ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 839

คฤหาส์หลี่ซือ อู๋เจิ้นตงจำบรรพบุรุษของเขาได้ และเขาก็ใช้ตัวตนใหม่ ดังนั้นชื่อจริงของเขาคือหลี่เนี่ยนจู๋

หลี่เนี่ยนจู๋ได้กลับมาพบพ่อแม่อีกครั้ง ปัจจุบันหลานสิบปีแล้ว เป็นเรื่องยากที่จะได้รับความรักจากพ่อแม่ เมื่อตระกูลอู๋รับเขาเข้ามา เขากไม่เคยได้รับความรักตั้งแต่ยังเด็ก มีแต่โดนตีบางโดนด่าบาง

เมื่ออู๋เป่ยพาหลี่เหมยมาปรากฏต่อหน้าหลี่เนี่ยนจู๋ เขายิมแล้วพูดว่า "หญิงสาวคนนี้โตมาสวยมากๆ เสี่ยวเป๋ย ต้องดูแลคนในครอบครัวดีๆล่ะ"

หลี่เหมยมีความสุขมาก พูดว่า "คุณลุง เสี่ยวเป่ยดีกับหนูมาก"

หลี่อวิ๋นโต้ว "เนี่ยนจู๋ เลือกวันมา จัดงานแต่งงานระหว่างซวนเป่ยกับอู๋เป่ย"

หลี่เนี่ยนจู๋พยักหน้า "พ่อ ฟังตามที่พ่อว่า"

อู๋เป่ยเปลี่ยนหัวข้อ ถามว่า "พ่อ คนแช่โจวนั้นไม่ได้มาหาเรื่องแล้วใช่ไหม?"

หลี่เนี่ยนจู๋ "เสี่ยวเป่ย นายโจวคนนั้นส่งคนมาที่นี้อีกแล้ว มาคุกคามเราอีก"

อู๋เป่ยยิ้มหัวเราะ "ฮึฮึ" "ให้เขามาคุกคามเถอะ เขาคือตั๊กแตรหลังฤดูใบไม้ร่วง เขาไม่สามารถกระโดดไปมาได้ไม่เกินสองสามวันหรอก"

ขณะที่พูด เขาก็เปิดอีเมลฉบับหนึ่ง อีเมลถูกส่งมาจากฮั่นไป๋ เขาขอให้ฮั่นไป๋ช่วยตรวจสอบตระกูลโจว สืบค้นหาธุรกิจลับทั้งหมดของตระกูลโจวในต่างประเทศ

เขาตรวจสอบพบว่าตระกูลโจว เลี้ยงพนักงานคนหนึ่งไว้ที่ประเทศยามะ พนักงานคนนี้ค่อยช่วยตระกูลโจวถือทรัพย์สินในนามของพวกเขา

พนักงานคนนี้เป็นนักธุรกิจชื่อดังในยามะ ชื่อฟ่างฟู่เอิ่น เขาบริหารสวนยางพาราและสวนผลไม้หลายแห่ง และผูดขาดธุรกิจส่งออกผลไม้จากยามะไปที่เหยียนหลงอีกด้วย ทุกปีปริมาณการลงออกมากกว่าสามพันล้านดอลลาร์สหรัฐ กำไรมากกว่าห้าร้อนล้านดอลลาร์สหรัฐ

นอกจากนี้ฟ่างฟู่เอิ่นยังลงทุนในสินทรัพย์ถาวรจำนวนมากในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีมูลค่ารวมมากกว่าห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐ

อู๋เป่ยมองดูรายงานแล้วพูดว่า "จุจุ ตระกูลโจวนี้รวยมากๆจริง ดูเหมือนพ่อของเขาจะทำเงินไดมากมาย"

หลี่อวิ๋นโต้วหยิบขึ้นมาดู เขาเข้าใจความหมายของอู๋เป่ยทันที แล้วพูดว่า "เสี่ยวเป่ย ลูกจะโจมตีกับความมั่งคั่งของตระกูลโจวโดยตรงเหรอ?"

อู๋เป่ยยิ้มเยาะ "ใช่แล้ว ผมจะลากคนแช่โจวนั้นให้จนในชั่วข้ามคืน！"

หลี่อวิ๋นโต้วพยักหน้า "แบบนั้นก็ดี ทำให้เขาไม่มุ่งเปามายุ่งกับตระกูลหลี่เรา"

อู๋เป่ย "นี้ยังเป็นเพียงขั้นแรกเท่านั้น หลังจากนี้ผมจะค่อยๆรักษาเขา"

เมื่อถึงตอนเที่ยง หลี่อวิ๋นโต้วได้จัดงานเลี้ยงอาหารค่ำกับครอบครัว

ครอบครัวของป้าของเขา หลี่หงเทาและคนอื่นๆก็มาถึงกันหมดแล้ว

อู๋เป่ยพบว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆหลี่หงเทา จากเด็กสาวตอนนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว

เขาเตะขาของเขาแล้วถามว่า "สุดที่รักคุณล่ะ?"

หลี่หงเทาตอบ "เธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตอนนี้เรียนต่อปริญาโท"

อู๋เป่ยมองดูแฟนสาวคนใหม่ของหลี่หงเทา อายุเพียงสิบเจ็ดปี หน้าตาน่ารัก มองดูเหมือนเธอจะเป็นสาวลูกครึ่ง

อู๋เป่ยก็ขี้เกียจเกินว่าจะไปดูแลจัดการ และปรึกษากับปู่ว่าจะจัดการกับหลี่เนี่ยนจู๋อย่างไรต่อไป

หลี่อวิ๋นโต้ว"เสี่ยวเป่ย ฉันวางแผนที่จะให้เนี่ยนจู๋เข้ามาดูแลธุรกิจในประเทศ คิดว่าอย่างไร?"

อู๋เป่ย "พ่อผมไม่มีประสบการณ์การทำธุรกิจ เรื่องนี้ให้ลุงจัดการเถอะครับ"

หลี่อวิ๋นโต้วโบกมือ "ไม่ได้ แม้ว่าเนี่ยนจู๋จะไม่มีประสบการณ์ แต่ฉันสามารถส่งคนไปช่วยเขาได้"

อู๋เป่ย "คุณปู่ ผมคิดว่าแทนที่จะให้พ่อจัดการธุรกิจครอบครัว ไม่สู้ปล่อยให้เขาทำจานด้วยตัวเองดีกว่า"

หลี่อวิ๋นโต้ว "อืม หลานมีความคิดเห็นยังไง?"

อู๋เป่ย "เขตอวิ๋นติ่งเป็นเนือชิ้นใหญ่ ในมือของพวกเรามีที่ดินมากมาย ผมอยากจะใช้มันสร้างเมืองใหม่"

หลี่หงเทาจะร้องไห้แล้ว "ปู่ ผมจะตายแล้ว ปู่ดูสิ ผมผอมลงสามปอนด์แล้ว"

หลี่อวิ๋นโต้วหัวเราะเยาะ "ลดน้ำหนักก็ดีเหมือนกัน"

อู๋เป่ยรู้ว่า หลี่หงเทาไม่มีเงินก็เหมือนไม่มีชีวิตอีกครึ่งหนึ่ง จึงพูดว่า "ปู่ ผมเชื่อว่าหลี่หงเทาสามารถได้งานดีๆแน่ เงินค่าค่าชีพก็ไม่ตองหักแล้ว"

พูดจบเขาก็โยนการ์ดให้หลี่หงเทาแล้วพูดว่า "นี้บัตรฉัน นายใช้ได้ตามสบาย จะใช้จนหมดเลยก็ได้ แต่มีอย่างหนึ่ง นายจะต้องขยันทำงาน นอกจากนี้ นายห้ามรังแกคนอื่นและห้ามก่อปัญหา"

หลี่หงเทาดีใจใหญ่ "ขอบคุณพี่ชาย！" เขารับบัตรนั้นมา ยิ้มจนไม่สามารถปิดปากได้

หลี่หงเทาทานอาหารไปสองสามคำ ก็พาแฟนสาวคนใหม่ออกไป

หลี่อวิ๋นโต้วส่ายหน้า แล้วพูดว่า "เสี่ยวเป่ยอ่า หงเทามักทำให้ไม่พอใจอยู๋เสมอ หลานให้เงินเขามากเท่าไหร่ เขาก็จะสูญมันเท่านั้น"

อู๋เป่ย "เขายังเด็ก ชอบเที่ยวเล่นก็เป็นปกติ ผ่านไปอีกสักสองปีเขากจะเข้าใจได้เอง"

หลี่อวิ๋นโต้ว "เอาเถอะ งั้นก็ให้เวลาเขาอีกสองปี ถ้ายังไม่ได้งานดีๆ กไล่เขากลับประเทศ แล้วแต่งงานมีหลานให้ฉัน"

คุณยายในเวลานี้ "เสี่ยเป่ย เหม๋ยเป่าเป็นอย่างไงบ้าง? เธออยู๋กับหลนที่นั้นสบายดีไหม?"

อู๋เป่ย "คุณยายวางใจได้ เหม๋ยเป่าสบายดี จริงด้วย เธอพึ่งเข้าร่วมการสอบเกาข่าว ผลคะแนนของเธอก็ออกแล้ว"

คุณยายเป็นกังวลกับเหม๋ยเป่ามาก "จริงเหรอ? สอบได้เท่าไหร่ล่ะ?"

อู๋เป่ยจึงโทรหาเหม๋ยเป่า เมื่อมีการเชื่อต่อสายแล้ว เขาก็ถามว่า "เสี่ยวเหมย เหม๋ยเป่าล่ะ?"

อู๋เหมย "พี่เป่าเออร์กำลังอ่านหนังสืออยู่"

อู๋เป่ย "สอบเกาข่าวจบแล้วสินะ เธฮสอบเป็นยังไงบ้าง?"