ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 857

เมื่อเยี่ยนหลีอายุสิบเจ็ดปี เข้าสู่ประสบการณ์ทางโลก เธอไปที่ประเทศเหยียนหลง หลังจากได้เที่ยวเล่นที่ประเทศเหยียนหลงหลายเดือน เธอก็ได้พบกับชายคนหนึ่งชื่อเย่ชางหมิง ชายคนนี้เกิดในตระกูลที่ร่ำรวย พ่อแม่ทั้งสองเป็นผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้ที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ และเจ้าตัวก็หล่อไร้ขีดจำกัด แล้วจับความในใจของเยี่ยนหลีได้ทันที

เยี่ยนหลีอายุเพียงสิบเจ็ดปี เลยไม่รู้ความอัปลักษณ์และความมืดมนของจิตใจมนุษย์ เธอเลยบอกความลับทั้งหมดให้กับเย่ชางหมิง เย่ชางหมิงขอให้เขาสอนวิธีการควบคุมมงกุฎราชาแม่มด เยี่ยนหลีสอนเขาหมดเลยโดยไม่เหลืออะไรไว้

มีวันหนึ่ง หลังจากเยี่ยนหลีกับเย่ชางหมิงดื่มเหล้า จู่ๆก็สลบไป พอตื่นขึ้นมาก็ถูกผูกไว้กับเก้าอี้เหล็กแล้ว และถูกทรมานอย่างรุนแรง คนที่ลงมือนั้นก็คือเย่ชางหมิง เขาต้องการถามสิ่งสำคัญบางประการของประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ อย่างเช่น ความมั่งคั่งของประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ คาถาแม่มดอันทรงพลังและอีกมากมาย

เยี่ยนหลีทั้งเศร้าและโกรธ เธอยอมตายดีกว่าพูด และร่างกายเธอพิเศษมาก ไม่สามารถถูกสะกดจิตได้ ดังนั้นเกาเหยียนหมิงใช้ทุกวิถีทางในการทรมานเธอแล้วเพื่อให้เขาเปิดปากพูด แต่ก็ต้องล้มเหลว

ในเวลาเดียวกัน เย่ชางหมิงก็ได้ใช้พลังของมงกุฎราชาแม่มด นำคนไปสังหารที่ประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ และได้ฆ่าพวกสาวกแห่งประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดทางด้านหลัง และได้ปล้นประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ที่สะสมมานานนับไม่ถ้วน

หลังจากนั้นเยี่ยนหลีก็ได้รับการช่วยเหลือจากปรมาจารย์หลายคนของประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ซ่อนตัวและอุทิศตนเพื่อการฝึกฝน

เธอพูด ก่อนหน้านี้ประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ถูกยึด ผู้คนจำนวนมากใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายและบุกเข้าไปเพื่อใช้ประโยชน์จากมัน และบางทีอาจมีกุ่ยหลงหวัง แล้วกะโหลกต้องสาปในมือของเขานั่นก็อาจเป็นตอนนั่นแหละที่ได้รับมา

อู๋เป่ยได้ยินสิ่งนี้จึงพูดว่า:"อีกฝ่ายสามารถทำลายประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ได้ตอนมีความแข็งแกร่งมาก"

เยี่ยนหลียิ้มแล้วพูดว่า:"ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันก็จะฆ่ามัน!"

อู๋เป่ยพยักหน้า:"ดี พรรคฟ้าทมิฬอสนับสนุนคุณ"

หลังจากหยุดพักไป เขาก็พูดว่า:"นับตอนนี้ปรมาจารย์ในประตูแม่มดศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีเพียงแค่คุณคนเดียวมั้ง?"

เยี่ยนหลี:"แน่นอน!ผู้เฒ่าประตูแม่มด และสี่นักบุญอยู่ที่นี่ทั้งหมด พวกเขาจะช่วยฉันสร้างสำนักแม่มดศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาใหม่!"

อู๋เป่ย:"ฉันก็หวังว่าเยี่ยนหลีธิดาศักดิ์สิทธิ์สามารถบรรลุสิ่งที่ต้องการได้ คริสตัลหัวกะโหลกของทางกุ่ยหลงหวัง ฉันก็ไม่เอาละ"

นี่ไม่ใช่อู๋เป่ยมีน้ำใจ แต่เป็นเพราะคำสาปเหล่านั้นแปลกมาก ของอันนี้ถึงได้มาแล้ว ก็จะกลายเป็นของร้อน

เยี่ยนหลีรู้สึกประหลาดใจ เธอจ้องไปที่อู๋เป่ย แล้วพูดว่า:"เห็นได้เลยว่า ผู้นำอู๋เป็นหุ้นส่วนที่ยอดเยี่ยมเลยคนหนึ่ง"

อู๋เป่ยยิ้ม:"ขอบคุณสำหรับคำชม"

จากนั้นเขาก็พูดกับโจวเหมยว่า:"ผู้อาวุโสโจว คุณพาผู้อาวุโสเยี่ยนหลีไปที่นั่นเถอะ"

แท้จริงแล้วโจวเหมยไม่อยากไป เพราะเยี่ยนหลีเกือบทำให้เข้าเสียโฉม แต่คำสั่งของอู๋เป่ยเขาไม่ฟังไม่ได้

จากที่เยี่ยนหลีกับโจวเหมยจากไปพร้อมกัน อู๋เป่ยก็กินอาหารเช้าที่ยีน่าทำอย่างสงบ จากนั้นก็กลับคฤหาส์เฉินกรุ๊ป

พรุ่งนี้ก็ต้องไปร่วมงานกิจกรรมหอการค้าของนายหนานหยางแล้ว ต้องเตรียมตัวสักหน่อยเพื่อช่วยคุณปู่เอาตำแหน่งประธานาธิบดี

หลี่อวิ๋นโต้วกำลังตกปลาอยู่ริมสระน้ำ และหลี่เนี่ยนจู๋ช่วยใส่เหยื่อ พ่อลูกร่วมมือกันไม่นานก็ตกปลาได้เยอะแยะเลย

อู๋เป่ยนั่งข้างๆแล้วพูดว่า:"คุณปู่ "

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้ม แล้วพูดว่า:"เอาล่ะ ฉันจะเล่าให้ฟัง"

เขาบอกกับอู๋เป่ย การแนะนำหอการค้าหนานหยางนี้จัดขึ้นโดยสมาชิกชั้นยอดของผู้อำนวยการ คะแนนหนึ่งเสียงของผู้อำนวยการเท่ากับสมาชิกชั้นยอดหนึ่งร้อยเสียง และเป็นสองร้ยเสียง รวมเป็นสองพันสี่ร้อยเสียง

แค่ได้คะแนนเสียงเกินครึ่งเท่านั้น ก็มีสิทธิ์ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดี เช่น อดีตประธานาธิบดีได้คะแนนเสียงหนึ่งพันสามร้อยห้าสิบเสียง มากกว่าครึ่ง

ประธานาธิบดีมีอำนาจใหญ่ มีสิทธิแต่งตั้งรองประธาน และการแต่งตั้งหรือเลิกจ้างเจ้าหน้าที่ และมีสิทธิส่งต่อหรือไล่สมาชิกใหม่และเก่าออกได้ แน่นอนว่าอำนาจที่ใหญ่ที่สุดคือธนาคารหนานหยาง

ธนาคารหนานหยางมีสินทรัพย์นับล้านดอลลาร์ และประธานาธิบดีมีอิทธิพลอย่างมากต่อธนาคาร แน่นอนหากเป็นการตัดสินใจที่สำคัญมากๆ ก็ต้องได้รับการอนุมัติจากกรรมการทุกคน

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ อู๋เป่ยรู้สึกว่าประธานหอการค้ามีอำนาจมาก ถ้าไม่เลือกคนได้รับความเคารพอย่างสูง แล้วเป็นคนไม่มีตัวตน ก็จะมีปัญหาได้ง่าย

เขาตั้งข้อสงสัย และหลี่อวิ๋นโต้วพูดว่า:"จริงๆ แล้วอำนาจของประธานาธิบดีคนแรกไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แต่เป็นเพราะต่อมาประธานาธิบดีก็ได้เปลี่ยนกฎเกณฑ์อยู่เสมอ และจัดตั้งกลุ่มกัน จากนั้นอำนาจของประธานาธิบดีก็ค่อยๆ มีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดสถานการณ์ก็เป็นเหมือนปัจจุบันนี้ ที่จริงแต่ก่อนหอการค้าหนานหยางมีอิทธิพลมากกว่าที่เป็นอยู่นับตอนนี้ สมาชิกมีมากกว่าตอนนี้สองเท่าตัว ต่อมาก็ยิ่งทำยิ่งแย่ สมาชิกก็ไม่ซื่อสัตย์ บางคนยอมที่จะออกจากหอการค้า ทำใครทำมัน"

หลี่อวิ๋นโต้วคิดแล้วคิด พูดว่า:"งั้นโอเค ปู่จะฟังเจ้า"

และแล้ว อู๋เป่ยก็ได้ใช้เวลาครึ่งวันในการปรุงยาผงเสริมจิตหนึ่งชุด และยาอายุวัฒนะเล็กห้าสิบเม็ด ยาอายุวัฒนะทั้งสองชนิดนี้ใช้ร่วมกันจะได้ผลลัพธ์ที่ดีมาก ผชิญกับสุขภาพและอายุยืนยาว คิดว่าพวกกรรมการไม่ปฏิเสธแน่นอน

ในเวลาตอนเช้า หลี่อวิ๋นโต้วก็ได้ส่งคนไปส่งคำเชิญแล้วว่าขอเชิญกรรมการทุกท่านร่วมรับประทานอาหารค่ำนี้

บ่ายสี่โมงก็มีคนมารายงานตัวว่า:"ท่านปู่ ไม่ดีแล้ว กรรมการหลายคนที่จะมารวมงานถูกห้ามไว้ ไม่สามารถมางานเลี้ยงได้"

หลี่อวิ๋นโต้วขมวดคิ้ว:"ใครกล้าห้ามพวกเขา?"

อู๋เป่ยถาม:"ห้ามอยู่ที่ไหน?"

ชายคนนั้นพูดว่า:"อยู่ที่ทางเข้าเมือง พวกเราถามแล้ว ว่าเป็นเพราะเป่ยซื่อโหวใช้พลังของยามะป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้าร่วมงานนี้ อีกฝ่ายดูเหมือนจะส่งผู้เชี่ยวชาญจำนวนมาก ดูเหมือนว่าจะควบคุมตัวกรรมการทุกคนที่จะเข้ามา"

หลี่อวิ๋นโต้วพูดว่า:"ที่คาดไว้ แต่ไม่ได้คิดว่าการกระทำของเป่ยซื่อโหวจะตรงขนาดนี้"

อู๋เป่ยเยาะเย้ย:"การกระทำของฉันตรงกว่าเขาอีก คุณปู่ ผมจะออกไปข้างนอกสักพัก"

อู๋เป่ยกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า สักครู่เดียวก็มาถึงทางเข้าเมือง เขาเหลือบมองอย่างรวดเร็ว ก็ได้ล็อกตำแหน่งไว้

ห้องควบคุมตรวจคนเข้าเมืองยามะ กรรมการทั้งห้าคนนั่งด้วยกันอย่างไร้ทางออก ข้างหน้าพวกเขา มีผู้ชายหลายคนจ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชา

"ทุกคน นายเป่ยท่านพูดว่า ไม่พวกคุณก็กลับที่พัก หรือไม่ก็นอนที่นี่หนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้เช้าไปส่งพวกคุณพร้อมกัน"

กรรมการหลายคนมองหน้ากัน แล้วถอนหายใจเบาๆ

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากประตู:"ยินดีต้อนรับกรรมการทุกท่าน! ผมหลี่ซวินเป่ย มาต้อนรับพวกท่านในนามคุณปู่!"

คนเหล่านี้หันกลับมาทันที ก็เห็นอู๋เป่ยกำลังเดินเข้ามาหา ฮุนไม่ได้จริงจังกับพวกเขา