ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 748

มองเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเย่เทียนจง อู๋เป่ยจึงยิ้มแลวพูดว่า"พี่ชาย เดียวคืนนี้ผมไปหาพี่ ไม่เมาไม่เลิก"

เย่เทียนจงยกมือขึ้นห้าม พร้ออมพูดว่า"น้องชาย คืนนี้พี่มีเรื่องเร่งด่วนต้องไปทำนี้ ไม่อยู่เล่นกับนายแล้ว"

จากนั้นเขาก็ค่อยๆหันไปมองหยางมู่ไป๋ "น้องสอง คืนนี้เจ้าอยู่เป็นเพื่อนดื่มกับเขาก่อน เพื่อก้าวแรกของพวกนาย"

มองดูเย่เทียนจงวิ่งออกไปราวกับเขากำลังวิ่งหนีผี หยางมู๋ไป๋หัวเราะออกมาเสียงดัง "ฮ่าฮ่าฮ่า" เเล้วพูดว่า"ฉันบอกแล้วว่าเขาเป็นคนขี้เหนียว ตอนนี้เชื่อคำพูดฉันหรือยัง?"

อู๋เป่ยยิ้ม"น้องสอง คืนนี้เราไปขโมยเหล้ากันเถอะ "

ดวงตาของหยางมู๋ไป๋เป็นประกาย "ได้！พี่ใหญ่ขี้เหนียว เขาให้พี่ดื่มเหล้าของผมจนหมด ผมก็ไม่ปล่อยให้เขาง่ายๆหรอก วันนี้เรามาดื่มเหล้าของเขาให้หมดกันไปเลย！ "

เมื่อส่งหยางมู๋ไป๋กลับแล้ว อู๋เป่ยก็เริ่มทำงานของเทียนหลงต่อ

ขณะนั้น อู๋เจิ้นตงกำลังพาจางลี่ไปช้อปปิ้งในห้างสรรพสินค้า ก่อนที่เขาจะเกิดใหม่ เขาไม่เคยมีเงินเกินหนึ่งล้านเลย แต่ตอนนี้เขามีเงินแล้ว และเขาอยากซื้อของดีๆให้แก่ภรรยาของเขา

สองสามีภรรยาอยากอยู่กันแค่สองคน จึงลงสมัครกรุ๊ปทัวร์ คนละ 100 หยวน สามารถเที่ยวชมสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังได้ 13 แห่ง

ในเวลานี้รถทัวร์ของพวกเขากำลังขับเข้ามาในห้างสรรพสินค้าหยกขนาดใหญ่ ซึ่งจำหน่ายหยกและงานหัตถกรรมมากมาย การพานักท่องเที่ยวไปห้างสรรพสินค้า รับประทานอาหารและช้อปปิ้งเป็นเรื่องธรรมดามาในประเทศจีน พวกนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็ไม่ได้รังเกียจ สุดท้าย พวกเขาก็มีความต้องการที่จะช้อปปิ้ง ซื้อของเช่นกัน

โชคดีที่หัวหน้าทัวร์ของอู๋เจิ้นตงและภรรยา ไม่ได้บังคับพวกเขาให้ซื้อของอะไร สองคนเดินมาถึงเคาเตอร์ขายหยกแห่งหนึ่ง ภายในเคาเตอร์เต็มไปด้วยกำไลหยกสวย

ตาของอู๋เจิ้นตงเป็นประกาย เขาหยิบกำไลหยกขึ้นมาดู แต่เขาไม่ทันเห็น ว่าหยกเส้นนี้ มีเส้นผมยาวพันอยู่รอบกำไลหยก และปลายเส้นผมอีกด้านพันรอบกำไลหยกอีกอัน

ดังนั้น เมื่อเขาหยิบกำไลหยกขึ้นมา เส้นผมยาวนั้นก็ดึงกำไลหยกอีกอันขึ้นมาทันที และหลุดตกลงพื้น

ด้วยเสียงหยกกระทบกับพื้น ดังฟังชัด กำไลหยกเส้นนั้น แตกออกเป็นชิ้นๆ

หญิงสาวที่อยู่หลังเคาเตอร์ เธอร้องอุทาน และวิ่งออกมา หยิบเศษกำไลที่อยู่พบพื้น แล้วกระทืมเท้า "อั้ยหยา! ทำไมคุณถึงประมาทขนาดนี้ กำไลหยกชิ้นนี้แพงมากนะ!"

จางลี่ไม่ตื่นตกใจ กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พร้อมพูดว่า"ขอโทษจริงๆคุณเจ้าของ กำไลเส้นนี้เท่าไหร่ พวกเราจะชดใช้ให้"

เจ้าของกำไลหยกมองพวกเขา ดูแล้วน่าจะพูดด้วยง่าย เธอกลอกตาแล้วพูดว่า "กำไลหยกเส้นนี้ทำจากหยกน้ำแข็งชั้นดีมีมูลค่า ราคาสามล้าน"

จางลี่ ขมวดคิ้ว เนื่องด้วยเธอมาจากครอบครัวที่ฐานะดี เธอเคยซื้อเครื่องประดับมานักต่อนัก และถังจื่อยี่ ก็ทำธุรกิจเกี่ยวกับหยก เมื่อก่อนหล่อนเคยให้เครื่องประดับหยกคุณภาพสูงมากมายแก่เธอ ดังนั้นเธอจึงรู้ได้โดยธรรมชาติว่าอะไรคือหยกชั้นดี

เธอเหลือบมองชิ้นส่วนหยกแล้วพูดว่า"คุณเจ้าของ เราจะชดใช้ให้คุณทั้งหมดไม่ขาด แต่กำไลเส้นนี้มีมูลค่าไม่ถึงสามล้านหรอก นี้ไม่ใช้หยกน้ำแข็ง แต่เป็นแบบถั่วเขียว ข้างในก็มีแต่สิ่งสกปรก คุณภาพน้ำก็แย่มาก กำไลหยกชิ้นนี้ของคุณมูลค่าสูงสุดไม่เกินสามร้อยหยวน"

เมื่อเห็นว่าจางลี่มีความรู้เกี่ยวกับหยกเป็นอย่างดี เจ้าของร้านจึงพูดอย่างใจเย็น "ร้านของฉันขายกำไลหยกในราคานี้ คุณทำพัง ก็ต้องจ่ายตามราคานี้!"

อู๋เจิ้นตงเป็นคนอารมณ์ร้อน เขาจึงพูดว่า "นี้คุณกำลังหลอกคนเหรอ ของราคาไม่กี่ร้อย คุณจะให้เราชดใช้เป็นล้าน"

หญิงสาวเยาะเย้ยและพูดว่า "ฉันดูคุณก็เป็นคนซือสัตย์ ดังนั้นจึงเปลี่ยนของราคาสิบล้าน เป็นสามล้าน แต่คุณกลับไม่รู้อะไรดีอะไรชั่ว ได้ งั้นก็ดี ของชิ้นนี้ราคาสิบล้าน ขาดแม้แต่น้อย พวกคุณก็อย่าหวังว่าจะได้ไปไหน! "

"อะไรนะ? ลิบล้าน? ทำไมคุณไม่เก็บไว้ละ! "อู๋เจิ้นตงโกรธจัด

จางลี่เห็นโลกมามาก เธอรู้ความสามารถของลูกชายเธอดี ผู้ชายที่ดีต้องไม่ได้รับผลกระทบจากการสูญเสียนี้ เธอมองไปที่หญิงสาวแล้วถามว่า "คุณต้องการให้เราชดใช้สิบล้านจริงๆหรือ"

อู่เป๋ยกำลังกำลังอ่านข้อมูลของเทียนหลง เมื่อได้รับสายของจางลี่ เขาก็ยิ้ม "แม่ โทรหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ"

จางลี่ยิ้มแล้วตอบว่า "ก็ไม่ใช่เรื่อใหญ่อะไร" จากนั้นเธอก็เล่าเรื่อที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ให้ลูกชายเธอฟัง

อู๋เป่ยฟังจบ เขาทั้งโมโหและตกใจ "ยังมีคนโลภมากขนาดนี้อยู่อีกเหรอ แม่ พ่อกับแม่รออยู่ตรงนั้นก่อนนะ ผมกำลังจะไปหา"

หลังจากวางสาย เขาก็รีบไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ทันทีและมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้านั้น

เห็นเขากำลังเร่งรีบเดินออกไป ฮวาเจี๋ยหยูก็รีบตามเขาไป "หลงโซ่ว เกิดอะไรขึ้น?"

อู๋เป่ยตอบอย่างเย็นชา "พ่อแม่ฉันถูกหลอก แบล็กเมล์จ่ายเงินไปสิบล้าน ฉันจะไปจัดการมัน"

ดวงตาคู่สวยของฮวาเจี๋ยหยู แสดงความโกรธ "ช่างกล้ามาก มาหลอกแบล็กเมล์พ่อแม่ของหลงโซ่ว คุณต้องไม่ปล่อยพวกมันไป! "

เธอไม่รอช้า กดปุ่มบนโทรศัพท์ของเธอทันที วินาทีต่อมา ทหารหลายพันนายในชุดหน่วยรบพิเศษ ก็ออกมารวมตัวกันที่จัตุรัสของสำนักงานใหญ่เทียนหลง

เมื่อเห็นคนจำนวนมาก อู๋เป่ยก็ตกตะลึงไปครู่ ก่อนจะถามฮวาเจี๋ยหยู "เธอกำลังทำอะไร?"

ฮวาเจี๋ยหยูตอบ "หลงโซ่ว ตามกฎของแรกของเทียนหลง เมื่อครอบครัวของหลงโซ่วและหลงโซ่วถูกคุกคาม ฉันมีสิทธิ์ที่จะเปิด‘แผน a’เพื่อช่วยเหลือหลงโซ่วและครอบครัวของหลงโซ่ว "

อู๋เป่ยมองดูนายทหารหลายพันนาย จึงพูดไม่ออกไปช่วงครู่ "ฉันจะไปสั่งสอนพวกอันธพาลน้อย เธอให้ฉันเอานายทหารไปพันๆคน เธอเสียสติไปแล้วเหรอ?"

ฮวาเจี๋ยหยูยังคงดือรั้น "หลงโซ่ว ลูกน้องของฉันก็ปฏิบัติตามกฎ！"