ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 964

เทียนจิง สำนักงานหลักพรรคเทียนหลง

อู๋เป่ยเดินดูที่สำนักงานหลักหนึ่งรอบ ไม่มีปัญหาอะไร ดังนั้นช่วงเช้าจึงสอนเย่เฉินฝึกฝน ถึงช่วงบ่าย เขาค่อยไปหาแม่ทัพเฒ่าคนนั้น

แม่ทัพเฒ่า ชื่อว่าฉู่เซิ่งเทียน ตอนนี้อาศัยอยู่ตามลำพังในวิลล่าบนยอดเขาทางตะวันตกของเทียนจิง ตอนที่อู๋เป่ยปรากฏตัวที่ตีนเขา ก็มีคนสองคนขวางเขาเอาไว้ คนหนึ่งพูด : “โปรดหยุก่อน”

สองคนนี้ อายุไม่น้อยแล้ว คนหนึ่งเจ็ดสิบ คนหนึ่งสี่ห้าสิบ พลังก็ไม่อ่อนแอเช่นกัน คนหนึ่งชั้นเทพ คนหนึ่งชั้นพรสวรรค์

อู๋เป่ยพูด : “ช่วยไปแจ้งให้หน่อย บอกไปว่าผู้นำของพรรคเทียนหลง มาเข้าพบแม่ทัพฉู่”

ทั้งสองคนตกตะลึง : “คุณคือท่านผู้นำเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ผมชื่นชมแม่ทัพมาโดยตลอด ได้ยินว่าสุขภาพของเขาไม่ค่อยดี เลยมาเยี่ยมเป็นพิเศษ”

เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่มีคนมาเยี่ยมแม่ทัพ ทั้งสองคนมองหน้ากัน ชายวัยกลางคนพูด : “ใต้เท้าได้โปรดรอสักครู่ ผมจะไปแจ้งให้ทราบ”

หลังจากหลายนาที เขาพูด : “แม่ทัพมีคำเชิญ”

เดินขึ้นไปตามภูเขาหลายร้อยเมตร ก็มองเห็นพื้นที่ราบแห่งหนึ่ง มีบ้านสร้างขึ้นบนนั้นหลายหลัง นอกบ้านมีทุ่งนาหลายเอเคอร์ ชายชราคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าอายุเก้าสิบปีแล้ว กำลังกำจัดวัชพืชในทุ่งนาด้วยก้าวเดินที่อ่อนแอ

คนนำทางเข้าไปพูด : “ท่านแม่ทัพ ท่านผู้นำมาถึงแล้ว”

อู๋เป่ยเดินมาอยู่ต่อหน้าชายชรา โค้งคำนับลึกๆ : “ท่านแม่ทัพเก่า ผู้น้อยชื่ออู๋เป่ย มาเยี่ยมเยือน”

ชายชรายืนตัวตรง เขาสูงอย่างมาก ตอนหนุ่มน่าจะสูงหนึ่งเมตรเก้า ต่อให้เป็นตอนนี้ก็สูงหนึ่งเมตรแปดสิบกว่าเช่นกัน

เขามองอู๋เป่ย พูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่เลว ฉันได้ยินชื่อเสียงของนายนานมากแล้ว ว่ากันว่าสังหารคนญี่ปุ่นในอเมริกันจำนวนมาก ช่วงชิงเกียรติยศให้กับพวกเรา ดีมาก!”

เสียงที่เขาพูด เสียงดังมาก ออร่าทั้งตัวสง่างามอย่างมาก เพียงแต่ เขาอ่อนแออย่างมาก พูดเสร็จหนึ่งประโยค ก็ต้องหยุดเป็นเวลานาน

อู๋เป่ย : “ท่านแม่ทัพเก่า ได้ยินว่าสุขภาพของท่านไม่ค่อยดี ผมมีความรู้ทางการแพทย์ เลยอยากช่วยท่านรักษา”

ใครจะไปคิดว่าท่านแม่ทัพเก่าจะโบกมือ : “ไม่รักษาแล้ว คนต้องตายสักวัน ฉันอายุเก้าสิบสี่ปีแล้ว มีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายปีหรือน้อยลงอีกหลายปี มันจะมีความแตกต่างอะไร ยิ่งกว่านั้น ฉันก็ไม่อยากเป็นภาระให้คนอื่น”

อู๋เป่ยเข้าใจความหมายของเขา ในฐานะผู้โดดเดี่ยวแห่งเทพผู้ชั่วร้าย ใครๆก็อยากเข้าใกล้ ไม่มีเรื่องใดจบลงด้วยดี ชายชราคนนี้ไม่ต้องการเป็นภาระของเขา

เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ท่านแม่ทัพเก่า ถ้าหากผมไม่มีความมั่นใจ ก็ไม่มีทางมาหรอก ท่านวางใจได้เลย ผมไม่เพียงแต่สามารถรักษาอาการป่วยของท่านได้ นอกจากนี้ยังสามารถแก้ปัญหาผู้โดดเดี่ยวแห่งเทพผู้ชั่วร้ายของท่านได้”

แม่ทัพเก่าอึ้งไปเลย : “พ่อหนุ่ม นายจะช่วยฉันยังไง”

อู๋เป่ยหยิบเสื้อคลุมหยินหยางออกมา พูด : “สวมเสื้อคลุมนี้ ท่านก็จะไม่เป็นผู้โดดเดี่ยวแห่งเทพผู้ชั่วร้ายอีกต่อไป เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง”

แม่ทัพเก่ามองเสื้อคลุมหนึ่งที ถาม : “นี่คืออะไร”

ทั้งชีวิต เขาเชิญผู้สูงส่งมาไม่รู้เท่าไหร่ แต่ไม่มีใครสามารถช่วยเขาแก้ปัญหาได้แม้แต่คนเดียว ญาติที่อยู่ข้างกายเขา ตายทีละคน เพื่อน ก็ตายทีละคน

ต่อมา เขาไม่กล้าให้ใครเข้ามาใกล้ หลบอยู่บนภูเขาอย่างโดดเดี่ยว เตรียมใช้เวลาที่เหลืออยู่ตรงนี้ เขาโดดเดี่ยว และเหงา แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะว่าเขาไม่ต้องการเป็นภาระของคนอื่นอีกต่อไป

อู๋เป่ย : “สิ่งที่เรียกว่าผู้โดดเดี่ยวแห่งเทพผู้ชั่วร้าย อันที่จริงเป็นเพราะวิญญาณชั่วร้ายในร่างกายแข็งแกร่งเกินไป วิญญาณชั่วร้ายนี้ถูกอุ้มอยู่ในครรภ์ ท่ามกลางนับล้านคนก็ไม่ปรากฏแม้แต่คนเดียว วิญญาณชั่วร้าย มันจะดึงดูดพลังงานของสวรรค์และโลกโดยรอบ ทำให้คนรอบข้างได้รับผลกระทบ ใส่เสื้อคลุมของผม วิญญาณชั่วร้ายจะถูกปิดกั้น แน่นอนก็ไม่สามารถรบกวนพลังงานสวรรค์และโลกโดยรอบเช่นกัน”

ชายชรารับเสื้อคลุม พูดด้วยรอยยิ้ม : “ของสิ่งนี้ จะต้องล้ำค่ามากเลยใช่ไหม”

อู๋เป่ย : “นี่เรียกเสื้อคลุมหยินหยาง เป็นของดีจริงๆ แต่คนทั่วไป ไม่สามารถใส่มันได้ เพราะมันปล่อยรังสีออกมา แต่ท่านแม่ทัพเก่านั้นไม่เหมือนกัน ภายในร่างกายของคุณมีวิญญาณชั่วร้าย สามารถต้านทานพลังของเสื้อคลุมได้”

ชายชราดีใจอย่างมาก พูด : “พ่อหนุ่ม ขอบคุณนายมากจริงๆ ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ท่านแม่ทัพเก่ามีชีวิตอยู่ต่อได้อีกหลายสิบปี ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”

ฉู่เซิ่งเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “น้องชาย ตามฉันมา”

เขาเรียกอู๋เป่ยเข้าไปในบ้าน ชงชาให้อู๋เป่ยด้วยตัวเอง พูด : “นายรู้ไหม ทำไมฉันถึงกลายเป็นผู้โดดเดี่ยวแห่งเทพผู้ชั่วร้าย”

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย : “หรือว่าชะตากรรมของท่านแม่ทัพเก่า ได้รับมาในภายหลังเหรอ”

ฉู่เซิ่งเทียนพยักหน้า : “ตอนที่ฉันอายุสิบกว่าปี เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ทำงานอยู่ในหมู่บ้าน เล่นอย่างบ้าคลั่ง มีอยู่วันหนึ่ง คนญี่ปุ่นบุกเข้ามาในหมู่บ้านของพวกเรา ฆ่าคนวางเพลิง ฉันทำได้แค่มองดูอย่างช่วยไม่ได้ แม่ของฉันถูกพวกเขารังแก หลังจากนั้นฆ่าเธอ น้องสาวของฉัน ถูกชาวญี่ปุ่นแทงด้วยดาบปลายปืน โยนออกไปหลายเมตร เธอเพิ่งอายุสามขวบ แววตาของเธอก่อนที่เธอจะเสียชีวิต ฉันไม่สามารถลืมได้ตลอดชีวิต!”

“คนข้างกายที่ฉันรู้จักทั้งหมด ถูกคนญี่ปุ่นฆ่าทิ้งทีละคน พวกเขาแย่งทุกอย่างไป ฆ่าทุกคน เป็นเหมือนกับฝูงสัตว์ร้าย ไม่ พวกเหล่าสัตว์ร้ายจิตใจดียิ่งกว่าพวกเขาอีก อย่างน้อยสัตว์ร้ายก็ฆ่าเฉพาะตอนที่พวกมันกำลังออกล่าเท่านั้น แต่พวกเขาไม่เหมือนกัน พวกเขาฆ่าเพื่อต้องการฆ่า”

อู๋เป่ยฟังถึงตรงนี้ พูดเสียงลึก : “คนญี่ปุ่น จะต้องรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำในอนาคตอย่างแน่นอน!”

ฉู่เซิ่งเทียน : “วันนั้นที่ฉันไม่ตาย เพราะว่าซ่อนอยู่ในห้องใต้ดิน ได้ยินเสียงกรีดร้องภายนอก ฉันเจ็บปวด หวาดกลัว โกรธ ตอนที่ฉันกำลังหาอาวุธในห้องใต้ดิน พบแผ่นหินแผ่นหนึ่ง เปิดแผ่นหินออก เป็นสุสานโบราณ”

“สุสานโบราณ เป็นกระดูกคนตายทั้งหมด พวกเขาไม่ใช่เจ้าของสุสาน แต่เป็นคนที่เข้าไปในสุสานโบราณแล้วตายในเวลาต่อมา ดูจากท่าทาง พวกเขาตายมานานมากแล้ว”

“เข้าไปในสุสานโบราณ ฉันมองเห็นลูกปัดลูกหนึ่ง มันใหญ่เท่าลูกตา ถูกคนๆหนึ่งกุมไว้ในฝ่ามือ ฉันหยิบลูกปัดขึ้น ก็สัมผัสถึงพลังบางอย่าง ไหลเข้าสู่ร่างกายของฉัน และหลังจากนั้นเป็นต้นมา ฉันก็กลายเป็นผู้โดดเดี่ยวแห่งเทพผู้ชั่วร้ายไปเลย”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “แล้วลูกปัดนั้นล่ะ”

ฉู่เซิ่งเทียนเดินไปข้างหลัง หยิบกล่องโลหะสีทองออกมา หลังจากเปิดออก เป็นผ้าสีเหลืองผืนหนึ่ง เขาเปิดผ้าสีเหลืองออก อู๋เป่ยก็มองเห็นลูกปัดสีดำลูกหนึ่ง ลูกปัดสีเข้ม สามารถดูดซับแสงได้ทั้งหมด มองดูแล้วชั่วร้ายอย่างมาก

มองเห็นลูกปัดลูกนี้ อู๋เป่ยพูดออกมาอย่างไม่คิด : “ลูกปัดเทพผู้ชั่วร้าย”