ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 793

อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย : “จื่อเหยียน ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่？”

ถังจื่อเหยียน : “พี่สาวของฉันเดินทางไปทำธุรกิจ และขอให้ฉันดูแลตงหวง อาจารย์ คุณมาทันเวลาพอดี ฉันได้ฝึกท่าห้าปราชญ์เสร็จสมบูรณ์แล้ว”

ปรากฏว่า ในตอนนั้นอู๋เป่ยได้ส่งต่อท่าห้าปราชญ์ให้ถังจื่อเหยียน หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยุ่งอีกเลย และรวมกับที่เขาไม่ได้มาที่ตระกูลถังเป็นเวลานาน เขาเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

เมื่อได้ยินว่าฝึกท่าห้าปราชญ์สำเร็จแล้ว เขาจึงพูดว่า : “เธอแสดงให้ฉันดู”

ถังจื่อเหยียนรีบลุกขึ้น และทำท่าห้าปราชญ์ ทันทีที่ปราชญ์ของเธอออกมา ลมหายใจก็ไหลเวียนในร่างกายของเธอ และเธอก็อยู่ในขั้นรวมลมปราณแล้ว เพียงแต่ว่าเธอไม่รู้ว่าจะควบคุมอย่างไร ดังนั้นพลังชีวิตเหล่านี้จึงสามารถไหลตามธรรมชาติเท่านั้น

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ คุณสมบัติของถังจื่อเหยียนดูเหมือนจะดีมาก !

เขาพูดว่า : “ไม่เลว จื่อเหยียน ตอนนี้ฉันจะสอนวิธีหายใจให้เธอ เธออยากเรียนไหม？”

ถังจื่อเหยียน : ”อาจารย์ ฉันอยากเรียน！”

ถังจื่อเหยียนเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายมาก่อน และเธอเป็นออทิสติก เธอไม่สนใจสิ่งใดเลย และเบื่อหน่ายโลก ต่อมาหลังจากยืนหยัด เธอก็ถูกดึงดูดอย่างลึกซึ้งโดยความมหัศจรรย์ของการฝึกพลังยุทธ์ทางจิตวิญญาณ และมีความร่าเริงมากขึ้น แน่นอนว่า เมื่อเทียบกับผู้หญิงทั่วไปแล้ว เธอยังดูเย็นชามาก

อู๋เป่ยตัดสินใจเริ่มจากจุดตื้นไปยังส่วนลึก ขั้นแรกเขาฝึกสอนเทคนิคการหายใจให้เธอก่อน และให้เธอฝึกฝนก่อน ถังจื่อเหยียนสามารถลองฝึกฝนได้หลังจากเรียนรู้มาสองสามครั้ง ครึ่งชั่วโมงต่อมา เธอก็หายใจได้ด้วยตัวเอง

อู๋เป่ยพอใจมาก และให้เธอออกไปฝึกซ้อมข้างนอก ในขณะที่เขากลับขึ้นไปชั้นบน

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ยังคงหลับตาอยู่บนโต๊ะธูป อู๋เป่ยไม่ได้รบกวนเขา เขามาจัดการลูกท้อเซียน

ลูกท้อเซียนถูกดูแลเป็นอย่างดี มีลูกท้อเซียนขึ้นอยู่บนต้นท้อ ซึ่งมีขนาดเท่าไข่ไก่แล้ว

“ท่านเซียน ท่านกลับมาแล้ว ผมคิดถึงคุณมาก” ต้นลูกท้อเซียนรีบยกย่องเขาทันที

อู๋เป่ย : “เอ่อเถ๋า ฉันจากไปนานขนาดนี้ นายก็ได้ลูกท้ออันแค่นี้มาเหรอ？”

เอ่อเถ๋ารีบตะโกนทันที : “ท่านเซียน ประการแรกท่านไม่ได้ทิ้งหินเซียน ประการที่สองไม่ได้ให้น้ำยาวิญญาณ มันยากสำหรับผมที่จะประสบความสำเร็จจริง ๆ ”

จากนั้นอู๋เป่ยก็คว้าหินเซียนสามก้อน แล้วโยนมันลงในขวด ต้นท้อยืดรากออกทันที และดึงหินเซียนลงมายังโลก อู๋เป่ยได้ยินเสียงสั่นเทาของเอ่อเถ๋า และดูมีความสุขมาก

อู๋เป่ย : “พรุ่งนี้ฉันจะไปเก็บลูกท้อ”

เอ่อเถ๋า : “ท่านเซียนโปรดวางใจ ด้วยหินเซียนนี้ พรุ่งนี้ลูกท้อจะสุกงอม”

ตอนนี้อู๋เป่ยพอใจแล้ว จากนั้นเขาก็พบว่าตงหวงกัดกางเกงของเขา เขาจึงถามไปว่า : “ตงหวง แกเป็นอะไรไป？”

สีหน้าของตงหวงมีความประจบประแจงบนใบหน้าของมัน โดยจ้องมองตรงไปที่วงแหวนสีเขียวบนมือของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยพูดทันที : “ตงหวง นี่เป็นของขวัญที่คนอื่นให้มา ฉันไม่สามารถมอบให้แกได้”

ตงหวงส่ายหัว และใช้อุ้งเท้าสุนัขของมันวาด ๆ

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “แกต้องการสิ่งของที่อยู่ข้างในเหรอ ? ”

ภายในแหวนสีเขียวของอู๋เป่ยนี้ ก็เก็บเงินยันต์ไว้บางส่วน นอกจากนี้ยังมีแหวนวิเศษน้ำแข็งสองวง และยาประตูมังกรสองเม็ด

เขาหรี่ตา : “ยาประตูมังกร ? ”

ดวงตาทั้งสองของตงหวงเป็นประกาย และหัวของมันพยักหน้าอย่างรุนแรง

อู๋เป่ยเยาะเย้ย : “ยาประตูมังกร เป็นยาอายุวัฒนะที่สามารถช่วยให้กษัตริย์เที่ยงแท้แปลเทพได้รับการเลื่อนขั้นเป็นเซียนกษัตริย์นั้น มีคุณค่ามากมายมหาศาล แกจะใช้อะไรแลกเปลี่ยนกับฉัน？”

ตงหวงหันหลังกลับแล้ววิ่งออกไป ภายในไม่กี่นาที มันก็มาพร้อมกับแส้สีม่วงทองอยู่ในปาก แส้ยาวประมาณหนึ่ง เมตร และเต็มไปด้วยคำสาป

อู๋เป่ยหยิบแส้ขึ้นมา และรู้สึกได้ทันทีว่าแส้นั้นมีพลังที่แข็งแกร่ง ต่อหน้าพลังนี้เขาดูตัวเล็กมาก เหมือนมดที่ขึ้นไปบนภูเขา

เขาตกใจมากและถามว่า : “นี่เป็นอาวุธวิเศษ？”

ตงหวงพยักหน้า จากนั้นกระดาษอีกแผ่นหนึ่งก็ออกมาจากปากของสุนัข โดยมีคำสาปเขียนอยู่

อู๋เป่ยดูและเห็นว่าเขียนเป็นภาษาเซียน เขาจึงอ่านอีกครั้ง หลังจากที่ท่องจบแล้ว เชือกสีม่วงทองก็เริ่มเรืองแสง และมีความเชื่อมโยงชั่วคราวระหว่างมันกับอู๋เป่ย

หัวใจของอู๋เป่ยสั่นไหว และเขาชี้ไปที่ตงหวง : “มัด！”

เชือกสีม่วงทองลอยออกมาทันที และพันตงหวงรอบตัวเขาทันที มัดมันไว้หลายร้อยครั้ง ตงหวงกรีดร้อง “อ้าวอ้าว” ราวกับว่ามันกำลังสาปแช่งใครบางคน

ตงหวงเอียงหัวสุนัขราว ราวกับคิดว่าอู๋เป่ยจะไม่ผิดสัญญากับมัน และพยักหน้าทันที

อู๋เป่ยยิ้มกว้าง เก็บแส้สีม่วงทองไว้ แล้วส่งยาประตูมังกรให้กับตงหวง โดยพูดว่า : “นี่คือยาเม็ดราชาประตูมังกร ในโลกนี้ นอกจากฉันแล้วก็มีเพียงตำหนักฉางเซิงเท่านั้นที่มี”

ตงหวงกัดกล่องยา หันหลังกลับและเดินจากไป

อู๋เป่ยไม่สนใจมันอีกต่อไป เขามาที่เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้งและเรียก : “เทพผู้ยิ่งใหญ่！”

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ลืมตาขึ้น ในฐานะหนึ่งในสี่เทพผู้พิทักษ์แห่งโลกเซียน ตอนนี้เขาอ่อนแอมาก

“ไอ้หนู ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว” เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่พูดหลังจากกลืน“ดวงตาที่สาม” ครั้งที่แล้ว พลังของมันดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้น และก็ไม่ได้ป่วยอีกต่อไป

อู๋เป่ย : “เทพผู้ยิ่งใหญ่ ฉันเกรงว่าการค้นหาร่างกายของคุณจะเป็นเรื่องยาก ไม่รู้ว่าคุณมีวิธีใดที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของเทพผู้ยิ่งใหญ่ได้หรือไม่？”

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ : ”ถ้าคุณสามารถจับเทพที่อ่อนแอได้และปล่อยให้ฉันฝึกฝนและดูดซับพวกมัน ก็สามารถเพิ่มพลังงานของฉันได้ และแม้กระทั่งทำให้ร่างกายศักดิ์สิทธิ์เติบโตอย่างช้า ๆ ”

ดูดซับเทพ ? อู๋เป่ยยิ้มอย่างขมขื่น : “ความแข็งแกร่งของเทพ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถต้านทานได้ ตอนนี้ฉันไม่สามารถช่วยคุณได้”

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ : ”ครั้งที่แล้วฉันได้ขัดเกลาดวงตาที่สามแล้ว และตอนนี้ฉันสามารถช่วยคุณได้”

หลังจากพูดจบ ทันใดนั้นก็ท่องคาถาในออกมาท่อนหนึ่ง อู๋เป่ยรู้ถึงพลังลึกลับลงมาจากท้องฟ้า และเข้าสู่ร่างกายของเขา แต่เขาไม่สามารถตรวจจับสิ่งใดได้

จากนั้นเขาก็ถามว่า : “เทพผู้ยิ่งใหญ่ คุณทรงทำอะไรกับฉัน？”

เทพคุณอู๋ผู้ยิ่งใหญ่หยุดคำสาปและพูดว่า : “ฉันได้ร่าย‘คำสาปอมตะ‘ ให้กับคุณ ด้วยคำสาปนี้หากคุณถูกใครบางคนฆ่า ร่างกายและวิญญาณของคุณจะถูกรวมกลุ่มใหม่หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ไม่เพียงแต่ คุณจะฟื้นตัวเหมือนเมื่อก่อน แต่คุณจะดีขึ้นกว่าเดิม และแข็งแกร่งกว่าเดิม”

อู๋เป่ยรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันแทบไม่น่าเชื่อ และพูดว่า : “มันกลับสามารถเกิดขึ้นได้แบบนี้จริง ๆ ! ”

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ : “คาถานี้สามารถช่วยชีวิตคุณได้สองครั้ง หลังจากใช้มันไปสองครั้งประสิทธิภาพของมันจะหายไป”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ยิงแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากตาซ้ายของเขา และประทับไว้บนฝ่ามือซ้ายของอู๋เป่ย เขามองลงไปและเห็นลวดลายแปลก ๆ บนฝ่ามือ ซึ่งเป็นสีม่วงดำ