหนต้องการตำแหน่งนี้"

เขาหยุดพูดไปสักพักก่อนจะพูดเสริม: "อ๋อใช่ หลังจากที่กลายเป็นหัวหน้าพรรคเทียนหลงแล้ว คุณสามารถเข้าไปในคลังได้ปีละครั้งและสามารถเลือกของสามอย่างที่คุณต้องการออกมาได้"

อู๋เป่ยตกใจ: "คลังสมบัติ?"

เฉิงยวี่: "ใช่ มันคือคลังสมบัติ คลังสมบัติมีมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉิน สมบัติของราชวงศ์ทั้งหมดถูกเก็บไว้ในคลัง มีเพียงดำรงตำแหน่งเป็นราชการคนสำคัญเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เข้าคลังได้"

เขาอธิบายเพิ่มเติม: "หัวหน้าของเทียนหลงเทียบเท่ากับข้าราชการระดับชาติชั้นสาม"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แล้วผมจะลองคิดดู"

ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า "เอาล่ะ ผมจะรอข่าวจากหัวหน้าทีมอู๋"

หลังจากออกจากอาคารหลังเล็กอู๋เป่ยก็เห็นเย่เทียนจงที่ยืนรอมาชั่วโมงนึงแล้ว

“ศิษย์น้อง พวกเขาไม่ได้รบกวนมากเกินไปใช่ไหม?” เย่เทียนจงรีบถาม

อู๋เป่ยส่ายหัว: "ไม่หรอก ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเขาต้องการให้ผมเป็นผู้นำเทียนหลง แต่ผมปฏิเสธ"

เย่เทียนจงสะดุ้งพรวด: "อะไรนะ คุณปฏิเสธ?"

อู๋เป่ย: "ผมไม่อยากหาเรื่องให้ตัวเอง"

เย่เทียนจงยิ้มอย่างขมขื่น: "ศิษย์น้อง ดูเหมือนว่านายจะไม่เข้าใจว่าเทียนหลงนั้นทรงพลังแค่ไหน ผู้นำของเทียนหลงนั้นตำแหน่งสูงกว่าฉันอีก แม้ว่าฉันจะมีหน้าที่รับผิดชอบกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ แต่ผมก็ยังไม่ใช่ข้าราชการระดับแนวหน้าของประเทศ แต่ผู้นำพรรคเทียนหลงนั้นต่างออกไป นั่นเป็นตำแหน่งข้าราชการแนวหน้าระดับ 3 ของชาติ การเป็นข้าราชการแนวหน้าของชาตินั้นหมายความว่าพวกเขาก็จะได้รับการปฏิบัติและสิทธิพิเศษของข้าราชการแนวหน้า”

อู๋เป่ย: "ข้าราชการแนวหน้าระดับชาติมีไม่เยอะเฟรอ?"

เย่เทียนจง: "เท่าที่ฉันรู้ จำนวนข้าราชการแนวหน้าระดับชาติ รวมคนที่ตายและมีชีวิตอยู่มีไม่ถึงร้อยคน แม้ว่านายจะเป็นเพียงข้าราชการแนวหน้าระดับขาติขั้นสาม แต่ก็ถือว่าหาจับตัวยากเช่นกัน เงินเดือนของข้าราชการระดับชาติจะจ่ายด้วยเงินยันต์ ใสามารถเข้าคลังของประเทศเพื่อใช้ทรัพย์สินได้ ที่สำคัญที่สุดคือข้าราชการระดับชาติจะมีอำนาจครอบครองทรัพยากรทั้งหมดภายในประเทศทันทีที่มีการค้นพบ!”