ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 936

หลิวต้าไคตกตะลึง ขั้นคนเซียนที่ห้า นั้นคือขั้นไหนกัน?ในความรู้เขา เขารู้แค่ว่ามีคนเซียนอยู่ และรู้จักผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์กับผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ เขาไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับขั้นของคนเซียน

แต่ว่า เขาก็เข้าใจว่าขั้นคนเซียนที่ห้า จะต้องแขงแกร่งกว่าขั้นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์แน่นอน เขาทั้งเคารพทั้งตกใจแล้วพูดว่า "ผมโชคดีจริงๆที่ได้พบท่าน!"

อู๋เป่ย "หลิวต้าไค รู้ไหมว่าพ่อนายอยู่ที่ไหน?"

หลิวต้าไค "พ่อกับผมอาศัยอยู่ด้วยกัน ทำอาการให้ผมทานทุกวัน"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันตามหาพ่อนายเพราะมีเรื่องนิดหน่อย นายพาฉันไปด้วยได้ไหม?"

หลิวต้าไคพยักหน้า "ได้ครับท่าน ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

อู๋เแป่ยรออย่างอดทน สิบนาทีต่อมาหลิวต้าไคก็นั่งรถของเขาไปที่บ้านของพวกเขาในเมืองฉือ

เมื่อรถมาถึงหน้าประตู หลิวต้าไคหยิบกุญแจมาเปิดประตูแล้วตะโกนว่า "พ่อครับมีคนมาหาพ่อครับ"

ชายหนุ่มที่มีใบหน้าพิมพ์แบบในประเทศก็เดินออกมาจากห้องครัว โดยสวมผ้ากันเปื้อนรอบเอวของเขา

เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยอยู๋ข้างหลังหลัวต้าไค ดวงตาของเขาก็ฉายแววเศร้าโศก เขาพูดว่า "ต้าไค ลูกไปซื้อเกลือมาห่อหนึ่ง"

หลิวต้าไคส่งเสียง "อ่อ" "งั้นผมไปก่อนนะ ท่านเชิญนั่งก่อนครับ"

หลังจากหลิวต้าไคจากไป ชายหนุ่มก็ปลดผากันเปื้อนและพูดอย่างเย็นชา "พวกคุณหาที่นี่เจอเร็วจริง แต่ถึงจะหาที่นี่เจอ ฉันก็ไม่มอบสิ่งนั้นให้ใคร!"

อู๋เป่ยพูด "อาจารยหลิว คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันคืออู๋เป่ยผู้นำของเทียนหลง เมื่อครู่ชายกึ่งเทพชาวอเมริกันเข้าไปที่โรงฝึกศิลปะการต่อสู้ของคุณ แล้วสอบถามถึงที่อยู่ของคุณเขาฆ่าคไปหลายสิบคน ฉันควบคุมตัวเขาแล้ว เลยมาหาคณ อยากจะรู้ว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร"

หลิวชางซิงตกใจ "คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อสิ่งนั้น?"

อู๋เป่ย "ฉันมาเพราะความสงสัย"

หลิวชางซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ท่านผู้นำเชิญนั่งก่อน"

เขารินชาให้อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "ท่านเป็นผูนำ ฉันเคยได้มาว่าเทียนหลงเป็นองค์กรที่มีอำนาจมากในประเทศ เพราะงั้นฉันจึงเชื่อท่าน"

อู๋เแ่ย "คุณสามารถเชื่อฉันได้ โปรดบอกความจริงด้วย"

หลิงชางซิงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "บรรพบัรุษของฉัน เคยเป็นผู้ว่าการในราชวงศ์ชิง ในช่วงเวลานั้นเจ้าหน้าที่ขุนนางท้องถิ่นมักจะประจบประแจงเขา ส่งมอบของขวัญมากมายให้ มีอยู๋ปีหนึ่ง นายอำเภอระดับล่างคนหนึ่งส่งของขวัญมามันเป็นหินคริสตัลชิ้นหนึ่ง หินคริสตัลนั้นปิดดวงตาไวข้างหนึ่ง ในสมัยนั้นเมื่อบรรพบุรุษของฉันเห็นลูกตานี้ ก็รู้สึกว่ามันดูเหมือนเป็นการสื่อสารข้อความบางอย่างถึงตัวเขา จึงหยิบมันขึ้นมาศึกษาอยู่บ่อยๆ"

"แต่เรื่องดีๆมักอยู่ไม่นาน หลังจากที่ได้ลูกตานั้นมา บรรพบุรุษก็เป็นบ้าไปภายในไม่ถึงหนึ่งเดือน แน่นอว่าขุนนางก็ทำไม่สำเร็จ มีแต่คนมาซ้ำเติมแล้วครอบครัวของเราก็พังทหลายลง"

"หลังจากนั้น ลูกตานี้ก็ตกทอดรุ่นสู่รุ่น แต่มีคำสั่งสอนจากบรรพบุรุษว่าห้ามลูกหลานของเราเล่นกับสิ่งนี้ จึงฝังมันไว้ในดิน"

อู๋เป่ย "คนอเมริกันรูได้อย่างไรว่าครอบครัวของคุณมีลูกตานี้"

หลิงชางซิง "มีบันทึกเกี่ยวกับครอบครัวของฉันในพงศาวดารของมณฑล และมีการกล่าวถึงลูกตานี้อยู่ในนั้น พวกเขาอาจจะรู้ทั้งหมดผ่านพงศาวดารของมณฑล"

อู๋เป่ยหนุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนนี้ข่าวรั่วไหลออกไปแล้ว คุณไม่มีวิธีปกป้องลูกตานี้แล้ว ถ้าคุณยินดี ฉันจ่ายให้ได้ หรือจะของเป็นอย่างอื่นก็ได้"

หลิงชางซิงจ้องมองอู๋เป่ย "ท่านผู้นำ ฉันยินดีขายลูกตานี้ แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน"

อู๋เป่ย "คุณพูด"

หลิวชางซิง "ฉันหวังว่าลูกชายของฉันจะสามารถเข้าร่วมเทียนหลงเพื่อเป็นกำลังให้กับท่านผู้นำ"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "เรื่องนี้ง่ายมาก แต่ว่าพลังยุทธ์ของเขาไม่สูงนัก มันอันตรายเกินไปที่จะทำงานใน ฉันทำได้เพียงใหเขาอยู๋ในแผนกมืออาชีพเท่านั้น คุณสามารถวางใจได้เรื่องเงินเดือนที่ได้ เงินเดือนอย่างน้อยได้หนึ่งล้านต่อปี"

หลิวชางซิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ขอบคุณมาก! นอกจากนี้ฉันต้องการเงินหนึ่งร้อยล้าน ลูกชายของฉันยังเด็ก เขาต้องแต่งงานกับภรรยามีลูก ซึ่งต้องใช้เงินจำนวนมากในอนาคต"

อู๋เป่ยตอบตกลงทันที "ได้ ฉันจะให้เงินคุณหนึ่งล้าน หลังจากนี้ถ้ามีคนถามว่าลูกตาอยู่ที่ไหน แค่บอกว่าฉันเอาไปแล้ว ด้วยวิธีนี้ จะไม่มีใครสร้างปัญหาให้คุณอีก"

หลิงชางซิงพยักหน้าอย่างแรง "ตกลง ท่านผู้นำ ฉันจะพาท่านไปบ้านหลังเก่า"

ดังนั้นอู๋เป่ยจังติดตามหลิวชางซิงไปที่บ้านเก่าของตระกูล บ้านนี้ได้ปล่อยเช่าไปแล้ว พอเปิดประตูออก ผู้เช่าไม่อยู่

หลิวจิ้นถังดีใจมาก เขาส่งกล่องให้กับอู๋เป่ยแล้วพุดว่า "คุณชาย ท่านจะมารักษาให็ฉันตอนไหนเหรอ?"

อู๋เป่ย "ตอนนีก็ได้"

เขาเรียกให้หลิวจิ้นถังมาที่ห้องสมุด เพื่อเอาเนื้องอกออกอย่างง่ายดาย จากนั้นก็ให้หลิวจิ้นถังใช้ผงอายุยืนยาวเล็กน้อย

หลังจากรับผงอายุยืนยาว หลิวจิ้นถังรูสึกว่าตัวเองอเด็กลงสิบปี มีพลังงานมากขึ้นเมื่อเดิน เขาทั้งประทับใจแลวมีความสุข และขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

อู๋เป่ยพูด "คุณให้ลูกปัดกับฉัน มันมีค่ามาก ฉันจะให้ยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตอีกหนึ่งเม็ดแล้วกัน"

หลิวจินถังดีใจมาก แล้วพูดว่า "คุณชาย นั้นก็ต้องขอบคุณมากๆแล้ว"

งานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลสวี่เริ่มแล้ว อู๋เป่ยดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้ว ก็กล่าวอำลาขอตัวกลับก่อน

ทันทีที่เขาออกจากประตู หานเหล่าและหลานสาวหานซิวก็ตามออกมา หานเหล่ารีบพูด "ท่านผู้นำ โปรดอยู่ก่อน!"

อู๋เป่ยหยุดยื่นอยู่ "มีเรื่องอะไร?"

หานเหล่าพูด "ท่านผู้นำ ข้าน้อยมีเรื่องอยากขอร้องท่าน"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "พูดมาสิ"

หานเหล่า "ตอนเด็กๆข้าน้อยได้รับบาดเจ็บและร่างกายก็อ่อนแอ ฉันรู้สึกว่าคงอยู่ได้ไม่ถึงเก้าสิบปี ปีน้ฉันก็อายุเจ็ดสิบแล้ว ดังนั้นข้าน้อยจึงหาญกลาที่จะขอยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตจากท่าน"

เขาได้เห็นผลของยาอายุวัฒะแห่งชีวิตด้วยตาของเขาเองแล้ว ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจึงกระตือรือร้นที่จะอยากได้มันมาก

อู๋เป่ยไม่พูดอะไร เขารู้ว่าชายชราไม่ได้มาขอยาโดยไม่มีเหตุผล แล้วเขาก็พูดต่อ "หลานสาวของฉันหานซิวทำงานที่สถานบันวิจัยชีวิตในสหรัฐอเมริกา เธอได้สัมผัสกับสิ่งพิเศษบางอย่างที่นั่น"

พูดจบเขาก็เหลือบมองหานซิว

หานซิวก็รีบเอาสมุดบันทึกออกมา แล้วส่งให้อู๋เป่ยด้วยมือทั้งสองข้าง "่ท่านผู้นำ ฉันเคยทำให้ท่านขุ่นเคืองหลายครั้ง ท่านโปรดอย่าได้จำผู้น้อยเลย นี้คือสมุดบันทึกของฉันเอง เป็นบันทึกข้อมูลตัวเลขเกี่ยวกับการวิจัย"