ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 930

อู๋เป่ยท่องคาถาขณะที่ฝังเข็มไป เสียงเลือดที่สั่นในร่างกายและหัวใจของจูฉวนอิง ก็เริ่มเต้นอีกครั้ง เลือดก็ไหลเวียนจากการหายใจของเขาที่กลับมาอีกครั้ง

อู๋เป่ยยังคงใช้เข็มต่อไปในขณะที่กระตุ้นพลังงานในร่างกายเขา เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บภายในของเขา ไม่กี่นาทีต่อมา จูฉวนอิงก็ลืมตาขึ้นแล้วถามด้วยความสับสน "ฉันรถชนเหรอ?"

อู๋เป่ย "พี่เขย อย่าพึ่งพูด ฉันยังต้องรักษาพี่อยู่"

ในขณะนี้ก็มีเสียงตบดังมาจากด้านหลัง "มีทักษะแพทย์ที่ดี!"

จูชิงเหยียนหันกลับไป ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง และผู้ติดตามที่สวมชุดคลุมสีแดงสองคนปรากฏตัวอยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มสวมหน้ากากสีเงินที่มีใบหน้ายิ้มแย้ม แต่งตัวดูสบายๆ แต่ใบหน้าดูแปลกและเยือกเย็นเปนพิเศษ

อู๋เป่ยไม่ได้หันกลับไปเพราะยังรักษาจูฉวงอิงต่อ แต่ดสงตาของเขาเปล่งแสงเย็น

ชายหนุ่มพูด "ถ้าฉันมองไม่ละก็ สิ่งที่นายเพิ่งใช้คือ 'เข็มเกาโค้งแห่งนรก'ในตำนาน ว่ากันว่าเข็มนี้สามารถทำให้คนกลายเป็นคนตาย ตายกลายเป็นคนเป็น เช่นเดียวกับราชาแห่งนรกที่ควบคุมชีวิตและความตายของผู้คน"

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา "นายอยู่ดูมานานแล้ว คนที่ลงมือก็คือนายล่ะสิ?"

ชายสวมหน้ากากหัวเราะเบาๆ "ฉันเจอชายคนนี้เมื่อสองชั้วโมงก่อน ตอนนั้นเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว เมื่อฉันเห็นเขาอีกครั้งตอนนี้ อาการบาดเจ็บของเขาหายดีแล้วแท้ๆ ฉันประหลาดใจกับทักษะการแพทย์ที่ไม่ธรรมดาของโลกนี้มีด้วยเหรอ? ดังนัน ฉันเลยทำให้เขาบาดเจ็บอีกครั้ง อยากให้ล่อนายออกมา และนายก็ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ออกมาจริงๆด้วย"

จูชิงเหยียนโมโห "อีกนิดคุณก็จะทำให้พี่เขยฉันตายแล้ว เพราะแค่อยากล่อให้เขาออกมา?"

ชายสวมหน้ากาก "ใช่ไง ถ้าไม่ใช่แล้วจะเพราะอะไรล่ะ?"

จูชิงเหยียน "คุณมันไม่ใช่คน!"

ชายสวมหน้ากากหัวเราะขึ้น "เดิมทีฉันก็ไม่ใช่คน"

จูชิงเหยียนตกตะลึง เมื่ออู๋เป่ยรักษาขั้นสุดท้ายเสร็จ เขาช่วยจูฉวนอิงขึ้น แล้วพูดอย่างใจเย็น "องค์รักษ์หลงเว่ย ส่งพวกเขากลับไป"

วินาทีต่อมา องค์รักษ์หลงเว่ยสอนคนก็ปรากฏตัวขึน และพาจูชิงเหยียนและจูฉวนอิงออกไป องค์รักษ์หลงเว่ยที่เหลืออีกสอบคนลอมรอบทั้งสามคนไว้

ชายหนุ่มสวมหน้ากากไม่ตื่นตระหนก เขายิ้มแล้วพูกว่า "องค์รักษ์หลงเว่ย? ที่แท้นายกคือผู้นำของเทียนหลง อู๋เป่ย จุจุ ฉันได้ยินมานานแล้วว่าผู้นำเป็นคนที่ทรวพลัง ใครจะรู้ว่านายเป้นหมดเทวดาด้วย?"

อู๋เป่ย "หยุดพุดไร้สาระ นายล่อฉันออกมา มีจุดประสงค์อะไร?"

ชายหนุ่มสวมหน้ากากยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้านายของฉันป่วน ต้องการความช่วยเหลือจากหมอเทวดาอย่างนายที่มีทักษะทางการแพทย์ไม่ธรรมดา"

"ไม่รักษา" อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา "แล้วก็ตัดมือไว้ข้างหนึ่ง จากนั้นนายก็ไสหัวไปได้"

ชายสวมหน้ากากตกตะลึง "นายอยากให้ฉันตัดมือไว้ข้างหนึ่ง แล้วไล่ให้ฉันกลับไป?"

อู๋เป่ย "ฉันจะไม่ช่วยคนที่ทำร้านผู่อื่นโดยไม่มีเหตุผล นอกจากนี้ หากนายทำสิ่งที่เลวร้าย นายก็ต้องถูกลงโทษ"

ดูเหมือนชายหนุ่มสวมหน้ากากจะเพิ่งเคยได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุดในโลก เขาหัวเราะ "ฮ่าฮ่าฮ่า" จนน้ำตาไหลออกมา

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา "หัวเราะให้มากๆ เพราะเดียวจะไดร้องไห้ในไม่ช้า"

รอยยิ้มของชายหนุ่มสวมหน้ากากหยุดชะงัก เขาจองมองไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "นายคงยังไม่รู้จัดตัวตนของฉัน"

อู๋เป่ย "นายเป็นศิษย์ของแดนเซียนนิรันดร์ หรือว่าอัจฉริยะจากตงเทียนเซินทู่ล่ะ? ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ต้องพูดแล้ว"

ชายหนุ่มสวมหน้ากากตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แดนเซียนนิรันดร์และตงเทียนเซินทู่ เป็นสิ่งที่มีอยู่อันดับต้นๆ เขาไม่เคยไปที่นั่นด้วยซ้ำ เด็กคนนี้รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

ชายสวมหน้ากากดูเหมือนจะขายหน้าแล้วพูดว่า "เจ้านายของฉันคือกษัตริย์แห่งเจิ้นเป่ย"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว "กษัตริย์แห่งเจิ้นเป่ย?"

ขายหนุ่มสวมหน้ากากตะคอก "ถูกต้อง! ทางเหนือของประเทศเหยียนหลง มีพื่นที่หนึ่งที่มีสิ่งกีดขวางโดยรอบ มนุษย์ไม่สามารถค้นพบเจ้า ที่ดินผืนนั้น เป็นศักดินาของเจ้านายของฉัน! เมื่อมีการประเทศเจี้ยนกั๋วขึ้น เจ้านายของฉันก็เป็นผู้สำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ได้รับแต่งตั้งให้เป็นกษัตริย์แห่งเจิ้นเป่ยและปกครองชายแดนทางเหนือตลอดไป"

อู๋เป่ยรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ ตอนนี้มันยุคสมัยไหนแล้ว เขายังปกครองด้วยกษัรตริย์อีก?

ชายสวมหน้ากากพูดอย่างใจเย็น "นายไม่รู้กเป็นเรื่องปกติ หลังการครองตำแหน่งกษัตริย์ พวกเขาใก้พวกเราแยกตะวออกจากโลกภายนอก ดังนั้นจึงมีคนรู้เกี่ยวกับกษัตริย์แห่งเจิ้นเป่ยไม่มาก"

หลังจากกำจัดทั้งสามคนนี้แล้ว อู๋เป่ยก็กดโทรหาจินซวินไป๋

"แม่ทัพแห่งจตุรเทพ ท่านรู้จักกษัตริย์เจิ้นเป่ยไหม?"

จินซวินไป๋เงียบไปสองสามวินาที "นายเจอใครจากวังเจิ้นเป่ยเหรอ?"

อู๋เป่ย "ครับ"

จินซวินไป๋ "ถ้านายมีเวลาก็มีที่เกาะชิงหลงสิ"

อู๋เป่ย "ได้ ผมจะไปเดียวนี้!"

อู๋เป่ยบอกกล่าวกับจูชิงเหยียนก่อน แล้วจึงบินไปที่เกาะชิงหลง ดวยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ เขาสามารถบินได้ดวยความเร็วมาก ไม่ถึงชั่วโมงเขาก็มาถึงเกาะแล้ว

ทันทีที่เขาร่อนลงจอด ทหารเฟิงหมิงก็เข้ามาล้อมเขาไว้

"ท่านมือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ!"

คนอื่นก็รีบไปที่เต็นท์ใหญ่เพื่อรายงานแก่จินซวินไป๋

เมื่อเขาเห็นจินซวินไป์ เขากำลังวาดภาพด้วยปากกา เขาก็ถามโดยที่ไม่เงยหน้า "ระยาทางตั้งไกล เพียงสี่สิบห้านาทีก็มาถึงแล้ว ดูเหมือนว่าก็ฝึกของนายจะดีไปอีกขั้นแล้ว"

อู๋เป่ยยิม "เพิ่งฝึกวิชาหนึ่งสำเร็จ"

ดวงตาของจินซวินไป๋สว่างขึ้น เขาเงยหน้ามามองอู๋เป่ย "ไม่เลวเลย! การฝึกวิชาคาถาในขั้นคนเซียนนายเป็นคนแรก"

จุดประสงค์ของการมาของอู๋เป่ยคือเพื่อค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับกษัตริย์เจิ้นเป่ย เขาพูดว่า "แม่ทัพแห่งจตุรเทพ กษัตริย์เจิ้นเป่ยจริงๆแล้วคืออะไร?"

จินซวินไป๋เงียบลงครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า "พูดตรงๆคือเวทย์ปีศาจที่ทำให้วิญญาณหยินแปลกแยก เมื่อวิญญาณหยินดูดซับพลังงานระหว่างสวรรค์และโลก พวกมันก็จะกลายไปร่าง บางตัวกลายเป็นเวทย์ปีศาจ ในขณะบางตัวเลือกเสนทางอื่น เช่นกษัตริย์เจิ้นเป่ย"