ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 951

อู๋เป่ย: "สองคนนี้มีออร่าที่แข็งแกร่งมาก พวกเขาไม่ใช่แค่คนธรรมดาแน่นอน พาฉันไปหาเขาที"

รถหยุดที่ลานสนาม หลายคนลงจากรถและหลี่หลงเฉินก้าวไปข้างหน้าและเคาะประตู สักพักประตูก็เปิดออก มีเด็กคนหนึ่งเปิดประตู เขาพูดว่า: "คุณหลี่ เชิญเข้ามา"

หลี่หลงเฉินและอู๋เป่ยเดินเข้าไปในลานบ้าน จากนั้นอู๋เป่ยก็เห็นชายชราร่างเล็กมีหนวดเคราสีเทาและหญิงสาวสวยสวมชุดสีม่วง พวกเขาทั้งสองนั่งอยู่ในสวน ต่างคนถือขวดเหล้าน้ำเต้าไว้ เหมือนว่าพวกเขากำลังแข่งกันเพื่อเหล้าขวดนั้น

ชายชราร่างเล็กสวมเสื้อผ้าสีน้ำเงินไพลิน ส่วนสูงเขสไม่ถึง 1.3 เมตร ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยย่น ดวงตาของเขาส่องแสงราวกับดาวสองดวงในคืนที่มืดมิด

ผู้หญิงที่สวมชุดสีม่วงเธอมีรูปร่างอวบ ผิวขาวเหมือนหิมะ ดูมีเสน่ห์มาก ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ลิ้นของเธอดูใหญ่เล็กน้อย เธอพูดว่า: "ปู่คะ ปู่ดื่มมากเกินไปแล้ว ถ้าแน่จริงก็ดื่มเหล้าทั้งน้ำเต้าให้หมดไปเลยสิคะ"

ชายชราเช็ดปากแล้วพูดว่า "เหมยเนียง หลานคอไม่แข็งเท่าปู่"

พวกเขาทั้งสองกำลังคุยกัน โดยไม่สนใจหลี่หลงเฉินและอู๋เป่ยที่เข้ามาเลยสักนิด

หลี่หลงเฉินยกมือขึ้นแล้วพูดว่า "ท่านแขกผู้มีเกียรติสองคน รบกวนหน่อยนะครับ"

ชายชราร่างเล็กเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า "ในเมื่อรู้ว่ารบกวนชาวบ้านแล้วทำไมยังไม่ออกไปล่ะ"

อู๋เป่ยมองไปที่คนสองคนนี้ ออร่าในร่างกายของชายชราร่างเล็กนั้นราวกับทะเล วิญญาณแรกเริ่มของเขานั้นบริสุทธิ์ อย่างน้อยเขาก็น่าจะเป็นปรมาจารย์ทัณฑ์สายฟ้า ระดับพลังยุทธ์ของหญิงสาวนั้นอ่อนแอกว่าของชายอีกคนเล็กน้อย อย่างน้อย ๆ เธอต้องเป็นขั้นเปลี่ยนทารก

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นถึงกษัตริย์เที่ยงแท้ อู๋เป่ยจึงพูดว่า: "ท่านกษัตริย์เที่ยงแท้ทั้งสอง ยินดีต้อนรับพวกเขาเป็นอย่างมาก แต่ในฐานะแขก พวกคุณทั้งสองช่างดูไม่มีมารยาทเกินไปแล้ว"

ชายชราร่างเล็กหัวเราะ: "ฮ่าๆ ไร้มารยาทเหรอ กล้ามากนะ ที่พูดกับฉันแบบนี้!"

เขาโบกมือ แอากาศที่อยู่ตรงหน้าก็อัดแน่นจนกลายเป็นของเหลว หยดน้ำขนาดเท่ากำปั้นก็ลอยไปทางอู๋เป่ย ก้อนน้ำถูกบีบอัดหลายพันครั้ง เมื่อมันระเบิด พลังที่ได้จะแข็งแรงพอ ๆ กับพลังระเบิดสูง

ก้อนน้ำพุ่งเข้าหาเขา อู๋เป่ยยื่นมือออกไปจับมันแล้วผลักมันขึ้นไปในอากาศ ทันทีที่มีเสียงดังเกิดขึ้นก็เกิดการระเบิดตามมา แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด

ชายชราร่างเล็กประหลาดใจเล็กน้อย เขาพูดว่า "นายแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้นะ นั่งดื่มกับฉันก่อนสิ"

เขาเปิดน้ำเต้าแล้วโยนให้อู๋เป่ย อู๋เป่ยเปิดจุกไม้ก๊อกแล้วดมกลิ่น มันเป็นเหล้าชั้นเลิศ เป็นเหล้าเซียน

ชายชราร่างเล็กพูดว่า: "นี่คือเหล้าเซียนสวรรค์ มีหนึ่งเดียวในโลก"

อู๋เป่ยได้กลิ่นหอมของเหล้าจึงอดไม่ได้ที่จะจิบไปอึกใหญ่ เขาสัมผัสได้ถึงพลังวิเศษที่เข้าสู่ร่างกายของเขาทันที เหล้านั้นทรงพลังมากจนแม้แต่เขาก็ยังทนไม่ไหว

เมื่อเห็นเขาดื่มไปอึกใหญ่ ราวกับดื่มนมวัว

ชายชราและหญิงสาวต่างเบิกตากว้าง

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า: "ใช้ได้นี่! แม้แต่เซียนกษัตริย์ยัฃไม่กล้าดื่มอึกใหญ่เท่ากับคุณเลย"

อู๋เป่ย: "เหล้าดี น่าเสียดายที่ไม่มีกับแกล้มมาคู่กับเหล้า"

จากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดว่า: "หลงเฉิน ไปบอกให้ใครสักคนเตรียมกับแกล้มสำหรับทานคู่กับเหล้าหน่อย"

หลี่หลงเฉินรีบสั่งให้คนรับใช้ของเขาเตรียมอาหาร แต่อู๋เป่ยนั้นเหนือกว่าเล็กน้อย เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันเคยเห็นคุณสองคนมาก่อน"

ชายชราร่างเล็กและหญิงสาวมองหน้ากัน หญิงสาวเม้มริมฝีปากแล้วยิ้มตอบ: "คุณเห็นพวกเราเมื่อไหร่กัน"

ใบหน้าของอู๋เป่ยค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาพูดว่า "ตอนนั้นที่อวิ๋นซีกับฉันกำลังต่อกรกับผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นตี้เซียน ฉันคุณทั้งสองคนซ่อนตัวอยู่ที่ต้นไม้"

ชายชราร่างเล็กสะดุ้ง การฝึกฝนของอู๋เป่ยในตอนนั้นยังด้อยกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มาก เขารู้ได้ยังไงกัน?

ชายชรา: “ แต่พวกเราก็ยังดันต้นมาหาคุณชายอยู่ดีเพราะพวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”

อู๋เป่ยเงียบไป พูดมาถึงจุดนี้ เขากับอวิ๋นซีมีความสัมพันธ์ที่ดี ทั้งสองต่างเป็นแฟนกันในนาม ตอนนี้ เค้าต้องไปหาเรื่องตระกูลใหญ่ ๆ เพื่ออวิ๋นซี เรื่องนี้ทำให้เขาปวดหัวมาก

แต่เขาเป็นผู้ฝึกชั้นกษัตริย์ เมื่อหัวใจของเขาถูกกระตุ้น เขาก็ต้องการผลลัพธ์ ไม่นานเขาก็พูดอย่างใจเย็น: “ ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครสามารถรังแกอวิ๋นซีได้ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่"

ชายชรามีความสุขมากจนคุกเข่าลงกับพื้น: "ขอบคุณท่านมาก!"

ทันใดนั้นหลี่หลงเฉินก็นำอาหารมาเสิร์ฟพอดี เมื่อเขาเห็นชายชราคุกเข่าให้อู๋เป่ย หัวใจของเขาก็สั่นสะท้าน อาจารย์อาของเขานับวันเริ่มมีอำนาจมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่คนที่ลึกลับและไม่อาจคาดเดาได้ก็คุกเข่าลงให้กับเขา!

อู๋เป่ยช่วยชายชราลุกขึ้นแล้วพูดว่า "คุณชื่อชายชราเหรอ?"

ชายชราร่างเล็กพูดอย่างรวดเร็ว: "คุณชาย ฉันทำงานที่บ้าน เพื่อนๆ ต่างเรียกฉันว่า "คุณปู่" แน่นอนว่าการที่คุณเรียกฉันว่าชายชราก็นับว่าเป็นคำยกย่องแล้ว "

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า: "ฉันชื่อเหมยเนียง ทั้งชีวิตของฉันและของฉันได้รับการช่วยจากโดยผู้สูงศักดิ์อวิ๋นมาโดยตลอด หากคุณชายต้องการช่วยผู้สูงศักดิ์อวิ๋นเขาจะต้องบุกเข้าไปที่ 'ค่ายกลการสังหารเซียนเทียนกัว' ของตระกูลอวิ๋นก่อน เนื่องจากระเบียงเฟยหวงตั้งอยู่ในค่ายกลสังหาร"

อู๋เป่ย: "ในหนึ่งถึงสองวันนี้ฉันจะต้องช่วยอวิ๋นซีออกมาได้อย่างแน่นอน"

จากนั้นเขาก็ถามว่า: "ตระกูลเซียวและตระกูลอวิ๋นต่างก็อยู่ในคุนหลุนเหรอ"

เหมยเนียง: "ใช่แล้วคุณชาย ทั้งสองตระกูลอยู่ในพื้นที่หลักของคุนหลุน ขอบเขตเซียนไท่ชิง"

อู๋เป่ย: "ขอบเขตเซียนไท่ชิง นั้นใหญ่กว่าดินแดนแห่งเซียนเหรอ?"

เหมยเนียง: "คุณชาย ดินแดนแห่งเซียนเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ และพื้นที่ของมันเล็กกว่าขอบเขตเซียนไท่ชิงมาก แต่ถึงอย่างนั้นดินแดนแห่งเซียนนั้นเปิดกว้างกว่าและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดทางโลกมากกว่า ในการเปรียบเทียบขอบเขตเซียนไท่ชิงนั้นโดดเดี่ยวและแยกจากทางโลกมากกว่า แทบไม่มีการยุ่งเกี่ยวกันเลย ถึงต่อให้มีการติดต่อกันก็ผ่านทางดินแดนแห่งเซียนอยู่ดี”