ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 975

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “แกก็คือลูกชายของเจ้าศักดิ์สิทธิ์เหรอ ดีมาก แกอยู่ต่อ คนอื่นไปแจ้งเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน เจ้าศักดิ์สิทธิ์อะไรนั่นเอาความกล้ามาจากไหน กล้ามาสร้างปัญหาให้ฉันครั้งแล้วครั้งเล่า!”

ชายหนุ่มตกใจอย่างมาก อู๋เป่ยกล้าพูดแบบนี้ ไม่เห็นพ่อของเขาอยู่ในสายตาจริงๆ เขาพูดทันที : “ท่าน เข้าใจผิด พวกเราแค่.....”

“เพี๊ยะ”

อู๋เป่ยตบหน้าของคนผู้นี้จนบินออกไป ชายหนุ่มล้มลงบนพื้น ครึ่งหน้าล้วนแล้วพังไปแล้ว เจ็บปวดจนส่งเสียงกรีดร้องออกมา

“ฉันให้แกพูดแล้วเหรอ” อู๋เป่ยจ้องเขา

หัวใจของชายหนุ่มเย็น แม้แต่ส่งเสียงกรีดร้องก็ไม่กล้า รีบเก็บเสียง น้ำตาไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้

อู๋เป่ยมองอีกสามคน : “พวกแกสามคน เลือกออกมาคนหนึ่งแล้วไปแจ้งเจ้าศักดิ์สิทธิ์อะไรนั่น!”

ทั้งสามคนรู้ทันที พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอู๋เป่ยอย่างแน่นอน หนึ่งในนั้นมีการตอบสนองเร็วที่สุด เขาก้าวออกมาหลายก้าว พูด : “ผมจะไปเอง”

อู๋เป่ยพูด : “ดีที่สุดคือแกสามารถกลับมาได้ ถ้าหากวันนี้ฉันไม่เห็นเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ก็รอเก็บศพของเขาได้เลย!”

คนผู้นี้จากไปด้วยความเร่งรีบ ส่วนที่เหลืออีกสามคนมองหน้ากัน ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไงก็คิดไม่ออก จะได้พบกับคนที่ดุร้ายและทรงพลังแบบนี้!

พวกเขาสังเกตเห็นรูปแบบฮวงจุ้ยที่นี่นานมากแล้ว ดังนั้นจึงสอบถามเกี่ยวกับตัวตนของอู๋เป่ย รู้ว่าเขาเป็นเศรษฐีในท้องถิ่น มีอำนาจเล็กน้อย ในเวลาเดียวกันเป็นท่านผู้นำของพรรคเทียนหลง

แต่พวกเขาไม่เห็นท่านผู้นำอยู่ในสายตา ต่อให้ท่านผู้นำแข็งแกร่งสักแค่ไหน จะสามารถแข็งแกร่งกว่าเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้เหรอ แต่สิ่งที่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยก็คือ พลังของท่านผู้นำจะแข็งแกร่งขนาดนี้ หนึ่งหมัดก็สามารถฆ่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาคนนั้น!

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “คุกเข่า”

ทั้งสามคน ต่างคุกเข่าลงบนพื้นอย่างเชื่อฟัง ไม่กล้ามีอารมณ์แม้แต่นิดเดียว

อู๋เป่ยถาม : “เจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่พวกแกพูดถึง ตกลงเป็นใคร”

ชายหนุ่มพูด : “พ่อของผมเป็นเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์ โดยทั่วไปแล้วคนข้างนอกจะเรียกเขาว่าเจ้าศักดิ์สิทธิ์”

“สำนักศักดิ์สิทธิ์เหรอ อยู่ในคุนหลุนไหม” เขาถาม

“สำนักศักดิ์สิทธิ์เป็นหนึ่งในชนเผ่าลึกลับ เคยมีผู้ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งปรากฏตัว อาศัยอยู่อย่างสันโดษในมณฑลจี้ตง”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ที่แท้เป็นชนเผ่าลึกลับ เหมือนกับชนเผ่าลึกลับที่ทำตัวสูงส่งอย่างพวกแก เกรงว่ามีไม่มาก”

ชายหนุ่มพูด : “ตระกูลจื่อของพวกเราได้รับคำสั่งจากผู้ศักดิ์สิทธิ์ และยังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ด้วยเหตุนี้จึงได้รับการสนับสนุนจากประเทศ”

อู๋เป่ยรู้ดี จื่อในที่นี้เป็นแซ่ แต่คนในปัจจุบัน นามสกุลกับแซ่รวมเป็นหนึ่ง ไม่มีความแตกต่างอีกต่อไป แต่อยู่ในยุคโบราณ นามสกุลกับแซ่จะแตกต่างกัน

อู๋เป่ย : “มีคำสั่งจากผู้ศักดิ์สิทธิ์ ก็เลยกล้ามาแย่งรูปแบบฮวงจุ้ยของฉันเหรอ”

ชายหนุ่มร้องไห้ด้วยใบหน้าเศร้า : “ท่านผู้นำ ผมผิดไปแล้ว”

อู๋เป่ยถามเขา : “แกรู้ไหม ผู้ศักดิ์สิทธิ์กับคนธรรมดาต่างกันยังไง”

ชายหนุ่มพูด : “มีใจบริสุทธิ์ เข้าใจวิถีอันศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ย : “นั่นเป็นเพียงบนผิวเผินเท่านั้น สาเหตุที่เรียกผู้ศักดิ์สิทธิ์ว่าศักดิ์สิทธิ์ เป็นเพราะพวกเขาได้ปลดล็อคพันธนาการแห่งสายเลือดของพวกเขาแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่นามสกุลของแกมีคุณสมบัติเรียกว่าสำนักศักดิ์สิทธิ์”

ชายหนุ่มอึ้งไปเลย : “ท่านรู้ได้ยังไง”

ปลดล็อคพันธนาการแห่งสายเลือด มีเพียงสำนักศักดิ์สิทธิ์ที่รู้ความลับนี้ ไม่เคยพูดกับคนภายนอก แม้แต่คนที่อยู่ข้างกายเขาเหล่านี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน

อู๋เป่ย : “ฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ สิ่งที่พวกแกเรียกว่าเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ต้องได้รับมรดกส่วนหนึ่งของพลังแห่งสายเลือดของผู้ศักดิ์สิทธิ์มาอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย : “รูปแบบฮวงจุ้ยหนึ่งเท่านั้น ที่แห่งนี้เป็นดินแดนแห่งความรุ่งเรือง ผมแค่ไปตามกระแสเท่านั้น”

จื่อปู้อวี่ : “ผมคิดว่าเพื่อนหลี่ไม่ธรรมดา แสงศักดิ์สิทธิ์ถูกซ่อนไว้ภายใน เว้นเสียแต่ถึงขั้นคนเซียนแล้ว”

อู๋เป่ยตกใจเล็กน้อย จื่อปู้อวี่คนนี้มีสายตาที่เฉียบแหลมมาก เขาก็ไม่มีการปิดบังเช่นกัน พูด : “ผมโชคดีอย่างมาก เพิ่งถึงจุดสูงสุดเหมือนกัน”

จื่อปู้อวี่อุทานออกมา : “ร้ายกาจมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่หนึ่งหมัดก็สามารถฆ่าผู้ติดตาของผมได้”

อู๋เป่ยเหลือบมองไปยังหลุมขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเนื้อและเลือด พูด : “ผมควบคุมความโกรธไม่ได้ชั่วขณะ ฆ่าคนโดยไม่ได้ตั้งใจ คุณจื่อโปรดให้อภัยด้วย”

จื่อปู้อวี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “ขาเป็นคนทำร้ายคนก่อน สมควรตาย”

อู๋เป่ยเห็นว่าจื่อปู้อวี่คนนี้เป็นคนมีเหตุผล จึงพูด : “คุณจื่อมาไกลเป็นแขก แล้วทำไมไม่ไปนั่งที่บ้านผมล่ะ ผมจะดูแลอย่างเต็มที่ในฐานะเจ้าบ้าน”

จื่อปู้อวี่โบกมือ : “มาด้วยความเร่งรีบ ไม่ได้เอาของขวัญมาด้วย ไว้วันอื่นค่อยมาเยือนแล้วกัน”

เขาชี้ไปทางชายหนุ่มที่คุกเข่าอยู่บนพื้น : “ต้องขออภัยด้วยกับลูกชายที่ไม่เอาไหนของผมคนนี้ หลังจากกลับไป ผมจะลงโทษอย่างหนักแน่นอน”

อู๋เป่ยเดาว่า จื่อปู้อวี่คนนี้ น่าจะเป็นผู้นำของนิกายขงจื๊อ เขาก็ไม่อยากรุกรานมากเกินไปเช่นกัน พูดด้วยรอยยิ้ม : “เด็กน้อยล่ะนะ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำความผิด เรื่องนี้ปล่อยไปแบบนี้เถอะ”

เขามองชายหนุ่มหนึ่งที ถาม : “นายชื่ออะไร”

ชายหนุ่มพูด : “คนรุ่นหลังชื่อจื่อเยี๋ยน”

อู๋เป่ย : “จื่อเยี๋ยน พวกเราไม่สู้กันไม่รู้จักกัน นายเรียกตัวเองว่าคนรุ่นหลัง ไม่สามารถปล่อยให้นายกลับไปมือเปล่า”

เขาเอาน้ำเต้ายาหนึ่งอันออกมา พูด : “ฉันเห็นว่าการฝึกฝนของนายมาถึงคอขวดแล้ว บางทีน้ำเต้ายานี้อาจช่วยให้นายทะลวงได้”