ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 906

อู๋เป่ยถอนหายใจเบา ๆ : “ฉันเพิ่งคำนวณอย่างลับ ๆ เกรงว่าพี่สะใภ้คงจะอยู่กับคุณได้อีกสักสองสามปี”

หลี่กวงหลงรู้สึกตื่นตระหนกและเกือบจะร้องไห้ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายเจ้าชู้ แต่เขาก็รักภรรยาของเขามาก จึงพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว : “ศิษย์น้อง อย่าทำให้ฉันกลัวนะ พี่สะใภ้ของนายเธอ……”

อู๋เป่ยสีหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า : “พี่สะใภ้มีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสองปี แต่สุขภาพของเธอไม่มีอะไรผิดปกติ ดังนั้นอันตรายอาจมาจากโลกภายนอก”

หลี่กวงหลงคว้าแขนอู๋เป่ยไว้ : “ศิษย์น้อง นายต้องช่วยฉันนะ！”

อู๋เป่ยตบมือของเขา : “พี่หลง ไม่ต้องกังวล ผมจะหาทาง และภายในสองปีนี้ พี่สะใภ้จะไม่เป็นอะไรครับ”

หลี่กวงหลงพยักหน้า : “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

อู๋เป่ย : “บ้านของผมหลังใหญ่มาก ถ้าไม่มีเรื่องอะไรพี่สะใภ้และเสี่ยวหลงพักอาศัยอยู่ที่นี่สักระยะหนึ่งสิ มันดีกับพี่สะใภ้”

หลี่กวงหลงกล่าวว่า : “ตกลง อีกไม่กี่วัน ครอบครัวของเราทั้งหมดจะย้ายเข้ามา อย่างไรก็ตามต่อไปโรงงานยาและอื่น ๆ จะถูกย้ายไปยังเขตใหม่ ฉันจะซื้อบ้านเพิ่มอีกสองสามหลัง”

อู๋เป่ย : “ไม่ต้องซื้อ ผมจะให้วิลล่ากับคุณ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของผม แค่ยังไม่ได้ตกแต่ง คุณต้องตกแต่งเอง”

หลี่กวงหลงยิ้มและพูดว่า : “ขอบคุณศิษย์น้อง เช่นนั้นฉันก็จะไม่เกรงใจนายแล้ว”

ทั้งสองตกลงที่จะสร้างโรงงานและสำนักงานใหญ่แห่งใหม่ของบริษัทยาหลงฮุยในเขตใหม่ทั้งหมด ในส่วนของยาตัวใหม่ ซึ่งเป็นยาตัวใหม่ของบริษัทยาหลงฮุย น้ำยาบ้วนปากหลิงเซวี่ยซึ่งใช้รักษาโรคเบาหวานประเภทสองได้ออกสู่ตลาดแล้ว เนื่องจากผลการรักษาที่ดีเยี่ยม ทำให้ยากต่อการซื้อหายาในตลาด และนักเก็งกำไรถึงกับขึ้นค่ายาเป็นสิบเท่า

เมื่อเดือนที่แล้ว มีการจำหน่ายน้ำยาบ้วนปากหลิงเซวี่ยจำนวนสามล้านกล่อง โดยแต่ละกล่องมีราคาสองพันห้าร้อยหยวน และมีรายได้เจ็ดจุดพันห้าล้านหยวน ประกอบกับยอดขายยาที่มาแรงอีกสองตัว ทำรายได้รวมสามหมื่นล้าน ด้วยการก่อสร้างโรงงานผลิตยาในเขตใหม่ รายได้ของบริษัทยาหลงฮุยในปีนี้จึงมีแนวโน้มที่จะเกินสี่แสนล้าน และผลกำไรของบริษัทจะเกินกว่าสองแสนล้าน

หลี่กวงหลงกล่าวว่า : “ศิษย์น้อง ฉันได้ยินมาว่าเหมียวเย่ากรุ๊ปกำลังทำผลิตภัณท์ดูแลสุขภาพ นายช่วยพัฒนาผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพสำหรับโรงงานผลิตยาของเราได้ไหม？”

อู๋เป่ยกล่าว : “ได้ เมื่อโรงงานของคุณสร้างขึ้นแล้ว ผมจะบอกสูตรให้”

หลี่กวงหลงดีใจมาก : “ตกลง ไม่ต้องกังวล โรงงานแห่งใหม่จะถูกสร้างขึ้นโดยเร็วที่สุด”

อู๋เป่ยอยู่ที่บ้านหลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาก็ได้รับโทรศัพท์

“ศิษย์พี่อู๋ ผมชื่อหลิ่วหยางศิษย์น้องแห่งยอดเขาอู๋เซียง ท่านผู้นำสูงสุดเชิญคุณกลับไปที่ดินแดนแห่งเซียน เขาบอกว่าดินแดนลับเทียนหวู่กำลังจะเปิดแล้ว”

อู๋เป่ยกล่าว : “สวัสดีศิษย์น้องหลิว ฉันจะไปพรุ่งนี้”

หลิ่วหยางกล่าวว่า : “ศิษย์พี่ ผมคือสายลับในต่างประเทศแห่งยอดเขาอู๋เซียง หากคุณมีเรื่องอะไรก็สามารถโทรมาผมที่หมายเลขนี้ได้”

อู๋เป่ย : “ตกลงศิษย์น้อง ”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ อู๋เป่ยก็จัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อย และในวันรุ่งขึ้น เขาก็มุ่งหน้าไปยังดินแดนแห่งเซียน

เมื่อเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนอีกครั้ง ความแข็งแกร่งของเขาสูงกว่าครั้งที่แล้วมากกว่าสิบเท่า เขาลอยไปในอากาศอย่างเร็วราวกับสายฟ้าแลบ และเขาก็ปรากฏตัวในพรรคฉู่ซานจิ้นโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก

เมื่อกลับมาที่ยอดเขาอู๋เซียง เขาไปคารวะเฉินเต้าซวนอาจารย์ของเขาก่อน เฉินเต้าซวนอาศัยอยู่ในวิหารไร้ลักษณ์ในยอดเขาอู๋เซียง เมื่ออู๋เป่ยมาถึง เขาเห็นชายคนหนึ่งเดินออกจากวิหารไร้ลักษณ์ สวมเสื้อผ้าสีน้ำเงินและรองเท้าผ้า ด้วยรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาด

เมื่อทั้งสองเดินผ่านไป ทันใดนั้นชายคนนั้นก็หยุดและถามว่า : “คุณคือศิษย์น้องอู๋เป่ยหรือเปล่า？”

อู๋เป่ยพูดว่า : “ผมชื่ออู๋เป่ย คุณเป็นใคร？”

ชายคนนั้นยิ้มและพูดว่า : “ฉันชื่อสวี่เวิ่นและฉันเป็นศิษย์เร็วกว่าคุณสองสามปี”

อู๋เป่ยรีบพูดอย่างรวดเร็ว: “ที่แท้ก็เป็นศิษย์พี่”

สวี่เวิ่นพยักหน้า : “ศิษย์น้อง ฉันไปทำธุระก่อน ไว้ค่อยคุยกับนายใหม่วันหลัง”

อู๋เป่ย : “ตกลงครับศิษย์พี่”

อู๋เป่ย : “อาจารย์ ยังเหลืออีกสองช่อง รอให้มีโอกาส ผมก็จะไปเปิดช่องเทพทั้งสองช่องนี้ ”

เฉินเต้าซวนกล่าวว่า : “ดินแดนลับเทียนหวู่ บางทีอาจมีพลังงานที่นายต้องการ นายสามารถลองดูได้”

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย : “จริงเหรอครับ ? ดินแดนลับของเทียนหวู่นี้ อยู่ที่ไหนกันแน่ครับ？”

เฉินเต้าซวน : “มันเป็นซากปรักหักพังของตำหนักเซียนเทียนหวู่ และมีของดี ๆ อยู่ในนั้นมากมาย เพียงแต่เมื่อไปที่นั่น จะมีอันตรายมากมาย นอกจากนี้ดินแดนลับเทียนหวู่ยังเชื่อมต่อกับพื้นที่ส่วนใหญ่ในคุนหลุน ดังนั้นผู้คนที่เข้าสู่ดินแดนลับได้ในที่สุด ไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะจากดินแดนแห่งเซียนเท่านั้น แต่ยังต้องเป็นอัจฉริยะจากถ้ำศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ ด้วย นายต้องระวังให้ดี”

อู๋เป่ย : “อาจารย์ จะมีสักกี่คนที่สามารถเข้าสู่ดินแดนลับได้？”

เฉินเต้าซวน：“จะมีคนไม่ต่ำกว่าสองร้อยคน ยิ่งไปกว่านั้น มีเพียงผู้บำเพ็ญที่อยู่ต่ำกว่าขั้นแรกเกิดเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่ดินแดนลับได้ ไม่เช่นนั้นสายฟ้าหยินที่อยู่ข้างในจะถูกกระตุ้น และจะถูกระเบิดจนตาย”

อู๋เป่ย : “พูดแบบนี้ เป็นไปได้ว่าสิ่งที่ผมกำลังเผชิญอยู่ คือกษัตริย์เที่ยงแท้ของขั้นแห่งการกำเนิด？”

เฉินเต้าซวน : “ใช่แล้ว นั่นคือเหตุผลที่ฉันบอกว่าการเดินทางนี้มันอันตราย โดยทั่วไปแล้วคนที่เข้าสู่ดินแดนลับจะต้องสวมอาวุธและยันต์ติดตัวไปด้วย ดังนั้นนายจะประมาทใครไม่ได้แม้แต่คนเดียว”

อู๋เป่ย : “อาจารย์ ดินแดนลับเทียนหวู่มีผลกระทบต่ออาวุธและยันต์หรือไม่ครับ？”

“แน่นอนว่ามี มันเป็นเช่นนั้น ในดินแดนลับเทียนหวู่ ไม่สามารถใช้อาวุธและยันต์ที่ทรงพลังมากเกินไปได้ แต่นายจะประมาทไม่ได้ ต้องระมัดระวังตลอดเวลา”

อู๋เป่ยพยักหน้า : ”อาจารย์ ผมเข้าใจแล้ว”

หลังจากที่เฉินเต้าซวนอธิบายไปสักพัก เขาก็ให้อู๋เป่ยไปที่หอตัวเป่า เพื่อค้นหาของที่เขาต้องการสองสามชิ้น เพื่อใช้ในดินแดนลับเทียนหวู่

หอตัวเป่าทั้งหมด เรียกว่าเป็นอาคารสูงห้าชั้น ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเข้าไปในสถานที่แห่งนี้ได้ผู้นำสูงสุดหรือเจ้าตำหนัก ในทุกปีมีเพียงสิบคนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในหอตัวเป่าได้

อาจารย์และศิษย์ทั้งสองคนมาที่หอตัวเป่า อู๋เป่ยก็ตกตะลึงกับรูปลักษณ์ของมัน เมื่อเห็นว่าหอตัวเป่าแห่งนี้ความสูงมากกว่าสามร้อยเมตร และฐานของมันคือรากฐานของภูเขา เขาประมาณการโดยประมาณว่าพื้นที่ชั้นหนึ่งของหอตัวเป่านั้น มีอย่างน้อยหมื่นตารางเมตร