ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 811

ซย่าหนิงหลงใหลไปกับมื้ออาหารแสนอร่อยของยีน่าเป็นอย่างมาก ท่าทางเหมือนกำลังมึนเมา เธอกินอาหารลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง เถาหรูเสวี่ย แม้จะชอบอาหารมื้อนี้มาเช่นกัน แต่เธอค่อนข้างเก็บท่าทาง

อู๋เป่ย "หรูเสวี่ย เหมียวเย่ากรุ๊ปทางนั้นสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?"

เถาหรูเสวี่ย "หลังจากที่คุณอัดฉีดเงิน 35 พันล้านครั้งก่อน กรุ๊ปกสามารถผ่านชาวงยากลำบากมาได้ ตอนนี้เรากำลังทำงานอย่างหนักเพื่อ ออกยาตัวใหม่และมุ่งมั่นที่จะเปิดตัวก่อนสิ้นปีหน้า"

อู๋เป่ย "สิ้นปีหน้าคงจะนานเกินไป"

เถาหรูเสวี่ย "ใช่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จะเปิดตัวยาใหม่ต้องผ่านหลายกระบวนการ"

อู๋เป่ย "ถ้าเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุภาพจะผ่านการอนุมัติเร็วขึ้นไหม?"

เถาหรูเสวี่ย "แน่นอน สามารถทำได้ภายในหนึ่งเดือน คุณมีไอเดียอะไรดีๆเหรอ?"

อู๋เป่ยตอบ "ฉันอยากจะทำผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพมาตลอด ปัจจุบันมีผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพมากมาย แต่ส่วนใหญ่โฆษณาเกินจริง ถ้าพวกเราสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ศักสองสามตัว ที่มีผลลัพธ์ดีไม่เพียงแต่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนเท่านั้น แต่ยังสร้างผลกำไรด้วย"

เถาหรูเสวี่ยนตาเปนประกาย "ไม่ใช่ว่าคุณแผนนานแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ยตอบ "ช่วงนี้เดียวฉันจะส่งสูตรส่วนผสมให้คุณนะ"

เถาหรูเสวี่ยนพยักหน้า "ตกลง!"

เดิมอู๋เป่ยให้เงิลงทุนสามสิบห้าพันล้านกับเหมียวเย่ากรุ๊ป คิดเป็น 10% ของหุ้นทังหมด ต่อมาเข้าได้ให้สูตรยาแก่เหมียวเย่ากรุ๊ปหลายฉบับ แล้วหลี่ซื่อกรุ๊ปก็ซื้อหุ้น25% ทำให้เหมียวเย่ากรุ๊ปเติบโตมากขึ้น และส่งผลดีต่อกับตระกูลหลี่

ทานอาหารไปได้ครึ่งทาง จู่ๆเลขาฮวาเจี๋ยหยูก็ปรากฏตัวเข้ามา

หลังจากรู้ว่าอู๋เป่ยอยู่ที่อวิ๋นจิง เดิมฮวาเจี๋ยหยูและองครักษ์หลงเว่ยก็มาถึงอวิ๋นจิงเมื่อวาน แต่เพียงไม่อยากรบกวนอู๋เป่ย

"หัวหนา รายงานข่าวด่วน"

อู๋เป่ยพยักหน้า "พูดเถอะ"

ฮวาเจี๋ยหยู "เรื่องร่างกายอ่อนแอของหัวหน้า ตอนนี้ได้เผยแพร่ไปทั่วดินแดนพลังยุทธ์แล้ว พวกเรากำลังสืบหาที่มาของแหล่งข่าว ในตอนนี้ มีกองกำลังไม่น้อยที่พยายามจะเข้าทำร้ายหัวหน้า"

อู๋เป่ย "โอ้? เป็นคนจากกองกำลังไหน?"

ฮวาเจี๋ยหยู "มีทั้งคนในและคนนอก"

อู๋เป่ย "พูดคนในก่อน"

ฮวาเจี๋ยหยู "คนในมีพรรคมังกรทอง , พรรคฟ้าทมิฬอเมริกันเหนือ ,และยังมีสำนักเซินโจ่วกับสำนักว่านโม๋ อยู่ที่องค์กรนักฆ่าเหยียนหลง"

อู๋เป่ย "ดูแล้ว คนที่อยากให้ฉันตายจะมีเยอะทีเดียว"

ฮวาเจี๋ยหยู "หัวหน้า คุณได้อันดับหนึ่งในรายนามเซียน ข่าวเข้าร่วมพรรคฉู่ซานจิ้นก็เผยแพร่ออกไปแล้ว สำนักเซินโจ่วกับสำนักว่านโม๋กไม่หวังให้คุณมีชีวิตอยู๋แล้ว พรรคมังกรทองดูเหมือนจะขุ่เคืองหัวหน้า เบื้องหลังของมันก็เป็นตระกูลใหญ่มีอำนาจมีกี่ตระกูล สำหรับพรรคฟ้าทมิฬ พวกเขาดูเหมือนจะกลัวหัวหน้ามาก"

อู๋เป่ย "งั้นแล้วคนนอกล่ะ?"

ฮวาเจี๋ยหยู "ดินแดนพลังยุทธ์ฝั่งญี่ปุ่น พวกเขาสนใจหัวหน้ามานานแล้ว เชื่อว่าหัวหน้าจะกลายเป็นศัตรูที่ตึงมือที่สุดของญี่ปุ่นในอนาคต นอกจากนี้ยังมีสำนักฉี่ซื่อสหรัฐอเมริกา ล่าสุดที่กลุ่มของหัวหน้าทำหน้ากลุ่มฉี่ซื่อที่สามไป พวกเขาก็จ้องหาโอกาสที่จะแก้แค้นตลอด"

อู๋เป่ยขมวดคิว เรื่องเจ็บป่วยของเขาเป็นความลับสูงสุด ทำไมถึงเล็ดลอดออกไปได้ง่ายขนาดนี้?

เขาพูด "ฉันรู้แล้ว คุณออกไปก่อนเถอะ"

ฮวาเจี๋ยหยูโค้งคำนับแล้วก้าวถอยออกไป ดวงตาซย่าหนิงเบิกกว้าง "เธอเรียกคุณว่าอะไรนะ? หัวหน้า?"

อู๋เป่ยยอ้มแล้วตอบว่า "อ่อ ฉันมีบริษัทชื่อว่าบริษัทเทียนหลง เธอเป็นเลขาของฉัน ฉันไม่ชอบใหใครมาเรียกชั้นว่าเจ้านาย พวกขาเลยเรียกฉันว่าหัวหน้า"

ชย่าหนิง "แต่เธฮพูดว่ามีคนมากมายจะทำร้ายคุณ นี้เกิดอะไรขึ้น?"

อู๋เป่ย "การแข่งขันทางธุรกิจน่ะ คุณก็รู้ ผลการวิจัยของฉันสำคัญแค่ไหน"

ที่ริมฝั่งทะเลสาบ อู๋เป่ยยกคันเบ็ดเพื่อรอใหปลามากินเหยื่อ ตงหวงนั่งอยู๋ข้างๆ และมองออกไปไกล ไม่รู้ว่าเขากำลังมองอะไรอยู่

ทันใดนั้น ทุ่นปลาก็เคลื่อนไหว อู๋เป่ยจับปลามังกรแดงได้หนึ่งตัว น่าจะหนักอย่างน้อยสองกิโลครึ่ง

เขากลอกตามองหาแลวพูดว่า "ยี่น่า"

จู่ๆก็มีเสียงหัวเราะขึ้นมาจากน้ำ อู๋เป่ยก็ปล่อยปลามักรแดงกลับลงไปในน้ำ แน่นอนว่า ปลาตัวนี้คือเหยื่อที่ส่งให้ยี่น่า

อู๋เป่ยนั้งอยู่อย่างนั้น เขาไม่รู้ตัวเลย ว่าตอนนี้ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว รอบๆเกาะจู่ๆก็มีหมอกหนาทึบลอยขึ้นมารอบๆ หมอกนั้นทั้งหนาทั้งมืด ทำให้คนสามารถมองเห็นได้แค่ในระยะหนึ่งเมตร

หมอกนีเริ่มอยู่ห่างออกไปหลายไมค์ ปกคลุมไปทั่วเกาะอยู๋ห่างออกไปประมาณห้าร้อยเมตร หนึ่งร้อยเมตร เมื่อเห้นว่าทั้งเกาะถูกปกคลุมไปด้วยหมกสีดำ อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"กล้าดียังไงมามาแสดงทักษะต่ำๆแบบนี้"

ทันทีที่เขาพูดจบ ม่านน้ำก็ลอยขึ้นจากทะเลสาบ ม่านน้ำนี้หนาหลายเมตร สูงกว่าร้อยเมตร และปิดไปยังจุดกึ่งกลาง มนที่สุด มันก็สร้างเกราะปองกันขนาดใหญ่เพื่อปกคลุมทั้งเกาะอวิ๋นเมิง

เมื่อหมอกดำสัมผัสกับม่านน้ำก็ถูกกักเอาไว้

จากนั้น เขาก็ตกปลาต่อ

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงหัวเราะแปลกประหลาดและน่ากลัวดังขึ้นในสายหมอก เป็นเสียงที่จะชายก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่ใช่ พูดว่า"อู๋เป่ย เกาะนี้ถูกรอบด้วยปรมาจารย์หลายท่าน คุณคิดว่าจะต้านทานไหวเหรอ?"

อู๋เป่ย "จะต้านไหวไม่ไหว ตอนสุดท้ายถึงจะรู้ แต่ฉันรู้อยู่เรื่องหนึ่ง"

อีกฝ่ายถาม "เรื่องอะไร?"

อู๋เป๋ยพูดอย่างเย็นชา "ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม หัวของพวกคุณก็จะตกลงกับพื้น หนึ่ง...สอง...สาม! "

ทีนทีที่เสียงพูดจบลง เสียงกรีดร้องภายในหมอกก็ดังขึ้น เป็นผิวหนังมนุษย์เหยียนหยางที่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมศรีษะมนุษย์ที่เปื้อนเลือดและทิ้งมันลงแทบเท้าอู๋เป่ย

อู๋เป่ยมองดู หัวนี้ยังคงจ้องมองราวกับว่าเขายังไม่ตาย