ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 919

ออกจากยอดเขาเสี่ยวหลง ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนพูด : “คุณชายอู๋ ศิษย์อัจฉริยะในตำหนักชิงเหลียนของพวกเรา หลินชิงเหยาธาตุไฟเข้าแทรก สถานการณ์ตอนนี้อันตรายมาก คุณชายอู๋ คุณมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เจ้าตำหนักขอให้คุณชายช่วยชิงเหยาด้วย”

“ธาตุไฟเข้าแทรกเหรอ งั้นก็รักษาไม่ยาก พาผมไปเร็วๆ” อู๋เป่ยพูด ตอนนี้ช่วยคนสำคัญที่สุด ไม่มีเวลาถามอย่างอื่น

มาถึงตำหนักชิงเหลียน สิ่งที่มองเห็นตรงหน้า คือยอดเขาสูงตระหง่านลูกหนึ่ง ยอดเขานี้มีเส้นรอบวงหลายร้อยไมล์ สูงเกือบห้าพันเมตร มีต้นไม้และหญ้าแปลกๆ งอกขึ้นมาบนนั้น นกและสัตว์หายาก อาคารต่างๆ นับร้อยกระจัดกระจายไปทั่ว มีทั้งอาคารไม้ไผ่ บ้านไม้ และปราสาทหิน แต่สิ่งที่งดงามที่สุดคือตำหนักขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นกลางภูเขา ครึ่งหนึ่งของตำหนักขนาดใหญ่อยู่ด้านนอก อีกครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในภูเขา

อู๋เป่ยพูดชม : “เป็นสถานที่ที่สวยงามของสวรรค์และโลกจริงๆ!”

ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายอู๋ วิชาดาบชิงเหลียนของตำหนักชิงเหลียนของพวกเรา ในบรรดายอดเขาทั้งห้า สองตำหนัก และหนึ่งจวน ตำหนักของพวกเราทรงพลังที่สุด”

อู๋เป่ยพูด : “ผมก็เคยได้ยินอาจารย์ของผมพูดเหมือนกัน”

ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนพาอู๋เป่ยมาถึงอาคารไม้ไผ่สีทองหลังหนึ่ง ลงมาอยู่ขอบชั้นสอง ภายในอาคารไม้ไผ่ มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมา อายุประมาณยี่สิบต้นๆ งดงามและสง่างาม สวมชุดสีขาว

ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนรีบทำความเคารพ : “เจ้าตำหนัก”

อู๋เป่ยตะลึง ท่านนี้ก็คือเจ้าตำหนักของชิงเหลียนเหรอ

เขาประสานมือคำนับและพูด : “ลูกศิษย์อู๋เป่ย เข้าพบเจ้าตำหนัก”

เจ้าตำหนักชิงเหลียนมีชื่อว่ามู่ซินหลาน เซียนกษัตริย์ชั้นประตูมังกร ความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา กวาดล้างโลกด้วยมือเดียวของวิชาดาบชิงเหลียน แม้แต่เฉินเต้าซวนก็ยินดีที่จะยอมจำนน

มู่ซินหลานพยักหน้าเบาๆ พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายอู๋ไม่ต้องมากพิธี คุณเป็นปรมาจารย์ด้านปรุงยาของตำหนักฉางเซิง ฐานะสูงส่ง พบเจอเจ้าตำหนักและเจ้าสำนักมากมาย ไม่ต้องทำความเคารพ”

อู๋เป่ย : “มารยาทไม่สามารถละทิ้งได้”

มู่ซินหลาน : “คุณชายอู๋ ลูกศิษย์หลินชิงเหยาของฉันธาตุไฟเข้าแทรก ไม่รู้ว่าสามารถรักษาได้ไหม”

อู๋เป่ย : “ดูคนไข้ก่อน”

เชิญอู๋เป่ยเข้าไปในอาคารไม้ไผ่ อู๋เป่ยก็มองเห็น เด็กสาวอายุสิบเก้าปีคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงไม้ไผ่ ร่างกายถูกควบคุม ออร่าแปรปรวน ดวงตาทั้งสองข้างปลดปล่อยจิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวออกมา จ้องมองคนหลายคนที่อยู่หน้าประตูอย่างดุร้าย

อู๋เป่ยเพียงแค่มองหนึ่งที พูด : “นี่คือความคิดการฆ่าที่ติดอยู่ในจิตใจ สถานการณ์นี้ อันตรายอย่างยิ่ง!”

มู่ซินหลาน : “คุณชายอู๋ มีวิธีรักษาไหม”

อู๋เป่ยพูด : “ง่ายมาก”

เขามาถึงข้างเตียง สวดมนต์เสียงพุทธเซน คลื่นเสียงทั้งหมดเข้าไปในตัวของหลินชิงเหยา ร่างกายอันบอบบางของอีกฝ่ายสั่นเล็กน้อย แสงที่ดุร้ายในสายตาค่อยๆจางหายไป

หลังจากหลายนาที ดวงตาของหลินชิงเหยากลับมาชัดเจนอีกครั้ง เธอมองเห็นผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียง ขมวดคิ้วแน่น ถาม : “คุณเป็นใคร”

อู๋เป่ยไม่ตอบ เขาหันไปถามมู่ซินหลาน : “เจ้าตำหนักมู่ ผมจำเป็นต้องใช้วิธีพิเศษในการรักษา”

มู่ซินหลานพยักหน้า : “เชิญคุณชายอู๋แสดงออกมาทั้งหมด มีวิธีอะไร ใช้ให้เต็มที่เลย”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขายกมือขึ้นแล้วตบออกไปหนึ่งฝ่ามือ ตบไปที่หน้าสวยของหลินชิงเหยา การตบครั้งนี้ สร้างรอยนิ้วมือสีเลือดออกมาห้านิ้ว

หลินชิงเหยาอึ้งไปเลย ตะลึงไปเลย โกรธทันที ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยจิตสังหารอีกครั้ง “แกกล้าตบฉันเหรอ!”

“เพี๊ยะ!”

อู๋เป่ยตบลงไปอีกครั้ง ดวงตาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยจิตสังหาร เห็นได้ชัดอย่างมาก จิตสังหารของเธอยังคงอยู่ ยังไม่ถูกกำจัด

ดังนั้น อู๋เป่ยสวดมนต์เสียงพุทธเซนต่อไป ทำการระงับอีกครั้ง

รอให้หลินชิงเหยาคืนสติกลับมา เขาทำการตบอีกครั้ง ทำการตบแบบนี้ห้าครั้งอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของหลินชิงเหลียนเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือ บวมไปหมดแล้ว

ในครั้งนี้ เขาตบอีกสามที หลินชิงเหยากลับมีน้ำตา ไม่มีจิตสังหารใดๆอีกแล้ว ความคิดการฆ่าในตัวเธอ ล้วนแล้วถูกมนต์เสียงพุทธเซนของอู๋เป่ยละลายไปหมดแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้คือความไม่พอใจ

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เสร็จแล้ว”

“เป็นเขา มือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ!” ลูกศิษย์หญิง มีคนหนึ่งเพิ่งกลับมาจากกองทัพซวนหวู่ จำตัวตนของอู๋เป่ยได้ทันที

ลูกศิษย์หญิงที่อยู่รอบๆถามทีละคน : “อะไรนะ เขาก็คือมือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพที่คุณพูดถึงเหรอ”

เรื่องที่อู๋เป่ยช่วยกองทัพซวนหวู่ขับไล่เวทย์ปีศาจบุกโจมตี ข่าวถูกแพร่กระจายไปทั่วตำหนักชิงเหลียน พรรคซูนู และพรรคอื่นๆตั้งนานแล้ว ในความคิดของเหล่าผู้ฝึกฝนหญิง อู๋เป่ยเป็นเหมือนฮีโร่

ลูกศิษย์หญิงคนนั้นรีบพยักหน้า : “ไม่ผิดแน่ ชื่อเหมือนกัน หน้าตาก็เหมือนกัน เป็นเขาแน่นอน”

เธอตื่นเต้นอย่างมาก ไม่สนใจเรื่องมารยาทอีกต่อไป รีบวิ่งเข้าไปหา : “ใต้เท้ามือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ!”

อู๋เป่ยหันกลับมา มองเห็นผู้ฝึกฝนหญิงคนหนึ่ง บอบบางอย่างมาก ดูคุ้นเคยเล็กน้อย

“คุณรู้จักผมเหรอ” อู๋เป่ยถามด้วยรอยยิ้ม

ลูกศิษย์หญิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “มือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ ฉันชื่อเว่ยฮุยเอ๋อร์ คุณเคยช่วยฉันหนึ่งครั้งในสงคราม ในตอนนั้นมีเวทย์ปีศาจที่ร้ายกาจตนหนึ่งโจมตีใส่ฉันจนบาดเจ็บ ตอนนั้นฉันกำลังจะถูกฆ่า จู่ๆ คุณก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ระเบิดมันด้วยหมัดเดียว”

อู๋เป่ยจำได้เล็กน้อย พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณเกษียณแล้วเหรอ”

ลูกศิษย์หญิงเว่ยฮุยเอ๋อร์พยักหน้า : “ใช่แล้ว ฉันกลับมาเมื่อสามวันที่แล้ว มือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ ฉันยังไม่ได้ขอบคุณดีๆเลย”

อู๋เป่ยหัวเราะฮ่าฮ่า : “พวกเราเป็นคนสำนักเดียวกัน ช่วยคุณเป็นสิ่งที่สมควร”

เว่ยฮุยเอ๋อร์พูดด้ว้ยรอยยิ้ม : “มือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ ฉันกำลังจะทะลวงสู่ตี้เซียนเร็วๆนี้ แต่พลังยังไม่แข็งแกร่งพอ ได้ยินมาว่าคุณปรุงยาอายุวัฒนะได้ สามารถช่วยฉันได้ไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะทันที เขาหยิบขวดเล็กออกมาหนึ่งใบ พูด : “ข้างในนี้มียาอายุวัฒนะหยวนเสินสองเม็ด มอบให้คุณ”

เว่ยฮุยเอ๋อร์ดีใจอย่างมาก : “ขอบคุณมือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ”

มู่ซินหลานยืนยิ้มอยู่ด้านข้างไม่พูดอะไร สำหรับลูกศิษย์ไม่มีมารยาท เธอกลับไม่โกธ แต่เป็นการพูด : “พอได้แล้ว ถอยลงไปได้แล้ว ไม่เคยเห็นคนที่หน้าด้านขนาดนี้มาก่อน ยาอายุวัฒนะหยวนเสินเม็ดนี้ อย่างน้อยๆก็หลายร้อยเงินยันต์ เธอไม่อายเหรอที่รับมันไปฟรีๆ”